Το παρόν ποστ αποτελεί κηλίδωση στη ποιοτική αναβάθμιση του τόπου μας, που προσέφερε απλόχερα το ιστολόγιο που διαβάζετε το τελευταίο έτος. Παρ'όλα αυτά, θα κάνω μια μικρή εξαίρεση και θα πέσω στο επίπεδο συγγραφής λαϊκών - χιπ - χοπ τραγουδιών. Κι επειδή από μουσική δε σκαμπάζω γρι, γράφω στίχους. Κατά παραγγελία. Ιδού:
Ήταν αρχές Νοέμβρη
Τα μπλόγκια είχα έβρει
και κει που σέρφαρα ιστούς
ανακαλύπτω τους μικρούς
Το όνομά τους; «Siteseein’»
Οι απόψεις τους; να λες «αμήν!»
Αλλά είχανε κάτι κοινό,
κάτι που έδενε γλυκό
Έτσι εκόλλησα κι εγώ
λες κι ήταν τάρτα παγωτό
Στο σάιτ έμπαινα τη μέρα
μπας κι είχε ποστ για τη φλογέρα
Τους εύχομαι να συνεχίσουν
και την κορφή να κατακτήσουν
και άμα φτάσουν στα ψηλά
να θυμηθούνε να φοράν
γαλότσες και κανά μπουφάν.
Γιατί εκεί πάνω κάνει κρύο…
Παρασκευή, Ιουνίου 29, 2007
Πέμπτη, Ιουνίου 28, 2007
TOP 5 των πιστεύω μου ως πιτσιρικάς (2)
ΙΣΤΟΡΙΑ #2 - Σιγά τις πόρτες!
Αρχές δεκαετίας του '80, ζώντας στην Αθήνα παρατήρησα για πρώτη φορά στις πόρτες των ταξί, μια χιουμοριστική επιγραφή που έβγαζε πολύ -κατά την γνώμη μου- γέλιο. Η επιγραφή αυτή έγραφε: "Σιγά τις πόρτες!".
"Είναι πολύ ωραίο για κάποιον να αυτοσαρκάζεται, πόσο μάλλον ένας επαγγελματίας που κοροϊδεύει τις ίδιες τις πόρτες του αυτοκινήτου του", ήταν η πρώτη μου σκέψη μόλις το είδα.
Τα επόμενα χρόνια κύλησαν ήσυχα, και είχα φτάσει πια στο λύκειο όταν έμαθα πως η συγκεκριμένη επιγραφή δεν εντάσσεται στα labels "αυτοσαρκασμός, χιούμορ" αλλά "προσοχή!, διαταγή!, εντολή!".
Δευτέρα, Ιουνίου 25, 2007
TOP 5 των πιστεύω μου ως πιτσιρικάς
ΙΣΤΟΡΙΑ #1 - Τα μπετά
Σε κάποια φάση της ζωής μου (γύρω στην Γ' δημοτικού) πίστευα πως δεν υπάρχει κανένας λόγος η πλάκα του από πάνω ορόφου να παραμένει στη θέση της και να μην μας έρχεται στο κεφάλι. Είναι προφανώς θέμα χρόνου. Αυτή η φοβία μου με έπιανε και νύχτες πριν κοιμηθώ όπου προσευχόμουν στον καλό Θεό μέχρι να πέσει η πλάκα να με πλακώσει.
Η φήμη ότι με επηρρέασε η εμπειρία μου με τους σεισμούς, δεν επιβεβαιώνεται. Άλλωστε δεν είχα δει και κανένα σπίτι να πέφτει. Άλλη φήμη που λέει πως εξαιτίας αυτού του φόβου έγινα πολιτικός μηχανικός, επίσης δεν επιβεβαιώνεται σε καμμία περίπτωση. Ένατη επιλογή την είχα! Τρίτη φήμη πως προέρχομαι από γαλατικό χωριό (όπου φοβούνται μήπως πέσει ο ουρανός στο κεφάλι τους) επίσης δεν έχει επιβεβαιωθεί (ακόμα).
