Human Development Index 2008

Αυτός είναι ένας κατάλογος όλων των χωρών του "δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης" (Human Development Index) όπως περιλαμβάνεται στην στατιστική ενημέρωση του προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών που αναρτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2008, βασισμένος σε στοιχεία του 2006. Καλύπτει 177 χώρες μέλη του Ο.Η.Ε. (από τα 192). Δεκαπέντε χώρες μέλη του Ο.Η.Ε δεν συμπεριλαμβάνονται λόγω της έλλειψης στοιχείων. Ο δείκτης ανθρώπινης ανάπτυξης (HDI) είναι ένας συγκριτικός δείκτης της υπολογιζόμενης μέσης διάρκειας ζωής, του αναλφαβητισμού, της εκπαίδευσης και του βιοτικού επιπέδου για τις χώρες παγκοσμίως. Είναι ένας τυποποιημένος τρόπος υπολογισμού της ευημερίας, και ειδικά της παιδική πρόνοιας. Χρησιμοποιείται για να διακρίνει εάν η χώρα είναι αναπτυγμένη, αναπτυσσόμενη ή υπανάπτυκτη και επίσης για να μετρήσει τον αντίκτυπο των οικονομικών πολιτικών στη ποιότητα ζωής. Ο δείκτης αναπτύχθηκε το 1990 από τον πακιστανό οικονομολόγο Mahbub ul Haq και τον ινδό οικονομολόγο Amartya Sen.

O δείκτης αυτός λοιπόν, φέρνει την Ελλάδα στην 18η θέση παγκοσμίως, μπροστά από χώρες όπως η Ιταλία (19η), το Ηνωμένο Βασίλειο (21ο), η Γερμανία (23η) και η Κύπρος (30η). Μπροστά μας, όπως μπορείτε να μαντέψετε, οι Σκανδιναυοί, οι Κάτω Χώρες, η υπόλοιπη κοινοπολιτεία (Κανάδάς, Αυστραλία, Ν.Ζηλανδία, Ιρλανδία), η Ιαπωνία, η Γαλλία, η Ελβετία, η Αυστρία, οι Η.Π.Α. και η Ισπανία. Αναπτυγμένες χώρες θεωρούνται οι πρώτες 75 της λίστας (68η η ΠΓΔΜ, 69η η Αλβανία, 76η η Τουρκία).

Μήπως τελικά είμαστε πολύ τυχερότεροι απ' ότι θέλουμε να πιστεύουμε;

Για περισσότερες πληροφορίες (σελ. 221 και εξής)

TOP 20 παραλιών Εύβοιας (9)

9. Αγ. Δημήτριος (Καρυστία)

Προβολή μεγαλύτερου χάρτη

where?

Eίναι η παραλία του χωριού Αγ.Δημήτριος, μισή ώρα από Κάρυστο προς Καλλιανούς, στην πλευρά του Αιγαίου. Παραλία με μεγάλη φήμη αλλά 2,5 ώρες από Χαλκίδα.

why?

Για τα πρασινογάλαζα νερά. Για τον πανύψηλο βράχο με την σκιά. Για το φαράγγι που οδηγεί τον χείμαρρο στην παραλία.

Παλιά δεν υπήρχε κατέβασμα, οπότε άφηνες το αυτοκίνητο ψηλά στον δρόμο για Καλλιανούς και κατέβαινες με τα πόδια ή με μηχανή. Εδώ και δυο χρόνια έγινε διάνοιξη και έπεσε άσφαλτος. Οπότε φθάνεις κάτω όπου υπάρχει και μια καντίνα. Επίσης πολύ καλό φαγητό στο χωριό του Αγ.Δημητρίου (κρεατικά), γύρω στα 15' από την παραλία.

TOP 20 παραλιών Εύβοιας (8)

Το παρόν αποτελεί συνέχεια του άρθρου ΤΟΡ 5 παραλιών Εύβοιας (που με έκανε διάσημο). Στην πραγματικότητα σε εκείνο το άρθρο υπήρχαν 7 παραλίες, πράγμα που με κάνει να χρειάζομαι μόνο 12 ακόμη παραλίες γι' αυτό το ΤΟΡ 20. Ξεκινάμε με αυτές που έχω πάει:

8. Χερόμυλος Πετριών

Προβολή μεγαλύτερου χάρτη
where?
Λέγεται και Χερομύλι. Γύρω στα 3 χλμ χωματόδρομος από το χωριό Αγ. Απόστολοι (παραλία Πετριών), στο Αιγαίο, στην κεντρική-νότια Εύβοια. Στα Λέπουρα στρίβουμε δεξιά για Κάρυστο και στα Κριεζά αριστερά για Πετριές. Μετά ακολουθούμε τις πινακίδες για Στόμιο (είναι η ακριβώς προηγούμενη παραλία). Εναλλακτικά πας από το δρόμο για Κάλαμο, αλλά εκτός του ότι δεν θα βρεις την διασταύρωση με τον χωματόδρομο για να στρίψεις δεξιά, έχει και αρκετά παραπάνω χωματόδρομο.

