Παραμύθια

...με αφορμή τα Χριστούγεννα, θα βρείτε εδω:

KABAMARU

FIGHT BACK

ΜΙSIRLOU

ΚΩΛΟΓΡΙΑ

BITCH GIRL

Η ιδέα ήταν της... του... δεν ξέρω, πάντως ΟΧΙ δικιά μου!

Μάκβεθ

Του Γουίλιαμ Σαίξπηρ. Στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.

Διαβάστε το κείμενο. Αναπλάστε το στο μυαλό σας. Κι ύστερα πηγαίνετε να δείτε την καταπληκτική παράσταση του Νέου Κόσμου. Δεν πρέπει να προσθέσω τίποτε γιατί θα αφαιρέσω από τη μαγεία. Κάθε Τετάρτη & Πέμπτη 9.15, είσοδος 12€. Τις άλλες μέρες 15€. Κλείστε οπωσδήποτε θέσεις από πριν. Μέχρι 30/12.
*****

(H εικόνα είναι από τον Μάκβεθ της Εθνικής Λυρικής Σκηνής)

ΥΓ Για όσους δεν κατάλαβαν: τα παραπάνω δεν είναι προτροπή. Είναι απειλή. Θα χάσετε αν δεν ακολουθήσετε πιστά τις οδηγίες!

Η Σίντι, το CD

(ένα καθόλου Χριστουγεννιάτικο παραμύθι...)

Mια φορά κι ένα καιρό ήταν η Σίντι, το CD. Η Σίντι γεννήθηκε στην Ιαπωνία και ταξίδεψε με πολλά άλλα μικρά, άγραφα CD σε ένα πολυυυύ μεγάλο πλοίο για ένα πολυυυύ μεγάλο ταξίδι.

Η Σίντι δεν θυμάται καθόλου την Ιαπωνία και το μεγάλο ταξίδι. Το πρώτο πράγμα που θυμάται η Σίντι είναι η φάτσα του Σωτήρη να τους λέει: «Βρε καλώς τα!». Ο Σωτήρης ήταν πολύ καλός μαζί τους. Άνοιξε τη συσκευασία και τα έβαλε σε ένα ψηλό ράφι να βλέπουν την κίνηση του μαγαζιού και κάθε μέρα τα ξεσκόνιζε με ένα μακρύ κόκκινο φτερό. Κάθε μέρα στις 9 ο Σωτήρης άνοιγε το μαγαζί και μέχρι το μεσημέρι υποδεχόταν τους πελάτες με ευγένεια. Ξανά άλλες τρεις ωρίτσες το απόγευμα και μετά ύπνο. Ύπνο όχι για το Σωτήρη, που πολλές φορές ερχόταν οι φίλοι του και τον έπαιρναν απ’ το μαγαζί τα βράδια, αλλά για τα CD. Ήταν ένα συνοικιακό μαγαζί με υπολογιστές και «αναλώσιμα».
- Τι σημαίνει «αναλώσιμα»;
είχε ρωτήσει η Σίντι μόλις έμαθε που βρισκόταν.
- Αναλώσιμος είναι κάποιος που μπορεί εύκολα να αντικατασταθεί. Κάνει τη δουλειά του και μετά τσαπ! Στα σκουπίδια!
της είχε απαντήσει ο Όθων, η οθόνη δίπλα της.


Ο Όθων ήταν ο πιο παλιός στο μαγαζί και τον σεβόταν όλοι. Είχε μάθει πολλά από τον Όθωνα η Σίντι. Το πρώτο πράγμα που έμαθε ήταν πως ήταν το 3ο CD σε μια συσκευασία των 10. Ευτυχώς η συσκευασία ήταν διαφανής και μπορούσαν να δούνε έξω. Μετά έμαθε για το μαγαζί, για το πόσο καλός ήταν ο Σωτήρης, για το πώς γινόταν οι συναλλαγές με χρωματισμένα χαρτιά και τώρα αυτό! Τσαπ! Στα σκουπίδια! Η Σίντι φρίκαρε μόλις το άκουσε!
- Θα κάνουμε τη δουλειά μας και κατευθείαν τσαπ! Στα σκουπίδια; Αυτό είναι ανήκουστο!
- Όχι, όχι κατευθείαν!
Την καθησύχασε ο Όθων.
- Μπορεί να σας κρατήσουν για μπακάπ, μπορεί να γράψουν πάνω σας κινηματογραφικές ταινίες, μυθιστορήματα, να ακούσετε τραγούδια, να δείτε πίνακες ζωγραφικής! Είναι τόσα πολλά που μπορεί να ζήσετε! Αυτός είναι και ο σκοπός σας: να ζήσετε για να δείτε, να ακούσετε και να μάθετε όσο περισσότερα πράγματα γίνεται! Και όταν έρθει η ώρα να πάτε στα σκουπίδια, να πείτε: «Άξιζε η ζωή μου με όλα αυτά που είδα κι έμαθα. Φεύγω χαρούμενος κι αφήνω τη θέση μου στις επόμενες γενιές»
«Πρέπει να είσαι πολύ σοφός Όθων», πετάχτηκε το 7ο CD, τέσσερα πατώματα κάτω από τη Σίντι.
«Αλίμονο! Όχι και τόσο!» απάντησε ο Όθωνας με τη βαριά φωνή του. «Η μοίρα του καθένα μας είναι να βγούμε από δω μέσα και να πάμε αλλού, να γνωρίσουμε καινούρια πράγματα, να τριφτούμε με τη ζωή! Κι εγώ έχω περάσει ήδη αρκετό καιρό εδώ μέσα!»
«Ποτέ δεν είναι αργά Όθωνα!» πετάχτηκε η Σίντι. «Κάποια μέρα θα σε πάρουν κι εσένα κι ίσως μας πάρουν κι εμάς και πάμε κάπου όλοι μαζί! Μη χάνεις το κουράγιο σου!»
Ο Όθωνας γύρισε και την κοίταξε γλυκά. «Μακάρι να ήταν έτσι τα πράγματα μικρή μου! Εσάς, κάποια μέρα θα έρθει η ώρα σας. Εμένα δεν το βλέπω! Είμαι ένα χοντρό μόνιτορ με οθόνη 15 ιντσών. Κανείς δεν αγοράζει κάτι τέτοιο στις μέρες μας.»
Η Σίντι δεν ήξερε τι να πει. Γύρισε και κοίταξε το Σωτήρη που έκλεινε τα τελευταία φώτα στο μαγαζί. Πάτησε το κουμπί για να κατεβούν οι ηλεκτρικές γρίλιες.
«Καληνύχτα εμπόρευμα!» φώναξε με χαρούμενη φωνή.
«Πρέπει να έχω αρχίσει να τα χάνω!» σκέφτηκε και χαμογέλασε.
«Καληνύχτα Σωτήρη!» απάντησαν οι υπολογιστές, οι οθόνες και τα αναλώσιμα με μια φωνή!

Ανέμελη ζωή...

Tην Παρασκευή πήγα στην Αθήνα. Ήταν εκεί οι φίλοι μου και παλιοί μου συμφοιτητές Γ και Γ. Ο ένας ήρθε για δουλειά, ο άλλος ζει πια εκεί. Κατά μια διαολεμένη σύμπτωση, ήμαστε και οι τρεις χωρίς τις γυναίκες μας. Και πως περιμένατε να περάσουμε το 24ωρο που θα ήμαστε μαζί;
Πήγαμε για καφέ στο Αττικό Άλσος (τρελή θέα, να πάρει λίγο μάτι από Αθήνα ο βόρειος)
Πήγαμε και φάγαμε "κορτσόπιτα" στη Νέα Φιλαδέλφεια (μια τρελή πίτα με γύρο και τυρί λιωμένο)
Γυρίσαμε σπίτι και παίξαμε πρέφα από τις 11 μέχρι τις 6 το πρωί.
Για την ιστορία, το παιχνίδι έληξε ισόπαλο (!).

Πουτάνα φοιτητική ζωή...

Η βίδα

(παιχνίδι με τράπουλα για τέσσερις παίκτες)
Το παρόν αποτελεί έναν ελάχιστο φόρο τιμής στο παιχνίδι για το οποίο έχασα δυο χρόνια από τη σχολή.



(Ενημέρωση 4/8/2010: Αναλυτικοί κανόνες και τρόποι παιξίματος της Βίδας υπάρχουν πλέον στην ελληνική Wikipedia)

Η βίδα είναι ένα παιχνίδι αγοράς-εκτέλεσης με μπάζες, όπως η πρέφα και το μπριτζ. Βασίζεται στους κανόνες του μπουρλότ, παιχνιδιού που συναντάται στη Βόρεια Ελλάδα, με την προσθήκη του γύρου αγοράς. Το ποστ περιλαμβάνει βασικούς κανόνες και συμβουλές για όποιον θέλει να μάθει πως παίζεται η βίδα. Εμπνεύστηκα από το ποστ του zpiderland το οποίο ήταν και ο λόγος που θυμήθηκα τα παλιά, καλά, φοιτητικά χρόνια… Εδώ απλώς προσπάθησα να κάνω μια πιο πλήρη αναφορά στους κανόνες του παιχνιδιού.
ΠΡΟΣΟΧΗ! ΑΝ ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΡΕΣΟΥΝ ΤΑ ΧΑΡΤΙΑ ΜΗΝ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΕ! ΧΩΡΟΣ ΓΙΑ ΜΥΗΜΕΝΟΥΣ!

Βίδα: Βασικοί Κανόνες

Πρόκειται για upgrade στο παιχνίδι bourlotte (μπουρλότ). Η βίδα παίζεται με 4 άτομα. (2 ομάδες των 2 ατόμων) και χρειάζεται τα 32 "μεγάλα" φύλλα της τράπουλας (7,8,9,10,J,Q,K,A).
Τα φύλλα μοιράζονται όλα, ένα-ένα, οπότε ο κάθε παίχτης πρέπει να έχει στα χέρια του 8 από τα φύλλα της τράπουλας. Από τη στιγμή που τα φύλλα έχουν μοιραστεί ξεκινάει η διαδικασία της αγοράς όπου και αποφασίζεται ποιο χρώμα (♠♣♥♦) θα αποτελεί τα ατού (κόζια). Έπεται η διαδικασία της εκτέλεσης και της καταγραφής των πόντων.

Κανόνες παιξίματος (εκτέλεση):

Ο παίκτης που κάθεται δεξιά του παίκτη που μοίρασε, πετά ένα φύλλο στη μέση του τραπεζιού. Οι υπόλοιποι παίκτες αριστερόστροφα καλούνται να ακολουθήσουν δηλαδή να παίξουν ένα φύλλο ίδιου χρώματος πάνω από το δικό του. Ο παίκτης που έπαιξε το ισχυρότερο φύλλο είναι αυτός που κερδίζει τη μπάζα, δηλαδή παίρνει τα τέσσερα φύλλα και τα τοποθετεί ανάποδα μπροστά του, ως κερδισμένα για την ομάδα του. Επίσης, παίζει το πρώτο φύλλο (όποιο θέλει από τα φύλλα του) ξεκινώντας την επόμενη μπάζα.
Αν κάποιος παίκτης δεν έχει φύλλο χρώματος ίδιου με αυτό που ξεκίνησε, πρέπει να τσακίσει, δηλαδή να παίξει ατού (κόζι). Τα κόζια είναι ισχυρότερα από τα φύλλα των άλλων χρωμάτων. Όταν ο παίχτης παίζει κόζι, είναι υποχρεωμένος να ανέβει, δηλαδή να παίξει ένα κόζι που θα είναι ισχυρότερο από άλλα κόζια (1 έως 3) που πιθανόν έχουν παιχτεί στη συγκεκριμένη μπάζα.

Αν ένας παίχτης δεν έχει ούτε το χρώμα που ξεκίνησε, ούτε κόζι, παίζει ένα οποιοδήποτε άλλο φύλλο χωρίς δυνατότητα να πάρει τη μπάζα.

Ιεραρχία των φύλλων

Ανάλογα με την εξέλιξη της αγοράς αποφασίζεται τα φύλλα τίνος χρώματος θα είναι τα κόζια (ατού).
Στα κόζια η δυναμικότητα, αλλά και οι πόντοι που αντιστοιχούν στα φύλλα έχουν ως εξής:
J (20 πόντοι)
9 (14 πόντοι)
A (11 πόντοι)
10 (10 πόντοι)
K (4 πόντοι)
Q (3 πόντοι)
8 (0 πόντοι)
7 (0 πόντοι)

Στα υπόλοιπα χρώματα:
A (11 πόντοι)
10 (10 πόντοι)
K (4 πόντοι)
Q (3 πόντοι)
J (2 πόντοι)
9 (0 πόντοι)
8 (0 πόντοι)
7 (0 πόντοι)

Προσέξτε πως τα Α,Κ,Q,8,7 έχουν τους ίδιους πόντους και στα κόζια και στα υπόλοιπα χρώματα. Οποιοδήποτε κόζι όμως είναι ισχυρότερο φύλλο από οποιόδήποτε φύλλο άλλου χρώματος. Τα φύλλα 9,8,7 εκτός ατού, που δεν έχουν πόντους, λέγονται και λιμά.

Συμβουλή

Αν δεν έχετε εμπειρία από παιχνίδια με μπάζες (μπουρλότ, πρέφα, μπριτζ) ξεκινήστε παίζοντας μόνο την εκτέλεση, θεωρώντας ατού (πχ) τα καρά. Όταν κατανοήσετε τον τρόπο παιχνιδιού, προχωρήστε στα υπόλοιπα κεφάλαια.