Πάντως είναι αρκετά καθησυχαστικό να έχεις μάθει πέντε πράματα από στατική...
Σε κάποια φάση της ζωής μου (γύρω στην Γ' δημοτικού) πίστευα πως δεν υπάρχει κανένας λόγος η πλάκα του από πάνω ορόφου να παραμένει στη θέση της και να μην μας έρχεται στο κεφάλι. Είναι προφανώς θέμα χρόνου. Αυτή η φοβία μου με έπιανε και νύχτες πριν κοιμηθώ όπου προσευχόμουν στον καλό Θεό μέχρι να πέσει η πλάκα να με πλακώσει.
Η φήμη ότι με επηρρέασε η εμπειρία μου με τους σεισμούς, δεν επιβεβαιώνεται. Άλλωστε δεν είχα δει και κανένα σπίτι να πέφτει. Άλλη φήμη που λέει πως εξαιτίας αυτού του φόβου έγινα πολιτικός μηχανικός, επίσης δεν επιβεβαιώνεται σε καμμία περίπτωση. Ένατη επιλογή την είχα! Τρίτη φήμη πως προέρχομαι από γαλατικό χωριό (όπου φοβούνται μήπως πέσει ο ουρανός στο κεφάλι τους) επίσης δεν έχει επιβεβαιωθεί (ακόμα).
Πάντως είναι αρκετά καθησυχαστικό να έχεις μάθει πέντε πράματα από στατική...
Παρασκευή, Ιουνίου 22, 2007
My comic #01
...και στο http://stripgenerator.com/strip/29352/
Για την ανακάλυψη της ιστοσελίδας, θερμές ευχαριστίες στην κ. Μισιρλού Ουμπλιέ.
Τετάρτη, Ιουνίου 20, 2007
Aποτελέσματα δημοσκόπησης του in.gr
Πώς πιστεύετε ότι θα είναι το 2007 σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά;
Kαλύτερο 5504
29,94%
Μάλλον καλύτερο 3479
18,93%
Μάλλον χειρότερο 3459
18,82%
Xειρότερο 5171
28,13%
Δεν ξέρω / Δεν απαντώ 769
4,18%
Σύνολο: 18382
Aυτό που παρατηρεί κανείς, (εγώ δηλαδή) είναι η απίστευτη ισορροπία μεταξύ αισιόδοξων και απαισιόδοξων συμπολιτών μας. Βλέπει κανείς επίσης ξεκάθαρα το 4,18% των λογικών ανθρώπων που δεν ξέρουν το μέλλον (ή μήπως το ξέρουν αλλά δεν θέλουν να μας το πουν;)
Το άλλο που μπορεί να σκεφτεί κανείς (εγώ δηλαδή) είναι πως η πίστη ("Πως πιστεύεται...;") είναι το βασικότερο στοιχείο για να κρίνει κάποιος το μέλλον του, ακόμη και σήμερα.
Kαλύτερο 5504
29,94%
Μάλλον καλύτερο 3479
18,93%
Μάλλον χειρότερο 3459
18,82%
Xειρότερο 5171
28,13%
Δεν ξέρω / Δεν απαντώ 769
4,18%
Σύνολο: 18382
Aυτό που παρατηρεί κανείς, (εγώ δηλαδή) είναι η απίστευτη ισορροπία μεταξύ αισιόδοξων και απαισιόδοξων συμπολιτών μας. Βλέπει κανείς επίσης ξεκάθαρα το 4,18% των λογικών ανθρώπων που δεν ξέρουν το μέλλον (ή μήπως το ξέρουν αλλά δεν θέλουν να μας το πουν;)
Το άλλο που μπορεί να σκεφτεί κανείς (εγώ δηλαδή) είναι πως η πίστη ("Πως πιστεύεται...;") είναι το βασικότερο στοιχείο για να κρίνει κάποιος το μέλλον του, ακόμη και σήμερα.
