Κυριακή, Ιουλίου 22, 2007

To πρώτο μου αυτοκίνητο

Καλοκαίρι του δυο χιλιάδες κάτι, κι εγώ μόλις έχω πάρει το πρώτο μου αυτοκίνητο. Μια τρίπορτη Άλφα 145. Η ώρα έχει πάει εφτά και ο ιδρώτας με έχει λούσει. Το ωράριο του εργοταξίου είναι σκληρό, έξι μέρες τη βδομάδα δε φεύγω ποτέ πριν τις εφτά, αλλά το μόνο που σκέφτομαι είναι πως σε 28 λεπτά θα βρίσκομαι στην αγαπημένη μου παραλία, που είναι αγαπημένη μου, βασικά επειδή είναι στα πέντε λεπτά από το σπίτι μου.
Ανοίγω τα παράθυρα τέρμα, η Άλφα δεν έχει αιρκοντίσιον, λεπτομέρειες για μεταχειρισμένο του ’95-μόνο 55000 χιλιόμετρα–ευκαιρία, και ξεχύνομαι στην άσφαλτο. Τα πρώτα δύο χιλιόμετρα είναι μέσα στο χωριό αλλά ποτέ δεν έχει κίνηση τέτοια ώρα, μόνο λίγο παρακάτω οι μαλάκες οι βοσκοί πιάνουν όλο το δρόμο με τα πρόβατα. Στα πρώτα μέτρα έχω πιάσει τα 100, τρέχω αλλά προσέχω, δεν είμαι κανένας παλαβιάρης, απλώς μου αρέσει και η ταχύτητα. Η άκρη του ματιού μου πιάνει μια κίνηση μέσα σε μια αυλή, ένα μωρό, όχι πολύ μωρό γιατί περπατάει, μάλλον τρέχει, τρέχει προς την πόρτα, παίζει, αλλά ο μαντρότοιχος είναι ψηλός και η πόρτα κλειστή, που θα πάει, ο πατέρας του, μάλλον ο πατέρας του, τρέχει ξωπίσω του, γιατί τρέχει; - η πόρτα είναι κλειστή – όχι η πόρτα είναι ανοιχτή! , το κοριτσάκι τρέχει, το κοριτσάκι τρέχει προς το δρόμο κι εγώ δεν έχω χρόνο, δεν έχει καν σημασία να φρενάρω, δεν προλαβαίνω, θα το σκοτώσω, θα σκοτώσω ένα μικρό κοριτσάκι που αποφάσισε να τρέξει, βλέπω ήδη τον πατέρα της πάνω στο πτώμα του κοριτσιού του, να κλαίει, να σφαδάζει, η μάνα, οι παππούδες, οι γείτονες, όλοι όσοι ήταν στην αυλή με βρίζουν, με καταριούνται – δε με νοιάζει, κοιτάω το κοριτσάκι – είναι πανέμορφο (πώς να μην είναι;) – λέω: «να την πάμε γρήγορα στο νοσοκομείο», αλλά ο πατέρας δεν μου απαντάει, μόνο την αγκαλιάζει και κλαίει, κλαίει, και στην κηδεία κοιτάζω από μακριά, φοράω μαύρα, πενθώ, δε θέλω να προκαλέσω, θέλω μόνο όταν φύγουν όλοι να πάω να της πω «συγνώμη», να κλάψω στο φρέσκο χώμα, να μείνω πάνω από τον τάφο της μέχρι να πέσει το ηλιοβασίλεμα, και τότε το χέρι του πατέρα αρπάζει τη μικρή μπροστά στην πόρτα, στην ανοιχτή πόρτα, ίσως μάλιστα να την μαλώσει γελώντας «μην τρέχεις έξω μικρή μου, περνούν αυτοκίνητα», αλλά το κοριτσάκι είναι πολύ μικρό για να καταλάβει και συνεχίζει να γελάει, κι εγώ έχω κόψει, πηγαίνω με 10 σαν μαλάκας, αν με δει κανένας από το εργοτάξιο δεν θα ξέρω τι να του πω, θα με δει να πηγαίνω με 10 και να κλαίω, να κλαίω με λυγμούς, γιατί έχω σκοτώσει ένα κοριτσάκι, έτσι νιώθω, έτσι νιώθω από τότε, έχω σκοτώσει ένα αθώο κοριτσάκι, να μη σας τύχει…