Οι πόντοι

Σε κάθε παιχνίδι το σύνολο των πόντων είναι 162 (152 οι πόντοι των φύλλων και 10 πόντοι για όποια ομάδα πάρει την πατινή, την τελευταία μπάζα). Στους πόντους αυτούς, προστίθεται ο αέρας, οπότε το σύνολο των πόντων θα είναι 162+αέρα.
Αέρα λέμε τις τρίτες, τις τετάρτες, τις πέμπτες (τρία, τέσσερα ή πέντε συνεχόμενα φύλλα ίδιου χρώματος στην σειρά 7,8,9,10,J,Q,K,A), το καρέ (τέσσερις βαλέδες ή εννιάρια ή άσοι ή δεκάρια ή ρηγάδες ή ντάμες) και το μπουρλότ (ρήγας και ντάμα στα κόζια). Πιο συγκεκριμένα οι τρίτες δίνουν 20 πόντους, οι τετάρτες 50, οι πέμπτες 100. Οι πόντοι που δίνουν τα καρέ εξαρτώνται από το φύλλο. Καρέ με βαλέδες (J) δίνει 200 πόντους, καρέ με εννιάρια 150, καρέ με άσσους, 10άρια, ρηγάδες (Κ) και ντάμες (Q) δίνουν 100. Καρέ του 8 και του 7 δεν υπάρχει. Σε κάθε χεριά, αμέσως μετά την αγορά, οι δύο ομάδες συγκρίνουν τον αέρα τους δηλώνοντάς τον (εκτός του μπουρλότ). Η ομάδα του παίκτη που έχει τον ισχυρότερο συνδυασμό ξεκινά το παιχνίδι με τους πόντους που αναλογούν στον αέρα της (βλ.παράδειγμα). Η σειρά ισχύος των συνδυασμών στον αέρα είναι:
4ΧJ = 200 πόντοι
4X9 = 150 πόντοι
4XA = 100 πόντοι
4X10 = 100 πόντοι
4XΚ = 100 πόντοι
4ΧQ = 100 πόντοι
1 Πέμπτη στα κόζια = 100 πόντοι
1 Πέμπτη = 100 πόντοι
1 Τετάρτη στα κόζια = 50 πόντοι
1 Τετάρτη = 50 πόντοι
1 Τρίτη στα κόζια = 20 πόντοι
1 Τρίτη = 20 πόντοι

Σε περίπτωση που οι αντίπαλοι έχουν πχ από μια απλή Τετάρτη, υπερισχύει αυτή με το μεγαλύτερο φύλλο. Πχ η 8♥,9♥,10♥,J♥ («Τετάρτη στο βαλέ») είναι κατώτερη από την J♦,Q♦,K♦,A♦ (Τετάρτη στον άσσο»). Στην περίπτωση που και πάλι οι τετάρτες είναι ίσες, μετράει αυτή που είναι στα ατού.

Παράδειγμα 1: Αν οι δύο παίχτες της ομάδας Α έχουν δύο τρίτες (7,8,9 μπαστούνι & J,Q,K σπαθί) οι οποίες είναι και οι δύο μικρότερες από τη μια τρίτη που έχουν οι παίχτες της ομάδας Β (Q,K,A κούπα), τότε περνάει μόνο η τρίτη της ομάδας Β, δηλαδή η ομάδα Β θα πάρει +20 πόντους.

Παράδειγμα 2: Αν οι δύο παίχτες της ομάδας Α έχουν Τρίτη και Τετάρτη (7,8,9 μπαστούνι & 10,J,Q,K σπαθί) και οι παίχτες της ομάδας Β Τρίτη (Q,K,A κούπα), τότε περνάει ο αέρας της ομάδας Α, δηλαδή η ομάδα Α θα πάρει 50+20=70 πόντους.

Αν οι ανώτεροι συνδυασμοί των αντιπάλων είναι ισάξιοι (πχ δυο τετάρτες στον Κ) δεν μετράει καθόλου αέρας.

Στο τέλος του γύρου της εκτέλεσης κάθε ομάδα μετρά τους πόντους των φύλλων της +10 πόντους για την πατινή. Το άθροισμα πρέπει να είναι 162. Οι πόντοι κάθε ομάδας στρογγυλοποιούνται στην πλησιέστερη δεκάδα.

Στην περίπτωση που η ομάδα Α έχει μαζέψει στο τέλος του γύρου πχ 146 πόντους και η ομάδα Β 16 πόντους, τότε η στρογγυλοποίηση θα γίνει υπερ της ομάδας που έχει στις μπάζες της το κόζι J (δηλαδή το ανώτερο ατού στο παιχνίδι). Δηλαδή στο συγκεκριμένο παράδειγμα η ομάδα Α (που έχει τον J στα ατού) θα πάρει 150 πόντους και η Β 10. Το άθροισμα είναι τελικά πάντα 160 (λόγω της στρογγυλοποίησης). Στους πόντους αυτούς προστίθεται ο αέρας και το μπουρλότ (20 πόντοι). Όταν ένας παίχτης έχει Κ & Q στο χρώμα των ατου, τότε τη στιγμή που παίξει το πρώτο από τα δύο φύλλα κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης λέει «μπουρλότ» και η ομάδα του παίρνει 20 πόντους. Οι πόντοι αυτοί δε χάνονται (δεν επηρεάζονται δηλαδή) από τον αέρα που μπορεί να έχει η αντίπαλη ομάδα.

Η αγορά

Τώρα μπορούμε πλέον να περάσουμε στην αγορά:
Έστω ότι έχουμε τους παίχτες Α,Β,Γ,Δ όπου ο Α είναι συμπαίκτης με τον Γ και ο Β με τον Δ. Αν είναι ο Α ο παίχτης που μοίρασε τα φύλλα τότε πρώτος μιλάει ο Β, ο οποίος κάθεται στα αριστερά του Α. Ο Β έχει δικαίωμα να ανοίξει αγορά, δηλαδή να προβλέψει τους πόντους που θα πάρει η ομάδα του αν ατού γίνει κάποιο συγκεκριμένο χρώμα. Αυτό το κάνει δηλώνοντας τους πόντους που προβλέπει να πάρει κατ’ ελάχιστο, καθώς και το χρώμα των ατού που προτείνει. Ο επόμενος παίκτης μπορεί να αυξήσει την αγορά, να πάει πάσο ή να βάλει βίδα (βλ. παρακάτω)

Πχ Δήλωση «90 τα καρά». Αυτό σημαίνει πως αγοράζει καρά στους 90 πόντους. Δηλαδή στοιχηματίζει πως η ομάδα του θα βγάλει την αγορά, δηλαδή θα συγκεντρώσει τουλάχιστο 90 πόντους αν παίξουνε με ατού τα καρά. Για την ακρίβεια, πρέπει να βγάλουνε τουλάχιστο 90 πόντους έχοντας προσθέσει και τον αέρα τους ή και πιθανό μπουρλότ, αλλά πρέπει και να έχουν βγάλει περισσότερους πόντους από τους αντιπάλους. Αν δεν καταφέρει να συγκεντρώσει τουλάχιστο 90 πόντους, τότε η αγορά μπαίνει μέσα, δηλαδή η ομάδα του δεν παίρνει πόντους και οι αντίπαλοι παίρνουν όλους τους πόντους (βλ. βαθμολογία)
Σημαντικό: πρώτα βλέπουμε αν οι πόντοι που μάζεψαν οι αγοραστές φτάνουν για να βγει η αγορά, και μετά γίνεται η στρογγυλοποίηση!

Το ελάχιστο άνοιγμα είναι 80 και από εκεί και πέρα οι δηλώσεις των παικτών πρέπει να είναι μεγαλύτερες από τις προηγούμενες, πολλαπλάσιο του 10, ενώ δεν υπάρχει καμία δέσμευση για το χρώμα.

Στο προηγούμενο παράδειγμα όπου ο Β άνοιξε 90 τα καρά, ο Γ μπορεί να αυξήσει την αγορά (πχ «100 οι κούπες») ή να πάει πάσο. Το πάσο δεν είναι δεσμευτικό, δηλαδή στον επόμενο γύρο (αν υπάρξει) μπορεί ο παίκτης να ανεβάσει την αγορά. Αν ακουστούν τρία συνεχόμενα πάσο όμως, η αγορά κατοχυρώνεται στον τελευταίο πλειοδότη.

Παράδειγμα αγοράς: Β πάσο
Γ 90 τα μπαστούνια
Δ 110 τα καρά
Α πάσο
Β 120 οι κούπες
Γ 130 τα μπαστούνια
Δ 140 οι κούπες
Α πάσο
Β πάσο
Γ πάσο
Η αγορά έκλεισε στους 140 πόντους με κόζια τις κούπες για τους Β-Δ.

Η βίδα

Στην τελευταία αγορά που έχει ακουστεί οι αντίπαλοι μπορούν να διακόψουν την διαδικασία της αγοράς, βάζοντας βίδα. Στο προηγούμενο παράδειγμα, ο Δ μετά την δήλωση τού Γ: «90 τα μπαστούνια» μπορεί να πει βίδα. Αυτό σημαίνει πως διπλασιάζονται οι πόντοι για τους οποίους παίζουν οι παίκτες και ξεκινά άμεσα η εκτέλεση. Πριν την εκτέλεση μπορεί η ομάδα που κάνει την αγορά (Α-Γ) να δηλώσει κόντρα βίδα, δηλαδή να τετραπλασιάσει τους πόντους που θα πάρει στην περίπτωση που βγάλει την αγορά «90 τα μπαστούνια». Μπορεί να μπει Τρίτη και τέταρτη βίδα εναλλάξ από τις ομάδες, διπλασιάζοντας κάθε φορά το στοίχημα.

Η βαθμολογία

Σε περίπτωση που οι αγοραστές βγάλουν την αγορά, παίρνουν τους πόντους που δήλωσαν κατά την αγορά, τους πόντους που έβγαλαν κατά την εκτέλεση και τον αέρα τους. Οι αντίπαλοι παίρνουν τους πόντους που έβγαλαν κατά την εκτέλεση και τον αέρα τους.
Σε περίπτωση που οι αγοραστές δεν βγάλουν την αγορά (μπούνε μέσα) δεν παίρνουν κανένα πόντο. Οι αντίπαλοι παίρνουν τους πόντους που δηλώθηκαν κατά την αγορά, όλους τους πόντους της εκτέλεσης (160) και όλο τον αέρα που πιθανόν δηλώθηκε στο παιχνίδι.
Σε περίπτωση βίδας, οι αγοραστές (αν βγάλουν την αγορά) ή οι αντίπαλοί τους (αν οι αγοραστές μπουν μέσα) παίρνουν: τους πόντους που δήλωσαν κατά την αγορά πολλαπλασιασμένους επί 2 (για κόντρα βίδα επί 4, για τρίτη βίδα επί 6, για τέταρτη βίδα επί 8), όλους τους πόντους της εκτέλεσης (160) και τον αέρα που δηλώθηκε στο παιχνίδι. Οι αντίπαλοι δεν παίρνουν τίποτε.
Όποια ομάδα ξεπεράσει τους 3550 πόντους παίρνει μια νίκη. Το παιχνίδι συνήθως παίζεται στις 2 νίκες.

Στρατηγική

Στη βίδα (όπως και στο μπριτζ) υπάρχουν κάποιοι άγραφοι κανόνες (σύστημα) ανοίγματος αγορών, ώστε μέσα από την διαδικασία της αγοράς να μπορούν να συνεννοούνται οι συμπαίκτες και να φτάνουν στη καλύτερη αγορά.

Μια γενική αρχή είναι πως όσο πιο χαμηλά μείνει μια αγορά, τόσο πιο εύκολα βγαίνει. Αν δηλαδή έχετε μια αγορά στα 100 (δηλαδή ποιότητα φύλλων εσάς και του συμπαίκτη σας που μπορούν να συγκεντρώσουν 100 πόντους) και 50 πόντους αέρα, τότε κατά την διάρκεια της αγοράς μπορείτε να φτάσετε μέχρι τους 150 πόντους. Αν όμως οι αντίπαλοί σας σταματήσουν στους 110 πόντους μπορείτε να πάρετε την αγορά πλειοδοτώντας στους 120 πόντους.

Ξεκινώντας το παιχνίδι παρατηρείστε το φύλλο σας.
Αν σε κάποιο χρώμα (πχ καρά) έχετε τουλάχιστο τριφυλλία (τρία φύλλα) με J ή 9 και έναν τουλάχιστο εξώφυλλο (δηλ. σε χρώμα εκτός του προηγούμενου) άσο, ανοίγετε μονή αγορά στο πρώτο χρώμα. Δηλαδή δηλώνετε «80 τα καρά» αν είστε ο πρώτος που ανοίγει αγορά ή προσθέτετε 10 πόντους στην τρέχουσα αγορά. Αν δηλαδή ο πρώτος παίκτης άνοιξε «90 τα μπαστούνια» εσείς πρέπει να ανεβείτε 10 πόντους δηλώνοντας «100 τα καρά». Αμέσως ο συμπαίκτης σας καταλαβαίνει πως έχετε τουλάχιστο τριφυλλία στα καρά με ένα από τα δύο μεγάλα ατού και έναν εξώφυλλο άσο (τον μπαστούνι, ή τον κούπα, ή τον τριφύλλι). Αυτές είναι οι ελάχιστες απαιτήσεις για να ανοίξετε αγορά και είναι η πιο συνηθισμένη περίπτωση.

