Σπύρος Λούης

Διαβάστε εδώ την ιστορία του μεγάλου αυτού έλληνα.


Μπορείτε μετά να αντιπαραβάλλετε με αυτή του Κώστα Κεντέρη.

Κυκλοφοριακό

Γίνεται μια μεγάλη συζήτηση στο Βήμα περί κυκλοφοριακού στο http://www.vimaideon.gr/forums/Forum.aspx?g=posts&t=119

Το βασικό θέμα που συζητείται είναι "Διόδια στο κέντρο;". Το Λονδίνο έχει βάλει κι έχει δει βελτίωση (για την ακρίβεια έχουν δει βελτίωση αυτοί που μπορούν να πληρώνουν τα διόδια). Επειδή είμαι ανάμεσα στα ακριβά διόδια και τα καθόλου διόδια, θα πρότεινα διόδια στα 2€, με σύγχρονα μέσα πληρωμής (αυτόματα - χωρίς βγάζω χεράκι - παίρνω χαρτάκι - παίρνω ρέστα) ώστε να μην αποκλειστούν οι ασθενέστεροι οικονομικά από το κέντρο. Άλλωστε το νόημα είναι να μην παίρνεις το αυτοκίνητο για ψύλλου πήδημα. Τα έσοδα να πηγαίνουν σε έργα βελτίωσης του κυκλοφοριακού (πάρκιν - λεωφορειόδρομοι - πεζοδρομήσεις). Δεν το συζητώ πως τα 2€ θα τα πληρώνουν και τα ταξί.

Άλλο ένα σημαντικό θέμα είναι οι λεωφορειόδρομοι. Ένα μέτρο που λειτουργεί σε όλο τον κόσμο αλλά όχι στην Ελλάδα. Κι εδώ νομίζω πως τα πράγματα είναι απλά: ένας αστυνομικός μέσα σε κάποια λεωφορεία ο οποίος θα γράφει όσους είναι μέσα στον λεωφορειόδρομο, καθώς και με διπλά πρόστιμα αυτούς που είναι παρκαρισμένοι μέσα σε αυτόν. Και το κυριότερο: θα γράφει και αυτούς που με αλάρμ κάθονται μέσα στα αυτοκίνητά τους διπλοπαρκαρισμένοι και περιμένουν τη γυναίκα τους που ψωνίζει δίπλα εσώρουχα.

Αυτό το τελευταίο είναι ένα από τα πιο βασικά προβλήματα και σε επαρχιακούς δήμους. Τα διπλοπαρκαρισμένα. Αυτά που δεν τα γράφει κανείς. Και ειδοκότερα αυτά με τα αλάρμ και τον οδηγό μέσα. Που κλείνουν μια από τις 2 ή 3 λωρίδες βασικών αρτηριών και φεύγουν μετά από παρατήρηση. Πρέπει να τιμωρούνται παραδειγματικά. Όχι να τους διώχνουν και να ακούς το "αν δω μπάτσο θα κάνω ένα κύκλο και θα ξανάρθω εδώ - μη χαθούμε, ε;". Κλασικά παραδείγματα στα Ιωάννινα, στη Χαλκίδα, στην Πατησίων, στην Τσιμισκή στη Θεσσαλονίκη. Φαντάζομαι, παντού.


Άλλο αγαπημένο μέτρο, η δημιουργία ποδηλατοδρόμων. Όπου γίνεται. Το σίγουρο είναι ότι γίνεται στα καινούρια σχέδια πόλης. Πείτε, "εντάξει, στους στενούς δρόμους των παλιών κέντρων, το χάσαμε το τρένο". Αλλά στις νέες γειτονιές τι γίνεται; που είναι οι φαρδιοί δρόμοι; τα φαρδιά πεζοδρόμια; οι ποδηλατόδρομοι; η πρόβλεψη χώρων στάθμευσης; Δε βάζουμε μυαλό κι αυτό είναι που μου τη δίνει περισσότερο!

Τελευταίο μέτρο που σχετίζεται έμεσα με το κυκλοφοριακό: η απελευθέρωση των πεζοδρομίων. Ο πεζός πρέπει να μπορεί να περπατά απρόσκοπτα σε ευθεία χωρίς ζιγκ ζαγκ λόγω τραπεζοκαθισμάτων, μοτοσυκλετών, πινακίδων καταστημάτων, στύλων της ΔΕΗ, αυτοκινήτων πάνω σε διαβάσεις ή συμβολές οδών. Την επόμενη φορά που θα περπατήσετε, μετρήστε πόσα ζιγκ ζαγκ κάνατε και πόσες φορές στριμωχτήκατε λόγω όλων των παραπάνω. Και μετά αρχίστε τη γκρίνια (σαν εμένα).

Όλα τα παραπάνω είναι απολύτως βασικά (και απαραίτητα) για να ξεκινήσει η ομαλή κυκλοφοριακή λειτουργία μιας πόλης. Και ας ξεκινήσουν από τις βασικές αρτηρίες. Δεν μιλάμε για καμμένες περιπτώσεις όπως Κυψέλη ή το κέντρο της Χαλκίδας το οποίο (ω! ουρανοί!) συνεχίζει να χτίζεται με τετραώροφες πολυκατοικίες σε δρόμους πλάτους 5 μέτρων! (δε μαθαίνουμε τίποτα γμτ μου!)

Και όλα αυτά είναι τα πρώτα πράγματα που θα κάνω μόλις με ψηφίσετε για νέο σας δήμαρχο. Σε όποια πόλη κι αν είστε!

Quiz: Οι πειρατές

Στο νησί Σαν Χουάν έχουν το λημέρι τους 10 φοβεροί πειρατές. Το τελευταίο τους ρεσάλτο τους απέφερε 100 ολόχρυσα νομίσματα!


Είναι και οι 10 πολύ καλοί στη δουλειά τους αλλά όχι εξίσου φοβεροί. Γι’ αυτό έχουν μια ιεραρχία (από τον 1ο, τον ανώτερο, έως τον 10ο ). Έχουν επίσης εφεύρει ένα παράξενο αλλά αποτελεσματικό τρόπο μοιράσματος της λείας τους. Ο τρόπος αυτός είναι ο εξής:


Ο 1ος στην ιεραρχία πειρατής προτείνει έναν τρόπο μοιρασιάς της λείας, ανάμεσα στους 10 πειρατές (πχ «εγώ θα πάρω 55 χρυσά και οι υπόλοιποι 9 από 5»). Αφού τεθεί η πρόταση, όλοι οι πειρατές ψηφίζουν υπέρ ή εναντίον της.
Αν η πρόταση υπερψηφιστεί τουλάχιστο από τους μισούς, τότε εφαρμόζεται και ακολουθεί τσιμπούσι.
Αν όχι, ο πειρατής που κατέθεσε την πρόταση πετιέται στα σκυλόψαρα (παρότι ήταν ο 1ος στην ιεραρχία!!!). Κατόπιν καταθέτει πρόταση ο 2ος στην ιεραρχία πειρατής κ.ο.κ.

Το ερώτημα είναι: Αν ήσασταν εσείς ο 1ος στην ιεραρχία, ποια θα ήταν η καλύτερη προσφορά που θα μπορούσατε να κάνετε ώστε να πάρετε το μέγιστο αριθμό νομισμάτων και να μη σας πετάξουν στα σκυλόψαρα;

Σημ. Tα κριτήρια ψήφου των πειρατών είναι ιεραρχικά: 1ο Να επιζήσουν, 2ο να πάρουν όσο το δυνατόν περισσότερα χρυσά. Αν δεν είναι δυνατόν να πάρουν κανένα χρυσό, τότε τους αρέσει να βλέπουν πειρατές να πετιούνται στα σκυλόψαρα!

Όλοι οι πειρατές έχουν εξαιρετική ευφυία (δηλ. μπορούν πολύ εύκολα να λύσουν το παρών πρόβλημα). Γι’ αυτό και ξέρουν τι ακριβώς τους συμφέρει να υπερψηφίσουν και τι όχι!

Αγαπημένες συνήθειες...

Υπάρχει άλλο ζευγάρι που όταν παραγγέλνει πίτσα, παίρνει από δύο διαφορετικές πιτσαρίες; Εγώ θέλω λεπτή ιταλική ζύμη με υπέροχα υλικά, ψημένη σε φούρνο με ξύλα… Εκείνη θέλει Pepperoni Classic από την Domino's!

Αν δεν ήσασταν έλληνες...

...τι θα θέλατε να ήσασταν;

Επειδή το μπλογκ είναι δικό μου και γουστάρω, ψηφίζω πρώτος:

Ιταλός!
Μεγαλωμένος στη Ρώμη με ρίζες στο Νότο. Να πίνω καταπληκτικά κρασιά, πίτσες τρελές, γενικά φοβερό φαγητό, ωραίες γυναίκες, ζεστό κλίμα, σούπερ ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα, πανέμορφη γλώσσα, κουλτούρα, Άλφα Ρομέο, (σταματήστε με γιατί θα γράφω για πολύ ώρα!)
Επίσης, Επειδή το μπλογκ είναι δικό μου και γουστάρω, ψηφίζω και δεύτερη χώρα (προσοχή: αυτό το δικαίωμα το έχω μόνο εγώ! εσείς θα ψηφίσετε μία!):

Ιρλανδός!

Δεν ξέρω από που, με τρελή μπίρα, μονίμως αδικημένος από τον μεγάλο μπαμπούλα δίπλα (βλ. Μ.Βρετανία) και γι' αυτό χαλκευμένος με ιδανικά και αξίες, με καταπληκτικούς λογοτέχνες και απέραντο πράσινο. Και νησιώτης. (είναι φανερό πως έχω πωρωθεί με όλες αυτές τις ταινίες που έχω δει για τον αγώνα της ανεξαρτησίας)

Δωρεάν εκμάθηση της προπαίδειας

Κάθε Κυριακή βράδυ στις αθλητικές εκπομπές, η ΑΕΚ και ο Λορέντσο Σέρα Φερέρ σας μαθαίνουν την προπαίδεια. Απλώς παρακολουθήστε τον βαθμολογικό πίνακα στη γραμμή που γράφει "ΑΕΚ". Μια ευγενική χορηγία του Ντέμη Νικολαϊδη και της παρέας του.

Forward...