Πέμπτη, Ιουνίου 14, 2007
Η Ελλάς δεν έχει ρατσιστές. Έχει μόνο ρατσισμό.
Ο λόγος που στην Ελλάδα δεν έχουμε ρατσιστές είναι πολύ απλός: Δεν ξέρουμε τι είναι ρατσισμός! Ξέρουμε όμως όλοι πως ο ρατσιστής είναι ένας πάρα πολύ κακός και κατακριτέος άνθρωπος. Άρα εμείς δεν είμαστε ρατσιστές.
Αν όμως κάτσεις και συζητήσεις με τους φίλους σου (ούτε καν με ξένους) τις απόψεις τους για τους Αλβανούς (που κλέβουν τα σπίτια μας και τις δουλειές μας και παίρνουν και περισσότερα από εμάς και μπλα μπλα μπλα) ή για τους Πακιστανούς, τους Πελοπονήσιους, τους Εβραίους, τους κατοίκους των Βορείων Προαστίων, τους μαύρους κλπ κλπ κλπ, καταλαβαίνεις την άγνοια.
Όταν έπαιξε η εθνική μας με την Αλβανία, κάποιοι συμπατριώτες μας έκαψαν την αλβανική σημαία. Το θεώρησα απαράδεκτο κι ένας φίλος μού ζήτησε να κάνω το εξής πείραμα: να πάω να ρωτήσω κάθε γνωστό μου τη γνώμη του πάνω στο γεγονός. Το έκανα επί μία ημέρα και μέχρι το τέλος της δεν είχα βρει ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ που καταδίκαζε το γεγονός (δείγμα περί τα 10 άτομα). Το βράδι όμως ρωτώ την άποψη του εργοδηγού του εργοταξίου που δούλευα. "Φυσικά και είναι απόλυτα λάθος αυτό που έκαναν" μου απαντά κι εγώ δεν μπορώ να το πιστέψω πως έχω βρει άνθρωπο που συμφωνεί μαζί μου. "Θα φάμε δυο αγωνιστικές σε ουδέτερο μ' αυτούς τους μαλάκες!", τελείωσε την σκέψη του. Και μαζί τελείωσε και μένα.
Αν όμως κάτσεις και συζητήσεις με τους φίλους σου (ούτε καν με ξένους) τις απόψεις τους για τους Αλβανούς (που κλέβουν τα σπίτια μας και τις δουλειές μας και παίρνουν και περισσότερα από εμάς και μπλα μπλα μπλα) ή για τους Πακιστανούς, τους Πελοπονήσιους, τους Εβραίους, τους κατοίκους των Βορείων Προαστίων, τους μαύρους κλπ κλπ κλπ, καταλαβαίνεις την άγνοια.Όταν έπαιξε η εθνική μας με την Αλβανία, κάποιοι συμπατριώτες μας έκαψαν την αλβανική σημαία. Το θεώρησα απαράδεκτο κι ένας φίλος μού ζήτησε να κάνω το εξής πείραμα: να πάω να ρωτήσω κάθε γνωστό μου τη γνώμη του πάνω στο γεγονός. Το έκανα επί μία ημέρα και μέχρι το τέλος της δεν είχα βρει ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ που καταδίκαζε το γεγονός (δείγμα περί τα 10 άτομα). Το βράδι όμως ρωτώ την άποψη του εργοδηγού του εργοταξίου που δούλευα. "Φυσικά και είναι απόλυτα λάθος αυτό που έκαναν" μου απαντά κι εγώ δεν μπορώ να το πιστέψω πως έχω βρει άνθρωπο που συμφωνεί μαζί μου. "Θα φάμε δυο αγωνιστικές σε ουδέτερο μ' αυτούς τους μαλάκες!", τελείωσε την σκέψη του. Και μαζί τελείωσε και μένα.