Ο συμπαίκτης σας τώρα, πρέπει αν έχει τουλάχιστο δύο ατού, εκ των οποίων το ένα ο J ή το 9 που σας λείπει, να ανεβάσει την προσφορά σας κατά 10. Αν εκτός αυτών έχει και εξώφυλλους άσσους, προσθέτει και 10 πόντους για καθένα. Πχ για [9,10,Κ♦, Α,10,Q♠, K,7♣, 9,7♥] o συμπαίκτης σας σας δίνει 20 πόντους (αυξάνει 20 πόντους την τελευταία προσφορά). Αν η αγορά είχε μείνει στο «100 τα καρά», τώρα δηλώνει «120 τα καρά». Αν ο τρίτος παίκτης είχε ανεβάσει σε «110 τα μπαστούνια», τώρα πρέπει να πει «130 τα καρά».

Αν έχετε τουλάχιστο τριφυλλία (τρία φύλλα) με J ΚΑΙ 9 (τα δύο μεγαλύτερα ατού) και έναν τουλάχιστο εξώφυλλο (δηλ. σε χρώμα εκτός των ατού) άσο, ανοίγετε ζυγή αγορά. Δηλαδή δηλώνετε «90 τα καρά» αν είστε ο πρώτος που ανοίγει αγορά ή προσθέτετε 20 πόντους στην τρέχουσα αγορά. Αν δηλαδή ο πρώτος παίκτης άνοιξε «90 τα μπαστούνια» εσείς πρέπει να ανεβείτε 20 πόντους δηλώνοντας «110 τα καρά».

Γενικά οι κανόνες για τις δηλώσεις του ανοίγοντος φαίνονται στον Πίνακα 1. Οι απαντήσεις του συμπαίκτη -1η και 2η – φαίνονται στον Πίνακα 2.


ΠΙΝΑΚΑΣ 1: ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΑΝΟΙΓΟΝΤΟΣ

ΑΤΟΥ ΕΞΩΦΥΛΛΟΙ ΑΣΣΟΙ ΑΝΟΙΓΜΑ
3+ με J ή 9 1+ +10
3+ με J και 9 1+ +20
3+ με J και 9 και Α 1+ +30

ΠΙΝΑΚΑΣ 2: ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΥΜΠΑΙΚΤΗ

ΑΤΟΥ ΕΞΩΦΥΛΛΟΙ ΑΣΣΟΙ 1η ΑΠΑΝΤΗΣΗ 2η ΑΠΑΝΤΗΣΗ
1+ χωρίς J ή 9 0 πάσο πάσο
1+ χωρίς J ή 9 1 πάσο +10
1+ χωρίς J ή 9 2 πάσο +20
2+ με J ή 9 0 +10 πάσο
2+ με J ή 9 1 +20 πάσο
2+ με J ή 9 2 +30 πάσο

Θα παρατηρήσετε πως δεν έχω συμπεριλάβει πολλές εκδοχές, όπως το:
«απαντώ αλλά δεν έχω J ή 9. Έχω όμως 4 ατού και 2 εξώφυλλους άσσους. Δεν είναι κρίμα να πω πάσο ρισκάροντας να χάσουμε την αγορά;».
Φυσικά και είναι κρίμα. Αν η αγορά είναι προς το παρόν σε εσάς, πείτε πάσο και θα έχετε την ευκαιρία να ξαναμιλήσετε αν χρειαστεί. Αν όχι, δώστε στον ανοίγοντα 10 πόντους, ίσα-ίσα για να μην παραπλανηθεί πολύ και να μην χάσετε την αγορά.

Βέβαια έχει σημασία και αν παίζετε πρώτος εσείς ή ο συμπαίκτης σας, σε ποιο ύψος βρίσκεται η αγορά κλπ. Υπάρχουν πολλοί οι παράγοντες και είναι πολύ ωραίο, πέρα από τα βασικά των πινάκων, να δημιουργήσετε ένα δικό σας στυλ παιχνιδιού.

Όλες οι υπόλοιπες περιπτώσεις λοιπόν μένουν να τις ανακαλύψετε. Θυμάμαι μετά από μαραθωνίους βίδας, ατελείωτες συζητήσεις με τους φίλους μου για θεωρητικές καταστάσεις που μπορεί να προκύψουν.

Παίζετε ζάρια κ. Φάουστ;

Αν έχετε διαβάσει το Φάουστ του Γκαίτε, έχετε καταλάβει τις προεκτάσεις του κειμένου, έχετε διαβάσει σπίτι σας το κείμενο του Καρτελιά και έχετε συζητήσει με τον σκηνοθέτη, τότε θα καταλάβετε και πέντε πράματα από την παράσταση. Κρίμα για τις καλές ερμηνείες. Ιδιαίτερη μνεία στην μαγευτική χορευτική αφήγηση του Μεφίστο ως αερικό.

Στο θέατρο Άλεκτον, στον Κεραμεικό.

Φιλoι και bloggers

Υπάρχουν εδώ μέσα (εννοώ μέσα στην οθόνη, στο δίκτυο) πολλοί φίλοι bloggers, ή για να το πω καλύτερα, bloggers αδελφές ψυχές. Bloggers όπως η elee, η milisrou, ο κρέαλχος, που τους διαβάζω και νιώθω όπως όταν πίνω καφέ με φίλους. Που συζητάμε ατελείωτα με οποιοδήποτε θέμα. Από το «μου φάγανε το γκόμενο σε συναυλία της Έφης Θώδη» μέχρι το «πώς να κάνει πίσω ο Μπους με τόσο στρατό στο Ιράκ». Δηλαδή από άκρως ενδιαφέροντα (βλ. συναυλία Έφης Θώδη) μέχρι εμετικώς ανιαρά (βλ. Μπους). Καμμιά φορά τα θέματα μπερδεύονται (όπως το «πως θα μπορούσε να κάνει συναυλία ο Μπους με τη Θώδη;» ή «τι πιθανότητες υπάρχουν να σου φάνε το γκόμενο σιίτες μοναχοί στο Ιράκ;») αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μας. Το θέμα είναι πως φαντάζομαι φανταστικούς καφέδες με τους φανταστικούς φίλους μου bloggers όπου περνάμε όλοι φανταστικά.

Από το Carrie Vs Bridget

Όμως τι πιθανότητα υπάρχει να γινόταν αυτό αν όντως γνωριζόμασταν; Αρκεί η πνευματική γειτονία με κάποιον για να περάσεις καλά μαζί του υπό ΚΣ (κανονικές συνθήκες – χημεία Β’ Λυκείου) σε ένα πραγματικό καφέ; Μήπως η elee έχει κόλλημα να πάμε σε κείνο το συγκεκριμένο καφέ στην Κυψέλη που πηγαίνει από το γυμνάσιο; Μήπως η milisrou έχει μεγάλη ευφράδεια γραπτώς αλλά ηχτικώς δεν το ανοίγει το ρημάδι να πει μια λέξη; Μήπως ο Κρέαλχος θέλει να πάμε στην ΑΕΚ όρθιοι με τους φανατικούς κι εγώ ξαναθυμηθώ την πλατυποδία μου; Μήπως, τέλος, όλοι σκεφτούν «καλό παιδί ο civil – τώρα πια δεν του έχει μείνει τίποτε ψυχολογικό απ’ την τερατογέννεση»;

Ποια είναι εκείνα τα στοιχεία που οδηγούν σε μια καλή –να μην το πω φιλία- όχι να το πω- να το πω πνευματική σχέση; Μήπως τελικά κρίνουμε τους άλλους από την πρώτη στιγμή με τον τρόπο που θα μας πλησιάσουν, θα μας απλώσουν το χέρι, θα μας χαμογελάσουν; Με τον τρόπο που κινούνται, που μιλούν, που σε εξερευνούνε; Ή και με πρακτικά πράγματα όπως αν σε τρελάνουν στην τράκα ή σε στήσουν μισή ώρα στο ραντεβού; Ή έχει σημασία μόνο το τι πιστεύουμε, πόσο αληθινοί είμαστε και πως το λέμε; (πράγματα που σε γενικές γραμμές φαίνονται και σε ένα προσωπικό blog)

TOP-5 παιγνιόχαρτων

Έχω μεγάλη εμπειρία στα παιχνίδια με τράπουλα. Ας μην ξεχνάμε πως αποφοίτησα από την μεγάλη (των παιγνιοχάρτων) σχολή της Θεσσαλονίκης. Μετά από μερόνυχτα λοιπόν πάνω στην πράσινη τσόχα (ή το σχεδιαστήριο, που όταν έμαθα Autocad το χρησιμοποιούσαμε για μπιρίμπα) κατέληξα στα 5 Best of the Best παιχνίδια:

Πρέφα
Ο βασιλιάς. Αριστοργηματικό παιχνίδι για τρία άτομα. Απαραίτητο για απόφοιτους του Πολυτεχνείου. (ίσως το μόνο πράγμα που ενώνει πολύ παλιές, παλιές και νέες γενιές μηχανικών!) Η εξέλιξή του με τέσσερα άτομα σε ζευγάρια, είναι το μπριτζ.

Ουίστ
Της ίδιας οικογένειας με την πρέφα. Η παραλλαγή που παίζαμε ως φοιτητές είχε το πλεονέκτημα πως δεν σε περιόριζε σε αριθμό ατόμων. Το σύνολο των παραλλαγών της ανέρχεται σε διψήφιο αριθμό.



Μπιρίμπα
Η εξέλιξη του κουμκαν και του Θανάση της δεκαετίας του ΄80. Ουσιαστικά είναι το πινάκλ αλλά με τέσσερα άτομα σε ζευγάρια. Το Νο 1 παιχνίδι σε δημοτικότητα αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Και αυτό με άπειρες παραλλαγές από τόπο σε τόπο (ατού, περιορισμοί, χιλιάρες κλπ)
Βίδα
Η εξέλιξη του μπουρλότ. Για όσους δεν ξέρουν, το μπουρλότ είναι ευρύτατα διαδεδομένο στην Μακεδονία. Στη βίδα προστίθεται το στοιχείο της «αγοράς» (όπως στο μπριτζ. Το πλεονέκτημα από το μπριτζ είναι πως κατά την «εκτέλεση» (μετά την αγορά) παίζουν και οι τέσσερις πάικτες.
Είναι το παιχνίδι για το οποίο έχασα ένα χρόνο απ’ τη ζωή μου (κι απ’ τη σχολή μου). Πληρώνουν οι γονείς… Κι όμως! Δεν το μετάνιωσα ποτέ!
Κατά τη γνώμη μου, το καλύτερο παιχνίδι ever. Θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία!
Δηλωτή
Το παιχνίδι των παππούδων μου. Τέσσερις παίκτες σε ζευγάρια. Το πιο κλασσικό παιχνίδι στα καφενεία της Ηπείρου. Δημιουργεί έντονο σασπένς από την παράλληλη προσπάθεια των παικτών να μαζέψουν φύλλα και πόντους, αλλά ταυτόχρονα να κάνουν και «ξερή». Η ξερή συμβαίνει όταν με ένα φύλλο μαζεύεις όλα τα φύλλα του τραπεζιού. Δίνει 10 πόντους (όσους περίπου όλα τα υπόλοιπα φύλλα μαζί) και πανηγυρίζεται όπως τα γκολ σε ντέρμπι…

Ακολουθούν 66, πόκερ, κούπες, ραμμί, πινάκλ, αγωνία…

TOP 5 PC-Games

Βασικά είναι το ΤΟΡ 5 των παιχνιδιών στα οποία έχω αφιερώσει την περισσότερη ώρα, αλλά όπως καταλαβαίνετε, άξιζαν κάθε λεπτό…
Να μια καταπληκτική κατηγορία που μου φέρνει στο μυαλό ώρες (για να μην πω χρόνια!) ξενοιασιάς, ανεμελιάς, εδώ ο κόσμος χάνεται η π**τανα λούζεται, πέρα βρέχει, ωχ αδερφέ, κλπ κλπ κλπ

1. Civilization (by Sid Meier) 1
Μιλάμε για το απόλυτο παιχνίδι στρατηγικής και μιλάμε για το 1 (νεούδια!) Ρεκόρ από τον φίλο Γιώργο που είχε έρθει σπίτι 11 το πρωί για καφέ. Πορώθηκε και μας είπε να φύγουμε και θα έρθει να μας βρει αργότερα στο φαγητό. Γύρισα 2 η ώρα το βράδι και τον βρήκα στην ίδια στάση, μπροστά από τον υπολογιστή, πολεμώντας…



2. Championship Manager 2
Aτελείωτα βράδια με την Roma (τότε δεν υπήρχε το ελληνικό πρωτάθλημα). Aξέχαστο το πρωτάθλημα που πήρα με τον Batistouta μεταγραφή (πριν τον φέρει στην πραγματικότητα ο Capelo!) Αλησμόνητη η βραδιά του Champions League στη Βαρκελώνη που, έχοντας φάει από την Μπάρτσα επί 89’ το πάτημα της αρκούδας, σκοράρει ο Μπάτιγκολ και παίρνουμε το διπλό!... Χωρίς υπερβολές μια από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές στη ζωή μου… (χρειάζομαι ψυχίατρο, ίσως)
Ακλόνητο ρεκόρ του φίλου μου του Γρηγόρη που έπαιζε 36 ώρες συνεχόμενα την Μπαρτσελόνα με διαλλείματα μόνο για φαί (delivery) και τουαλέτα…

3. Ηeroes of Might & Magic 2 (και 3)
Το απόλυτο Fantasy Strategy. Κατεβάζαμε χάρτες απ’ το internet, φτιάχναμε δικούς μας, διοργανώναμε campaigns… Το 3 το αγοράσαμε τσοντάροντας 5 άτομα και βγάζοντας φωτοτυπίες τη βίβλο (το manual)