Γενικά πολλά μέϊλ κάνουν την εμφάνισή τους στη διεύθυνσή μου με μόνη ανάγκη τους να τα προωθήσω. Μου το θύμησε αυτό εδώ το ποστ στο siteseein'. 'Aλλα με παρακαλούν (για οικολογικούς λόγους, για ένα παιδάκι που θέλει αίμα, για να δείξω πόσο νοιάζομαι τους φίλους μου κλπ) και μερικά με απειλούν: "Αν το στείλεις σε 10 ανθρώπους θα έχεις ευτυχία για 10 χρονια. Αν όχι θα σε βρει κακό!"Δεν έχω καταλάβει ακόμη το σκοπό τους αλλά φαντάζομαι πως πρόκειται για εταιρείες ή άτομα που μαζεύουν ηλεκτρονικές διευθύνσεις για εμπορικούς λόγους.

Ποδοσφαιρικοί αστικοί μύθοι

Έχοντας παρακολουθήσει το ματς Ολυμπιακού – Λάτσιο την προηγούμενη Τρίτη, παρατήρησα τα εξής:

1. Ο μύθος της ανετοιμότητας
Πασίγνωστος μύθος που χρησιμοποιήθηκε και σε αυτό το ματς από τον δημοσιογράφο που το κάλυπτε. «Η Λάτσιο έχει παίξει 4 ματς ενώ ο Ολυμπιακός μόνο ένα» μας ενημέρωσε κατόπιν εορτής, αφού δηλαδή είχε λήξει. Προφανώς αν το γκολ της Λάτσιο είχε σφυριχτεί οφσάιτ, θα ήταν κατάθεση ελληνικής ψυχής. Επίσης, οι υπόλοιπες ανέτοιμες ελληνικές ομάδες έκαναν το πρωτόγνωρο 5 στα 5 ακριβώς την επομένη. Αλλά βέβαια αυτές είχαν κάνει και μια προπόνηση παραπάνω.

Θα δεχτώ το δέσιμο που χρειάζεται μια ομάδα με τους νέους της παίκτες. Θα δεχτώ διαφορά φάσης στους Ρώσους σε αυτό τον τομέα, που βρίσκονται στη μέση του πρωταθλήματος. Αλλά δεν δέχομαι διαφορά στα 3 περισσότερα επίσημα ματς της Λάτσιο! Ούτε στα 6 της Μπλάκμπερν!


2. Ο Τάκης έπαιξε πολύ πίσω.
Ο Σάββας Θεοδωρίδης εξεπλάγην που ο Ολυμπιακός ήταν στημένος τόσο πίσω. «Με τη Ρεάλ δηλαδή που θα κάθονται;» ακούστηκε να λέει. Καθώς και «δεν είμαι χθεσινός. Βλέπω 50 (αν θυμάμαι καλά) χρόνια μπάλα!». Ίσως θα έπρεπε να μην σχολιάσω το τελευταίο (μ’ αυτή τη λογική κάθε 60χρονος ποδοσφαιρόφιλος είναι έτοιμος να κοουτσάρει τον Ολυμπιακό – δεν άντεξα, σχολίασα). Αλλά το ότι ο Ολυμπιακός ήταν στημένος πίσω, το είπε και ο Ίβιτς καθώς και οι 5 γαύροι της παρέας που βλέπαμε το ματς.

Θα σημειώσω πως μια ομάδα που ανέβηκε και πρέσαρε ψηλά ήταν ο ΟΦΗ στο Καραϊσκάκη. Έφαγε 6. Κατά τύχη. Έπρεπε να φάει 10. Βέβαια η διαφορά ΟΦΗ – Ολυμπιακού δεν είναι η διαφορά Ολυμπιακού – Λάτσιο. Γι’ αυτό κατά την γνώμη μου, μ’ένα παρόμοιο μαρκάρισμα ο Ολυμπιακός θα έτρωγε κατά μέσο όρο 3. Οι αμφισβητίες να θυμηθούν τις 5 κάθετες μπαλιές προς τους επιθετικούς της Λάτσιο στο α΄ ημίχρονο. Τις οποίες με δυσκολία πρόλαβε η άμυνα ή ο Νικοπολίδης. Κι αυτά με απόσταση Νικοπολίδη – άμυνας στα 5-10 μέτρα. Φαντάζεστε να ήταν 15; Θα είχαμε 5-6 τετ-α-τετ. Μόνο στο α’.

Η 4η διάσταση

Πολλές φορές στη ζωή μου έχω συνειδητοποιήσει πόσο διαφορετικές απόψεις είχα για κάποιο θέμα πριν από ένα χρονικό διάστημα. Στην πορεία μου ως άνθρωπος ακούγοντας νέες ιδέες και προτάσεις, έπαιρνα αυτά που εγώ θεωρούσα σωστά και αληθινά και δημιουργούσα μια δική μου άποψη για κάθε θέμα ή αποκρυστάλλωνα μια ήδη υπάρχουσα. Μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία θεωρώ πως γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος μεν, αλλά είναι όλο και πιο δύσκολο, όσο προχωράει ο χρόνος, να αναθεωρήσεις εκ βάθρων μια άποψή σου.

Όπως η αλλαγή μιας εκ των τριών διαστάσεων του χώρου επιδρά καταλυτικά στην έκβαση ενός γεγονότος, έτσι και η αλλαγή της 4ης διάστασης (του χρόνου) επιδρά καταλυτικά πάνω στη σκέψη και την ύπαρξή μας. Αν εγώ ερωτεύτηκα τρελά τη γυναίκα μου το Φεβρουάριο του 2003, δεν είναι καθόλου βέβαιο πως θα συνέβαινε το ίδιο ένα χρόνο νωρίτερα ή ένα χρόνο αργότερα. Γι’ αυτό και μια απόφαση που θεωρείς απόφαση ζωής σήμερα μπορεί να την θεωρήσεις τελικώς «σωστή», κοιτώντας τη μετά από 10 χρόνια, ή «λανθασμένη», κοιτώντας τη μετά από 20 χρόνια. Κι αυτό γιατί το οπτικό πρίσμα μέσα από το οποίο την κοιτάμε αλλάζει.

Αναλογιζόμενος τα όσα πράτταμε ως μαθητές, ένας παλιός μου συμμαθητής, μου είπε κάποτε: «Τελικά, δεν περνούσαμε καλά μ’ αυτά που κάναμε τότε». Κι όμως! Ήμαστε μια ευτυχισμένη παρέα παιδιών και αυτό είναι κοινώς αποδεκτό μεταξύ μας. Το να κρίνεις τις πράξεις μιας ορισμένης χρονικής περιόδου με τα κριτήρια μιας άλλης (εν προκειμένω, του σήμερα) είναι, εκτός από άδικο, ανώφελο.


(Σημ.: Γράφτηκε πριν από ένα περίπου χρόνο)

Αχταρμάς

Ο Σεπτέμβρης έχει φθάσει εδώ και αρκετό καιρό κι εγώ δεν υπήρξα συνεπής με το ραντεβού μου. Τι κι αν τα δελτία του sitemeter έδειχναν 30 ολόκληρους (ελπίζω) ανθρώπους τη βδομάδα να ελέγχουν για επανεμφάνιση του civil; Εγώ τίποτα. Κλεισμένος στο χωριό μου (βλ. τη νέα μου πόρωση/παιχνίδι γραφείου – www.tribalwars.net) δεν έδινα σημασία σε όσα γινόταν γύρω μου. Και να πεις ότι δεν έζησα πράγματα που θέλησα να μοιραστώ; Κάθε άλλο!

• Καταρχήν έχω (όπως πάντα) μια θεωρία για τις πυρκαγιές που έκαψαν τη μισή χώρα.

• Είχα μια θεωρία για τα αποτελέσματα των εκλογών η οποία δικαιώθηκε. (Και δε θέλω ατάκες για «μετά Χριστόν προφήτες» και τέτοια παλιομοδίτικα)

• Είδα το “Departed” και τον «Πληροφοριοδότη», δύο από τις καλύτερες ταινίες του αιώνα (δηλαδή της τελευταίας 6ετίας, αλλά «του αιώνα» ακούγεται πιο εντυπωσιακό.

• Ίδρυσα των Σύλλογο Ποδηλατιστών Χαλκίδας του οποίου ανακηρύχθηκα και πρώτος πρόεδρος (τώρα μόλις)

• Θυμήθηκα το πόσο ωραίο είναι να παίζεις επιτραπέζια παιχνίδια στρατηγικής παίζοντας τη μέρα των εκλογών «Die macher».

• Έβγαλα εισιτήρια για το Παναθηναϊκός – Αρτμίντια Μπρατισλάβας για να κάνω παρέα στον κουνιάδο μου. Αν και ΑΕΚτζής θα υποστηρίξω εκείνη τη μέρα το βάζελο.


ΘΕΩΡΙΑ:
Γενικά έχω παρατηρήσει πως αν οι συνθήκες με κάνουν να παρατήσω για ένα ικανό χρονικό διάστημα μια ασχολία με την οποία έχω πωρωθεί, τότε η πώρωση αυτή εξασθενεί.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ:
Πριν τις εξεταστικές, έσβηνα ανεξαρτήτως πώρωσης, όλα τα παιχνίδια από τον υπολογιστή (μπας και στρωθώ να διαβάσω). Μετά την εξεταστική, μου ήταν πολύ δύσκολο να πάρω απόφαση να ξαναεγκαταστήσω ένα παιχνίδι για το οποίο προηγουμένως δεν κοιμόμουν (και είχα και φυλαγμένα τα save).
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ:
Ε, έτσι και με το μπλογκ!



Άρθρα Προσεχώς:

• TOΡ 5 φαγητό στην Εύβοια
• The ultimate Hercules’ celebrity victims list
• Η 4η διάσταση

Καλό Καλοκαίρι

Συγγνώμη σε όσους έστειλαν σχόλιο και δεν τους έχω απαντήσει ακόμη...

ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ!

K.O.K.

Αρθρο 43 παρ.1 και 3
Αν συμβεί ατύχημα υποχρεούσαι να σταθμεύσεις αμέσως το όχημα. Δεν το αφήνεις εκεί που τράκαρες!
Ξεχάστε αυτά που σας λένε οι ασφαλιστές.
Ποινή: φυλάκιση τουλάχιστο 1 μήνα και αφαίρεση άδειας 1-3 μήνες που επιβάλλεται ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ!


