Καμμένο χαρτί

O Nίκος μόλις το έμαθε, σήκωσε το τηλέφωνο και σχημάτισε τον αριθμό. Στην άλλη γραμμή, η φωνή του απάντησε νευρικά:
- Πού ‘σαι ρε μαλάκα;
Ο Νίκος πήρε στάση άμυνας:
- Ήμουν στην ΕΠΑΕ το πρωί…
Η άλλη γραμμή, φάνηκε ανυπόμονη:
- Δεν είδες τις αναπάντητες;
- Ναι, βέβαια…Τι κάνεις;
- Τι να κάνω γαμώ το κέρατό μου; Τρέχω και δε φτάνω με εσένα πού ‘μπλεξα!

Ο Νίκος ήξερε τον Βαγγέλη 14 χρόνια, από τότε που είχαν γνωριστεί στις ακαδημίες του Παναθηναϊκού. Είχαν γίνει φίλοι, κουμπάροι και φυσικά ο Βαγγέλης ήταν ο ποδοσφαιριστής, το ταλέντο, το καλό παιδί κι ο Νίκος ήταν ο μάνατζέρ του. Πέρασαν μαζί χαρές μεγάλες, όπως τότε με το πανευρωπαϊκό και τις προσδοκίες μιας άλλης ζωής. Μια άλλη ζωή που φάνηκε να γίνεται πραγματικότητα με τον άφθονο παρά που άφησε να ρέει για πάρτι τους μια από τις μεγαλύτερες ομάδες της Ιταλίας. Μετά ήρθε ο πάγκος, ο ατελείωτος πάγκος και η μεταγραφή στην Πορτογαλία. Ο Νίκος αποφάσισε να περάσει στην αντεπίθεση:
- Ηρέμησε ρε παιδάκι μου, πως κάνεις έτσι; Σε έχω αφήσει εγώ ποτέ ξεκρέμαστο; Εγώ σε πήγα στη Λισσαβώνα, εγώ θα σε πάω τώρα όπου θες!

Ο Βαγγέλης δε φάνηκε να συμμερίζεται τη θέση του Νίκου:
- Όλο παπαριές είσαι! «Τώρα με τον καινούριο προπονητή, θα είσαι βασικός και αναντικατάστατος» μού ‘λεγες! Τον είδαμε και τον Ντοσάντο! Πέρασε ένας μήνας και ο Βαγγελάκης είναι ανεπιθύμητος! Ποιος, ο Βαγγελάκης που φοράει τη φανέλα του όλη η Λισσαβώνα! Άι σιχτιρ…
- Ηρέμησε ρε παιδάκι μου! Ρε Βαγγέλη, σύνελθε! Αφού τον πήρες κι εσύ χαμπάρι τον Ντοσάντο, είναι ανώμαλος ο τύπος. Ή θέλει να προωθήσει τους δικούς του. Τέλος πάντων, άλλο είναι τώρα το ζητούμενο. Πάμε Αγγλία, Γαλλία, Ισπανία; Θες Ελλάδα; Πες μου!
Ο Βαγγέλης έβγαλε ένα αναστεναγμό και χαμήλωσε τον τόνο της φωνής του τουλάχιστο δυο οκτάβες:
- Τι Ελλάδα ρε Νίκο, πάει 24 ο μήνας, οι μεταγραφές κλείσανε… Ξέρω εγώ, τι δυνατότητες έχω;
- Κοίτα, υπάρχει εκείνη η προσφορά από τη Μπόλτον, κι είναι κι ο Στέλιος εκεί. Μετά με έχουν πάρει τηλέφωνο από Φραγκφούρτη κι από Λιλ. Αλλά δεν είναι και πολλά τα λεφτά…
- Πόσα;
- Πόσα είναι τα λεφτά;
- Αμ τι; Πόσοι είναι οι κεφτέδες; Λέγε!
- Γύρω στα 500 χιλιάρικα δίνει η Μπόλτον και κάτι παραπάνω οι άλλες… Αλλά μη σε νοιάζει, θα τις ζορίσω…

Ο Βαγγέλης δεν άντεξε, ξαναξέσπασε:
- Ά, ρε αλήτη Νικολάκη, που άμα δεν μας χώριζαν εφτά χιλιάδες χιλιόμετρα θα σ’ είχα κάνει πεντακόσιες χιλιάδες κομματάκια!
- Τι χαλιέσαι ρε παιδάκι μου, κάτι θα τσοντάρουν κι οι Πορτογάλοι, πως αλλιώς θα σπάσουμε το συμβόλαιο; Μην είσαι χαζός, άκου τι σου λέει ο Νίκος…
- Αυτό έκανα ο μαλάκας!
- Έλα ηρέμησε, θα σε πάρω μετά να σου πω ακριβώς.
- …

TOP 5 αγαπημένων ποδοσφαιρικών ομάδων

- A.S. Roma

Κάτι η πόρωσή μου με το ιταλικό ποδόσφαιρο, κάτι τα γκολ του Φέλερ και οι πανηγυρισμοί του Μπόνιεκ στην εξέδρα του Ολίμπικο, κάτι η αιώνια πόλη με έκαναν από μικρό οπαδό…



- Α.Ε.Κ.

