Λίγους μήνες μετά τις συνεχόμενες απεργίες των υπαλλήλων της Ολυμπιακής και τις μεγαλοστομίες των πολιτικών μας για το ότι "δεν φταίνε οι εργαζόμενοι αλλά οι συνεχόμενες ανίκανες διοικήσεις", διαβάζω το παραπάνω άρθρο και παθαίνω.
Σύσσωμοι οι έλληνες πολιτική καταδίκασαν την εισήγηση του Αθανασόπουλου. Αλλά βέβαια, αν κατανοούσαν, δεν θα ήταν πολιτικοί.
Όταν λοιπόν μετά από πέντε χρόνια η ΔΕΗ πωληθεί για πενταροδεκάρες, όταν οι εργαζόμενοι μείνουν στο δρόμο, τότε θα είναι ο σωστός καιρός η (τότε) κυβέρνηση να ανταλλάσει βέλη με την (τότε) αντιπολίτευση και η αριστερά να μιλά για αντεργατική πολιτική και ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.
«Με συνεχόμενες αυξήσεις όλοι οι Ελληνες μπορούν να γίνουν μεγάλοι μάνατζερ» είπε χαρακτηριστικά ο Κ.Πουπάκης*. Σαφώς κύριε Πουπάκη. Όπως επίσης και με συνεχόμενες απολύσεις...
*Ο κ. Πουπάκης προέρχεται από τον συνδικαλιστικό χώρο του ΟΤΕ. Υπήρξε πρόεδρος της ΔΑΚΕ και Γενικός Γραμματέας της ΓΣΕΕ. Δεν ξέρω τι ακριβώς είναι σήμερα.
Και σήμερα τα ίδια είναι ο Πουπάκης. Επικεφαλής της ΔΑΚΕ και ΓΓ της ΓΣΕΕ. Η αναλογία με την Ολυμπιακή δεν είναι και τόσο προφανής σε μένα πάντως, εκτός αν υποννοείς πως η λύση στο πρόβλημα όλα αυτά τα χρόνια ήταν η αύξηση των εισητηρίων.
ΑπάντησηΔιαγραφήYπονοώ πως όταν προσπαθείς να κάνεις πολιτική με παροχές στους εργαζόμενους, στους πελάτες αλλά και φθηνά εισητήρια, τότε προφανώς αγνοείς την επιχείρηση. Όταν διορίζεις έναν από τους καλύτερους μάνατζερ στην Ελλάδα (τον Αθανασόπουλο) και μετά τον γειώνεις, είσαι άξιος της μοίρας σου (όχι ακριβώς "μοίρας σου" αφού δεν πρόκειται για τη δική σου μοίρα...)
ΑπάντησηΔιαγραφή