Πέμπτη, Ιουλίου 19, 2007

TOP 5 των πιστεύω μου ως πιτσιρικάς (4)

Ιστορία 4 - Η εθνοκάρτα

Γύρω στο '80, α' δημοτικού εγώ, η μόνη διαφήμιση πιστωτικής κάρτας ήταν η Εθνοκάρτα. Για την ακρίβεια, ο όρος "πιστωτική κάρτα" δεν υπήρχε. Το μόνο που είχαμε ακούσει ήταν η "Εθνοκάρτα". Η εθνοκάρτα για μας ήταν κάτι τεράστιες διαφημίσεις σε όλες τις λεωφόρους της Αθήνας με τρεις γραμμές: μια μπλε, μια άσπρη κι άλλη μια μπλε. Στη λευκή γραμμή έγραφε "Εθνοκάρτα".

Έλα όμως που κανείς δεν γνώριζε τι κάνει! Μέχρι που σ' ένα διάλειμμα το μυστήριο λύθηκε. Ένας συμμαθητής μου πετάχτηκε γεμάτος ενθουσιασμό: "Ο νονός μου έχει Εθνοκάρτα! Με αυτή την κάρτα αγοράζεις ό,τι θέλεις και δεν πληρώνεις!". Όλα τα παιδιά μείναμε μαγεμένα. Το βράδι δεν με έπαιρνε ο ύπνος. Σκεφτόμουν τι θα έκανα αν μια μέρα μια τέτοια κάρτα έπεφτε στα χέρια μου...

ΥΓ Εικόνα της δεν μπόρεσα να βρω.

Δευτέρα, Ιουλίου 16, 2007

Ίος

Μόλις γύρισα από το υπέροχο νησί. Το Μαγγανάρι είναι ο επίγειος παράδεισος και ο Μυλοπότας είναι η κόλαση...

Για φωτογραφίες...

Τρίτη, Ιουλίου 10, 2007

ΤΟΡ 5 παραλιών Εύβοιας

Η Χαλκίδα είναι ο 9ος σταθμός της πολυτάραχης (και πολυμετακινούμενης ζωής μου). Και μιας και δουλεύω στην Νομαρχία μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω μέρη που πολλοί ευβοείς δεν ξέρουν. Παρ'όλα αυτά, στον ένα χρόνο διαμονής μου, έχω επισκεφτεί μόλις το 10% των παραλιών της και 26% (υπολογισμένο!) των οικισμών της. Βέβαια έχω πάει στους μεγάλους οικισμούς: Ιστιαία, Αιδηψός, Ερέτρια, Κύμη.



Η Χαλκίδα πρέπει να είναι η μόνη πόλη τέτοιου μεγέθους (90.000 κάτοικοι συνολικά το πολεοδομικό συγκρότημα) που έχει 8 (τουλάχιστο) πλαζ μέσα στην πόλη! Το μεσημέρι βλέπεις ανθρώπους με μαγιό και πετσέτα ανάμεσα στις πολυκατοικίες να πηγαίνουν με τα πόδια για μπάνιο! Οι πλαζ αυτές είναι καθαρές αν και αρκετοί ντόπιοι (όπως σε όλες τις πόλεις) τις σνομπάρουν. Βέβαια όλες οι παραλίες τις Εύβοιας πιάνουν τα επιθυμητά όρια (πόσο μάλλον τα υποχρεωτικά) μικροβιολογικής και φυσικοχημικής ποιότητας νερού. Δες κι εδώ.

1. Χιλιαδού
where? Αιγαίο - Κεντρική Εύβοια


how? Στο τέλος του δρόμου μετά το χωριό Στρόπωνες. Στην μία ώρα και ένα τέταρτο από την Χαλκίδα (χωρίς κίνηση).


why? Καταγάλανα νερά με θέα την Αλόνησο (καλά, μια σκια φαίνεται). Μήκος χιλιόμετρο. Ψιλό και χοντρό βότσαλο. Όλες οι ταβέρνες και τα ενοικιαζόμενα πάνω από την παραλία. Φάτε στον Φίλλιπα, στο τέρμα της παραλίας. Τα καλοκαιρινά ΣΚ πανικός! Πολλοί πάνε με σκηνές και τροχόσπιτα και κατασκηνώνουν κάτω από τα δέντρα στο ρέμα που καταλήγει στην παραλία. Φυσικά αυτό απαγορεύεται...