4. Prince of Persia 1
H πρώτη αγάπη… Το τελειώσαμε στην εξεταστική του Σεπτεμβρίου με σχολαστική δουλειά τριών ατόμων 19:00 – 02:00 ΚΑΘΕ βράδι. (Φυσική ΙΙ τελικά δεν έδωσα…)

5. SimCity/Ceasar 3
Μήπως είμαι γεννημένος για Δήμαρχος; Το SimCity ήρθε στη ζωή μου όπως όλα τα όμορφα πράγματα: απρόσμενα. Μια φθινοπωρινή νύχτα του Οκτώβρη πήγα επίσκεψη στο φίλο μου το Βασίλη. Εκείνος αντί να μου φτιάξει καφέ, κατευθύνθηκε στον υπολογιστή: «Έλα!» μου είπε αντί προλόγου, «έλα να δεις!». Όταν το πρώτο οικοδομικό τετράγωνο πήρε ρεύμα από τον νεότευκτο ατμοηλεκτρικό εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας, έμεινα άναυδος!
Το Ceasar ήρθε πολύ αργότερα και με πολύ περισσότερο βάθος. Ήταν μια περίοδος που η παρέα δεν βρισκόταν στα καφέ. Ήταν όλοι κλεισμένοι σπίτι τους προσπαθώντας να ικανοποιήσουν κάθε αρχαίο ρωμαίο πολίτη… (μόλις βγήκε το 4. Λες;)

Πέντε σιωπές

Εκπληκτικό σενάριο της 35χρονης ιρλανδέζας Σίλα Στίβενσον από το Εθνικό Θέατρο στο θέατρο Χώρα. Η παράσταση είναι εκπληκτική με τον Γιώργο Κέντρο να δίνει ρέστα (εκτός αν πληρώσεις ακριβώς). Συγκλονιστικές οι τρεις γυναίκες της παράστασης Κάτια Γέρου, Κερασία Σαμαρά, Μαρία Ζορμπά. Στα σημεία ξεχώρισα τη Ζορμπά αν και οι υπόλοιποι συνθεατές μου διαφώνησαν. Λυτά και λειτουργικά τα σκηνικά με την σκηνή να βρίσκεται στο μέσον και τρεις σειρές από θεατές εκατέρωθεν! Όμορφη και άκρως λειτουργική η μουσική του Πλάτωνα Ανδριτσάκη. Νομίζω πως τελικά δεν λειτούργησε το σκηνοθετικό εύρημα του βιντεογουόλ αλλά τελικά φεύγεις από την παράσταση μαγεμένος και συγκλονισμένος.

Δεν προσφέρεται για άτομα με κατάθλιψη, ψυχολογικά προβλήματα, ιστορικό βίας κλπ κλπ Προσφέρεται (και συνιστάται) σε αυτούς που ρέπουν προς κατανάλωση φιαλών Jack…

ΑΕΚ - Μίλαν 1-0

Μοναδική βραδιά για την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ. Η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή νίκη απέναντι στη Μίλαν των Ντίντα, Κοστακούρτα, Μαλντίνι, Πίρλο, Γιανκουλόφσκι, Ολιβέιρα (η μεγαλύτερη μεταγραφή του καλοκαιριού), Κακά, Ζέεντορφ. Οι μισοί είναι πρωταθλητές κόσμου. Mέχρι το 20' η Μίλαν έδειξε ποιος είναι ο παλιός. Από εκεί και πέρα και με τη βοήθεια του κόσμου η ΑΕΚ έπαιρνε το απάνω της. Και δικαιούταν τη νίκη.

Καταπληκτική βραδιά σε ένα γεμάτο ΟΑΚΑ. Νιώθω πολύ τυχερός που βρέθηκα μέσα στο στάδιο σε αυτό το ματς-όνειρο. Να σημειωθεί πως είχα αγοράσει εννιά εισητήρια (!) για φίλους και γνωστούς, από τους οποίους οι έξι ήταν γαύροι! Ένας αγώνας για κάθε ποδοσφαιρόφιλο.

Κι ένα μήνυμα προς Ντέμη: Για το ματς στις Βρυξέλλες δεν χρειάζεται άγχος. Λογική χρειάζεται. Κάνουμε μια επαφή με Άντερλεχτ που είναι όμορφα και λογικά παιδιά. Παίζουμε τσούκου-τσούκου τη μπάλα μέχρι το 90'. Εαν η Μίλαν κερδίζει (το πιο πιθανό) "τραγικό λάθος του Σορεντίνο και 1-0". Αν είναι Χ, μένουμε κι εμείς στο Χ. Αν πάει για διπλό, δεχόμαστε το δώρο από τους βέλγους. Όμορφα πράματα, παστρικά. Κι άσε την ΕΚΙΠ την άλλη μέρα να λέει για φερπλέγια...

Νύχτα ραδιο-φόνων

Πήγα στο θέατρο Διάνα και είδα την παράσταση της Ελένης Ράντου (όπως και πέρυσι). Ένα ευρηματικό σενάριο γραμμένο από νέο-νεοϋρκέζο συγγραφέα (Νίκι Σίλβερ) και μεταφρασμένο από την ίδια (όπως και στο "Μαμά μην τρέχεις"). Την σκηνοθεσία έχει κάνει ο Γιάννης Κακλέας (όπως και στο "Μαμά μην τρέχεις"). Συμπρωταγωνιστεί ο Β. Χαραλαμπόπουλος (όπως και στο "Μαμά μην τρέχεις"). Τα σκηνικά έχουν το ευρηματικό της περιστρεφόμενης κεντρικής σκηνής (όπως και στο "Μαμά μην τρέχεις"). Οι δυο συμπρωταγωνιστές είναι πολύ καλοί ενώ πολύ καλός είναι και ο Φάνης Μουρατίδης. Πως έχει πολύ μέλλον έδειξε ο Ορφέας Αυγουστίδης (ο τηλεοπτικός «Παπαδόπουλος» του «Λούφα και Παραλλαγή»). Με απογοήτευσε η Λίνα Σακκά. Ίσως περίμενα κάτι παραπάνω καθώς με είχε γοητεύσει ως γυναίκα.
Να πάτε να τη δείτε, αν δεν έχετε δει το "Μαμά μην τρέχεις". Αλλιώς είναι σαν να πας να φας μπριζόλα με τηγανιτές πατάτες μετά από μια μπριζόλα με ρύζι. Ας άλλαζε τουλάχιστο σκηνοθέτη…
**

(τι δεν καταλάβατε; Βάζω κι αστεράκια ο κριτικός!)

ΤΟΡ 5 πιο σέξι γυναικών

Μόνικα Μπελούτσι

Χωρίς σχόλιο.

Σκάρλετ Γιόχανσον

Το κοριτσάκι από την ταινία Matchpoint του Γούντι Άλλεν...

Νίκη Κάρτσωνα

Ό,τι καλύτερο έχει βγάλει η χώρα μας τα τελευταία χρόνια (μαζί με τη φέτα και το λάδι)

Λετίσια Κάστα

Έπρεπε οπωσδήποτε να φανεί ο θαυμασμός μου στη γαλλική φινέτσα...

Jessica Alba

To κορίτσι που έπαιζε στο Sincity...

TOP-5 αγαπημένων τηλεοπτικών προγραμμάτων

Στην δεκαπενταετή διάρκεια εκπομπής των ιδιωτικών καναλιών («ελεύθερη τηλεόραση» το λέγαμε στην αρχή), υπήρξαν κάποια προγράμματα που περίμενες να έρθει η μέρα και η ώρα να στηθείς στον καναπέ με ένα μπολ φιστίκια για να τα παρακολουθήσεις. Ήταν κάποια προγράμματα που εμπιστευόσουν, που ήξερες πως και στην χειρότερή τους μέρα θα σε κάνουν να περάσεις καλά.
Θα μπορούσα να αναφέρω τουλάχιστο 10, αλλά για λόγους δεοντολογίας απέναντι στη σειρά «ΤΟΡ-5», θα μείνω στον γνωστό αριθμό. Με χρονολογική σειρά λοιπόν…

Οι απαράδεκτοι
Ανατρεπτικό χιούμορ σε σημείο που, ακόμα και σήμερα όταν προβάλλεται σε επανάληψη, ανακαλύπτω νέα σημεία για να πέσω κάτω από τα γέλια. Εκπληκτική πεντάδα ηθοποιών (Δήμητρα Παπαδοπούλου, Σπύρος Παπαδόπουλος, Βλάσης Μπονάτσος, Γιάννης Μπέζος, Ρένια Λουιζίδου) που έκτοτε όλοι έκαναν σημαντική καριέρα.

Τα φιλαράκια
Ό,τι και να πω για αυτή τη σειρά είναι λίγο. Άπειρα επεισόδια που βλέπονται άπειρες φορές, πάντα με την ίδια ευχαρίστηση! Ξενέρωσα λίγο όταν έμαθα πως η σειρά γραφόταν από ένα γκρουπ 12 σεναριογράφων, αλλά, σκέφτηκα:
Μήπως τελικά οι άνθρωποι είναι ΠΟΛΥ μπροστά;

Μπομπ Σφουγγαράκης (Τετραγωνοπαντελονής)
Ο Μπομπ είναι η νέα μου τρέλα. Τον παρακολουθούσα στη χάση και στη φέξη (και στο σπίτι) εδώ και μερικούς μήνες, αλλά τον τελευταίο καιρό δεν χάνω επεισόδιο! Και δεν υπάρχει επεισόδιο που να μην σηκώσω την γειτονιά στο πόδι απ’ τα γέλια! Μα πραγματικά, υπάρχει άνθρωπος που να πιστεύει πως ο Μπομπ απευθύνεται σε παιδιά; Μπορώ να τον συγκρίνω μόνο με τον Μπαρτ Σίμπσον (και η αλήθεια είναι πως με προβλημάτισε πολύ ποιον από τους δύο να προτιμήσω γι’ αυτό το ΤΟΡ-5)


Lost – Οι αγνοούμενοι
Αυτοί είναι νέα τρέλα. Μου το πρότειναν και παρότι είμαι πολύ δύσπιστος σε νέες σειρές με μεγάλη επιτυχία στο Αμέρικα (όπως 24, ER, CSI κλπ) η αλήθεια είναι πως δεν ξεκολάς. Ακόμη βέβαια η σειρά δεν έχει τελειώσει για να την κρίνουμε οριστικά, αλλά στο ΤΟΡ-5 των προγραμμάτων με τα οποία κόλλησα, έχει κερδίσει την θέση της επάξια!

Big Brother 1
Ναι, μη βαράτε, ήταν μια δύσκολη περίοδος της ζωής μου, πρώτη δουλειά σε εργοτάξιο, κρύο, λάσπες, άλλη πόλη, άλλοι άνθρωποι. Κι όμως! Υπήρχε κάτι που μας ένωνε όλους, μεγάλους και μικρούς, αστούς και αγρότες, νέους και γέρους, άνδρες και γυναίκες: Το Big Brother! Εκείνη την περίοδο δεν υπήρχε άνθρωπος που να μην ήξερε πότε τραγούδησε ο τύπος απ’ τη Σκόπελο και πότε ξύρισε το κεφάλι ο Γιώργος απ’ τη Βέροια. Η δε αποχώρηση της τύπισσας που μαγείρευε με background το Γιώργο που έκλαιγε και μουσική υπόκρουση το «Τι σού’κανα και πίνεις» σε εκτέλεση «Απέναντι», είναι κατ’εμέ η κορυφαία (συγκινησιακά) στιγμή της ελληνικής τηλεόρασης. Η στιγμή που θα βούρκωνε ακόμα και ο Θοδωρής Ρουσσόπουλος.

TOP 5 αγαπημένων σκηνοθετών

David Fincher

Δεν τον ξέρετε; Seven, Fight Club, Το παιχνίδι (με τον Μαικλ Ντάγκλας). Φτάνουν.

David Lynch

Το μπλε βελούδο, Η χαμένη λεωφόρος, The straight story, Mulholland Drive. Σε όσους θεωρούν μειονέκτημα των ταινιών του την πολυπλοκότητα (ή την απουσία) υπόθεσης και λογικού ειρμού, απαντώ: κι όμως οι ταινίες του βλέπονται ευχάριστα! Ποιος άλλος θα το κατάφερνε;

Martin Scorsese

Τα καλά παιδιά, Οι συμμορίες της Νέας Υόρκης, Καζίνο, Το ακρωτήρι του φόβου, Το χρώμα του χρήματος, Οργισμένο είδωλο, Ο ταξιτζής. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;

Quentin Tarantino

(SinCity), Kill Bill, Τζάκι Μπράουν, 4 δωμάτια, Απ’το σούρουπο ως την αυγή, και φυσικά Pulp Fiction, Reservoir Dogs. Μπορεί να διαφωνήσει κανείς για το αν είναι ακριβώς καλός σκηνοθέτης ή απλώς εξαίρετος σεναριογράφος. Αλλά νομίζω θα συμφωνήσουμε στο ότι άνοιξε νέο δρόμο στο σινεμά.

Woody Allen

Ή τον απεχθάνεσαι ή τον ερωτεύεσαι! Εκτός του Match point που είναι μια ταινία που άρεσε σε όλους, προσθέτω τα αγαπημένα μου:

Everyone Says I Love You (1996)

Mighty Aphrodite (1995)

Celebrity (1998)

Deconstructing Harry (1997)

(τώρα που το σκέφτομαι, είναι αυτά που είδα στο σινεμά!)