Ήταν μια ευγενική χορηγία του Civil προς τους έλληνες αυτοκινητιστές.

To πρώτο μου αυτοκίνητο

Καλοκαίρι του δυο χιλιάδες κάτι, κι εγώ μόλις έχω πάρει το πρώτο μου αυτοκίνητο. Μια τρίπορτη Άλφα 145. Η ώρα έχει πάει εφτά και ο ιδρώτας με έχει λούσει. Το ωράριο του εργοταξίου είναι σκληρό, έξι μέρες τη βδομάδα δε φεύγω ποτέ πριν τις εφτά, αλλά το μόνο που σκέφτομαι είναι πως σε 28 λεπτά θα βρίσκομαι στην αγαπημένη μου παραλία, που είναι αγαπημένη μου, βασικά επειδή είναι στα πέντε λεπτά από το σπίτι μου.

Ανοίγω τα παράθυρα τέρμα, η Άλφα δεν έχει αιρκοντίσιον, λεπτομέρειες για μεταχειρισμένο του ’95-μόνο 55000 χιλιόμετρα–ευκαιρία, και ξεχύνομαι στην άσφαλτο. Τα πρώτα δύο χιλιόμετρα είναι μέσα στο χωριό αλλά ποτέ δεν έχει κίνηση τέτοια ώρα, μόνο λίγο παρακάτω οι μαλάκες οι βοσκοί πιάνουν όλο το δρόμο με τα πρόβατα. Στα πρώτα μέτρα έχω πιάσει τα 100, τρέχω αλλά προσέχω, δεν είμαι κανένας παλαβιάρης, απλώς μου αρέσει και η ταχύτητα. Η άκρη του ματιού μου πιάνει μια κίνηση μέσα σε μια αυλή, ένα μωρό, όχι πολύ μωρό γιατί περπατάει, μάλλον τρέχει, τρέχει προς την πόρτα, παίζει, αλλά ο μαντρότοιχος είναι ψηλός και η πόρτα κλειστή, που θα πάει, ο πατέρας του, μάλλον ο πατέρας του, τρέχει ξωπίσω του, γιατί τρέχει; - η πόρτα είναι κλειστή – όχι η πόρτα είναι ανοιχτή! , το κοριτσάκι τρέχει, το κοριτσάκι τρέχει προς το δρόμο κι εγώ δεν έχω χρόνο, δεν έχει καν σημασία να φρενάρω, δεν προλαβαίνω, θα το σκοτώσω, θα σκοτώσω ένα μικρό κοριτσάκι που αποφάσισε να τρέξει, βλέπω ήδη τον πατέρα της πάνω στο πτώμα του κοριτσιού του, να κλαίει, να σφαδάζει, η μάνα, οι παππούδες, οι γείτονες, όλοι όσοι ήταν στην αυλή με βρίζουν, με καταριούνται – δε με νοιάζει, κοιτάω το κοριτσάκι – είναι πανέμορφο (πώς να μην είναι;) – λέω: «να την πάμε γρήγορα στο νοσοκομείο», αλλά ο πατέρας δεν μου απαντάει, μόνο την αγκαλιάζει και κλαίει, κλαίει, και στην κηδεία κοιτάζω από μακριά, φοράω μαύρα, πενθώ, δε θέλω να προκαλέσω, θέλω μόνο όταν φύγουν όλοι να πάω να της πω «συγνώμη», να κλάψω στο φρέσκο χώμα, να μείνω πάνω από τον τάφο της μέχρι να πέσει το ηλιοβασίλεμα, και τότε το χέρι του πατέρα αρπάζει τη μικρή μπροστά στην πόρτα, στην ανοιχτή πόρτα, ίσως μάλιστα να την μαλώσει γελώντας «μην τρέχεις έξω μικρή μου, περνούν αυτοκίνητα», αλλά το κοριτσάκι είναι πολύ μικρό για να καταλάβει και συνεχίζει να γελάει, κι εγώ έχω κόψει, πηγαίνω με 10 σαν μαλάκας, αν με δει κανένας από το εργοτάξιο δεν θα ξέρω τι να του πω, θα με δει να πηγαίνω με 10 και να κλαίω, να κλαίω με λυγμούς, γιατί έχω σκοτώσει ένα κοριτσάκι, έτσι νιώθω, έτσι νιώθω από τότε, έχω σκοτώσει ένα αθώο κοριτσάκι, να μη σας τύχει…

TOP 5 των πιστεύω μου ως πιτσιρικάς (4)

Ιστορία 4 - Η εθνοκάρτα

Γύρω στο '80, α' δημοτικού εγώ, η μόνη διαφήμιση πιστωτικής κάρτας ήταν η Εθνοκάρτα. Για την ακρίβεια, ο όρος "πιστωτική κάρτα" δεν υπήρχε. Το μόνο που είχαμε ακούσει ήταν η "Εθνοκάρτα". Η εθνοκάρτα για μας ήταν κάτι τεράστιες διαφημίσεις σε όλες τις λεωφόρους της Αθήνας με τρεις γραμμές: μια μπλε, μια άσπρη κι άλλη μια μπλε. Στη λευκή γραμμή έγραφε "Εθνοκάρτα".

Έλα όμως που κανείς δεν γνώριζε τι κάνει! Μέχρι που σ' ένα διάλειμμα το μυστήριο λύθηκε. Ένας συμμαθητής μου πετάχτηκε γεμάτος ενθουσιασμό: "Ο νονός μου έχει Εθνοκάρτα! Με αυτή την κάρτα αγοράζεις ό,τι θέλεις και δεν πληρώνεις!". Όλα τα παιδιά μείναμε μαγεμένα. Το βράδι δεν με έπαιρνε ο ύπνος. Σκεφτόμουν τι θα έκανα αν μια μέρα μια τέτοια κάρτα έπεφτε στα χέρια μου...

ΥΓ Εικόνα της δεν μπόρεσα να βρω.

Ίος

Μόλις γύρισα από το υπέροχο νησί. Το Μαγγανάρι είναι ο επίγειος παράδεισος και ο Μυλοπότας είναι η κόλαση...

Για φωτογραφίες...

ΤΟΡ 5 παραλιών Εύβοιας

Η Χαλκίδα είναι ο 9ος σταθμός της πολυτάραχης (και πολυμετακινούμενης ζωής μου). Και μιας και δουλεύω στην Νομαρχία μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω μέρη που πολλοί ευβοείς δεν ξέρουν. Παρ'όλα αυτά, στον ένα χρόνο διαμονής μου, έχω επισκεφτεί μόλις το 10% των παραλιών της και 26% (υπολογισμένο!) των οικισμών της. Βέβαια έχω πάει στους μεγάλους οικισμούς: Ιστιαία, Αιδηψός, Ερέτρια, Κύμη.

Η Χαλκίδα πρέπει να είναι η μόνη πόλη τέτοιου μεγέθους (90.000 κάτοικοι συνολικά το πολεοδομικό συγκρότημα) που έχει 8 (τουλάχιστο) πλαζ μέσα στην πόλη! Το μεσημέρι βλέπεις ανθρώπους με μαγιό και πετσέτα ανάμεσα στις πολυκατοικίες να πηγαίνουν με τα πόδια για μπάνιο! Οι πλαζ αυτές είναι καθαρές αν και αρκετοί ντόπιοι (όπως σε όλες τις πόλεις) τις σνομπάρουν. Βέβαια όλες οι παραλίες τις Εύβοιας πιάνουν τα επιθυμητά όρια (πόσο μάλλον τα υποχρεωτικά) μικροβιολογικής και φυσικοχημικής ποιότητας νερού. Δες κι εδώ.

1. Χιλιαδού
where? Αιγαίο - Κεντρική Εύβοια

how? Στο τέλος του δρόμου μετά το χωριό Στρόπωνες. Στην μία ώρα και ένα τέταρτο από την Χαλκίδα (χωρίς κίνηση).

why? Καταγάλανα νερά με θέα την Αλόνησο (καλά, μια σκια φαίνεται). Μήκος χιλιόμετρο. Ψιλό και χοντρό βότσαλο. Όλες οι ταβέρνες και τα ενοικιαζόμενα πάνω από την παραλία. Φάτε στον Φίλλιπα, στο τέρμα της παραλίας. Τα καλοκαιρινά ΣΚ πανικός! Πολλοί πάνε με σκηνές και τροχόσπιτα και κατασκηνώνουν κάτω από τα δέντρα στο ρέμα που καταλήγει στην παραλία. Φυσικά αυτό απαγορεύεται...

2. Κάλαμος

where? Αιγαίο - Νοτια Εύβοια

how? In, μικρή παραλία, μία ώρα και ένα τέταρτο από την Χαλκίδα (χωρίς κίνηση). Στο δρόμο για Κύμη, στο Νεοχώρι δεξιά προς Περιβόλια.

why? Υπέροχα νερά (βαθιά). Ταβέρνα και καφετέριες δίπλα στην άμμο (μουσική στην παραλία και τέτοια). Τα καλοκαιρινά ΣΚ πανικός! Το αυτοκίνητο το αφήνεις αρκετά πριν, στην ανηφόρα ή πας από το πρωί.

3. Κλιμάκι where? Αιγαίο - Νοτια Εύβοια

how? Στο δρόμο για Κάρυστό κάνεις αριστερά για Πετριές. Μετά το χωριό Πετριές, δεξιά.

why? Καταπληκτικά νερά με φοβερή διαύγεια. Βλέπεις τα πάντα στον αμμώδη κυρίως (έχει βραχάκια στην αρχή) βυθό και σε συνδυασμό με το σταθερό βάθος στα 3 μέτρα (!) σου δημιουργεί την αίσθηση πισίνας. Μικρή παραλία, μία ώρα και ένα τέταρτο από την Χαλκίδα (καθημερινή). Αρνητικό: Ταβέρνα μετά από ανηφόρα 100 μέτρα. Χτες που δίψασα, προτίμησα να σκάσω!

4. Αγ. Άννα

where? Αιγαίο - Βόρεια Εύβοια

how? Η πιο διάσημη παραλία της Β. Εύβοιας. Στο δρόμο για Ιστιαία (εθνική οδός) δεξιά. Μία ώρα και 45' από την Χαλκίδα.

why? Τεράστια παραλία και σε μήκος και σε πλάτος, με αμμουδιά και ωραία νερά. Πολλά μαγαζιά και τουρίστες δίπλα από την άμμο (τα αυτοκίνητα είναι εξορισμένα). Διάσημο το κάμπινγκ στην περιοχή.