Δευτέρα, Ιουνίου 11, 2007
ΤΟΡ 5 πραγμάτων που λάτρεύω να ψωνίζω από το SuperMarket
...τώρα τελευταία (δηλ. καλοκαίρι)
1. Χαλβαδόπιτα Σύρου
Γίνεται με μέλι, μαστίχα, αλεύρι, αλάτι και ολόκληρα αμύγδαλα! Το τέλειο σνακ!
2. Παγωτό Δωδώνη
Το παρφέ ή το γιαούρτι! Ρίχνω από πάνω αμύγδαλο φιλέ και σιρόπι βύσσινο (αν έχει μείνει από γλυκό του κουταλιού, ακόμα καλύτερα!)
Κορν φλέικς πασπαλισμένα με μέλι και μαύρη ζάχαρη που λιώνει μέσα στο κρύο γάλα! Ποιος το σκέφτηκε;
4. Οld El Paso Nachos dinner kit
Πάρτε και 150 γρ. τυρί τσένταρ και ένα DVD, βάλτε τα 2' στο φούρνο μικροκυμάτων (χωρίς το DVD) και λιώστε στον καναπέ!
1. Χαλβαδόπιτα Σύρου
Γίνεται με μέλι, μαστίχα, αλεύρι, αλάτι και ολόκληρα αμύγδαλα! Το τέλειο σνακ!
2. Παγωτό Δωδώνη
Το παρφέ ή το γιαούρτι! Ρίχνω από πάνω αμύγδαλο φιλέ και σιρόπι βύσσινο (αν έχει μείνει από γλυκό του κουταλιού, ακόμα καλύτερα!)
3. Κellogs Crunchy Nut
Κορν φλέικς πασπαλισμένα με μέλι και μαύρη ζάχαρη που λιώνει μέσα στο κρύο γάλα! Ποιος το σκέφτηκε;
4. Οld El Paso Nachos dinner kit
Πάρτε και 150 γρ. τυρί τσένταρ και ένα DVD, βάλτε τα 2' στο φούρνο μικροκυμάτων (χωρίς το DVD) και λιώστε στον καναπέ!
5. Leffe Rossa
H καλύτερη κόκκινη μπύρα που υπάρχει. Επειδή δεν τη βρίσκω εύκολα, παίρνω την καφέ.
Αυτά τα βρίσκω (πλην της κόκινης Leffe) στον ΑΒ της γειτονιάς μου.
Κυριακή, Ιουνίου 10, 2007
Το παραμύθι της Παραγωγικότητας
Πριν από κανά δυο αιώνες έγινε κάτι που ονομάστηκε βιομηχανική επανάσταση. Κάποιοι άνθρωποι μεγάλωσαν τόσο πολύ την επιχείρησή τους που έφτιαξαν βιομηχανίες. Οι εργάτες παραπονιόταν για τον απάνθρωπο τρόπο ζωής και τους αναιμικούς μισθούς. Αλλά οι βιομήχανοι απαντούσαν: «Τα κέρδη μας είναι πολύ λίγα. Δεν γίνεται να σας αυξήσουμε τους μισθούς γιατί τότε θα μας πνίξουν τα έξοδα και η επιχείρηση θα κλείσει!»
Τα χρόνια πέρασαν και σιγά σιγά όλοι κατάλαβαν πως τα κέρδη ήταν πάντα πολλά για τους βιομήχανους και πως μια αύξηση μισθών δεν υπήρχε περίπτωση να οδηγήσει ποτέ σε χρεοκοπία. Τότε οι βιομήχανοι απάντησαν: «Η παραγωγικότητά μας είναι πολύ χαμηλή. Αν συνεχίσουμε έτσι ο ανταγωνισμός θα μας φάει και η επιχείρηση θα χρεοκοπήσει!». Παραγωγικότητα είναι το κλάσμα της παραγωγής μιας επιχείρησης προς το κόστος εργασίας. Για να την αυξήσεις, πρέπει να αυξήσεις την παραγωγή (περισσότερες ώρες εργασίας) ή να μειώσεις το κόστος εργασίας (μείωση εργατικού προσωπικού ή μισθών).
