Η 4η διάσταση

Πολλές φορές στη ζωή μου έχω συνειδητοποιήσει πόσο διαφορετικές απόψεις είχα για κάποιο θέμα πριν από ένα χρονικό διάστημα. Στην πορεία μου ως άνθρωπος ακούγοντας νέες ιδέες και προτάσεις, έπαιρνα αυτά που εγώ θεωρούσα σωστά και αληθινά και δημιουργούσα μια δική μου άποψη για κάθε θέμα ή αποκρυστάλλωνα μια ήδη υπάρχουσα. Μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία θεωρώ πως γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος μεν, αλλά είναι όλο και πιο δύσκολο, όσο προχωράει ο χρόνος, να αναθεωρήσεις εκ βάθρων μια άποψή σου.

Όπως η αλλαγή μιας εκ των τριών διαστάσεων του χώρου επιδρά καταλυτικά στην έκβαση ενός γεγονότος, έτσι και η αλλαγή της 4ης διάστασης (του χρόνου) επιδρά καταλυτικά πάνω στη σκέψη και την ύπαρξή μας. Αν εγώ ερωτεύτηκα τρελά τη γυναίκα μου το Φεβρουάριο του 2003, δεν είναι καθόλου βέβαιο πως θα συνέβαινε το ίδιο ένα χρόνο νωρίτερα ή ένα χρόνο αργότερα. Γι’ αυτό και μια απόφαση που θεωρείς απόφαση ζωής σήμερα μπορεί να την θεωρήσεις τελικώς «σωστή», κοιτώντας τη μετά από 10 χρόνια, ή «λανθασμένη», κοιτώντας τη μετά από 20 χρόνια. Κι αυτό γιατί το οπτικό πρίσμα μέσα από το οποίο την κοιτάμε αλλάζει.

Αναλογιζόμενος τα όσα πράτταμε ως μαθητές, ένας παλιός μου συμμαθητής, μου είπε κάποτε: «Τελικά, δεν περνούσαμε καλά μ’ αυτά που κάναμε τότε». Κι όμως! Ήμαστε μια ευτυχισμένη παρέα παιδιών και αυτό είναι κοινώς αποδεκτό μεταξύ μας. Το να κρίνεις τις πράξεις μιας ορισμένης χρονικής περιόδου με τα κριτήρια μιας άλλης (εν προκειμένω, του σήμερα) είναι, εκτός από άδικο, ανώφελο.


(Σημ.: Γράφτηκε πριν από ένα περίπου χρόνο)