5. Αλυκές Δροσιάς

where? Βοιωτική ακτή - Βόρειος Ευβοϊκός

how? Γνωστή στους ντόπιους και ως «Ιππόκαμπος» από το πρώτο μαγαζί που άνοιξε στην περιοχή. 15' από τη Χαλκίδα, την προτιμούν πολλοί αθηναίοι το ΣΚ (και Χαλκιδέοι καθημερινές). Προτιμώ το τελευταίο μαγαζί, το Μπούκα. Λιγότερος κόσμος και καλύτερη εξυπηρέτηση (βλ. φώτο).

why? Οι ντόπιοι την θεωρούν βρώμικη. Ατελείωτη σε μήκος, με άπειρα καφέ και κλαμπ κατά μήκος και πλήρη οργάνωση: water sports, beach volley, ξαπλώστρες, ομπρέλες, fredocino στην αμμουδιά. Περπατάς καμμιά 30αριά μέτρα για να βρεις άπατα (παίζει και με την παλλίροια). To ΣΚ θυμίζει Καραϊσκάκη σε αγώνα Ολυμπιακού - ΑΕΚ.


+2 προσωπικές επιλογές: (γιατί, οι προηγούμενες τι ήταν;)

6. Ροβιές

where? Βόρεια Εύβοια - Βόρειος Ευβοϊκός

how? Στον δρόμο για Αιδηψό, αριστερά στην Στροφιλιά. Κατεβαίνεις στις Ροβιές και ρωτάς για το μπαρ (είναι όπως φτάνεις στην παραλία αριστερά). Μία ώρα και 45’ από Χαλκίδα (χαλαρά).

why? Μια από τις αγαπημένες μου παραλίες, αν και όχι δημοφιλής (πιο δημοφιλής είναι η Λίμνη και τα Χρόνια λίγο πιο πριν). Κρυστάλλινα νερά, καφές στην παραλία σε μία από τις 3 ομπρέλες και 6 ξαπλώστρες. Μικρό πλάτος, σχετικά μεγάλο μήκος, πολύ ησυχία.

7. Μέσα Παναγίτσα
where? Χαλκίδα, βόρεια ευβοϊκή ακτή

how? Η επόμενη βόρεια παραλία μετά την Σουβάλα, μέσα στην πόλη. Εκατό μέτρα από το σπίτι μου!

why? Εντάξει, η παραλία δεν αντέχει σε σύγκριση με τις υπόλοιπες. Αλλά κάνεις μπάνιο και χαζεύεις το Κόκκινο Σπίτι (Νο1 αξιοθέατο της πόλης).
Η ακτή είναι παρατημένη στα σκουπίδια (δεν περπατάμε ποτέ χωρίς σαγιονάρες – έχει πολλά σπασμένα μπουκάλια μπύρας). Αλλά τα δέντρα φτάνουν μέχρι την παραλία και δεν χρειάζεσαι ομπρέλα.
Και έχει βράχους που σου κάνουν τη ζωή (πολύ) δύσκολη αν θέλεις να μπεις μέσα. Αλλά έχει και 15 μέτρα προβλήτα και μπαίνεις μέσα κατευθείαν στον αμμώδη βυθό. Και δεν έχει ποτέ πολύ κόσμο. Και εν πάσει περιπτώσει είναι η παραλία μου και την αγαπαώ!

Update 2009: Ξεκίνησα να προσθέτω παραλίες με στόχο το ΤΟΡ 5 να γίνει ΤΟΡ 20. Δες εδώ

ΤΟΡ 5+5 ελεύθερου χρόνου στη Χαλκίδα

Χωρίς να θέλω να μειώσω την πόλη, η Χαλκίδα δεν έχει σοβαρά αξιοθέατα. Αν έχει και δεν τα ξέρω ένα χρόνο που είμαι εδώ, φταίει η πόλη και όχι εγώ. Ο καφές στο Mostar δίπλα από τον Εύριπο ίσως έχει ενδιαφέρον, αν κάτσεις 6 ώρες περιμένοντας να αλλάξουν τα νερά. Επίσης ο καφές στο τουριστικό περίπτερο στο κάστρο της Κανήθου δίνει μια όμορφη άποψη της πόλης. Αλλά από εκεί και πέρα…

1. Κόκκινο Σπίτι
Νεοκλασσικό (ελπίζω) στο τέλος της παραλίας, στην άκρη ακρωτηρίου με υπέροχη θέα. Σήμερα φιλοξενεί εκθέσεις. Ακριβώς από κάτω βρίσκεται το όμορφο καφέ-μπαρ-εστιατόριο Stavedo με καταπληκτική θέα (πηγαίνετε το δειλινό) και κωλοπιασάρικους τιμοκαταλόγους. (βλ. Καφέδες: 4) έκλεισε!

2. Το τρενάκι
Σε πάει μια βόλτα στις παραλίες εντός Χαλκίδας και νομίζω πως αξίζει τον κόπο. Βέβαια, δεν το έχω πάρει ποτέ – απλώς το βλέπω να περνάει.

3. θερινό σινεμά
Ανακαινισμένο και με ταινίες αρκετά πιο ψαγμένες από το τελευταίο Spiderman. Είναι must! μόνο μπλοκμπαστεριές πια.

4. θέατρο «Πράξεις Ευρίπου»
Εναλλακτική πρόταση για τα βράδια. Εκδηλώσεις από συναυλίες rock μέχρι παραστάσεις θεατρικών ομάδων (με εμένα ηθοποιό!) έκλεισε!

5. Επίσκεψη στο μικρό εκκλησάκι της Μέσα Παναγίτσας και κωλοβάρεμα στο αμφιθεατράκι επάνω στο βράχο, ακριβώς από δίπλα. Πάρε μαζί μπύρες ή παγωτό!

Οι καφέδες:

1. Θα χαζέψεις τα νερά του Ευρίπου στην παλιά γέφυρα. Όταν έχει ρεύμα πάνε σαν σε ποτάμι. Πρέπει να κάτσεις στο Mostar για καφέ. Καλύτερη ιδέα είναι να κάτσεις στο Mostar για ποτό κατά τις 12:00 το βράδι οπότε κατά τη μία θα δεις την γέφυρα να ανοίγει και να περνάνε καράβια και καραβάκια!

2. Θα περπατήσεις την παραλία και (αν είσαι περίεργος και δεν σου άρεσε το Mostar) θα πιεις κι ένα καφέ να περάσει η ώρα.

3. Αν είσαι κολυμβητικός τύπος θα πας Αλυκές (15΄ με το ντουντού) για μπάνιο. Πιες κι εκεί ένα καφέ στο Μπούκα Daluz.

4. Την ώρα που πέφτει ο ήλιος, στο Stavedo για καφέ ή ποτό. Νομίζεις πως βρίσκεσαι μέσα στη θάλασσα! έκλεισε είπαμε!  ΞΑΝΑΝΟΙΞΕ!

5. Οποιαδήποτε ώρα της ημέρας, καφέ ή ποτό στο τουριστικό περίπτερο στο κάστρο της Κανήθου με θέα όλη τη Χαλκίδα.

Αυτό είναι! Τα νεύρα σου έχουν γίνει κρόσσια από τους καφέδες αλλά έχεις περάσει τέλεια!

ενημέρωση 23/8/2011 - ευχαριστήστε τον ανώνυμο

TOP 5 των πιστεύω μου ως πιτσιρικάς (3)

ΙΣΤΟΡΙΑ #3 - H τσίχλα

Όταν ήμουν μικρός η μαμά μου δεν με άφηνε να καταπίνω τις τσίχλες. Για την ακρίβεια το απαγόρευε δια ροπάλου. Μου είχε πει και την ιστορία για "ένα κοριτσάκι που κατάπιε την τσίχλα του και αυτή κόλλησε στο έντερο και πέθανε!".

Έτσι λοιπόν θεωρούσα το να καταπιείς τσίχλα είναι εφάμιλλο του να πέσεις από την ταράτσα της πολυκατοικίας: απλά και στις δύο περιπτώσεις, πεθαίνεις.

Στην Γ' δημοτικού κατά την διάρκεια ενός μαθήματος, καταπίνω κατά λάθος την τσίχλα μου. Συνειδητοποιώ ότι θα πεθάνω αλλά δεν ξέρω το χρόνο ζωής που μου απομένει. Μη θέλοντας να περάσω τα τελευταία λεπτά της ζωής μου στην τάξη, ζητάω από τον δάσκαλο άδεια να πάω έξω. Ήταν μια όμορφη ανοιξιάτικη μέρα. Τα λουλούδια είχαν ανθίσει και τα πουλάκια τιτίβιζαν χαρούμενα. Ή έτσι μου φαινόταν εμένα. Αχ! ήμουν πολύ μικρός για να πεθάνω!
Κατέβηκα στην αυλή και ήπια πολύ νερό. Έκατσα σε μια γωνιά, έβαλα τα κλάματα και περίμενα. Είναι ωραία η ζωή...

Xoρικότητα

Πήγα χθες στο "Σχολείον" και είδα δυο παραστάσεις θεατρικού αναλογίου (ή αλλιώς δραματοποιημένης αφήγησης). Οι παραστάσεις ανήκαν στις εκδηλώσεις του φεστιβάλ Αθηνών. Ήταν μια μοναδική εμπειρία. Το αναλόγιο είναι ένα νέο (για μένα τουλάχιστο) είδος θεάτρου όπου οι ηθοποιοί κρατούν στα χέρια τους τα κείμενα και διαβάζουν το έργο, αφήνοντας το θεατή να δημιουργήσει τις δικές του εικόνες.

Είναι μοναδική εμπειρία και σας την συνιστώ ανεπιφύλακτα. Στα πολλά συν των παραστάσεων είναι πως πρόκειται για έργα γραμμένα την τελευταία πενταετία και από νέους συγγραφείς (οι δύο μάλιστα είναι τριαντάρηδες).