Τα χρόνια πέρασαν και πάλι και όλοι κατάλαβαν πως η παραγωγικότητα των βιομηχανιών συνεχώς μεγάλωνε παρά την κινδυνολογία. Τότε οι βιομήχανοι είχαν σταματήσει να τα λένε μόνοι τους αλλά τα έλεγαν μέσω ενός αντιπροσώπου τους που τον φώναζαν «πρωθυπουργό». Αυτός λοιπόν είπε: «Ο ρυθμός ανάπτυξης της παραγωγικότητάς μας είναι πολύ χαμηλός. Αν συνεχίσουμε έτσι οι άλλες χώρες θα μας κατασπαράξουν και θα ερημώσει η χώρα». Οι εργάτες –που ήταν και πατριώτες- τον άκουσαν.
Για ακόμη μια φορά τα χρόνια πέρασαν και φτάσαμε σε ένα χρόνο που τώρα τον λένε «μέλλον». Όλοι πια είχαν καταλάβει πως ο ρυθμός αύξησης της παραγωγικότητας συνεχώς αύξανε και ήταν ώρα για γερές αυξήσεις. Τότε ο πρωθυπουργός θέλησε να πει: «Ναι, εντάξει, η παραγωγικότητά μας κάθε χρόνο αυξάνει όλο και πιο πολύ. Αλλά ο ρυθμός αύξησης του ρυθμού αύξησης της παραγωγικότητας έχει μείνει στάσιμος τα τελευταία χρόνια κι αυτό δείχνει πως η οικονομία μας θα μείνει τελευταία μεταξύ των άλλων χωρών και αν συνεχίσουμε έτσι θα μας κατασπαράξουν!».
Ο υπουργός τύπου παρατήρησε πως ο «ρυθμός αύξησης του ρυθμού αύξησης της παραγωγικότητας» δεν είναι ένας όρος που ακούγεται όμορφα στα αυτιά των εργαζομένων και διόρθωσε την πρόταση ως εξής: «Ο δείκτης ΡΑΡΑΠ της χώρας μας είναι ένας από τους χειρότερους της ευρωζώνης. Αν δεν δουλέψουμε όλοι μαζί περισσότερο, δεν βλέπω να βγαίνουμε από την πολιτική λιτότητας που είμαστε αναγκασμένοι χρόνια τώρα να ακολουθούμε»…
Συνεχίζεται…(επ’ άπειρον!)
Τα χρόνια πέρασαν και σιγά σιγά όλοι κατάλαβαν πως τα κέρδη ήταν πάντα πολλά για τους βιομήχανους και πως μια αύξηση μισθών δεν υπήρχε περίπτωση να οδηγήσει ποτέ σε χρεοκοπία. Τότε οι βιομήχανοι απάντησαν: «Η παραγωγικότητά μας είναι πολύ χαμηλή. Αν συνεχίσουμε έτσι ο ανταγωνισμός θα μας φάει και η επιχείρηση θα χρεοκοπήσει!». Παραγωγικότητα είναι το κλάσμα της παραγωγής μιας επιχείρησης προς το κόστος εργασίας. Για να την αυξήσεις, πρέπει να αυξήσεις την παραγωγή (περισσότερες ώρες εργασίας) ή να μειώσεις το κόστος εργασίας (μείωση εργατικού προσωπικού ή μισθών).
Τα χρόνια πέρασαν και πάλι και όλοι κατάλαβαν πως η παραγωγικότητα των βιομηχανιών συνεχώς μεγάλωνε παρά την κινδυνολογία. Τότε οι βιομήχανοι είχαν σταματήσει να τα λένε μόνοι τους αλλά τα έλεγαν μέσω ενός αντιπροσώπου τους που τον φώναζαν «πρωθυπουργό». Αυτός λοιπόν είπε: «Ο ρυθμός ανάπτυξης της παραγωγικότητάς μας είναι πολύ χαμηλός. Αν συνεχίσουμε έτσι οι άλλες χώρες θα μας κατασπαράξουν και θα ερημώσει η χώρα». Οι εργάτες –που ήταν και πατριώτες- τον άκουσαν.
