Έχω διαπιστώσει (και μου φαίνεται λογικό) ότι όλα τα αρσενικά του είδους των ανθρώπων έχουν μια φυσική ροπή να θέλουν να συνουσιαστούν με όσο το δυνατόν περισσότερες γυναίκες στη ζωή τους. Η τάση τους αυτή συνήθως εμποδίζεται από προσωπικά θρησκευτικά ή ιδεολογικά πιστεύω, κοινωνικούς παράγοντες κλπ. Η έμφυτη αυτή τάση δεν γνωρίζει κοινωνικά, φυλετικά, θρησκευτικά ή άλλα σύνορα μεταξύ των ανδρών.
Τα θηλυκά από την άλλη μεριά γνωρίζουν μια εσωτερική ορμή προς την δημιουργία "οικογένειας", την διαμόρφωση δηλαδή εκείνων των συνθηκών που θα επιτρέψουν την ασφαλή δημιουργία και ανατροφή παιδιών.
Τα δύο παραπάνω γνωρίσματα είναι κοινά στα περισσότερα θηλαστικά του πλανήτη μας. Η φυσική επιλογή επέτρεψε την εξέλιξη αρσενικών με σεξουαλικές ορμές τέτοιες, που διασφαλίζουν την εξέλιξη του είδους μας. Αλλά και θηλυκά με έντονη την συνείδηση της "μάνας". Η φυσική εξέλιξη, όπως την γνωρίζουμε στα υπόλοιπα θηλαστικά, συνήθως στους ανθρώπους εκτρέπεται από κοινωνικούς παράγοντες, λόγω της νόησης που διαθέτει το είδος μας.
Το ερώτημα είναι: 40.000 χρόνια κοινωνικής εξέλιξης σε ανδροκρατούμενες (κατά το πλείστον) κοινωνίες, ΠΩΣ ΣΚΑΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΟΠΩΣ ΘΑ ΤΗΝ ΗΘΕΛΑΝ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ;;;;;;;;
Τώρα θες να ακούσεις τα κλισέ του τύπου "πίσω από κάθε μεγάλο άντρα κρύβεται..." ή "ο άντρας είναι η κεφαλή και η γυναίκα ο λαιμός"...; Εκ μέρους των γυναίκων αυτού του κόσμου κουράγιο. Θα ρθει η άσπρη μέρα και για σας. Ίσως σε μια γυναικοκρατούμενη κοινωνία, που οι άντρες θα είναι από πίσω να κινούν τα νήματα. Who knows?
ΑπάντησηΔιαγραφή