Σήμερα είναι η τελευταία παράσταση με δύο αναγνώσεις: μία στις 8.00 και μία στις 10.00. Το Σχολείον είναι στη διαστάυρωση Εθνικής και Πειραιώς και το εισητήριο (και για τις δύο) είναι 20 ευρώ. Ο χώρος είναι πανέμορφος και στο διάλειμα προλαβαίνεις να φας μία Pizza Hut απέναντι (τουλάχιστον εγώ αυτό έκανα!).

(Πολύ) περισσότερα στο http://www.greekfestival.gr/athens_fest/show_event?id=125&lang=gr. Για εισητήρια καλέστε 210 32 72 000. Το online (χτες τουλάχιστο) είχε πρόβλημα. Και η αναμονή στο τηλεφωνικό κέντρο είναι μεγάλη αλλά τελικά το σηκώνουνε το ρημάδι.

Μπαλάντα για τους ιστογράφους άδοξοι πού 'ναι

Το παρόν ποστ αποτελεί κηλίδωση στη ποιοτική αναβάθμιση του τόπου μας, που προσέφερε απλόχερα το ιστολόγιο που διαβάζετε το τελευταίο έτος. Παρ'όλα αυτά, θα κάνω μια μικρή εξαίρεση και θα πέσω στο επίπεδο συγγραφής λαϊκών - χιπ - χοπ τραγουδιών. Κι επειδή από μουσική δε σκαμπάζω γρι, γράφω στίχους. Κατά παραγγελία. Ιδού:

Ήταν αρχές Νοέμβρη
Τα μπλόγκια είχα έβρει
και κει που σέρφαρα ιστούς
ανακαλύπτω τους μικρούς

Το όνομά τους; «Siteseein’»
Οι απόψεις τους; να λες «αμήν!»
Αλλά είχανε κάτι κοινό,
κάτι που έδενε γλυκό

Έτσι εκόλλησα κι εγώ
λες κι ήταν τάρτα παγωτό
Στο σάιτ έμπαινα τη μέρα
μπας κι είχε ποστ για τη φλογέρα

Τους εύχομαι να συνεχίσουν
και την κορφή να κατακτήσουν
και άμα φτάσουν στα ψηλά
να θυμηθούνε να φοράν
γαλότσες και κανά μπουφάν.

Γιατί εκεί πάνω κάνει κρύο…

TOP 5 των πιστεύω μου ως πιτσιρικάς (2)

ΙΣΤΟΡΙΑ #2 - Σιγά τις πόρτες!

Αρχές δεκαετίας του '80, ζώντας στην Αθήνα παρατήρησα για πρώτη φορά στις πόρτες των ταξί, μια χιουμοριστική επιγραφή που έβγαζε πολύ -κατά την γνώμη μου- γέλιο. Η επιγραφή αυτή έγραφε: "Σιγά τις πόρτες!".

"Είναι πολύ ωραίο για κάποιον να αυτοσαρκάζεται, πόσο μάλλον ένας επαγγελματίας που κοροϊδεύει τις ίδιες τις πόρτες του αυτοκινήτου του", ήταν η πρώτη μου σκέψη μόλις το είδα.

Τα επόμενα χρόνια κύλησαν ήσυχα, και είχα φτάσει πια στο λύκειο όταν έμαθα πως η συγκεκριμένη επιγραφή δεν εντάσσεται στα labels "αυτοσαρκασμός, χιούμορ" αλλά "προσοχή!, διαταγή!, εντολή!".

TOP 5 των πιστεύω μου ως πιτσιρικάς

ΙΣΤΟΡΙΑ #1 - Τα μπετά

Σε κάποια φάση της ζωής μου (γύρω στην Γ' δημοτικού) πίστευα πως δεν υπάρχει κανένας λόγος η πλάκα του από πάνω ορόφου να παραμένει στη θέση της και να μην μας έρχεται στο κεφάλι. Είναι προφανώς θέμα χρόνου. Αυτή η φοβία μου με έπιανε και νύχτες πριν κοιμηθώ όπου προσευχόμουν στον καλό Θεό μέχρι να πέσει η πλάκα να με πλακώσει.


Η φήμη ότι με επηρρέασε η εμπειρία μου με τους σεισμούς, δεν επιβεβαιώνεται. Άλλωστε δεν είχα δει και κανένα σπίτι να πέφτει. Άλλη φήμη που λέει πως εξαιτίας αυτού του φόβου έγινα πολιτικός μηχανικός, επίσης δεν επιβεβαιώνεται σε καμμία περίπτωση. Ένατη επιλογή την είχα! Τρίτη φήμη πως προέρχομαι από γαλατικό χωριό (όπου φοβούνται μήπως πέσει ο ουρανός στο κεφάλι τους) επίσης δεν έχει επιβεβαιωθεί (ακόμα).

Πάντως είναι αρκετά καθησυχαστικό να έχεις μάθει πέντε πράματα από στατική...

My comic #01

...και στο http://stripgenerator.com/strip/29352/

Για την ανακάλυψη της ιστοσελίδας, θερμές ευχαριστίες στην κ. Μισιρλού Ουμπλιέ.

Aποτελέσματα δημοσκόπησης του in.gr

Πώς πιστεύετε ότι θα είναι το 2007 σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά;
Kαλύτερο 5504
29,94%

Μάλλον καλύτερο 3479
18,93%

Μάλλον χειρότερο 3459
18,82%

Xειρότερο 5171
28,13%

Δεν ξέρω / Δεν απαντώ 769
4,18%

Σύνολο: 18382

Aυτό που παρατηρεί κανείς, (εγώ δηλαδή) είναι η απίστευτη ισορροπία μεταξύ αισιόδοξων και απαισιόδοξων συμπολιτών μας. Βλέπει κανείς επίσης ξεκάθαρα το 4,18% των λογικών ανθρώπων που δεν ξέρουν το μέλλον (ή μήπως το ξέρουν αλλά δεν θέλουν να μας το πουν;)

Το άλλο που μπορεί να σκεφτεί κανείς (εγώ δηλαδή) είναι πως η πίστη ("Πως πιστεύεται...;") είναι το βασικότερο στοιχείο για να κρίνει κάποιος το μέλλον του, ακόμη και σήμερα.

Η Ελλάς δεν έχει ρατσιστές. Έχει μόνο ρατσισμό.

Ο λόγος που στην Ελλάδα δεν έχουμε ρατσιστές είναι πολύ απλός: Δεν ξέρουμε τι είναι ρατσισμός! Ξέρουμε όμως όλοι πως ο ρατσιστής είναι ένας πάρα πολύ κακός και κατακριτέος άνθρωπος. Άρα εμείς δεν είμαστε ρατσιστές.

Αν όμως κάτσεις και συζητήσεις με τους φίλους σου (ούτε καν με ξένους) τις απόψεις τους για τους Αλβανούς (που κλέβουν τα σπίτια μας και τις δουλειές μας και παίρνουν και περισσότερα από εμάς και μπλα μπλα μπλα) ή για τους Πακιστανούς, τους Πελοπονήσιους, τους Εβραίους, τους κατοίκους των Βορείων Προαστίων, τους μαύρους κλπ κλπ κλπ, καταλαβαίνεις την άγνοια.

Όταν έπαιξε η εθνική μας με την Αλβανία, κάποιοι συμπατριώτες μας έκαψαν την αλβανική σημαία. Το θεώρησα απαράδεκτο κι ένας φίλος μού ζήτησε να κάνω το εξής πείραμα: να πάω να ρωτήσω κάθε γνωστό μου τη γνώμη του πάνω στο γεγονός. Το έκανα επί μία ημέρα και μέχρι το τέλος της δεν είχα βρει ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ που καταδίκαζε το γεγονός (δείγμα περί τα 10 άτομα). Το βράδι όμως ρωτώ την άποψη του εργοδηγού του εργοταξίου που δούλευα. "Φυσικά και είναι απόλυτα λάθος αυτό που έκαναν" μου απαντά κι εγώ δεν μπορώ να το πιστέψω πως έχω βρει άνθρωπο που συμφωνεί μαζί μου. "Θα φάμε δυο αγωνιστικές σε ουδέτερο μ' αυτούς τους μαλάκες!", τελείωσε την σκέψη του. Και μαζί τελείωσε και μένα.

ΤΟΡ 5 πραγμάτων που λάτρεύω να ψωνίζω από το SuperMarket

...τώρα τελευταία (δηλ. καλοκαίρι)

1. Χαλβαδόπιτα Σύρου
Γίνεται με μέλι, μαστίχα, αλεύρι, αλάτι και ολόκληρα αμύγδαλα! Το τέλειο σνακ!

2. Παγωτό Δωδώνη

Το παρφέ ή το γιαούρτι! Ρίχνω από πάνω αμύγδαλο φιλέ και σιρόπι βύσσινο (αν έχει μείνει από γλυκό του κουταλιού, ακόμα καλύτερα!)

3. Κellogs Crunchy Nut

Κορν φλέικς πασπαλισμένα με μέλι και μαύρη ζάχαρη που λιώνει μέσα στο κρύο γάλα! Ποιος το σκέφτηκε;

4. Οld El Paso Nachos dinner kit

Πάρτε και 150 γρ. τυρί τσένταρ και ένα DVD, βάλτε τα 2' στο φούρνο μικροκυμάτων (χωρίς το DVD) και λιώστε στον καναπέ!

5. Leffe Rossa

H καλύτερη κόκκινη μπύρα που υπάρχει. Επειδή δεν τη βρίσκω εύκολα, παίρνω την καφέ.

Αυτά τα βρίσκω (πλην της κόκινης Leffe) στον ΑΒ της γειτονιάς μου.

Το παραμύθι της Παραγωγικότητας

Πριν από κανά δυο αιώνες έγινε κάτι που ονομάστηκε βιομηχανική επανάσταση. Κάποιοι άνθρωποι μεγάλωσαν τόσο πολύ την επιχείρησή τους που έφτιαξαν βιομηχανίες. Οι εργάτες παραπονιόταν για τον απάνθρωπο τρόπο ζωής και τους αναιμικούς μισθούς. Αλλά οι βιομήχανοι απαντούσαν: «Τα κέρδη μας είναι πολύ λίγα. Δεν γίνεται να σας αυξήσουμε τους μισθούς γιατί τότε θα μας πνίξουν τα έξοδα και η επιχείρηση θα κλείσει!»

