Μείναμε 3 βράδια και μετά πήραμε το φέρυ για το Ταλίν. Έκανε μιάμιση ώρα για να μας πάει στην πρωτεύουσα της Εσθονίας. Η Εσθονία είναι μέλος της Ε.Ε. αλλά ακόμη δεν έχει ευρώ. Έχει εσθονικές κορώνες. Είναι μια από τις 3 βαλτικές δημοκρατίες που ανεξαρτητοποιήθηκαν από τη Σοβιετική Ένωση το 1992. Οι Εσθονοί θεωρούν πως η χώρα τους από το β' παγκόσμιο πόλεμο μέχρι το '92 ήταν υπόδουλοι στους ρώσους. Οι βαλτικές δεν τα πήγαιναν ποτέ καλά με τους ρώσους και στον πόλεμο είχαν πάρει το μέρος του άξονα (όπως και η Φιλλανδία). Μια παλιά φυλακή που φυλακίζονταν οι αντικαθεστωτικοί εσθονοί από το σοβιετικό καθεστώς, την έχουν κάνει μουσείο.
Το πρόβλημα είναι πως ένα μεγάλο ποσοστό των κατοίκων είναι ρώσοι έποικοι ή τελοσπάντων ρωσόφωνοι. Αυτοί βρέθηκαν στο στόχαστρο των υπολοίπων μετά την ανεξαρτησία. Οι εσθονοί μιλούν εσθονικά, μια ιδιαιτέρως δύσκολη γλώσσα.
Το Ταλίν εμπεριέχει την παλιά μεσαιωνική πόλη του Ταλίν που αποτελεί και των κύριο πόλο έλξης των τουριστών. Οι κάτοικοι του Ελσίνκι φεύγουν για σαβατοκύριακα στο Ταλίν (που είναι και πιο φθηνό απ'την πατρίδα τους!). Επίσης με τα καραβάνια το επισκέπτονται και οι ρώσοι.
Εμείς μείναμε στην άκρη της παλιάς πόλης. Ήταν πραγματικά πανέμορφη! Χωρίς καθόλου αυτοκίνητα και με πολλά λουλούδια και εκκλησίες. Πολύ ρομαντικό μέρος, ιδανικός προορισμός για ρομαντικό Σαβατοκύριακο. Υπάρχει ένα πρόβλημα βέβαια στο ότι δεν υπάρχουν απευθείας πτήσεις από Αθήνα, σύν του ότι συνήθως πρέπει να περιμένεις συνήθως ένα ολόκληρο βράδυ σε κάποιο γερμανικό αεροδρόμιο για την ανταπόκριση. Λεπτομέρειες.Φάγαμε σε ένα πανέμορφο (και διάσημο) μεσαιωνικό εστιατόριο. Οι πιο δύσκολοι (στο φαγητό) της παρέας ζήτησαν κοτόπουλο με πατάτες. Όπως μας εξήγησε μια γλυκήτατη γκαρσόνα, τον μεσαίωνα δεν είχε έρθει στην ευρώπη η πατάτα... οπότε φάγαμε ό,τι μας σέρβιραν. Προσωπικά μου άρεσε. Κάποια στιγμή όμως που ζήτησα να δοκιμάσουμε την τοπική λιχουδιά, λουκάνικο με αίμα, η υπόλοιπη ομάδα επαναστάτησε. Τελικά βρεθήκαμε να τρώμε σε ελληνικό εστιατόριο στο Ταλίν...
To όνομά του ήταν "Άρτεμις" και ήταν πραγματικά πολύ καλό! Ήπιαν και φραπέ οι στερημένοι, φάγαμε και μια απίθανη χωριάτικη σαλάτα και το κυρότερο: γνωρίσαμε τους ιδιοκτήτες! Οι ιδοκτήτες ήταν δυο παιδιά στα σαράντα που εγκατέλειψαν τον -αποκλεισμένο από το champions league- Πειραιά για μια καλύτερη ζωή στο Ταλίν. Βέβαια είχαν μια εμπειρία με δικά τους μαγαζιά συν μια γυναίκα ρωσίδα από το Ταλίν. Αυτός μας εξήγησε πως μετά από δυο χρόνια στο Ταλίν δεν έχει καταφέρει να μάθει εσθονικά αλλά μιλάει αγγλικά και ρώσικα. Στις δημόσιες υπηρεσίες όλοι τον εξυπηρετούν στα αγγλικά! Επίσης όταν πήγε μια αίτηση για να ανοίξει το εστιατόριο, ρώτησε σε πόσες άλλες υπηρεσίες θα έπρεπε να πάει και τι. Η απάντηση ήταν: "Τι εννοείτε; Αύριο μπορείτε να ανοίξετε."!
Η εσθονική (απούσα) γραφειοκρατία με έπεισε ότι μέσα στην επόμενη δεκαετία η Εσθονία όχι μόνο θα μπει στο ευρώ αλλά θα ξεπεράσει και σε όλους τους δείκτες την Ελλάδα. Γενικώς οι βόρειοι είναι πιο σοβαροί και πιο εργατικοί άνθρωποι. Επειδή δεν είμαι ρατσιστής, το γεγονός αυτό το αποδίδω στους θερινούς μήνες των νοτίων όπου λόγω υπερβολικής ζέστης κωλοβαράμε. Και τους χειμερινούς μήνες περιμένουμε να έρθουν οι θερινοί.
Προσπαθήσαμε να πάρουμε το ολονύχτιο τρένο Κυριακή βράδυ από το Ταλίν για την Αγ. Πετρούπολη. Οι κυρίες στο γκισέ του ανακαινισμένου σταθμού μιλούσαν μόνο εσθονικά και ρώσικα. Γενικά οι μεγάλοι άνθρωποι (σε αντίθεση με τους νέους) δεν μιλούν αγγλικά. Το τρένο που κάνει 8 ώρες για την Αγ. Πετρούπολη ήταν γεμάτο από τους ρώσους που περνούν το ΣΚ στο Ταλίν. Αναγκαστήκαμε να γυρίσουμε πίσω στο Ελσίνκι και να πάρουμε από εκεί το τρένο. Η διαδρομή μας αποζημίωσε. Η φιλλανδική ύπαιθρος είναι γεμάτη λίμνες, λιβάδια, υπέροχα δάση και ξύλινα σπίτια. Πραγματικά σαν καρτ ποστάλ.
Αντίθετα η ρωσική ύπαιθρος ήταν εντελώς παρατημένη. Φτάσαμε με το (ρώσικο) τρένο το βράδυ στην Αγ. Πετρούπολη. Ένα ταξί μας πήγε στο ξενοδοχείο. Που είναι τα σοβιετικού τύπου μπλοκ; Που είναι η σοβιετική αρχιτεκτονική; Πέντε μέρες εκεί είδα μόνο το Πολυτεχνείο σε αυτό το στυλ. Η υπόλοιπη πόλη (η πιο βόρεια πόλη στον κόσμο με πληθυσμό άνω του 1.000.000 κατοίκων) ήταν λες και έχει μείνει στα 1900. Περιμένεις να δεις άμαξες και τον τσάρο. Η καταπληκτική ιδέα της αντιπαροχής δεν έφτασε ποτέ εδώ. Οι ανακαινίσεις των κτιρίων έχουν αρχίσει να πληθαίνουν. Οπότε, με τους ρυθμούς ανάπτυξης της ρωσικής οικονομίας, σε 10 χρόνια η Αγία Πετρούπολη θα είναι η μεγαλύτερη, πληρέστερη και πιο τουριστική πόλη-μουσείο της Ευρώπης.
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου