Βερολίνο

Το Βερολίνο είναι η πρωτεύουσα της Γερμανίας (ας ξεκινήσουμε από τα βασικά). Είναι μια πόλη με ποιότητα ζωής. Διαθέτει άψογες υποδομές (λεωφορεία, τραμ, υπέργειο και υπόγειο σιδηρόδρομο, ράμπες για άτομα με ειδικές ανάγκες, ποδηλατοδρόμους, πεζοδρόμια πλάτους τουλάχιστο 4 μέτρων ΠΑΝΤΟΥ κλπ). ΔΕΝ διαθέτει κυκλοφοριακό πρόβλημα! Έχει άφθονους χώρους πρασίνου. Είναι μια πόλη που σέβεται απόλυτα τον πεζό.

Έχει πανέμορφα κτίρια. Την διατρέχει ο ποταμός Σπρεε. Δεν έχει όμως ιδιαίτερο φυσικό κάλλος. Η ομορφιά της πόλης προέρχεται από τα ανθρώπινα έργα της.

Wittenberg Platz. Eδώ μέναμε.

Με εντυπωσίασε ο χάρτης διαδρομών σε κάθε στάση λεωφορείου (δεν μιλάμε για μετρό) με ψηφιακή πινακίδα που σε ενημέρωνε σε πόσα λεπτά περνά το επόμενο λεωφορείο. Έτσι κι αλλιώς υπάρχει και αναρτημένος πίνακας που σου λέει πότε ακριβώς περνά το λεωφορείο. Πχ και 12, και 34, και 50. Περνά ΑΚΡΙΒΩΣ! Βοηθούν φυσικά οι υπάρχουσες λεωφορειολωρίδες και η έλλειψη κυκλοφοριακού. Τα λεωφορεία κυκλοφορούν όλο το βράδι. 7 μέρες δεν χρειάστηκε να πάρω ταξί!

Πιστεύω ακράδαντα πως στα γερμανικά δεν υπάρχει μετάφραση της λέξης «λακούβα». Καλώ οποιοδήποτε γερμανομαθή να με ενημερώσει αν έχω δίκιο. Στο Βερολίνο τουλάχιστο, δεν υφίσταται ως έννοια!

live jazz band

Το Βερολίνο έχει νυχτερινή ζωή. Μπυραρίες, μπαρ, παμπ, κλαμπ. Πήγα σε όλα εκτός από κλαμπ. Έχει άφθονα εστιατόρια, φαστφουντάδικα, καφέ. Τα περισσότερα εστιατόρια και καφέ σερβίρουν πρωινό σε εξαιρετικές ποικιλίες.

Πήγαμε και στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου, την Berlinale όπως το αποκαλούν. Είδαμε μια αμερικάνικη ταινία, το “The fall”. Πολύ ωραία ταινία, να πάτε να τη δείτε μόλις έρθει.
Μείναμε 7 βράδια και πίναμε ασταμάτητα μπύρα. Δεν σε φουσκώνει ρε παιδάκι μου αυτή η μπύρα εκεί! Φάγαμε λουκάνικα και στο δρόμο και παντού. Πήραμε σοκολάτες προμήθεια. Αυτό που μου άρεσε ήταν το «μετ-πόϊτσε», ένα ψωμάκι με βούτυρο, κρεμμύδι και μια στρώση από ένα αλλαντικό που οπτικώς έμοιαζε με άψητο κιμά. (τα γράφω και 10 η ώρα το πρωί και μου άνοιξε η όρεξη!)

Μου έκανε εντύπωση η ευγένεια και η έλλειψη υπεροψίας των Βερολινέζων. Ίσως λόγω πολλών τουριστών να έχουν συνηθίσει. Βέβαια, κι εμείς έχουμε πολλούς τουρίστες…

Το Βερολίνο έχει ασήμαντη εγκληματικότητα. Πουθενά δεν αισθάνθηκα κίνδυνο.

Στο πολυκατάστημα KDW βρήκαμε μια ελληνίδα πωλήτρια. Ήταν από την Καστοριά και είχε στο Βερολίνο 20 χρόνια. Όταν της είπα πως έχω πάει στην Καστοριά και πόσο ωραία είναι, μου απάντησε: «Και που δεν είναι ωραία στην Ελλάδα;» Σκέφτηκα πως εμείς την ζηλεύαμε που ζούσε στο Βερολίνο κι εκείνη μας ζήλευε που ζούμε στην Ελλάδα. Νομίζω πως δικαιολογούνται να τους λείπει ο ήλιος και η ελληνικές θάλασσες…

Το άλλο περίεργο στο Βερολίνο είναι πως δεν συνάντησα χονδρό άντρα ή γυναίκα!!! Απίστευτο! Και τρώνε όλα αυτά τα παχυντικά…μυστήριο! Γενικά υπήρχαν άφθονες ξανθές γερμανίδες με γαλάζια μάτια και ωραία σώματα. Εσύ απλώς έπρεπε να διαλέξεις το σχήμα προσώπου…!