Τα χρόνια πέρασαν και σιγά σιγά όλοι κατάλαβαν πως τα κέρδη ήταν πάντα πολλά για τους βιομήχανους και πως μια αύξηση μισθών δεν υπήρχε περίπτωση να οδηγήσει ποτέ σε χρεοκοπία. Τότε οι βιομήχανοι απάντησαν: «Η παραγωγικότητά μας είναι πολύ χαμηλή. Αν συνεχίσουμε έτσι ο ανταγωνισμός θα μας φάει και η επιχείρηση θα χρεοκοπήσει!». Παραγωγικότητα είναι το κλάσμα της παραγωγής μιας επιχείρησης προς το κόστος εργασίας. Για να την αυξήσεις, πρέπει να αυξήσεις την παραγωγή (περισσότερες ώρες εργασίας) ή να μειώσεις το κόστος εργασίας (μείωση εργατικού προσωπικού ή μισθών).

Τα χρόνια πέρασαν και πάλι και όλοι κατάλαβαν πως η παραγωγικότητα των βιομηχανιών συνεχώς μεγάλωνε παρά την κινδυνολογία. Τότε οι βιομήχανοι είχαν σταματήσει να τα λένε μόνοι τους αλλά τα έλεγαν μέσω ενός αντιπροσώπου τους που τον φώναζαν «πρωθυπουργό». Αυτός λοιπόν είπε: «Ο ρυθμός ανάπτυξης της παραγωγικότητάς μας είναι πολύ χαμηλός. Αν συνεχίσουμε έτσι οι άλλες χώρες θα μας κατασπαράξουν και θα ερημώσει η χώρα». Οι εργάτες –που ήταν και πατριώτες- τον άκουσαν.

Για ακόμη μια φορά τα χρόνια πέρασαν και φτάσαμε σε ένα χρόνο που τώρα τον λένε «μέλλον». Όλοι πια είχαν καταλάβει πως ο ρυθμός αύξησης της παραγωγικότητας συνεχώς αύξανε και ήταν ώρα για γερές αυξήσεις. Τότε ο πρωθυπουργός θέλησε να πει: «Ναι, εντάξει, η παραγωγικότητά μας κάθε χρόνο αυξάνει όλο και πιο πολύ. Αλλά ο ρυθμός αύξησης του ρυθμού αύξησης της παραγωγικότητας έχει μείνει στάσιμος τα τελευταία χρόνια κι αυτό δείχνει πως η οικονομία μας θα μείνει τελευταία μεταξύ των άλλων χωρών και αν συνεχίσουμε έτσι θα μας κατασπαράξουν!».

Ο υπουργός τύπου παρατήρησε πως ο «ρυθμός αύξησης του ρυθμού αύξησης της παραγωγικότητας» δεν είναι ένας όρος που ακούγεται όμορφα στα αυτιά των εργαζομένων και διόρθωσε την πρόταση ως εξής: «Ο δείκτης ΡΑΡΑΠ της χώρας μας είναι ένας από τους χειρότερους της ευρωζώνης. Αν δεν δουλέψουμε όλοι μαζί περισσότερο, δεν βλέπω να βγαίνουμε από την πολιτική λιτότητας που είμαστε αναγκασμένοι χρόνια τώρα να ακολουθούμε»…

Συνεχίζεται…(επ’ άπειρον!)

o Ηρακλής και η λερναία Σπέτσα

Εδώ και αρκετό καιρό, διαβάζω την δίτομη ελληνική μυθολογία του Ρόμπερτ Γκρέιβς. Μνημειώδες έργο κι εγώ έχω φτάσει στα κεφάλαια του Ηρακλή.

Θέλω λοιπόν σήμερα, την 7η Ιουνίου, να την ανακυρήξω μέρα πένθους και μνήμης για όλα τα θύματα του Ηρακλή. Τον οποίο Ηρακλή ανακυρήσσω ως τον μεγαλύτερο δολοφόνο (επωνύμων θυμάτων) όλων των εποχών. Επειδή ο Ηρακλής έχει σκοτώσει ό,τι κινείται (κι ακόμη δεν έχω τελειώσει τα κεφάλαιά του) δεσμέυομαι να παρουσιάσω ένα πίνακα εις μνήμην όλων αυτών που σκότωσε το παληκάρι μας. Και βέβαια θα πρέπει να μάθετε πως ένα μικρό ποσοστό από αυτούς ήταν "κακοί" με την κλασσική έννοια του όρου. Οι περισσότεροι ήταν θύματα των επιθυμιών του.

Μετά από όλα αυτά, έχω αρχίσει να πιστεύω πως η λερναία ύδρα ήταν ένα φιλήσυχο φιδάκι που ζούσε αμέριμνο στα χωράφια.

Στην εικόνα: Ο Ηρακλής και οι Στυμφαλίδες όρνιθες

Το πιο σύντομο μυθιστόρημα

God said: "Terminate program Earth"

(Μετάφραση: Ο Θεός είπε: "Τερματίστε το πρόγραμμα Γη")
Σύνολο λέξεων: 5

Tά 'λεγα εγώ...

...αλλά έπρεπε να γίνει επιστημονική έρευνα για να δικαιωθώ!

Αναδημοσίευση από το μπλογκ "Ο κόσμος του αύριο" :

"Τι πιστεύετε ότι έχει μεγαλύτερη αξία; Η γνώμη ενός ανθρώπου που μιλάει 100 φορές ή η γνώμη 90 ανθρώπων καθένας από τους οποίους μιλάει από μια φορά; Αν απαντήσατε το δεύτερο λυπάμαι αλλά χάσατε.

Σύμφωνα με μια σειρά 6 πειραμάτων της American Psychological Association οι εκτιμήσεις μας για τις απόψεις της κοινής γνώμης βασίζονται κυρίως στον αριθμό των επαναλήψεων κάθε μηνύματος και λιγότερο στην ποικιλία της προέλευσής του. Με άλλα λόγια, αν ένα μέλος μιας ομάδας διατυπώσει την ίδια θέση αρκετές φορές η εντύπωση για τη δημοτικότητα αυτής της άποψης που θα σχηματιστεί στα υπόλοιπα μέλη είναι σχεδόν το ίδιο ισχυρή με εκείνη που θα αποκτούσαν αν πολλά διαφορετικά άτομα διατύπωναν την ίδια άποψη από μια φορά το καθένα.

Η μελέτη αυτή έχει τεράστια σημασία για τον πολιτικό και κοινωνικό βίο διότι μας βοηθά να κατανοήσουμε πώς μικρές οργανωμένες μειοψηφίες με σχεδόν παράλογες απόψεις καταφέρνουν συχνά να κερδίσουν σημαντικές πολιτικές νίκες. Επαναλαμβάνοντας επίμονα και για καιρό την ίδια θέση παρασύρουν τους γύρω τους και τελικά κάνουν πολλούς από αυτούς να πιστέψουν πως οι απόψεις που διατυπώνουν είναι πολύ δημοφιλέστερες από ό,τι στην πραγματικότητα.

Έτσι, οι πολιτικοί θα τις ακούσουν με μεγαλύτερο ενδιαφέρον, ενώ όσοι επηρεάζονται εύκολα από τις απόψεις της πλειοψηφίας θα καταλήξουν να τις ενστερνιστούν και οι ίδιοι. Όλες οι γνώμες λοιπόν δεν είναι ίδιες και οι ισχυρογνώμονες ξέρουν πολύ καλά γιατί επιμένουν να επαναλαμβάνουν ξανά και ξανά την άποψή τους. Καταλαβαίνουν, έστω και υποσυνείδητα, πως στο τέλος η εμμονή τους μπορεί, άμεσα ή έμμεσα, να μας επηρεάσει.

Πηγή: http://www.sciencedaily.com "

H ώρα είναι 2 και 45. Έχει φύγει και ο τελευταίος συνάδελφος από το γραφείο. Το κλιματιστικό συνεχίζει να δουλεύει με θόρυβο. Έχω μείνει σχεδόν τελευταίος σε ολόκληρο τον όροφο, κολλημένος στον υπολογιστή.

Η κανονική ώρα που σχολάμε είναι τρεις, αλλά όλοι οι συνάδελφοι επιτρέπουμε στον εαυτό μας αυτή την μικρή έκπτωση του ενός τετάρτου (τουλάχιστο).

Από την πόρτα του γραφείου ξεπροβάλλει απότομα το κεφάλι της καθαρίστριας. Με κοιτάζει, κουνάει τα κλειδιά της στον αέρα και ψιθυρίζει παιχνιδιάρικα: "Τρεις η ώρα κλειδώνω!!!"

Αθάνατο ελληνικό δημόσιο.

ΥΓ Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, στον υπολογιστή προσπαθούσα να κατεβάσω το Αutoroute Express Europe 2006...

TOP 5 songs Eurovision 2007

(η σειρά είναι -σχεδόν- τυχαία)

1. Serbia, Marija ŠERIFOVIĆ, Molitva
η ψήφος μου. Οι έλληνες της δώσαμε 4 βαθμούς! Συγκλονιστική ερμηνεία και καταπληκτική σκηνοθεσία της παρουσίασης. Ένα τραγουδι που με συγκίνησε χωρίς καν να καταλαβαίνω τι λέει!

2. Latvia, BONAPARTI.LV, Questa Notte
εντυπωσιακός καταποντισμός (16ο) ενός υπέροχου τραγουδιού

3. Bulgaria, Elitsa TODOROVA & Stoyan YANKOULOV, Water
σύγχρονος βαλκαμικός ήχος (πού'σαι Κώστα Μπίγαλη!) που αγαπήθηκε από τους έλληνες

4. France, LES FATALS PICARDS, L'amour À La Française
άλλο ένα υπέροχο καταποντισμένο τραγούδι (22ο μαζί με το απαράδεκτο βρετανικό). Ίσως αν τα 60 εκατομύρια των γάλλων απάρτιζαν 15 ανεξάρτητες δημοκρατίες, να είχε καλύτερη τύχη!

5. Hungary, Magdi RÚZSA, Unsubstantial Blues
ένα υπέροχο μπλουζ κομμάτι με καταπληκτική ερμηνεία που πλήρωσε αυτό ακριβώς που ήταν: μπλουζ. Η 9η θέση ήταν το ταβάνι του.