Εδώ φταίει καθαρά το ποντιακό μου σόι!

- ΠΑΣ Γιάννινα

Εδώ φταίει η καταγωγή…


- Barcelona

Eδώ, εκτός από το καταπληκτικό ποδόσφαιρο, φταίει και η αιώνια συμπάθεια του αδύνατου απέναντι στο κατεστημένο (που ήταν η) Ρεάλ. Βάλε και λίγο αναρχική ιστορία και μετά πορώσου…




- Liverpool F.C.

Αρχές του ’80 που μεγάλωνα εγώ, δεν υπήρχε άλλη ομάδα…

TOP 5 cocktails

Tα παιδιά τα έγραψαν ήδη...

http://siteseein.blogspot.com/2006/07/top-5-cocktails.html

...και συμφωνώ απόλυτα!

Αγαπημένη μου η Μαργαρίτα. Μου τη δίνει όταν μου την φτιάχνουν με λεμόνι αντί lime και γίνεται θεόξυνη!

H προτεραιότητα

Όλοι οι οδηγοί γνωρίζουμε πως, σε δρόμους χωρίς Στοπ, προτεραιότητα έχει εκείνος που έρχεται από τα δεξιά σου.

Όχι πάντα όμως! Βρέθηκα σε μια φρεντοκουβέντα προχτές και έμαθα τα εξής: Αν εσύ έρχεσαι από τα δεξιά από χωματόδρομο και ο άλλος πέσει πάνω σου από ασφαλτοστρωμένη οδό, υπάρχουν λέει δικαστές που τον δικαιώνουν! («και αν είναι πολύ παλιά η άσφαλτος και θέλει ένα φρεσκαρισματάκι;», ρώτησα εγώ)

Επίσης, αν εσύ είσαι στην Αθηνών – Λαμίας (αυτή, τη μεγάλη, με τις τρεις λωρίδες) και σου βγει ο ανώμαλος από κάθετη που κάποιος ξέχασε και άφησε ανοιχτή (συν ότι ξέχασε να βάλει και στοπ) έχει προτεραιότητα γιατί ήρθε από δεξιά. Οπότε (αν ζήσεις απ’το τρακάρισμα) τον πληρώνεις! Ειδικά αυτό το τελευταίο φημολογείται πως έχει συμβεί και δικαιωθεί σε δικαστήριο!

Να ξεκαθαρίσουμε πως δεν ισχύει σε καμιά περίπτωση κάτι που άκουσα από πολλούς, ότι δηλαδή μια εθνική οδός έχει πάντα προτεραιότητα έναντι μιας επαρχιακής, μια επαρχιακή έναντι μιας δημοτικής κλπ Τις κατηγορίες των οδών δεν τις ξέρουν οι ίδιοι στις νομαρχίες, θα τις ξέρει ο κάθε τουρίστας;

Το κορυφαίο όμως το άκουσα στον εν λόγω καφέ και λέγεται ο κανόνας του Ταυ. Όταν λοιπόν οι δρόμοι σχηματίζουν Τ και εσύ έρχεσαι στην διασταύρωση από το κάτω μπαστουνάκι κοίτα και δεξιά (όπως είναι το λογικό) και αριστερά. Γιατί αν σου έρχεται ο άλλος από αριστερά αλλά πηγαίνει ευθεία και πέσει πάνω σου (εννοείται ότι δεν έχει κανένας στοπ) μπορεί ο δικαστής να τον δικαιώσει! Και αυτό συνέβη σε γνωστή επαρχιακή πόλη…

Και ερωτώ: πόσο δύσκολο είναι να υπάρξει συγκεκριμένη απόφαση για το πότε έχω την κ*λ*προτεραιότητα; Είναι δυνατόν μια να είναι έτσι και μια γιουβέτσι;

(με πνίγει το δίκιο μου κύριε πρόεδρε!)

TOP 5 καλύτερων επιτραπέζιων παιχνιδιών

(ή επιτραπέζιων στα οποία έχω αφιερώσει στη ζωή μου ΠΟΛΥ χρόνο!)

1. Advanced Civilization
Το παιχνίδι που μου έμαθε πως υπάρχουν πιο πολύπλοκα παιχνίδια από το Risk (και μου άνοιξε ένα ολόκληρο καινούριο κόσμο!) Απίστευτο παιχνίδι για 7 (καλύτερα) παίκτες. Δεν έχει ζάρια! Ελάττωμα: διαρκεί τουλάχιστο 7 ώρες! (μόνο για φοιτητές. αχ!)