2. Κάλαμος

where? Αιγαίο - Νοτια Εύβοια

how? In, μικρή παραλία, μία ώρα και ένα τέταρτο από την Χαλκίδα (χωρίς κίνηση). Στο δρόμο για Κύμη, στο Νεοχώρι δεξιά προς Περιβόλια.


why? Υπέροχα νερά (βαθιά). Ταβέρνα και καφετέριες δίπλα στην άμμο (μουσική στην παραλία και τέτοια). Τα καλοκαιρινά ΣΚ πανικός! Το αυτοκίνητο το αφήνεις αρκετά πριν, στην ανηφόρα ή πας από το πρωί.



3. Κλιμάκι where? Αιγαίο - Νοτια Εύβοια


how? Στο δρόμο για Κάρυστό κάνεις αριστερά για Πετριές. Μετά το χωριό Πετριές, δεξιά.

why? Καταπληκτικά νερά με φοβερή διαύγεια. Βλέπεις τα πάντα στον αμμώδη κυρίως (έχει βραχάκια στην αρχή) βυθό και σε συνδυασμό με το σταθερό βάθος στα 3 μέτρα (!) σου δημιουργεί την αίσθηση πισίνας. Μικρή παραλία, μία ώρα και ένα τέταρτο από την Χαλκίδα (καθημερινή). Αρνητικό: Ταβέρνα μετά από ανηφόρα 100 μέτρα. Χτες που δίψασα, προτίμησα να σκάσω!



4. Αγ. Άννα

where? Αιγαίο - Βόρεια Εύβοια

how? Η πιο διάσημη παραλία της Β. Εύβοιας. Στο δρόμο για Ιστιαία (εθνική οδός) δεξιά. Μία ώρα και 45' από την Χαλκίδα.

why? Τεράστια παραλία και σε μήκος και σε πλάτος, με αμμουδιά και ωραία νερά. Πολλά μαγαζιά και τουρίστες δίπλα από την άμμο (τα αυτοκίνητα είναι εξορισμένα). Διάσημο το κάμπινγκ στην περιοχή.



5. Αλυκές Δροσιάς


where? Βοιωτική ακτή - Βόρειος Ευβοϊκός

how? Γνωστή στους ντόπιους και ως «Ιππόκαμπος» από το πρώτο μαγαζί που άνοιξε στην περιοχή. 15' από τη Χαλκίδα, την προτιμούν πολλοί αθηναίοι το ΣΚ (και Χαλκιδέοι καθημερινές). Προτιμώ το τελευταίο μαγαζί, το Μπούκα. Λιγότερος κόσμος και καλύτερη εξυπηρέτηση (βλ. φώτο).

why? Οι ντόπιοι την θεωρούν βρώμικη. Ατελείωτη σε μήκος, με άπειρα καφέ και κλαμπ κατά μήκος και πλήρη οργάνωση: water sports, beach volley, ξαπλώστρες, ομπρέλες, fredocino στην αμμουδιά. Περπατάς καμμιά 30αριά μέτρα για να βρεις άπατα (παίζει και με την παλλίροια). To ΣΚ θυμίζει Καραϊσκάκη σε αγώνα Ολυμπιακού - ΑΕΚ.


+2 προσωπικές επιλογές: (γιατί, οι προηγούμενες τι ήταν;)

6. Ροβιές

where? Βόρεια Εύβοια - Βόρειος Ευβοϊκός

how? Στον δρόμο για Αιδηψό, αριστερά στην Στροφιλιά. Κατεβαίνεις στις Ροβιές και ρωτάς για το μπαρ (είναι όπως φτάνεις στην παραλία αριστερά). Μία ώρα και 45’ από Χαλκίδα (χαλαρά).

why? Μια από τις αγαπημένες μου παραλίες, αν και όχι δημοφιλής (πιο δημοφιλής είναι η Λίμνη και τα Χρόνια λίγο πιο πριν). Κρυστάλλινα νερά, καφές στην παραλία σε μία από τις 3 ομπρέλες και 6 ξαπλώστρες. Μικρό πλάτος, σχετικά μεγάλο μήκος, πολύ ησυχία.