6. Andorra, ANONYMOUS, Salvem El Món
Ένα τραγούδι που δεν ακούσατε όσοι δεν είδατε τον ημιτελικό. Small countries, small expectations. (12η στα ημιτελικά)

7. Albania, Frederik NDOCI, Hear My Plea
O μόνος τρόπος να αγαπήσετε αυτό το τραγούδι, είναι να το ακούσετε στο ραδιόφωνο. Γιατί η σκηνική παρουσία ήταν ο αδύναμος κρίκος του. (αποκλείστηκε στα ημιτελικά 17η)

8. Georgia, Sopho, Visionary Dream
αυτό με τους τύπους με τα σπαθιά από πίσω! Μια γνωστή που το παρακολουθούσαμε παρέα μου είπε πως δεν γίνεται εθνικ-τέκνο κομμάτι να πάει καλά με τραγουδίστρια που φοράει τουαλέτα!

9. Cyprus, Evridiki, Comme Ci, Comme Ça
όταν το πρωτοάκουσα μου άρεσε. Η ερμηνεία της Ευριδίκης όμως στα ημιτελικά ήταν καταπληκτική. Ισχύει ότι και για την Ανδόρα. (15η στα ημιτελικά)

10. Ireland, DERVISH, They Can't Stop The Spring
μια επιλογή με την οποία διαφωνεί όλη η Ευρώπη (24ο-τελευταίο!). Αν αγαπάς την ιρλανδική μουσική παράδοση και ευαισθησία, μόνο τότε καταλαβαίνεις αυτό το τραγούδι. (Αλλά τότε, γιατί το στέλνουν στη Eurovision;)

ΤΙΜΗΤΙΚΕΣ ΠΛΑΚΕΤΕΣ
Ουκρανία - το πρωτότυπο είναι πάντα χρήσιμο
Ρωσία - αρκεί να τις βλέπεις!
Πολωνία - η πιο όμορφη παρουσία (τραγουδάει μια 17χρονη ρωσίδα). Αποκλείστηκε (από γυναίκες και ομοφυλόφιλους άνδρες) στον ημιτελικό (14η)

Εδώ οι βαθμολογίες του ημιτελικού και του τελικού...

ΥΓ Ως έλληνας, να ευχαριστήσω για τις ψήφους προς τον Σαρμπέλ και την ελληνική συμμετοχή τούς έλληνες φοιτητές στην Βουλγαρία (12), την Βρετανία (10) και το Βουκουρέστι (10). Επίσης τους έλληνες μετανάστες της Γερμανίας (10) παρότι για ακόμη μια χρονιά βγήκαν δεύτεροι (πίσω από τους -πολύ περισσότερους- τούρκους). Τέλος, να ευχαριστήσω για άλλη μια χρονιά τους αδελφούς μας της Κύπρου (12). Γιατί αν δεν μας βοηθήσουν στα δύσκολα, που θα μας βοηθήσουν;

Πως λέγεται ο γιαπωνέζος…

(Παρακαλώ, όλα τα παρακάτω επίθετα να προφέρονται με βαριά ιαπωνική προφορά)

…ουρολόγος;
- Γιαταούρα!

…οφθαλμίατρος;
- Γιαθολούρα!

…ορθοπεδικός;
- Γιακαμπούρα!

…δερματολόγος;
- Γιαφαγούρα!

…γαστρεντερολόγος;
- Γιακαούρα!

…σεξολόγος;
- Γιακαψούρα!

…γεροντολόγος;
- Γιαμαγκούρα!

…γεωπόνος;
- Γιαταμούρα!

…παλαιοπώλης;
- Γιασαβούρα!

…μηχανικός αυτοκινήτων;
- Γιαταμπούρα!

…σαβουρογάμης;
- Γιαχαμούρα!

…παρουσιαστής;
- Γιαφιγούρα!

…ιχθυοπώλης;
- Γιατσιπούρα!

Και πως λέγεται ο καρδιολόγος;
- Γιακούμπ!

update 15/5/07:

...μικροβιολόγος;
- Κοιταούρα!

...τουρίστας στην Κούβα;
- Κοιταπούρα!

...τουρίστας στην Ελλάδα;
- Κοιταμαλάκα!

...φυσιολάτρης;
- Κοιταμούρα!

Και ο ιάπωνας πρέσβης;
- Κιταμούρα!!!

(εξήγηση: όντως ο Ιάπωνας πρέσβης στην Αθήνα λέγεται Κιταμούρα!)

Δωρεά οργάνων

Γίνε κι εσύ δωρητής οργάνων! Μπορείς!
Και τώρα που το Site Seein' βρήκε και online εγγραφή είναι πανεύκολο!
Εγώ μόλις έγινα!

-Ντάξει, civil, θα γίνω κι εγώ...

Jack and Bob

Τώρα τελευταία είμαι πολύ απασχολημένος με αυτό

Περαιτέρω ή περεταίρω;

Ο προϊστάμενος επέμενε να διορθώσω το 2ο με το 1ο. Εγώ το έγραψα με τη λογική "πέρα + έταιρος". Το word τα βγάζει και τα δύο σωστά. Online ορθογραφικό λεξικό δεν βρήκα. Βάζοντας στο Google "Περαιτέρω ή περεταίρω" βρήκα 1071 (!!!) σελίδες στο internet όπου σε κάποιο σημείο του εγγράφου γράφεται με αι και ε και σε άλλο με ε και αι! Και μιλάμε για δημοσιογραφικά κείμενα, την Τράπεζα της Ελλάδος, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κλπ

Όσοι φιλόλογοι, προσέλθετε!

Mπράβο Μίλαν!

Όσο κι αν η Μίλαν είναι μια από τις τέσσερις μισητές ομάδες (οι άλλες: Γιουβέντους, Ρεάλ, Μάντσεστερ)
Όσο κι αν δεν ήθελα να την ξαναδώ στην Αθήνα (μετά το ντέρμπι με την ΑΕΚ)
Όσο κι αν σερνόταν επί επτά συναπτούς μήνες στα γήπεδα όλης της Ευρώπης
Όσο κι αν πορωνόμουν στην σκέψη ενός τελικού της Λιβερπουλάρας εναντίον της μισητής Γιουνάιτεντ
Τελικά ένας παίκτης αρκεί για να δώσει σε μια ομάδα την αξία που χρειάζεται για να το σηκώσει
Και το όνομα αυτού:
Κακά

Yποκλίνομαι

Quiz: Η απάντηση

O Ατρέας, γιος του Πέλοπα και πατέρας του Αγαμέμνονα και του Μενέλαου, και ο αδερφός του Θυέστης μάλωναν για τον θρόνο των Μυκηνών. Ο Θυέστης με πονηριά είχε πάρει το θρόνο που ανήκε στον αδερφό του. Προτιμώντας όμως τον Ατρέα ο Δίας του είπε:
- Βρες τον Θυέστη και ρώτησέ τον, αν ο ήλιος αντιστρέψει την τροχιά του, θα είναι πρόθυμος να παραιτηθεί υπέρ εσού;

Ο Θυέστης συμφώνησε να παραιτηθεί αν συνέβαινε τέτοιο θαύμα. Ο Δίας με την συμμετοχή της Ίριδας άλλαξε τους μέχρι τότε αμετάβλητους νόμους της φύσης. Ο ήλιος στο μεσουράνημά του έστρεψε το άρμα του κατευθύνοντας τα άλογα προς την ανατολή. Όλα τα αστέρια αντέστρεψαν τις τροχιές τους. Ο ήλιος εκείνο ειδικά το βράδυ για πρώτη και τελευταία φορά έδυσε στην ανατολή. Ο Ατρέας ανέβηκε στο θρόνο των Μυκηνών και εξόρισε τον άπληστο αδερφό του.

Ο Ατρέας είναι ο ιδρυτής της δυναστείας των Ατρειδών με την οποία κυρίως έχουν ασχοληθεί οι αρχαίοι τραγικοί ποιητές. Βέβαια δεν μπορώ να πω πως έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα, γιατί με αυτόν τον τρόπο ξεκινά μια βεντέτα με 14 καταμετρημένους φόνους! Ο ίδιος ο Ατρέας σκοτώθηκε από τον γιο του Θυέστη, Αίγισθο (που νόμιζε πως ήταν δικός του γιος).

Πηγή: Οι ελληνικοί μύθοι, Ρόμπερτ Γκρέιβς, εκδόσεις Κάκτος 1998

Στην εικόνα: Η είσοδος του θησαυρού του Βασιλιά Ατρέα στις Μυκήνες, σήμερα

Quiz

Περιγράψτε μια φορά που ο ήλιος έδυσε στην ανατολή...

(Βοήθεια: ποίηση, στίχοι από τραγούδια, παραμύθια κλπ όλα επιτρέπονται!)

Βιβλίο ιστορίας ΣΤ’ Δημοτικού

Το Βιβλίο ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού είναι μια χαρά βιβλίο. ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑ. Κάθε μάθημα έχει συνοπτικά γεγονότα κρατώντας τα σημαντικά της ιστορίας μας (περίπου μια σελίδα κάθε φορά). Άλλη μια σελίδα παραθέτονται πηγές από τις οποίες ο μαθητής μπορεί να δει το πνεύμα της εποχής και στο τρόπο γραφής. Στο τέλος υπάρχουν ερωτήσεις που βοηθούν το μαθητή να κατανοήσει αλλά και το δάσκαλο να τσεκάρει τι κατάλαβε ο μαθητής. Γενικά το βιβλίο δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα από τα προηγούμενα στο ιστορικό υπόβαθρο που κάθε φορά οδηγεί τις εξελίξεις (πχ αντιξοότητες στη ζωή των υπόδουλων ελλήνων) και λιγότερα σε ημερομηνίες μαχών και πολεμικά γεγονότα.

Το βιβλίο προσπαθεί να είναι όσο μπορεί αντικειμενικό. Το μόνο σημείο που με ξένισε είναι η περίφημη αναφορά στο «στρίμωγμα των ελλήνων στην παραλία της Σμύρνης» κατά τον ξεριζωμό. Μου φάνηκε προϊόν λογικής «μείωση των εντάσεων με τους Τούρκους». Αυτό που γράφει το βιβλίο δεν είναι ψέμα αλλά με ένα τουρκικό στρατό από πίσω να εισέρχεται στην πόλη (οι Τούρκοι δεν δέχονται πως έβαλαν αυτοί τη φωτιά στη Σμύρνη). Βέβαια και ο ελληνικός στρατός την είχε κάνει με ελαφρά πηδηματάκια αφήνοντας τους έλληνες στο έλεος του Αλλάχ.