Όλα τους έχουν ένα κοινό: καταπληκτικούς διαλόγους και ερμηνείες! (μερικά δεν έχουν τίποτε άλλο)

Λιλ - LOL

Μη μασάς, θα μπει το επόμενο!

Σχολιάζοντας τα στατιστικά της ΕΕ (Part I)

H Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελείται από 25 χώρες – αλλά αυτό είναι κάτι που το ξέρετε. Η Ελλάδα με 11 εκ. κατοίκους είναι η 8η σε πληθυσμό χώρα της ΕΕ, πολύ κοντά στην Ουγγαρία, την Πορτογαλία, την Τσεχία, τη Σουηδία την Αυστρία και το Βέλγιο (9-11 εκ. κάτοικοι). Άρα λογικά αυτές είναι κυρίως οι χώρες με τις οποίες θα πρέπει να συγκρίνουμε τους εαυτούς μας για να βγάλουμε συμπεράσματα.

Το κατά κεφαλή Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ) της ΕΕ (δηλαδή ο πλούτος που παράγει κατά μέσο όρο ο καθένας μας) είναι περίπου ίσο με της Ιαπωνίας, στα 2/3 των ΗΠΑ και τριπλάσιο της Ρωσίας. Τα τελευταία 8 χρόνια ανέβηκε 40%! Έχουμε γίνει δηλαδή 40% πλουσιότεροι; Για να σκεφτώ… πριν 8 χρόνια ήμουν φοιτητής, άρα δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για συγκρίσεις. Τότε δεν είχα αυτοκίνητο, λάπτοπ, playstation. Αλλά αυτά δε λένε και πολλά.
Το ελληνικό κατά κεφαλή ΑΕΠ είναι ακριβώς εκεί που περιμένουμε: Πάνω από Ουγγαρία, Τσεχία, Πορτογαλία, κάτω από Αυστρία, Βέλγιο, Σουηδία. Αλλά βέβαια εμείς είμαστε μια χώρα όλο βουνά, είχαμε 400 χρόνια τουρκοκρατία, περιστοιχιζόμαστε από εχθρούς και μπλα μπλα μπλα. Βέβαια το τελευταίο δεν είναι και λάθος, αν σκεφτεί κανείς το ποσοστό του ΑΕΠ μας που πάει σε αμυντικές δαπάνες.

Πάμε τώρα στο ποσοστό των ελλήνων που ασχολούνται με τον αθλητισμό (δεν εννοούμε μέσω SuperSport, εννοούμε να αθλούνται!) τουλάχιστο μια φορά την εβδομάδα. Το ποσοστό αυτό λοιπόν φτάνει το εκλπηκτικό 43%, όσο περίπου και οι Ιταλοί. Αυτό μας κατατάσει στην περίοπτη 22η θέση στην ΕΕ! (ξεπερνούμε Ούγγρους και Πορογάλους). Στην κορυφή είναι οι Φιλλανδοί και οι Σουηδοί με 96% (!) και 93% αντίστοιχα. Αλλά αυτοί δεν έχουν Κεντέρη, Ζαγοράκη και Ριβάλντο οπότε τι να μας πούνε! Άσε που έχει και κωλόκρυο εκεί πάνω οπότε οι άνθρωποι μπορεί να κάνουν σπορ για να ζεσταθούνε.

Περιαστικοί μύθοι – Urban legends

ή: Γιατί να μην πιστεύουμε ό,τι ακούμε!

Πόσα από τα παρακάτω έχει πάρει κάποια στιγμή το αυτί σας;
Κάποια ίσως τα ξέρετε κι απ’ το σχολείο!
Κι όμως! Πρόκειται για ευρέως διαδεδομένους ΜΥΘΟΥΣ!

1. Στο Βόρειο Ημισφαίριο το νερό κυλάει αριστερόστροφα στις αποχετεύσεις, ενώ στο Νότιο κυλάει δεξιόστροφα, λόγω της δύναμης Κοριόλις.


2. Το αλκοόλ, ιδιαίτερα το κόκκινο κρασί, είναι καλό για την υγεία.

3. Οι Εσκιμώοι έχουν 17 με 23 διαφορετικές λέξεις για το χιόνι

4. Το Σινικό τοίχος είναι το μοναδικο ανθρώπινο κατασκεύασμα που φαίνεται από το διάστημα

5. Η Ελληνική γλώσσα παρολίγον να γίνει επίσημη γλώσσα των ΗΠΑ και μάλιστα αυτό δεν συνέβη για μία και μόνον ψήφο.

6. Χρησιμοποιούμε μόνο το 10% του εγκεφάλου μας

7. Η NASA έκανε τις σεληνιακές προσεδαφίσεις στα ψέμματα


Περισσότεροι περιαστικοί μύθοι, αλλά και ανάλυση των παραπάνω, στο http://www.skepdic.gr/suburbanmyths.htm

Πέντε λεπτά ακόμα

Την είδα χτες το βράδυ (την είδα ψες αργά).

Στο πρώτο μισό, γίνονται διάφορα κωμικά σκετσάκια που βασίζονται στον νεκρό ήρωα της ταινίας και προσπαθούν να ξεφύγουν από το επίπεδο "ελληνικό σήριαλ Δευτέρα βράδυ". Αλλού τα καταφέρνουν, αλλού όχι. Το τελευταίο μισάωρο όμως η ταινία έχει μια εξέλιξη παντελώς μη αναμενόμενη. Το γεγονός αυτό από μόνο του με κάνει να την ξεχωρίσω από τις άλλες ελληνικές κωμωδίες. Μπορεί σε όλα τα υπόλοιπα να παραμένει στον ελληνικό μέσο όρο αλλά η τελική σεναριακή τροπή σίγουρα τον ξεπερνά!

Είναι μικρούλα!

Της λέω: «Ξαναρχίζει το Θέατρο της Δευτέρας!»
Μου απαντά: «Τι είναι το Θέατρο της Δευτέρας;»
Γελώ! Δεν το είχα σκεφτεί!

Το γκρινιάζειν, εστί φιλοσοφείν;

Πέμπτη, 26 Οκτωβρίου 2006, ώρα 9:45

Παίρνω τηλέφωνο το Νοσοκομείο Χαλκίδας για να κλείσω ραντεβού για προσωπικό πρόβλημα. Έχω βρει απ’ τον κατάλογο το τηλέφωνο των τηλεφωνικών ραντεβού (ας το πούμε «ΤΡ»). Το αφήνω να χτυπήσει 10 φορές. Δεν απαντά. Παίρνω το τηλεφωνικό κέντρο του νοσοκομείου (ας το πούμε «ΤΚ»). Βγαίνει μια κοπέλα που λέει κοφτά «Ναι». Τις λέω καλημέρα. Μου λέει «Καλημέρα. Νοσοκομείο». Ρωτάω για ΤΡ, μου λέει «βεβαίως. Σας συνδέω». Χτυπάει 15 φορές. Δεν απαντά κανείς. Το κλείνω. Ξαναπαίρνω το ΤΚ. Λέω πως «με συνδέσατε πριν αλλά δεν απαντά». Μου λέει «όχι, εκεί είναι, για δυο λεπτά, θα…». Με συνδέει. Χτυπάει. Βγαίνει μια γυναίκα. Λέω «καλημέρα. Θα ήθελα να κλείσω ΤΡ.». Μου απαντάει «Γιατί πήρατε εδώ; Δεν είναι εδώ!». Τις ανταπαντώ πως το ΤΚ με συνέδεσε. Κολλάει. Μου λέει «τελοσπάντων, δεν μπορούμε τώρα, έχουμε πρόβλημα, πάρτε αργότερα». Ρωτάω σε ποιον αριθμό. Μου λέει στον ΤΡ. Ξανακαλώ στον ΤΡ. Βγαίνει η ίδια! Μου λέει «Δεν άργησες λεπτό, ε; πες μου» Θέλω να πω: @#$%^&*! Λέω τα στοιχεία μου. Έχω ραντεβού σε μια εβδομάδα.

Σκέφτομαι να πάρω τηλέφωνο να διαμαρτυρηθώ. Θα φτάσω ως τον πρόεδρο… Συμπεριφορά απαράδεκτη. Κι εγώ δημόσιος υπάλληλος είμαι. Μήπως όμως είχε μια δύσκολη μέρα; Μήπως είναι κρίμα να της δημιουργήσω πρόβλημα; Αλλά όχι! Μου συμπεριφέρθηκε έτσι για δύο λόγους: 1ον λόγω απόστασης τηλεφώνου (αν και δεν είμαι σίγουρος πως και η οπτική επαφή θα την πτοούσε) και 2ον λόγω της σχέσης εξουσίας που είχε επάνω μου (εγώ ζητώ κάτι – εκείνη, αν θέλει, μου το δίνει). Και σαφώς το 2ο είναι πολύ χειρότερο και μπορεί να επαναληφθεί σε οποιοδήποτε συμπολίτη μας. Ακόμη κι αν όλη η μέρα απ’ το πρωί της έχει πάει στραβά, αν εκείνη ήταν που έπρεπε να ζητήσει κάτι από μένα, φαντάζομαι πως θα ήταν ευγενέστατη. Άρα, η εξουσία είναι που την χαλάει! Άρα θα διαμαρτυρηθώ.

Δεν ξέρω. Ήδη νιώθω πολύ καλύτερα γράφοντας αυτό το ποστ…

Ιn memoriam Ευαγγελάτου

Όποιος είδε την εκπομπή του Ευαγγελάτου «Αποδείξεις» με την κακή ποιότητα της ασφάλτου σε κάποιο Δήμο της Αττικής, είναι πολύ τυχερός άνθρωπος. Ο Δήμαρχος δεν θεώρησε “casus beli” τις κρυφές κάμερες που μπήκαν στο δημαρχείο του, αλλά εφαρμόζοντας τη γνωστή ρήση «Δεν υπάρχει καλή και κακή δημοσιότητα, παρά μόνο δημοσιότητα», πήγε και στο στούντιο καλεσμένος. Καλεσμένος της εκπομπής ήταν και ο sui generis Στράτος Τζώρτζογλου, που με την a priori πολεμική του διάθεση viva voce εκφρασμένη, θεώρησε τα δημαρχειακά errata, ex officio ανήθικα και grosso modo οργανωμένα.

Βλέποντας τους υπαλλήλους του κ.Ευαγγελάτου (δεν μπορώ να τους αποκαλέσω δημοσιογράφους) να ξηλώνουν in situ την άσφαλτο έξω από κάποια εξοχική κατοικία, νιώσαμε τη libido των τηλεθεατών να ανεβαίνει. Περιμένοντας ένα mea culpa από το Δήμαρχο, μάθαμε πως η τακτική αυτή αποτελεί modus vivendi με τους εργολάβους. Ο Ευαγγελάτος παρουσίασε το Δήμαρχο mutatis mutandis, σαν ένα Ιούλιο Καίσαρα στο status quo της Αττικής, με αντίστοιχη mare nostrum την αγροτική οδοποιία! Δεν πτοήθηκε από το ότι πατούσε σε επιστημονική terra incognita, πρωτοστάτησε στο εκλογικό requiem του δημάρχου κι έκανε σύσσωμους τους καλεσμένους να αναφωνήσουν: o tempora o mores!

post scriptum: Πρέπει να πω occasione data, πως όλοι εμείς οι homo sapiens, που παρακολουθήσαμε την εκπομπή με την de profundis πίστη πως ο κ. Ευαγγελάτος αποτελεί το τηλεοπτικό alter ego μας, καταλάβαμε πως, η ώρα να καθαιρεθεί από primus inter pares τηλεοπτική persona ένας λάτρης του fama volat, είναι ante portas. Επαναθέτοντας το quo vadis στο τηλεοπτικό curriculum, παραδεχόμαστε πως μόνο de iure μπορεί να αλλάξει. Αλλά dum spiro spero.

Από όσα μου καταλογίσετε, δέχομαι την ad hoc χρησιμοποίηση της a posteriori κριτικής, αλλά πιστεύω πως ήρθε η ώρα να στείλουμε in gratis τις τηλεοπτικές εκπομπές τύπου «Αποδείξεις» ad calendas Graecas.

Memorandum: (με τη σειρά που εμφανίζονται)

in memoriam εις μνήμην
casus beli αιτία πολέμου
sui generis ιδιόρρυθμος
a priori εκ των προτέρων
viva voce δια ζώσης· προφορικά
errata σφάλματα· παροράματα
ex officio από θέσεως
grosso modo με αδρό τρόπο· χοντρικά· πρόχειρα
in situ επί τόπου, στην αρχική θέση· στη φυσική του θέση, στο φυσικό του χώρο
libido επιθυμία· ηδονή· γενετήσιο ένστικτο
mea culpa δικό μου φταίξιμο· δικό μου σφάλμα
modus vivendi τρόπος ζωής· συμβιβασμός
mutatis mutandis τηρουμένων των αναλογιών
status quo παγιωμένη κατάσταση· καθεστηκυία τάξη· καθεστώς
mare nostrum η θάλασσά μας· για τους Ρωμαίους η Μεσόγειος.
terra incognita άγνωστη γη
requiem νεκρώσιμη ακολουθία
o tempora o mores! ω καιροί! ω ήθη!
post scriptum (p.s.) υστερόγραφο
occasione data ευκαιρίας δοθείσης
homo sapiens σοφός άνθρωπος
de profundis εκ βαθέων
alter ego το άλλο εγώ, ο σωσίας
primus inter pares πρώτος μεταξύ ίσων
persona πρόσωπο· προσωπείο
fama volat η φήμη πετά
ante portas προ των πυλών
quo vadis που πηγαίνεις
curriculum πρόγραμμα (σπουδών)
de iure με νόμο
dum spiro spero όσο ζω ελπίζω
ad hoc γι' αυτόν το σκοπό
a posteriori εκ των υστέρων
gratis δωρεάν
ad calendas Graecas στις ελληνικές καλένδες, δηλαδή ποτέ
memorandum υπόμνημα

Πηγές:
Μαρκαντωνάτος, Γ.Α., Λεξικό Αρχαίων Βυζαντινών και Λογίων Φράσεων της Νέας Ελληνικής, Αθήνα, εκδόσεις Gutenberg,1998 (4η έκδοση).
Μείζον Ελληνικό Λεξικό (ηλεκτρονική έκδοση)

YΓ Οποιαδήποτε φιλολογική διόρθωση ή σχόλιο, είναι καλοδεχούμενα.