2. Οι άποικοι του Κατάν (Settlers)
Μερικά βήματα πέρα απ’ τη Μονόπολι… 4 πάικτες κτίζουν, παράγουν, εμπορεύονται.

3. Axis & Allies
Μερικά βήματα πέρα απ’ τo Risk…Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. 5 παίκτες, ηγέτες των ΗΠΑ, Σοβιετική Ένωση, Βρετανία, Γερμανία, Ιαπωνία. Τανκς, πεζικό, αεροπορία, ναυτικό, σε ένα (μη σας ξεγελούν τα ζάρια!) καθαρά στρατηγικό παιχνίδι.

4. Μονόπολι

For old times shake!

5. Puerto Rico
Συγκλονιστική ως ιδέα, ανεξάντλητο και χαοτικό ως παιχνίδι! Νο 1 στα παγκόσμια charts!

Για περισσότερες πληροφορίες ανατρέξτε στα
http://www.kaissagames.gr/
http://www.boardgamegeek.com/

ΤΟΡ 5 αγαπημένων ταινιών

Αυτό το ΤΟΡ 5 είναι «αγαπημένων» ταινιών. Αυτό ακριβώς το κάνει τελείως υποκειμενικό γιατί στο συναισθηματικό δέσιμο με μια ταινία παίζουν ρόλο πολλά πράγματα που δεν έχουν να κάνουν με το καλλιτεχνικό της μέρος. Για παράδειγμα έχει σημασία ο κινηματογράφος. Για μένα είναι μεγάλο συν στην απόλαυση της ταινίας το να τη δεις σε θερινό! Επίσης έχει σημασία για μια ρομαντική ταινία το αν ήσουν ερωτευμένος όταν την είδες, κλπ κλπ κλπ. Χωρίς σημασία στη σειρά, ξεκινάω λοιπόν με…

1. Τα καλά παιδιά (The good fellows)
Γενικώς μου αρέσουν οι γκανγκστερομαφιόζικες ταινίες. Καταπληκτικός ο Νονός, το Καζίνο, το Carlito’s Way. Αλλά αγαπημένη μου πραγματικά είναι αυτή με καταπληκτικούς του Ρέι Λιότα και Τζο Πέσι.

2. Fight Club (Έντουαρντ Νόρτον, Μπραντ Πιτ)

Είμαι αναρχικό στοιχείο! Λίγο πριν τελειώσει η ταινία, συνεπαρμένος μ’ αυτά που συνέβαιναν, φοβόμουν πως στο τέλος θα τους πιάσουν και θα δω άλλο ένα χολιγουντιανό «χάπι έντ». Όμως όχι! Έκσταση!






3.Εις το όνομα το Πατρός (In the name of the Father με Daniel Day Lewis)

Στο τέλος της ταινίας, όλος ο κινηματογράφος (κι εγώ με δάκρυα στα μάτια) ήταν όρθιος και χειροκροτούσε!



4. Ρίτα Χέιγουορθ: Η τελευταία έξοδος (The Shawshank redemption με Τιμ Ρόμπινς, Μόργκαν Φρίμαν)
Μία από τις χειρότερες μεταφράσεις τίτλου στα ελληνικά. Μία από τις ωραιότερες ταινίες που έγιναν ποτέ.

5. Indiana Jones III (με Χάρισον Φόρντ, Σον Κόνερι)
Ο ήρωας των παιδικών μου χρόνων στην καλύτερή του περιπέτεια

Top 5 γλυκών

Ξεκινάω σήμερα τα "Top 5 series"! Δηλαδή τα καλύτερα 5 από ... οτιδήποτε! Τα καλύτερα 5 δεν θα μπαίνουν με συγκεκριμένη σειρά, απλά θα αποτελούν ένα λόγο να μας ξυπνήσουν ένα μικρό χαμόγελο στην καρδιά και το μυαλό... Πάμε λοιπόν για Top 5 Γλυκών!

- "Μόκα δύο δύο" στο Διεθνές (Ιωάννινα)
Παγωτό μόκα με μόκα σαντιγί!

- "Μπακλαβαδάκια" από το Νούσια (Ιωάννινα)
και οτιδήποτε σιροπιαστό...

- "Εκμέκ με καϊμάκι" στο Χατζή (Θεσσαλονίκη)
τα σχόλια περιτεύουν...

-"Midnight brownie" στα Haagen Dazs (ή στο Ruby Tuesday)
...για τους εραστές της σοκολάτας!

-Γλυκό καρπούζι απ' τη γιαγιά μου στην Πρέβεζα
Κάνει και σύκο και καρύδι και σταφύλι και κεράσι και νεράτζι και κίτρο και νερατζολέμονο και μελιτζανάκι και... αλλά το καρπούζι ΔΕΝ παίζεται!