Για ακόμη μια φορά τα χρόνια πέρασαν και φτάσαμε σε ένα χρόνο που τώρα τον λένε «μέλλον». Όλοι πια είχαν καταλάβει πως ο ρυθμός αύξησης της παραγωγικότητας συνεχώς αύξανε και ήταν ώρα για γερές αυξήσεις. Τότε ο πρωθυπουργός θέλησε να πει: «Ναι, εντάξει, η παραγωγικότητά μας κάθε χρόνο αυξάνει όλο και πιο πολύ. Αλλά ο ρυθμός αύξησης του ρυθμού αύξησης της παραγωγικότητας έχει μείνει στάσιμος τα τελευταία χρόνια κι αυτό δείχνει πως η οικονομία μας θα μείνει τελευταία μεταξύ των άλλων χωρών και αν συνεχίσουμε έτσι θα μας κατασπαράξουν!».
Ο υπουργός τύπου παρατήρησε πως ο «ρυθμός αύξησης του ρυθμού αύξησης της παραγωγικότητας» δεν είναι ένας όρος που ακούγεται όμορφα στα αυτιά των εργαζομένων και διόρθωσε την πρόταση ως εξής: «Ο δείκτης ΡΑΡΑΠ της χώρας μας είναι ένας από τους χειρότερους της ευρωζώνης. Αν δεν δουλέψουμε όλοι μαζί περισσότερο, δεν βλέπω να βγαίνουμε από την πολιτική λιτότητας που είμαστε αναγκασμένοι χρόνια τώρα να ακολουθούμε»…
Συνεχίζεται…(επ’ άπειρον!)
Πέμπτη, Ιουνίου 07, 2007
o Ηρακλής και η λερναία Σπέτσα
Εδώ και αρκετό καιρό, διαβάζω την δίτομη ελληνική μυθολογία του Ρόμπερτ Γκρέιβς. Μνημειώδες έργο κι εγώ έχω φτάσει στα κεφάλαια του Ηρακλή.
Θέλω λοιπόν σήμερα, την 7η Ιουνίου, να την ανακυρήξω μέρα πένθους και μνήμης για όλα τα θύματα του Ηρακλή. Τον οποίο Ηρακλή ανακυρήσσω ως τον μεγαλύτερο δολοφόνο (επωνύμων θυμάτων) όλων των εποχών. Επειδή ο Ηρακλής έχει σκοτώσει ό,τι κινείται (κι ακόμη δεν έχω τελειώσει τα κεφάλαιά του) δεσμέυομαι να παρουσιάσω ένα πίνακα εις μνήμην όλων αυτών που σκότωσε το παληκάρι μας. Και βέβαια θα πρέπει να μάθετε πως ένα μικρό ποσοστό από αυτούς ήταν "κακοί" με την κλασσική έννοια του όρου. Οι περισσότεροι ήταν θύματα των επιθυμιών του.
Μετά από όλα αυτά, έχω αρχίσει να πιστεύω πως η λερναία ύδρα ήταν ένα φιλήσυχο φιδάκι που ζούσε αμέριμνο στα χωράφια.
Στην εικόνα: Ο Ηρακλής και οι Στυμφαλίδες όρνιθες
Τρίτη, Ιουνίου 05, 2007
Το πιο σύντομο μυθιστόρημα
God said: "Terminate program Earth"
(Μετάφραση: Ο Θεός είπε: "Τερματίστε το πρόγραμμα Γη")
Σύνολο λέξεων: 5
(Μετάφραση: Ο Θεός είπε: "Τερματίστε το πρόγραμμα Γη")Σύνολο λέξεων: 5