Θέατρο 3

Χτες πήγα πρώτο μάθημα υποκριτικής – αυτοσχεδιασμού. Μαγεία. Ο δάσκαλός μας (σόρι δάσκαλε – δεν θέλει να τον λέμε δάσκαλο) είναι από το Εθνικό. Ένιωσα ότι έπινα 4 ώρες καφέ σε κάποια πλατεία και δεν ήθελα να φύγω! Πρωτόγνωρα πράματα…

ΥΓ Πρόβα: «Θέλω να ευχαριστήσω τον σκηνοθέτη μου, τους συντελεστές της ταινίας, τη σύζυγό μου (και συμπρωταγωνίστρια). Αλλά πιο πολύ, θέλω να ευχαριστήσω όλους τους μπλόγκερ, που με τα συνεχή σχόλιά τους με έκαναν καλύτερο ηθοποιό και καλύτερο άνθρωπο. Από βάθους καρδιάς, αυτό το Όσκαρ, σας το αφιερώνω!»
(Τέσσερα έχω σπίτι, ο μπουφές έχει γεμίσει, που θα το βάλω;)

Aποκάλυψη: Το πρόσωπό μου

Για καλύτερο οδικό δίκτυο (ψηφίστε Civil!)

Στην Νομαρχία κατέφτασε εγκύκλιος του υπουργείου, πολλή σημαντική για όλους εμάς που θεωρούμε σημαντική την ενεργή ενασχόληση του πολίτη με θέματα που μας αφορούν όλους. Και εξηγούμαι: Μέχρι τώρα, έβλεπες μια λακουβάρα ­ΝΑ (με το συμπάθιο) στην εθνική οδό και σκεφτόσουν φωναχτά: «Ο Χριστός και η Παναγία! Θα σκοτωνόμασταν παιδιά! Που είναι το κράτος ρεεεεεεεεεεεε; Μόνο να μας τα παίρνουν στα διόδια ξέρουν! Αϊ σιχτίρ!!!». Στην εξωφρενική περίπτωση να μην είσαι ο τύπος «τα ξέρω όλα-για όλα φταίει το κράτος», έπαιρνες κι ένα τηλέφωνο την αστυνομία να κάνεις το καθήκον σου ως σωστός έλληνας πολίτης. Ο βαριεστημένος αστυνομικός που το σήκωνε α) σε ευχαριστούσε και β) στο έκλεινε γρήγορα-γρήγορα (ή μόνο το β) ).

Τώρα πια τα πράγματα αλλάζουν! Αντιγράφω από την εγκύκλιο:
«Κάθε ενδιαφερόμενος πολίτης μπορεί να ειδοποιεί γραπτώς με οποιοδήποτε μέσο (φαξ, γράμμα, e-mail!) την αρμόδια υπηρεσία συντήρησης. Η πληροφορία περί βλάβης καταχωρίζεται από την υπηρεσία σε τηρούμενο ειδικό βιβλίο του φορέα συντήρησης της οδού. Έτσι, σε περίπτωση αδράνειας είναι εύκολο να διαπιστωθούν τυχόν παραλείψεις.»

Εμπρός λοιπόν! Ό,τι στραβό δείτε στους ελληνικούς δρόμους μην το χρησιμοποιείτε μόνο σαν ανέκδοτο το βράδι με το ουίσκι! Πείτε το στην αρμόδια υπηρεσία! Θα μου πείτε: «Και που ξέρω εγώ ποια είναι η αρμόδια υπηρεσία;» Εδώ, φίλε αναγνώστη, η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Μερικές φορές ούτε η ίδια η υπηρεσία που έχει την αρμοδιότητα συντήρησης ενός δρόμου δεν είναι σίγουρη γι’ αυτό! Μια γενική ανάλυση της ελληνικής πραγματικότητας στο παραπάνω θέμα, συνοψίζεται στα εξής:
· Για αυτοκινητοδρόμους απευθυνθείτε στο ΥΠΕΧΩΔΕ.
· Για εθνικές οδούς, στην αντίστοιχη Περιφέρεια.
· Για επαρχιακές οδούς (ενώνουν τα χωριά με το εθνικό δίκτυο εντός των νομών) απευθυνθείτε στις Νομαρχίες.
· Για όλα τα υπόλοιπα, ξεχέστε τον Δήμαρχο! (ευγενικά πάντα)

Ήταν μια ευγενική χορηγία της Civil-Better-Roads S.A. για καλύτερο οδικό δίκτυο.

ΥΓ Το ότι ο δρόμος έξω από το σπίτι σου δεν έχει ακόμα ασφαλτοστρωθεί, δεν θεωρείται πρόβλημα από καμία υπηρεσία.
ΥΓ2 Εξαιρούνται οι τελευταίες 40 ημέρες προ των εκλογών.

Εξελληνισμός

Όπως (ελπίζω) παρατηρήσατε, προχωρώ σε εξελληνισμό του ιστολογίου. Οποιαδήποτε κριτική, σχόλιο, πρόταση σε ορολογία και μετάφραση, καλοδεχούμενη.

Αν πάει καλά, θα το προωθήσω και σε άλλους όρους της καθημερινής ζωής όπως
Σούπερ Λίγκα = Υπερ Πρωτάθλημα
Champions League = Πρωτάθλημα Πρωταθλητών (μμμ, το "Τσαμπιολίγκ" ίσως είναι καλύτερο)
Monitor = Οθόνη
Site Seein' = Θέαση (Ιστο)τόπων

ΥΓ Εντάξει, μάλλον είναι παροδικό. Κάποια στιγμή θα μου περάσει.

AEK – Άντερλεχτ 1-1

Χτες πήγα στο Ολυμπιακό Στάδιο και παρακολούθησα τον αγώνα. Στο γυρισμό και ακούγοντας ΕΡΑ-Σπορ συνειδητοποίησα πόσες ερωτήματα είχε δημιουργήσει αυτός ο αγώνας. Νομίζω πως τα πράγματα είναι πολύ απλά…

1. Ο Φερέρ είναι ΛΑΤΡΗΣ του rotation
Εξού και η ενδεκάδα με Χετεμάι, Τόζερ (αυτός ίσως ήταν αναγκαστικός, δεν γνωρίζω αν μπορούσε να παίξει ο Ίβιτς), Καπετάνο. Οποιοσδήποτε άνθρωπος έχει κοουτσάρει ομάδα στο Championship Manager (παλιότερα) ή στο Football Manager (πλέον) ξέρει πως δεν γίνεται τα –προχωρημένης ηλικίας- αστέρια σου να παίζουν Τρίτη-Σάββατο 90 λεπτά. Οπότε κάνεις το πιο λογικό: Βάζεις τον Λύμπε στο β’ ημίχρονο που οι αμυντικοί θα είναι πιο κουρασμένοι. Και ο Λύμπε βγάζει μάτια. Βάζεις Κυριακίδη και δεν ρισκάρεις με Ζήκο. Και ο Κυριακίδης κάνει ονειρικό τσαμπιολοκικό ντεμπούτο. Στο Σέζαρ που δεν έχεις άλλη επιλογή, τον αφήνεις μέσα κι ό,τι βγει. Ο Σέζαρ βάζει ένα γκολ, χάνει όλες τις μονομαχίες, παλεύει αλλά εκτίθεται. Το μισό στάδιο τον αποδοκιμάζει κατά την αλλαγή του! Ο Ουντέζε μετά το 70’ κάθεται. Μέχρι τότε βράχος! Είναι φανερό πως λίγοι μπορούν να βγάλουν δυο ντέρμπι σε 3 μέρες. (ουσιαστικά μόνο ο Γεωργέας)

2. Η ΑΕΚ έχασε μοναδική ευκαιρία να πάρει την πρώτη της νίκη στο Champions League
Πραγματικά. Με Λιλ και Μίλαν θα είναι πολύ πιο δύσκολα τα πράγματα. Αν αναλογιστούμε και το ότι οι ελληνικές ομάδες σε λίγο θα παίζουν (έναν ή δύο) προκριματικούς για να μπουν σε όμιλο, η νίκη φαίνεται μακρινό όνειρο.

3. Η ΑΕΚ θα πάει μπροστά
Αν οι Χετεμάι, Κυριακίδης, Τόζερ, Καπετάνος χτες απλώς έβγαλαν την ψυχή τους, του χρόνου τέτοια εποχή θα είναι αξιόπιστες λύσεις για rotation σε παιχνίδια με τον Ολυμπιακό και τη Μίλαν. Αν έχουν και το ταλέντο (όπως ο Λαγός) σε δύο χρόνια θα βγάζουν μάτια.

4. Η ΑΕΚ αυτή τη στιγμή έχει δύο παίκτες κλάσης
­Τον Λυμπερόπουλο και τον Σορεντίνο. Θέλουμε 11 για να κάνουμε πορεία (όχι απλώς να περάσουμε στην επόμενη φάση) στο Τσαμπιολίγκ. Ο Λαγός θα εξελιχτεί σε έναν απ’ αυτούς. Ο Ντελίμπασιτς θέλει χρόνο. Οι νέοι θα δείξουν (βλ. 3). Σέζαρ, Ουντέζε, Γεωργέας, Τσιρίλο είναι αξιοπρεπέστατοι αλλά μια κλάση κάτω. Ο Λάκης είναι μια κατηγορία μόνος του.

5. Ο Λάκης
Ο Λάκης χτες ήταν ο αρνητικός πρωταγωνιστής. Παίκτης έμπειρος, κρατούσε μπάλα, καλός στις επελάσεις, ήξερε να κινηθεί στο γήπεδο. Στο τέλος τον έβριζε όλο το γήπεδο. Ήταν ο μοναδικός παίκτης που με έβγαλε απ’τα ρούχα μου! Πως τα κατάφερε; Δύο φορές σε επελάσεις (μετά το 70’) ο Ντελίμπασιτς κάνει κλασική κίνηση έμπειρου φορ να βγει στον κενό χώρο, εκεί που μπορεί να του δοθεί η μπάλα και να βγει μόνος με τον τερματοφύλακα. Ο Λάκης δεν του δίνει δύο απλές ασίστ. Δεν είναι ότι δεν του βγήκαν. Δεν προσπάθησε καν! Δεν τον είδε; Δεν ξέρω. Όταν όμως δεν μπορείς να δεις (πόσο μάλλον να βγάλεις) αυτή την πάσα, δεν κάνεις. Για την ΑΕΚ. (ΥΓ Ντέμη, πάρε εμένα! Θα είχα βγάλει δυο ασίστ και θα με είχατε Θεό!)

6. Η ατμόσφαιρα
Έσκασα 40€ για να πάω. Δεν το μετάνιωσα καθόλου. Ανεξαρτήτως αποτελέσματος και απόδοσης ομάδας, το Champions είναι μια μεγάλη γιορτή. Κατάλαβα γιατί ήρθαν και πολλοί οπαδοί άλλων ομάδων ακόμη και με ένα αντίπαλο που δεν τραβάει, όπως η Άντερλεχτ. Αν σας αρέσει το ποδόσφαιρο, θα περάσετε υπέροχα.
Σημ.: Βοηθάει και το καταπληκτικό Ολυμπιακό Στάδιο.



7. Το δίλημα των δύο ντέρμπι
Αναλύοντας αυτά που έλεγα για το rotation, την Παρασκευή ο Φερέρ πρέπει να είχε ένα μεγάλο δίλημα. Ποιους να βάλει με τον Ολυμπιακό και ποιους να κρατήσει για την Άντερλεχτ.
Μπορούσε να κρατήσει την «βασική» ενδεκάδα να ξεκουραστεί και να παίξει με τον Ολυμπιακό με την χτεσινή ενδεκάδα. Φανταστείτε τι θα είχε ακούσει χάνοντας το ντέρμπι και το τρίποντο στο Champions. Αποφάσισε να χτυπήσει και τα δύο παιχνίδια! (Ο Ολυμπιακός είναι νομίζω αρκετά καλύτερος από την Άντερλεχτ) Άλλωστε πρέπει να δώσει βάση στο πρωτάθλημα παρά να κυνηγάμε την 2η (εντελώς απίθανη) θέση στο Champions.

8. Ο Φερερ
Τον πάω με χίλια! Η ομάδα παίζει (όσο μπορεί) ωραίο ποδόσφαιρο, οι παίκτες παίζουν το 100% των δυνατοτήτων τους. Κάνουμε ευκαιρίες, δεν βάζουμε γκολ. Θα έρθουν και μαζί θα έρθουν και τα αποτελέσματα. Θέλει δύο χρόνια τουλάχιστο για να δείξει σοβαρά δείγματα δουλειάς (εγώ τουλάχιστο τόσα θα ήθελα). Βέβαια σε δύο χρόνια θα έδειχνε και ο Μπάκε, αλλά ας όψονται…
Η ομάδα τώρα χτίζεται. Έχουμε καλό μηχανικό. Δεν μασάμε!

