Ποδοσφαιρικοί αστικοί μύθοι

Έχοντας παρακολουθήσει το ματς Ολυμπιακού – Λάτσιο την προηγούμενη Τρίτη, παρατήρησα τα εξής:

1. Ο μύθος της ανετοιμότητας
Πασίγνωστος μύθος που χρησιμοποιήθηκε και σε αυτό το ματς από τον δημοσιογράφο που το κάλυπτε. «Η Λάτσιο έχει παίξει 4 ματς ενώ ο Ολυμπιακός μόνο ένα» μας ενημέρωσε κατόπιν εορτής, αφού δηλαδή είχε λήξει. Προφανώς αν το γκολ της Λάτσιο είχε σφυριχτεί οφσάιτ, θα ήταν κατάθεση ελληνικής ψυχής. Επίσης, οι υπόλοιπες ανέτοιμες ελληνικές ομάδες έκαναν το πρωτόγνωρο 5 στα 5 ακριβώς την επομένη. Αλλά βέβαια αυτές είχαν κάνει και μια προπόνηση παραπάνω.

Θα δεχτώ το δέσιμο που χρειάζεται μια ομάδα με τους νέους της παίκτες. Θα δεχτώ διαφορά φάσης στους Ρώσους σε αυτό τον τομέα, που βρίσκονται στη μέση του πρωταθλήματος. Αλλά δεν δέχομαι διαφορά στα 3 περισσότερα επίσημα ματς της Λάτσιο! Ούτε στα 6 της Μπλάκμπερν!


2. Ο Τάκης έπαιξε πολύ πίσω.
Ο Σάββας Θεοδωρίδης εξεπλάγην που ο Ολυμπιακός ήταν στημένος τόσο πίσω. «Με τη Ρεάλ δηλαδή που θα κάθονται;» ακούστηκε να λέει. Καθώς και «δεν είμαι χθεσινός. Βλέπω 50 (αν θυμάμαι καλά) χρόνια μπάλα!». Ίσως θα έπρεπε να μην σχολιάσω το τελευταίο (μ’ αυτή τη λογική κάθε 60χρονος ποδοσφαιρόφιλος είναι έτοιμος να κοουτσάρει τον Ολυμπιακό – δεν άντεξα, σχολίασα). Αλλά το ότι ο Ολυμπιακός ήταν στημένος πίσω, το είπε και ο Ίβιτς καθώς και οι 5 γαύροι της παρέας που βλέπαμε το ματς.

Θα σημειώσω πως μια ομάδα που ανέβηκε και πρέσαρε ψηλά ήταν ο ΟΦΗ στο Καραϊσκάκη. Έφαγε 6. Κατά τύχη. Έπρεπε να φάει 10. Βέβαια η διαφορά ΟΦΗ – Ολυμπιακού δεν είναι η διαφορά Ολυμπιακού – Λάτσιο. Γι’ αυτό κατά την γνώμη μου, μ’ένα παρόμοιο μαρκάρισμα ο Ολυμπιακός θα έτρωγε κατά μέσο όρο 3. Οι αμφισβητίες να θυμηθούν τις 5 κάθετες μπαλιές προς τους επιθετικούς της Λάτσιο στο α΄ ημίχρονο. Τις οποίες με δυσκολία πρόλαβε η άμυνα ή ο Νικοπολίδης. Κι αυτά με απόσταση Νικοπολίδη – άμυνας στα 5-10 μέτρα. Φαντάζεστε να ήταν 15; Θα είχαμε 5-6 τετ-α-τετ. Μόνο στο α’.

Η 4η διάσταση

Πολλές φορές στη ζωή μου έχω συνειδητοποιήσει πόσο διαφορετικές απόψεις είχα για κάποιο θέμα πριν από ένα χρονικό διάστημα. Στην πορεία μου ως άνθρωπος ακούγοντας νέες ιδέες και προτάσεις, έπαιρνα αυτά που εγώ θεωρούσα σωστά και αληθινά και δημιουργούσα μια δική μου άποψη για κάθε θέμα ή αποκρυστάλλωνα μια ήδη υπάρχουσα. Μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία θεωρώ πως γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος μεν, αλλά είναι όλο και πιο δύσκολο, όσο προχωράει ο χρόνος, να αναθεωρήσεις εκ βάθρων μια άποψή σου.

