Το παραμύθι της Παραγωγικότητας

Πριν από κανά δυο αιώνες έγινε κάτι που ονομάστηκε βιομηχανική επανάσταση. Κάποιοι άνθρωποι μεγάλωσαν τόσο πολύ την επιχείρησή τους που έφτιαξαν βιομηχανίες. Οι εργάτες παραπονιόταν για τον απάνθρωπο τρόπο ζωής και τους αναιμικούς μισθούς. Αλλά οι βιομήχανοι απαντούσαν: «Τα κέρδη μας είναι πολύ λίγα. Δεν γίνεται να σας αυξήσουμε τους μισθούς γιατί τότε θα μας πνίξουν τα έξοδα και η επιχείρηση θα κλείσει!»

Τα χρόνια πέρασαν και σιγά σιγά όλοι κατάλαβαν πως τα κέρδη ήταν πάντα πολλά για τους βιομήχανους και πως μια αύξηση μισθών δεν υπήρχε περίπτωση να οδηγήσει ποτέ σε χρεοκοπία. Τότε οι βιομήχανοι απάντησαν: «Η παραγωγικότητά μας είναι πολύ χαμηλή. Αν συνεχίσουμε έτσι ο ανταγωνισμός θα μας φάει και η επιχείρηση θα χρεοκοπήσει!». Παραγωγικότητα είναι το κλάσμα της παραγωγής μιας επιχείρησης προς το κόστος εργασίας. Για να την αυξήσεις, πρέπει να αυξήσεις την παραγωγή (περισσότερες ώρες εργασίας) ή να μειώσεις το κόστος εργασίας (μείωση εργατικού προσωπικού ή μισθών).

Τα χρόνια πέρασαν και πάλι και όλοι κατάλαβαν πως η παραγωγικότητα των βιομηχανιών συνεχώς μεγάλωνε παρά την κινδυνολογία. Τότε οι βιομήχανοι είχαν σταματήσει να τα λένε μόνοι τους αλλά τα έλεγαν μέσω ενός αντιπροσώπου τους που τον φώναζαν «πρωθυπουργό». Αυτός λοιπόν είπε: «Ο ρυθμός ανάπτυξης της παραγωγικότητάς μας είναι πολύ χαμηλός. Αν συνεχίσουμε έτσι οι άλλες χώρες θα μας κατασπαράξουν και θα ερημώσει η χώρα». Οι εργάτες –που ήταν και πατριώτες- τον άκουσαν.

Για ακόμη μια φορά τα χρόνια πέρασαν και φτάσαμε σε ένα χρόνο που τώρα τον λένε «μέλλον». Όλοι πια είχαν καταλάβει πως ο ρυθμός αύξησης της παραγωγικότητας συνεχώς αύξανε και ήταν ώρα για γερές αυξήσεις. Τότε ο πρωθυπουργός θέλησε να πει: «Ναι, εντάξει, η παραγωγικότητά μας κάθε χρόνο αυξάνει όλο και πιο πολύ. Αλλά ο ρυθμός αύξησης του ρυθμού αύξησης της παραγωγικότητας έχει μείνει στάσιμος τα τελευταία χρόνια κι αυτό δείχνει πως η οικονομία μας θα μείνει τελευταία μεταξύ των άλλων χωρών και αν συνεχίσουμε έτσι θα μας κατασπαράξουν!».

Ο υπουργός τύπου παρατήρησε πως ο «ρυθμός αύξησης του ρυθμού αύξησης της παραγωγικότητας» δεν είναι ένας όρος που ακούγεται όμορφα στα αυτιά των εργαζομένων και διόρθωσε την πρόταση ως εξής: «Ο δείκτης ΡΑΡΑΠ της χώρας μας είναι ένας από τους χειρότερους της ευρωζώνης. Αν δεν δουλέψουμε όλοι μαζί περισσότερο, δεν βλέπω να βγαίνουμε από την πολιτική λιτότητας που είμαστε αναγκασμένοι χρόνια τώρα να ακολουθούμε»…

Συνεχίζεται…(επ’ άπειρον!)