why?
Απίστευτο χρώμα και διαύγεια νερών, ψιλό άσπρο βότσαλο (το οποίο δεν σε καίει και στο πόδι). Βαθαίνει γρήγορα μέχρι τα 4-5 μέτρα και μετά μένει εκεί. Κάθε φορά που βούταγα, ένιωθα από τους τυχερούς ανθρώπους σε αυτόν τον κόσμο...
Υπάρχει και μια όμορφη καντίνα με τα βασικά. Δηλ. ρεύμα από γεννήτρια, τάβλι, φραπέ και μια από τις καλύτερες ποικιλίες για ούζο που έχω φάει. Και υπάρχει και μια σειρά δέντρα για να αφήσεις το αυτοκίνητο ή να στήσεις σκηνή (δεν είναι πολλά - έλα νωρίς).

when?
Όπως και στις περισσότερες παραλίες του Αιγαίου, όταν δεν έχει αέρα. Δυστυχώς την πιάνει ο βοριάς (άρα όλο τον Αύγουστο με τα μελτέμια είναι off).

Καταραμένη ομάδα

Από το οπισθόφυλλο:
"Κάθε ματς είναι ένας αγώνας μέχρι θανάτου

Αν έγραφε ιστορίες, θα ήταν ο Μπουκόφσκι: Ο Μπράιαν Κλαφ, ο πιο εκκεντρικός χαρακτήρας στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου. Εγωιστής, αυταρχικός, αλαζόνας, αυτοκαταστροφικός, αμετανόητος πότης. Τα μίντια τον λάτρεψαν. Δεν του άρεσε να κινείται σύμφωνα με το ρεύμα. Δεν κρατούσε τη γλώσσα του και απέφευγε τα κλισέ, σε μια εποχή όπου ποδοσφαιριστές και προπονητές μιλούσαν με κλισέ. Τολμούσε πράγματα που άλλοι θεωρούσαν πως ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθούν. Δεν κολάκευε ποδοσφαιριστές."


Από εμένα:
Το καλύτερο μυθιστόρημα με θέμα το ποδόσφαιρο που διαβάσατε ποτέ...

Πέρσες στην Επίδαυρο

Ήμουν την Παρασκευή το βράδυ στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου στην Επίδαυρο. Οι Πέρσες του Αισχύλου ξεκίνησαν πολύ δυνατά. Η εκφορά του λόγου ήταν σε πρώτη ανάγνωση σπασμωδική και άχαρη. Κι όμως τόνιζε τα σημαντικά και δεν σε άφηνε να χαθείς στην πυκνότητα του λόγου και το ποιητικό της μετάφρασης.

Ο συγχρονισμός του χορού των "γερόντων" που αποτελούνταν από 7 κοπέλες ήταν εντυπωσιακός όπως και η κίνησή τους στο χόρο. Ο αγγελιοφόρος παρουσιαζόταν από 7 εξαιρετικούς νέους ηθοποιούς και ο συνδιασμός τους με το χορό ήταν το λίγότερο εντυπωσιακός.

Η Επίδαυρος σε παλαιότερη παράσταση (Τα Νέα)

Στα μισά ο κόσμος άρχισε να φεύγει. Ο τρόπος της εκφοράς άρχισε να τους εκνευρίζει και να τους κουράζει. Το αποκορύφωμα του εκνευρισμού ήρθε με την παρουσίαση του Ξέρξη ως ημίτρελου (και ημίγυμνου) ηγεμόνα. Εκεί έπεσαν οι πρώτες γιούχες (η συγκεκριμένη σκηνή μου "κλώτσησε" κι εμένα, αν και τελικά δικαιολογείται και από το κείμενο και από την παράσταση). Το αποτέλεσμα ήταν στο τέλος αρκετοί να έχουν φύγει και αρκετοί να γιουχάρουν. Τα ίδια έγιναν και το Σάββατο. Εγώ ήμουν ανάμεσα σε αυτούς που χειροκροτούσαν όρθιοι, έχοντας δει την παράσταση της δεκαετίας. Ήταν μια τεκμηριωμένη κατάθεση άποψης, που ακόμα κι αν δεν την ασπαστείς, σίγουρα θα μαγευτείς.

Συμφωνώ με το δικαίωμα στο γιουχάισμα. Νομίζω πως κάνει τη διαφορά μεταξύ του θεάτρου και του κινηματογράφου. Επίσης υπερασπίζομαι και το δικαίωμα κάποιου να φύγει. Η παράσταση προϋπέθετε πάνω απ'όλα ανοιχτό νου. Μην τη χάσετε.

ΥΓ Έχοντας δει πριν τρεις εβδομάδες και την Φαίδρα από το Εθνικό Θέατρο της Βρετανίας, απορώ γιατί τότε δεν γιουχάραμε έναν σκηνοθέτη που βαρέθηκε να ασχοληθεί με την παράσταση, αφήνοντας την Έλεν Μίρεν να οδείρεται επί τρεις ώρες επί σκηνής. Το κοινό, σε πολλές σκηνές γέλασε. Ίσως τελικά το μήνυμα να ήταν παρόμοιο.