7. Μέσα Παναγίτσα
where? Χαλκίδα, βόρεια ευβοϊκή ακτή

how? Η επόμενη βόρεια παραλία μετά την Σουβάλα, μέσα στην πόλη. Εκατό μέτρα από το σπίτι μου!

why? Εντάξει, η παραλία δεν αντέχει σε σύγκριση με τις υπόλοιπες. Αλλά κάνεις μπάνιο και χαζεύεις το Κόκκινο Σπίτι (Νο1 αξιοθέατο της πόλης).
Η ακτή είναι παρατημένη στα σκουπίδια (δεν περπατάμε ποτέ χωρίς σαγιονάρες – έχει πολλά σπασμένα μπουκάλια μπύρας). Αλλά τα δέντρα φτάνουν μέχρι την παραλία και δεν χρειάζεσαι ομπρέλα.
Και έχει βράχους που σου κάνουν τη ζωή (πολύ) δύσκολη αν θέλεις να μπεις μέσα. Αλλά έχει και 15 μέτρα προβλήτα και μπαίνεις μέσα κατευθείαν στον αμμώδη βυθό. Και δεν έχει ποτέ πολύ κόσμο. Και εν πάσει περιπτώσει είναι η παραλία μου και την αγαπαώ!

Update 2009: Ξεκίνησα να προσθέτω παραλίες με στόχο το ΤΟΡ 5 να γίνει ΤΟΡ 20. Δες εδώ

Δευτέρα, Ιουλίου 09, 2007

ΤΟΡ 5+5 ελεύθερου χρόνου στη Χαλκίδα

Χωρίς να θέλω να μειώσω την πόλη, η Χαλκίδα δεν έχει σοβαρά αξιοθέατα. Αν έχει και δεν τα ξέρω ένα χρόνο που είμαι εδώ, φταίει η πόλη και όχι εγώ. Ο καφές στο Mostar δίπλα από τον Εύριπο ίσως έχει ενδιαφέρον, αν κάτσεις 6 ώρες περιμένοντας να αλλάξουν τα νερά. Επίσης ο καφές στο τουριστικό περίπτερο στο κάστρο της Κανήθου δίνει μια όμορφη άποψη της πόλης. Αλλά από εκεί και πέρα…




1. Κόκκινο Σπίτι
Νεοκλασσικό (ελπίζω) στο τέλος της παραλίας, στην άκρη ακρωτηρίου με υπέροχη θέα. Σήμερα φιλοξενεί εκθέσεις. Ακριβώς από κάτω βρίσκεται το όμορφο καφέ-μπαρ-εστιατόριο Stavedo με καταπληκτική θέα (πηγαίνετε το δειλινό) και κωλοπιασάρικους τιμοκαταλόγους. (βλ. Καφέδες: 4) έκλεισε!

2. Το τρενάκι
Σε πάει μια βόλτα στις παραλίες εντός Χαλκίδας και νομίζω πως αξίζει τον κόπο. Βέβαια, δεν το έχω πάρει ποτέ – απλώς το βλέπω να περνάει.

3. θερινό σινεμά
Ανακαινισμένο και με ταινίες αρκετά πιο ψαγμένες από το τελευταίο Spiderman. Είναι must! μόνο μπλοκμπαστεριές πια.

4. θέατρο «Πράξεις Ευρίπου»
Εναλλακτική πρόταση για τα βράδια. Εκδηλώσεις από συναυλίες rock μέχρι παραστάσεις θεατρικών ομάδων (με εμένα ηθοποιό!) έκλεισε!

5. Επίσκεψη στο μικρό εκκλησάκι της Μέσα Παναγίτσας και κωλοβάρεμα στο αμφιθεατράκι επάνω στο βράχο, ακριβώς από δίπλα. Πάρε μαζί μπύρες ή παγωτό!

Οι καφέδες:

1. Θα χαζέψεις τα νερά του Ευρίπου στην παλιά γέφυρα. Όταν έχει ρεύμα πάνε σαν σε ποτάμι. Πρέπει να κάτσεις στο Mostar για καφέ. Καλύτερη ιδέα είναι να κάτσεις στο Mostar για ποτό κατά τις 12:00 το βράδι οπότε κατά τη μία θα δεις την γέφυρα να ανοίγει και να περνάνε καράβια και καραβάκια!

2. Θα περπατήσεις την παραλία και (αν είσαι περίεργος και δεν σου άρεσε το Mostar) θα πιεις κι ένα καφέ να περάσει η ώρα.

3. Αν είσαι κολυμβητικός τύπος θα πας Αλυκές (15΄ με το ντουντού) για μπάνιο. Πιες κι εκεί ένα καφέ στο Μπούκα Daluz.