Το ταξίδι ενός αποφθέγματος

'90s, Oδός Μελενίκου, Θεσσαλονίκη. Παίζω τάβλι με συμφοιτητή απ' το ΑΠουΘου. Ταυτοχρόνως συζητούμε για τα μεγάλα προβλήματα της ανθρωπότητας: τις γυναίκες. Και μου έρχεται η εξής ατάκα: "Ο τρόπος αντιμετώπισης μιας σχέσης είναι σαν το τάβλι: Πόρτες (μπαίνεις), πλακωτό (...) και ...φεύγα!"

Δεν μπορώ να πω πως ήταν και ό,τι πιο έξυπνο έχω πει στη ζωή μου (βλ. "Τα αποφθέγματα του Civil", εκδόσεις Cambridge Un., 2007). Aυτό που μπορώ να πω είναι πως έπαθα πλάκα ακούγοντάς το δια στόματος Μαρίας Σολωμού σε διαφημιστικό σποτάκι του νέου κύκλου της σειράς Singles! Και η απορία μου είναι: Το σκέφτηκε μόνος του ο συγγραφέας της σειράς; Το άκουσε από κάπου; Το απόφθεγμά μου ταξίδεψε από στόμα σε στόμα; Να νοιώσω περήφανος; Ή όχι;

ΥΓ Σας έχει τύχει τίποτα παρόμοιο;

Μίζες (και καρμπυρατέρ)

Στην Ελλάδα έχω ακούσει διάφορες περιπτώσεις συναλλαγής παράνομης ή και ανήθικης. Μιλάμε για τις μικρές καθημερινές συναλλαγές του έλληνα φορολογούμενου. Στις περιπτώσεις που θα αναφέρω δεν έχω υπάρξει μέρος της, πλην μίας που θα υποδειχτεί.

1. Χρηματισμός υπαλλήλου του τμήματος Συγκοινωνιών για να περάσεις τις εξετάσεις για το δίπλωμα οδήγησης (Αθήνα). Αν δεν πληρώσεις ΔΕΝ περνάς. Το είπε ο δάσκαλος οδήγησης στο μαθητή. Εσύ δεν χρειάζεται να έχεις κανένα κονέ.

2. Χρηματισμός υπαλλήλου πολεοδομίας Δήμου της Αττικής για να ΚΟΙΤΑΞΕΙ (όχι για να εγκρίνει) άδεια οικοδομής. Ο υπάλληλος λέει πως δεν έχει χρόνο για τώρα. Μπορείς να περιμένεις τρεις μήνες να έρθει η σειρά σου. Υπερωρία το δημόσιο δεν πληρώνει. Άρα, πληρώνεις εσύ… (περί τα 1000€ η ταρίφα)

3. Χρηματισμός γιατρού για παράκαμψη σειράς για εγχείρηση σε δημόσιο νοσοκομείο. Υπάρχουν βέβαια και τα φακελάκια τα μισά εκ των οποίων δίδονται με προσωπική πρωτοβουλία των ασθενών. Ποτέ δεν έχω ακούσει γιατρό να ζητάει. Βέβαια, θα μου πείτε, σε μερικές περιπτώσεις βλέπεις τη διαφορά στην αντιμετώπιση από το πρώτο κιόλας λεπτό!

4. Συναλλαγή με πολιτευτές. Θα σε ψηφίσω (έχω 40 ψήφους στο χωριό) και εσύ θα βάλεις το παιδί στο…(δημόσιο). Το ΑΣΕΠ βελτίωσε πολύ τα πράγματα. Οι τρύπες όμως παρέμειναν.

Υποπερίπτωση 1: Φωτογραφικές προκηρύξεις. (Ευφημισμός. Το μόνο πράγμα που έχει απομείνει για να σιγουρευτούμε όλοι ποιον θέλουμε, είναι να μπει η φωτογραφία του στα ζητούμενα της προκήρυξης) Στο Δήμο Κάτω Ραχούλας ζητήθηκε μηχανικός με άριστη γνώση γερμανικών και μεταπτυχιακό. Όσοι γνωρίζουν τις απαιτήσεις των τεχνικών υπηρεσιών από τους μηχανικούς τους μπορούν να πέσουν κάτω από τα γέλια (ή ας κρατηθούν από κάπου)

Υποπερίπτωση 2: Μηχανικός κάνει αίτηση σε δήμο της παραμεθορίου (μην ξεχνάτε πως στους δήμους ο διαγωνισμός ΕΛΕΓΧΕΤΑΙ αλλά δεν ΔΙΕΞΑΓΕΤΑΙ από το ΑΣΕΠ. Δηλαδή ο Δήμος αποφασίζει ποιον θέλει και το ΑΣΕΠ απλώς τσεκάρει πως τα χαρτιά του είναι εντάξει) Ο εν λόγω μηχανικός βάζει βύσμα βουλευτή του νομού. Παράλληλα κάνουν τα χαρτιά τους: μηχανικός με βύσμα υπουργό και ανιψιός του Δήμαρχου, και έτερος ρωσοπόντιος μηχανικός.
Η κατάταξη που έπρεπε να ανακοινωθεί βάσει μορίων:

1. Ρωσοπόντιος 2.του Βουλευτή 3. ο ανιψιός.
Η κατάταξη που ανακοινώθηκε:

1. ο ανιψιός 2.του Βουλευτή 3. Ρωσοπόντιος.

Υποπερίπτωση 3: Σε εταιρείες του δημοσίου, ιδιωτικού όμως δικαίου, δεν υπάρχει ΑΣΕΠ. Βλέπε κλιμάκια επίβλεψης της Εγνατίας Οδού, κλπ Εκεί φτάνει ένα τηλέφωνο…

5. Συναλλαγή σε συνοικιακό κατάστημα: «Κόψε κάτι και δε θέλω απόδειξη»

6. Χρηματισμός εφοριακού: Σου εξηγεί πόσο μεγάλο είναι το πρόστιμο που είναι αναγκασμένος να σου ρίξει. Τον ρωτάς τι μπορείς να κάνεις για να το αποφύγεις. Σου λέει…

ΥΓ Γράψτε τις δικές σας εμπειρίες ή εμπειρίες φίλων σας

ΥΓ2 Θα επανέλθω...

Προσπέραση

Ταξίδευα με τη γυναίκα μου σε δρόμο (εθνική οδό) όλο στροφές και κακό. Σε κάποια φάση εκνευρίστηκε με τις προσπεράσεις μου. Το επιχείρημά της ήταν: Οι άλλοι είναι βλάκες και πάνε πιο αργά;

Αυτό με έκανε (για πρώτη φορά ομολογουμένως) να σκεφτώ: ποιοι είναι οι λόγοι που προσπερνάω; Γιατί πάω πιο γρήγορα από κάποιους άλλους;

Οι απαντήσεις που πήρα (από τον εαυτό μου) ήταν οι εξής:
Προσπερνώ γιατί οδηγώ πιο γρήγορα από τον μπροστινό μου. Αν ο μπροστινός μου οδηγούσε (γενικά) πιο γρήγορα από μένα, πολύ απλά η απόσταση μεταξύ μας θα μεγάλωνε και δεν θα είχε γίνει ποτέ «μπροστινός μου»!
Καλά ως εδώ, αλλά γιατί οδηγώ πιο γρήγορα από κάποιους άλλους;

1ος παράγοντας: Οι επιβάτες.
Οδηγώ γρηγορότερα όταν οδηγώ χωρίς συνεπιβάτες. Λογικό, αφού όταν έχεις συνεπιβάτες πρέπει να σκέφτεσαι και την άνεσή τους (πολύ σημαντικό το να κουβαλάς παιδιά μαζί σου). Ακόμη, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τους κάνεις να νιώθουν ανασφαλείς (ακόμη κι αν εσύ θεωρείς πως οδηγείς με απόλυτη ασφάλεια. Σκέψου πως θα ένιωθες εσύ στη θέση τους)

2ος παράγοντας: Το όχημα.
Οδηγώ γρηγορότερα με το σημερινό μου αυτοκίνητο, απ’ ότι με αυτό που είχα πριν ένα χρόνο. Έχει φαρδύτερα λάστιχα, μεγαλύτερη ιπποδύναμη και γενικά μπορεί να πάει γρηγορότερα στο ΙΔΙΟ επίπεδο ασφάλειας.

3ος παράγοντας: Η ηλικία.
Στην ηλικία των 32 έχω πολύ καλύτερα αντανακλαστικά απ’ ότι έχει ένας οδηγός στην ηλικία των 60+. (αυτά όταν δεν έχω πιει και δεν νυστάζω)

4ος παράγοντας: Η εμπειρία.
Ειδικότερα η εμπειρία να οδηγείς σε ελληνική εθνική οδό διπλής κατευθύνσεως χωρίς διαχωριστική μπάρα. Όταν πρωτοβγήκα στην εθνική οδηγούσα ήδη δύο χρόνια εντός πόλης. ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ! Φυσικά, η αύξηση της εμπειρίας/χιλιόμετρο είναι μια φθίνουσα συνάρτηση. Δηλαδή: Είναι διαφορά να έχεις κάνει 10 μεγάλα ταξίδια αντί για 5 αλλά είναι ΠΟΛΥ μεγαλύτερη διαφορά να έχεις κάνει 5 αντί για ένα!

Όλοι αυτοί είναι λόγοι που μπορώ να πάω γρηγορότερα από τον μπροστινό χωρίς να νιώθω τύψεις ότι τρέχω σαν μ*λ*κ*ς!

ΥΓ Στο εν λόγω ταξίδι εξήγησα με σαφήνεια όλους τους παραπάνω λόγους στην γυναίκα μου. Με έπιασε στην υποπερίπτωση 1β: «σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τους κάνεις να νιώθουν ανασφαλείς»! Τι τα λέω; Έπιασα δεξιά και πήγα μαζί με τις άλλες κότες…

Το παραμύθι

Το παραμύθι πως κάθε έλληνας πολίτης μπορεί να γίνει βουλευτής ή και πρωθυπουργός είναι ένα από αυτά που καταπίνει αμάσητα από μικρός κάθε έλληνας. Καθίστε και σκεφτείτε πόσοι έλληνες βουλευτές έχουν έως δευτέρου βαθμού συγγένεια με παλιότερο υπουργό, βουλευτή και θα καταλάβετε. Μερικά ονόματα που μου έρχονται πρόχειρα στο μυαλό: Κώστας Καραμανλής, Ντόρα Μπακογιάννη, Κυριάκος Μητσοτάκης, Σταύρος Καλογιάννης, Γιώργος Παπανδρέου, Φώφη Γεννηματά, Σίμος Κεδίκογλου, Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, Κρινιώ Κανελλοπούλου, Νάσος Αλευράς, Απόστολος Κατσιφάρας (αν ξέρετε κι άλλους πείτε τους και σε μένα). Αλλά ας μην το κουράσουμε. Είναι λογικό το παιδί μεγαλώνοντας να ακολουθήσει τη δουλειά του μπαμπά του. Το έκανε η αδερφή μου, το έκανε ο κουμπάρος μου, το έκανε ο Γιώργος Παπανδρέου. Οι δύο πρώτοι, καλά. Ο τρίτος;!!!
Μου αρέσει, όσο ακριβώς μου αρέσει η κληρονομική μοναρχία...

ΥΓ Γιατί δεν απαγορεύουμε το βουλευτιλίκι σε συγγενείς έως 2ου βαθμού; Οι αρχαίοι έλληνες όταν κάποιος αποκτούσε υπερβολική επιρροή, τον εξόριζαν. Εμείς τι κάνουμε με την υπερβολική επιρροή των φατριών;

Συμμετοχική δημοκρατία

H συμμετοχική δημοκρατία είναι κάτι πολύ όμορφο, όσο και ασαφές. Ξεκίνησε με την ιδέα ενός δήμου της Βραζιλίας που χρησιμοποιεί την γνώμη των πολιτών (δημοψηφίσματα) για να πάρει θέση κυρίως σε ζητήματα δημοτικού προϋπολογισμού. Ακολούθησαν δύο δήμοι στην Ισπανία ενώ στην Βενεζουέλα υπάρχει το κρατικό τηλεοπτικό κανάλι το οποίο (αντί να βάλει το Survivor: Panama) διοργανώνει θεματικές εβδομάδες όπου ο κάθε πικραμένος γίνεται παραγωγός εκπομπής και λέει την άποψή του (και την σκηνοθετεί κιόλας!).

Όλα αυτά δείχνουν μια προσπάθεια να ξεφύγουμε από την παρωχημένη λύση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας η οποία δημιουργήθηκε λόγω της δυσκολίας (πριν δύο αιώνες) της προσπέλασης όλων των πολιτών στην παιδεία, την γνώση των προβλημάτων, την ανάγκη της πλήρους ενασχόλησης με τα κοινά. Λόγοι που σήμερα έχουν εκλείψει: η παιδεία του ελληνικού λαού βρίσκεται σε ικανοποιητικό επίπεδο, η πληροφορία είναι το πιο κοινό αγαθό, και φυσικά δεν χρειάζεται να ζεις στην πρωτεύουσα για είσαι γνώστης των εξελίξεων. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε τις δυνατότητες του διαδικτύου για ανταλλαγή απόψεων και οργανωμένα δημοψηφίσματα έχουμε κάθε λόγο να εξελίξουμε την δημοκρατία μας.