Όπως η αλλαγή μιας εκ των τριών διαστάσεων του χώρου επιδρά καταλυτικά στην έκβαση ενός γεγονότος, έτσι και η αλλαγή της 4ης διάστασης (του χρόνου) επιδρά καταλυτικά πάνω στη σκέψη και την ύπαρξή μας. Αν εγώ ερωτεύτηκα τρελά τη γυναίκα μου το Φεβρουάριο του 2003, δεν είναι καθόλου βέβαιο πως θα συνέβαινε το ίδιο ένα χρόνο νωρίτερα ή ένα χρόνο αργότερα. Γι’ αυτό και μια απόφαση που θεωρείς απόφαση ζωής σήμερα μπορεί να την θεωρήσεις τελικώς «σωστή», κοιτώντας τη μετά από 10 χρόνια, ή «λανθασμένη», κοιτώντας τη μετά από 20 χρόνια. Κι αυτό γιατί το οπτικό πρίσμα μέσα από το οποίο την κοιτάμε αλλάζει.

Αναλογιζόμενος τα όσα πράτταμε ως μαθητές, ένας παλιός μου συμμαθητής, μου είπε κάποτε: «Τελικά, δεν περνούσαμε καλά μ’ αυτά που κάναμε τότε». Κι όμως! Ήμαστε μια ευτυχισμένη παρέα παιδιών και αυτό είναι κοινώς αποδεκτό μεταξύ μας. Το να κρίνεις τις πράξεις μιας ορισμένης χρονικής περιόδου με τα κριτήρια μιας άλλης (εν προκειμένω, του σήμερα) είναι, εκτός από άδικο, ανώφελο.


(Σημ.: Γράφτηκε πριν από ένα περίπου χρόνο)

Αχταρμάς

Ο Σεπτέμβρης έχει φθάσει εδώ και αρκετό καιρό κι εγώ δεν υπήρξα συνεπής με το ραντεβού μου. Τι κι αν τα δελτία του sitemeter έδειχναν 30 ολόκληρους (ελπίζω) ανθρώπους τη βδομάδα να ελέγχουν για επανεμφάνιση του civil; Εγώ τίποτα. Κλεισμένος στο χωριό μου (βλ. τη νέα μου πόρωση/παιχνίδι γραφείου – www.tribalwars.net) δεν έδινα σημασία σε όσα γινόταν γύρω μου. Και να πεις ότι δεν έζησα πράγματα που θέλησα να μοιραστώ; Κάθε άλλο!

• Καταρχήν έχω (όπως πάντα) μια θεωρία για τις πυρκαγιές που έκαψαν τη μισή χώρα.

• Είχα μια θεωρία για τα αποτελέσματα των εκλογών η οποία δικαιώθηκε. (Και δε θέλω ατάκες για «μετά Χριστόν προφήτες» και τέτοια παλιομοδίτικα)

• Είδα το “Departed” και τον «Πληροφοριοδότη», δύο από τις καλύτερες ταινίες του αιώνα (δηλαδή της τελευταίας 6ετίας, αλλά «του αιώνα» ακούγεται πιο εντυπωσιακό.

• Ίδρυσα των Σύλλογο Ποδηλατιστών Χαλκίδας του οποίου ανακηρύχθηκα και πρώτος πρόεδρος (τώρα μόλις)

• Θυμήθηκα το πόσο ωραίο είναι να παίζεις επιτραπέζια παιχνίδια στρατηγικής παίζοντας τη μέρα των εκλογών «Die macher».

• Έβγαλα εισιτήρια για το Παναθηναϊκός – Αρτμίντια Μπρατισλάβας για να κάνω παρέα στον κουνιάδο μου. Αν και ΑΕΚτζής θα υποστηρίξω εκείνη τη μέρα το βάζελο.


ΘΕΩΡΙΑ:
Γενικά έχω παρατηρήσει πως αν οι συνθήκες με κάνουν να παρατήσω για ένα ικανό χρονικό διάστημα μια ασχολία με την οποία έχω πωρωθεί, τότε η πώρωση αυτή εξασθενεί.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ:
Πριν τις εξεταστικές, έσβηνα ανεξαρτήτως πώρωσης, όλα τα παιχνίδια από τον υπολογιστή (μπας και στρωθώ να διαβάσω). Μετά την εξεταστική, μου ήταν πολύ δύσκολο να πάρω απόφαση να ξαναεγκαταστήσω ένα παιχνίδι για το οποίο προηγουμένως δεν κοιμόμουν (και είχα και φυλαγμένα τα save).
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ:
Ε, έτσι και με το μπλογκ!



Άρθρα Προσεχώς:

• TOΡ 5 φαγητό στην Εύβοια
• The ultimate Hercules’ celebrity victims list
• Η 4η διάσταση