4. Την ώρα που πέφτει ο ήλιος, στο Stavedo για καφέ ή ποτό. Νομίζεις πως βρίσκεσαι μέσα στη θάλασσα! έκλεισε είπαμε!  ΞΑΝΑΝΟΙΞΕ!

5. Οποιαδήποτε ώρα της ημέρας, καφέ ή ποτό στο τουριστικό περίπτερο στο κάστρο της Κανήθου με θέα όλη τη Χαλκίδα.

Αυτό είναι! Τα νεύρα σου έχουν γίνει κρόσσια από τους καφέδες αλλά έχεις περάσει τέλεια!

ενημέρωση 23/8/2011 - ευχαριστήστε τον ανώνυμο

Παρασκευή, Ιουλίου 06, 2007

TOP 5 των πιστεύω μου ως πιτσιρικάς (3)

ΙΣΤΟΡΙΑ #3 - H τσίχλα

Όταν ήμουν μικρός η μαμά μου δεν με άφηνε να καταπίνω τις τσίχλες. Για την ακρίβεια το απαγόρευε δια ροπάλου. Μου είχε πει και την ιστορία για "ένα κοριτσάκι που κατάπιε την τσίχλα του και αυτή κόλλησε στο έντερο και πέθανε!".

Έτσι λοιπόν θεωρούσα το να καταπιείς τσίχλα είναι εφάμιλλο του να πέσεις από την ταράτσα της πολυκατοικίας: απλά και στις δύο περιπτώσεις, πεθαίνεις.

Στην Γ' δημοτικού κατά την διάρκεια ενός μαθήματος, καταπίνω κατά λάθος την τσίχλα μου. Συνειδητοποιώ ότι θα πεθάνω αλλά δεν ξέρω το χρόνο ζωής που μου απομένει. Μη θέλοντας να περάσω τα τελευταία λεπτά της ζωής μου στην τάξη, ζητάω από τον δάσκαλο άδεια να πάω έξω. Ήταν μια όμορφη ανοιξιάτικη μέρα. Τα λουλούδια είχαν ανθίσει και τα πουλάκια τιτίβιζαν χαρούμενα. Ή έτσι μου φαινόταν εμένα. Αχ! ήμουν πολύ μικρός για να πεθάνω!
Κατέβηκα στην αυλή και ήπια πολύ νερό. Έκατσα σε μια γωνιά, έβαλα τα κλάματα και περίμενα. Είναι ωραία η ζωή...

Τρίτη, Ιουλίου 03, 2007

Xoρικότητα

Πήγα χθες στο "Σχολείον" και είδα δυο παραστάσεις θεατρικού αναλογίου (ή αλλιώς δραματοποιημένης αφήγησης). Οι παραστάσεις ανήκαν στις εκδηλώσεις του φεστιβάλ Αθηνών. Ήταν μια μοναδική εμπειρία. Το αναλόγιο είναι ένα νέο (για μένα τουλάχιστο) είδος θεάτρου όπου οι ηθοποιοί κρατούν στα χέρια τους τα κείμενα και διαβάζουν το έργο, αφήνοντας το θεατή να δημιουργήσει τις δικές του εικόνες.

Είναι μοναδική εμπειρία και σας την συνιστώ ανεπιφύλακτα. Στα πολλά συν των παραστάσεων είναι πως πρόκειται για έργα γραμμένα την τελευταία πενταετία και από νέους συγγραφείς (οι δύο μάλιστα είναι τριαντάρηδες).


Σήμερα είναι η τελευταία παράσταση με δύο αναγνώσεις: μία στις 8.00 και μία στις 10.00. Το Σχολείον είναι στη διαστάυρωση Εθνικής και Πειραιώς και το εισητήριο (και για τις δύο) είναι 20 ευρώ. Ο χώρος είναι πανέμορφος και στο διάλειμα προλαβαίνεις να φας μία Pizza Hut απέναντι (τουλάχιστον εγώ αυτό έκανα!).

(Πολύ) περισσότερα στο http://www.greekfestival.gr/athens_fest/show_event?id=125&lang=gr. Για εισητήρια καλέστε 210 32 72 000. Το online (χτες τουλάχιστο) είχε πρόβλημα. Και η αναμονή στο τηλεφωνικό κέντρο είναι μεγάλη αλλά τελικά το σηκώνουνε το ρημάδι.