Ούτως ή άλλως, δεν πιστεύω σε καμία περίπτωση πως οι τριακόσιοι της Βουλής έχουν πλήρη γνώση επί παντός του επιστητού ή τουλάχιστο όχι καλύτερη από τη δική μου στα θέματα με τα οποία ασχολούμαι επαγγελματικά. Ομοίως, ένας αθλητής έχει πιο τεκμηριωμένη άποψη για τα προβλήματά του από ότι ο Χ βουλευτής κ.λ.π.

Προτείνω λοιπόν το εξής: Σε επίπεδο δήμου πρώτα (πιλοτικά), μετά σε επίπεδο νομαρχιακής αυτοδιοίκησης και (τελικός στόχος) σε επίπεδο κράτους να εγγραφεί κάθε έλληνας πολίτης σε ένα τομέα της επιλογής του. Τι σε ενδιαφέρει κύριε; που είσαι ενημερωμένος; σε ποιο τομέα έχεις άποψη; Στην παιδεία; στην οικονομία; στην υγεία; Γράφεσαι στο αντίστοιχο τμήμα και οφείλεις να ενημερώνεσαι για τα τεκταινόμενα. Όταν με το καλό η κυβέρνηση κατεβάσει ένα νομοσχέδιο σχετικό με τον τομέα σου, το παίρνεις (με e-mail!), το διαβάζεις, και αρχίζει ο διάλογος. Μετά από δύο μήνες, εσύ και άλλοι, ας πούμε, 100.000 εγγεγραμμένοι ψηφίζετε (ηλεκτρονικά, μέσω διαδικτύου) και αποφασίζετε.

Ο υπουργός λοιπόν, σκέφτεται δύο φορές πριν καταλήξει σε πρόταση γιατί, τώρα πια, δεν υπάρχουν οι 151+ εξασφαλισμένοι ψήφοι του κόμματός του που υπήρχαν παραδοσιακά στη βουλή.

Παρένθεση: Οι βουλευτές είναι υποχείρια των κομμάτων. Αυτό είναι γνωστό. Γιατί να είναι και ανεκτό; Ο Γιάννος Παπαντωνίου υπήρξε συνεπής με τη θέση του στο θέμα της Εμπορικής και διαγράφηκε. Δεν υπάρχει χώρος διαφωνίας σε ένα (κατά τα άλλα δημοκρατικό) κόμμα. Βέβαια, σε αυτό το θέμα υπάρχει και η λύση των αμερικανών. Δηλαδή, προσαρμόζοντάς το στα ελληνικά δεδομένα, ξεχωριστές εκλογές για εκλογή κυβέρνησης και για εκλογή βουλευτών. Κλείνει η παρένθεση.

Υπάρχουν πολλά προβλήματα που θα ανακύψουν (πχ ποια θα είναι η μορφή του διαλόγου; Ποιος θα τον ρυθμίζει; Δεν θα αυξηθεί η επιρροή των ΜΜΕ μ’ αυτό τον τρόπο;) Αλλά είναι σίγουρα προτιμότερο να αποφασίζεις μόνος σου για τα λάθη τα οποία θα πληρώσεις.
Το πράγμα σίγουρα σηκώνει πολύ συζήτηση…

Ο γαύρος είναι (και φέτος) μόνο για τον φούρνο

Δεν υπάρχει (κατ'εμέ) μεγαλύτερη απόλαυση από 30 μαντράχαλους που τσακώνονται για ποδόσφαιρο. Αυτό συνέβη στο http://themotorcycleboy.blogspot.com/2006/09/blog-post_13.html

Ο λόγος όλων των ποδοσφαιρικών τσακωμών είναι τα παρακάτω 10 αναπάντητα ερωτήματα:

1. Είναι σοβαρό πράγμα το ποδόσφαιρο ή είναι μόνο για πλάκα δύο ώρες τη βδομάδα;

2. Αν έχουν σημασία μόνο τα λεφτά, τότε γιατί μας βάζουν να παίξουμε στο Τσαμπιολίγκ και δεν μας αφήνουν στην ησυχία μας; Γιατί η Σπόρτιγκ Λισσαβώνας κέρδισε (προχτές) την Ίντερ; (μοναδικό παράδειγμα αυτή την εβδομάδα)

3. Να προσφέρουμε θέαμα αλά Σόλιντ ή να κερδίζουμε μισό-μηδέν αλά Μπάγεβιτς;

4. Να υποστηρίζουμε τις ελληνικές ομάδες στην Ευρώπη ή να χαιρόμαστε με την τεσσάρα του Θρήνου; Και γιατί αυτό είναι κακό; (βλ. και ερώτημα 1)

5. Είμαι με την ΑΕΚάρα αλλά την έπαιξα ότι θα χάσει με πάνω από 1 γκολ διαφορά με συντελεστή 1,51. Το θεώρησα (για μένα που ξέρω την ομάδα) κατάθεση σε τράπεζα με επιτόκιο 51% την ημέρα. Είναι αμαρτία ή απλά κακό;

6. Οι ομάδες είναι τελικά εταιρείες ή ιδέες; Ο πρόεδρος πρέπει να είναι φίλαθλος ή οπαδός;

7α. 1ο Προαιώνιο Ερώτημα: Έχουν μεγαλύτερη αξία τα πρωταθλήματα στην Ελλάδα ή η ευρωπαϊκή καταξίωση;
7β. 2ο Προαιώνιο Ερώτημα: Μετράνε τα πρωταθλήματα πριν την δημιουργία Α’ Εθνικής;

8. Ο πρωταθλητισμός είναι το όπιο των λαών για να ξεχνάνε τα προβλήματα και να τους πίνει το αίμα το κεφάλαιο;

9. To be (in the Champions League) or not to be?

10. Θυμάσαι τη φάση με τον Τσαλουχίδη, που ανατρέπει τον Κοπιτσή στο 87' και το μαϊμού πέναλτι που σας έδωσε στο καπάκι; (Αλλά βέβαια, που να το θυμάσαι!)

Η ομορφιά των παραπάνω ερωτημάτων είναι η ίδια με αυτή της ερώτησης "Υπάρχει ζωή μετά;": απαντώνται μεταθάνατον.

Φυσικά, έχω άποψη (όπως όλοι) για όλα τα παραπάνω και, συνήθως, είναι κάπου στη μέση...

ΤΟΡ 5 ταινιών που με έκαναν να δακρύσω

1. In the name of the father
Στην τελευταία σκηνή, το σινεμά (το Ολύμπιον στη Θεσσαλονίκη) είχε σηκωθεί όρθιο και χειροκροτούσε!

2. Mar adentro
Στη σκηνή που ο Χαβιέ Μπαρδέμ παίρνει τηλέφωνο τη φίλη του να της πει ότι εντάξει, τα κανόνισε, θα πεθάνει...

3. Dead poets society
Τελευταία σειρά στο ΣινέΜπίτα στα Γιάννενα, χωρίς να με δει κανένας (ήλπιζα)

4. Lorenzo’s oil
Στην Ηγουμενίτσα, στην τηλεόραση, μόνος.

5. δεν κλαίω και τόσο εύκολα, ΕΝΤΑΞΕΙ;

MYΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

Σκεφτόμουν χτες ότι οι λέξεις είναι ιδιοκτησία του συγγραφέα: τις παίρνει μία-μία, δυο-δυο και τις τοποθετεί όπου θέλει και όπως θέλει. Εσύ τώρα, που διαβάζεις αυτές τις γραμμές, περιμένεις να δεις με ποια σειρά θα τοποθετήσω εγώ τις δικές μου λέξεις. Έχεις ένα στοιχείο όμως: την επικεφαλίδα μου!
Ναι, έχεις διαβάσει τη λέξη «μυθιστόρημα» και περιμένεις να ξετυλιχτεί ένας μύθος, μια ιστορία, οι λέξεις να αποκτήσουν μια σειρά κι ένα νόημα. Είναι ζαβολιά, αν το καλοσκεφτείς, ότι ήδη ξέρεις ένα μέρος αυτών που θέλω να πω, πριν καν το πω. Περιμένεις το μυθιστόρημα.


Όμως όχι! Οι λέξεις είναι δικές μου, στριφογυρίζουν στο δικό μου κεφάλι και δεν στις δίνω! Θα τις κρατήσω για μένα, να ομορφύνουν τον κόσμο του μυαλού μου. Να τις βάζω στη σειρά και να τις ανατοποθετώ και να τις αναδιατάσσω όπως γουστάρω και όποτε γουστάρω. Δεν τις πουλάω και δεν τις δίνω σε κανένα σας!

Κάνω τέχνη εγώ.

Θέατρο 2

Στο θεατρικό εργαστήρι που λέγαμε χτες (που είμαι πολύ χαρούμενος που πάω, ντε!) σκεφτόταν να έρθει και η γυναίκα μου. Της είχε αρέσει στην αρχή η ιδέα αλλά την πρώτη φορά που πήγα δεν αισθανόταν καλά και την δεύτερη έλλειπε εκτός πόλης. Τώρα που της έχει φύγει ο πρώτος ενθουσιασμός, σκεφτόμουν να την πιέσω λίγo για να έρθει. Σκεφτόμουν πόσο ωραίο θα ήταν να κάναμε κάτι τέτοιο μαζί. Ή μήπως όχι; Μήπως πρέπει να αφήνουμε τον άλλο ελεύθερο να παίρνει τις αποφάσεις του, χωρίς να τον επηρεάζουμε καν; Μήπως η χαρά η δική μας δεν είναι κατ’ ανάγκη η χαρά και του άλλου; Κι αν έρθει και δεν της αρέσει; Δεν θα νιώσω μια απογοήτευση που δεν μπόρεσε να αισθανθεί, αυτό που για μένα είναι δεδομένο, την χαρά του θεάτρου;
Είναι ωραίο πράγμα το ζευγάρι να βρίσκει να κάνει κάποια πράγματα μαζί.

ΥΓ Πέρυσι την έπεισα να πάμε να μάθουμε ιταλικά. Τα ιταλικά ήταν πάντα, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, ο μεγάλος μου έρωτας. Εκείνη ήθελε ισπανικά. Δεν είχα κανένα επιχείρημα να αντιτάξω. Πήγαμε ιταλικά. Βαρέθηκε και τα παράτησε. Στενοχωρήθηκα. Δεν της το είπα (δεν θα άλλαζε και κάτι) αλλά στενοχωρήθηκα.

ΥΓ2 Δεν πάω καλά.

Θέατρο

Όταν ήμουν 10 χρονών και πηγαίναμε τα καλοκαίρια στο χωριό, παίζαμε με τα άλλα παιδάκια διάφορα παιχνίδια: αμπάριζα, κεραμιδάκια, μήλα και ό,τι άλλο μας κατέβαινε στο κεφάλι. Αυτό που εμένα μου είχε κατεβεί στο κεφάλι, ήταν το θέατρο. Επηρεασμένος από τις ταινίες του Στάθη Ψάλτη που όλο το καλοκαίρι έβλεπα στο θερινό στην Πρέβεζα, ξεπατίκωνα μέσες άκρες την ιστορία, και την έλεγα στα άλλα παιδιά στο χωριό. Στο υπόγειο του παππού είχε όλα τα εφόδια για ένα σωστό σκηνικό: παλιά κρεβάτια, μπαούλα, ρούχα, έπιπλα και το κυριότερο: καρέκλες για το κοινό. Το κοινό ήταν άλλα πιτσιρίκια από την γειτονιά (τώρα που το σκέφτομαι: πόσα πολλά πιτσιρίκια είχε η γειτονιά!). Μέσα σε λίγο καιρό εξαπλώθηκε η επιδημία και ο πάνω μαχαλάς έφτιαξε το δικό του θέατρο...


(Λήξη φλασμπακ, το πλάνο απομακρύνεται, βρισκόμαστε σε ένα σύγχρονο δρόμο της Χαλκίδας, ο ήρωας κοιτά την επιγραφή απέναντι, σε ένα σύγχρονο κτίριο: «Θεατρικό Εργαστήρι»)

ΥΓ Όπως, ίσως, καταλάβατε, θα γραφτω (25 χρόνια μετά) σε θεατρικό εργαστήρι. Ήδη πήγα δύο φορές και είμαι πολύ χαρούμενος!

Κλειτοριδεκτομές (στην Ελλάδα;)

O γνωστός, εν Φιλλανδία έλλην, Ovi, ασχολείται εδώ:
http://ovigreek.blogspot.com/2006/09/episode-iv.htmlil
με το πρόβλημα του (απαίσχυντου) εθίμου της κλειτοριδεκτομής σε έφηβες. Υποστηρίζει πως η πρακτική αυτή επιβιώνει στις μέρες μας σε όλες τις αφρικανικές-μουσουλμανικές κοινότητες των σύγχρονων ευρωπαϊκών χωρών!!! (τα θαυμαστικά δεν είναι επειδή το υποστηρίζει, αλλά επειδή -καθώς φαίνεται- ισχύει).

Υποστηρίζει επίσης πως (εσκεμμένα) το μουσουλμανικό συμβούλιο στο Ελσίνκι, δεν παίρνει καμμία θέση. Και μου δημιουργήθηκε το εξής ερώτημα: Ποια είναι η θέση των εν Ελλάδι μουσουλμάνων; Έχουν γίνει κλειτοριδεκτομές από αφρικανούς μετανάστες στην Ελλάδα; Όντως κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου ή δεν μας έχουν αγγίξει (ακόμα) τέτοιου είδους προβλήματα;