Πέρα από αυτό όμως, το βιβλίο είναι καλογραμμένο, με πλήθος αναφορών και αφορμών περαιτέρω έρευνας για το μαθητή που ενδιαφέρεται. Σίγουρα το βιβλίο δεν αφήνει περιθώρια να μεγαλώσει άλλη μια γενιά ελλήνων με το σκεπτικό (της δικής μου γενιάς) πως «καλός τούρκος είναι ο νεκρός τούρκος».

Παρατήρησα πως ακόμη και στα τηλεπαράθυρα οι πολέμιοι του βιβλίου (όσοι το είχαν διαβάσει) όπως ο εκπρόσωπος του ΛΑΟΣ δεν έμεναν σε συγκεκριμένες αναφορές αλλά διαφωνούσαν με τη συνολική κατεύθυνσή του. Και το αν θέλουμε τα ελληνόπουλα να μαθαίνουν απλώς τι έγινε ή να κάνουμε πολιτική στο σχολείο (γιατί εδώ που τα λέμε μπορεί κάποτε το ελληνόπουλο να χρειαστεί να σφάξει μερικούς τουρκαλάδες) το αφήνω στην κρίση του καθενός.

Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε σε pdf μορφή εδώ.

(Άλλες) 7 αγαπημένες ταινίες

Το παρόν είναι μια συνέχεια του top 5 κατόπιν προτροπής της carrievsbridget . Θα προτιμήσω τις πιο πρόσφατα αγαπημένες…

1. Όταν ο Χάρι γνώρισε τη Σάλι (When Harry met Sally - 1989)

Ένα από τα καλύτερα σενάρια όλων των εποχών και δυο αλησμόνητες ερμηνείες από τον Μπίλι Κρίσταλ και την (αγαπημένη μου) Μεγκ Ράιαν.

2. Μatrix (1999)

Ένα από τα αγαπημένα μου είδη πλοκής (όταν τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται) σε μια από τις καλύτερές της εκδοχές…

3. Η έκτη αίσθηση (1999)

Ο Μπρους Γουίλις είναι από τους αγαπημένους μου ηθοποιούς και η 6η αίσθηση ανήκει στη σπάνια περίπτωση να μου αρέσει ένα θρίλερ. Εξίσου καλή ταινία στο ίδιο στιλ είναι και «Οι άλλοι» (Τhe others - 2001) με τη Νικολ Κίντμαν αλλά ήρθε δεύτερη χρονολογικά…

4. Τruman Show (1998)

Θα σας φανεί αστείο, αλλά την υπόθεση της ταινίας την είχα στο μυαλό μου από όταν ήμουν στην Ε’ δημοτικού. Ε, με πρόλαβε ο Άντριου Νίκολ (σεναριογράφος). Εξαίρετη σκηνοθεσία από τον Πίτερ Γουίαρ και ερμηνεία από τον Τζιμ Κάρεϊ. Ήταν η πρώτη φορά που τον παραδέχτηκα ως ηθοποιό. Έκτοτε βέβαια έκανε κι άλλες πολύ όμορφες ταινίες.

5. V for Vendetta (2005)

Eίναι προφανές πως μου αρέσει αυτή η ταινία. Άμα είσαι και λίγο αναρχικός, θα την λατρέψεις…

6. SinCity (2005)

Moυ αρέσουν πολύ τα κόμικ αλλά δεν είχα διαβάσει ποτέ Φρανκ Μίλλερ. Μετά την ταινία τα διάβασα όλα.

7. Μemento

Απίστευτη ιδέα και καταπληκτική εκτέλεση. Το κορίτσι που πρωτοεμφανίζεται –ναι- είναι η Κάρι Αν Μος!

Σημείωση προς την Carrie: Διαπίστωσα πως πριν ένα χρόνο περίπου είχα υποσχεθεί να δω το High Fidelity. Όντως το έψαξα στα videoclub και δεν το έχει κανένα! Μερικοί είπαν δικαιολογίες όπως «μου το έχασε ένας πελάτης» ή «το είχα αλλά χάλασε το DVD».

Στεφάνι στην 24η Μαρτίου 2007

Στο in.gr τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές υπάρχει η εξής δημοσκόπηση:
"Τι πιστεύετε ότι φταίει για τη βαριά ήττα της Εθνικής μας από την Τουρκία;"

Α. Οι επιλογές της τεχνικής ηγεσίας
Β. Η κακή απόδοση των παικτών
Γ. Η καλή εμφάνιση της Τουρκίας
Δ. Τα επεισόδια στις εξέδρες
Ε. Ήταν θέμα ατυχίας

Γενικώς μπορεί να ήτανε και ο Ερμής στην Αφροδίτη και ο Πλόυτωνας στο Δία. Το μόνο που δεν μπορεί να μας περάσει από το μυαλό είναι πως αυτή η εθνική Τουρκίας είναι καλύτερη ομάδα από εμάς. Μια ομάδα με 11 μπαλαδόρους που τρέχουν ασταμάτητα. Μια από τις καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη. Απέναντι σε μια ομάδα με παίχτες που ξέρουν μπάλα (πλην των Χαριστέα - Αμανατίδη) αλλά δεν μπορούν να κρύψουν τα χρόνια τους.



Ναι, οι επιλογές της τεχνικής ηγεσίας ίσως δεν ήταν οι καλύτερες. Οι παίκτες μας δεν έπιασαν καλή απόδοση. Κάποιοι τούρκοι βρέθηκαν σε μέρα. Τα επεισόδια αποσυντόνισαν την ομάδα (αν και το πρώτο μας γκολ ήταν καθαρά προϊόν του φαινομένου "Καραϊσκάκη"). Και ήμασταν και άτυχοι. Αλλά όλα αυτά είναι καλές δικαιολογίες για το 0-1. Στο 1-4 πρέπει να βλέπουμε τα πράγματα λίγο πιο καθαρά...

ΥΓ Η Νορβηγία έχασε μέσα στο Όσλο 2-1 από τη Βοσνία. Δε μπορεί, ο Θεός είναι έλληνας!

Στεφάνι για την 25η Μαρτίου 1821

«Εσείς οι Έλληνες, µπρε, κάτι µεγάλο έχετε στο κεφάλι σας. ∆εν βαφτίζετε πια τα παιδιά σας Γιάννη, Πέτρο, Κώστα, παρά Λεωνίδα, Θεµιστοκλή, Αριστείδη! Σίγουρα κάτι µαγειρεύετε.»

Αλή πασάς, πριν την Ελληνική Επανάσταση

Αντιγραφή από το νέο βιβλίο ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού

Το (κακό το) μάτι

Την Δευτέρα το βράδυ, έπειτα από μια πολύ κουραστική μέρα στη δουλειά, γύρισα σπίτι με τρελό πονοκέφαλο. Πήρα ένα αναβράζον ντεπόν. Δεν μου πέρασε. Την έπεσα νωρίς για ύπνο.
Την άλλη μέρα στο γραφείο το κεφάλι μου ήταν ακόμα βαρύ. Γύρισα το μεσημέρι σπίτι με δυνατό πονοκέφαλο. "Θα πάρω τη μαμά μου να σε ξεματιάσει" μου είπε η Λ. "Καλά, αλλά δώσε μου πρώτα μια ασπιρίνη" απάντησα εγώ.

Η σχέση μου με το ξεμάτιασμα είναι ακριβώς αυτή. Αφήνω τους άλλους να με ξεματιάζουν χωρίς να τους το ζητώ ή να αντιδρώ. Πάντα βέβαια θα πάρω και το ντεπονάκι μου. Σχεδόν πάντα έχω αποτέλεσμα. Ο πονοκέφαλος περνάει. Το αποδίδω στο χάπι - και όχι στο μάτι.
Μεγάλωσα σε μια οικογένεια (και μια κοινωνία) όπου όλοι πιστέυουν στο μάτι. Άνθρωποι μορφωμένοι και καλλιεργημένοι. Που μπορούν να σου εξηγήσουν δύσκολες χειρουργικές επεμβάσεις ή διαστρικά ταξίδια. Κι όμως το "μάτι" παραμένει απενοχοποιημένο στο πίσω μέρος του μυαλού τους, παρά την έλλειψη επιστημονικών εξηγήσεων. Το σύνηθες επιχείρημά μου σε συζητήσεις περί αυτού είναι το "οι σουηδέζες γιατί δεν ματιάζονται; ή μήπως ματιάζονται και μένουν με τον πονοκέφαλο;"

Έχω ακούσει και θεωρίες περί ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων που εκπέμπει η αύρα του οργανισμού κλπ Κουραφέξαλα. Δεν έχει βρεθεί τίποτα τέτοιο. Δεν μπορούμε βέβαια να αποκλείσουμε πως η επιστήμη δεν μπορεί να εξηγήσει το φαινόμενο επειδή δεν έχουν εφευρεθεί ακόμη τα κατάλληλα μέσα.

Αλλά με αυτή τη λογική θα πρέπει όλοι να πιστέψετε πως κι εγώ είμαι ο SuperCivil, ο υπεράνθρωπος των μαζών. Απλά δεν έχετε βρει ακόμα τα μέσα να το αποδείξετε και επιστημονικά.

ΥΓ Τελικά χτες (για πρώτη φορά ίσως) δεν πήρα χάπι. Έφαγα δυο χάμπουργκερ. Μετά από 20' ο πονοκέφαλος μου είχε περάσει...

Η πυραμίδα των 5 λέξεων

Tα ρυάκια του αίματος πάγωναν πάνω στο πρόσωπό του. Ένιωσε τον πόνο αδελφό.
«Πως μπορεί κανείς να φοβηθεί κάτι τόσο απρόσωπο; Πως μπορεί κανείς να σκεφτεί κάτι τόσο απάνθρωπο;» ψιθύρισε.
«Ο καιρός έφτασε. Τέρμα!»

Αφορμή για αυτό το κείμενο στάθηκε αυτό το ποστ του Κλέαρχου. Έπρεπε να γράψω ένα κείμενο με τις λέξεις: αδελφός, αίμα, απρόσωπος, καιρός, τέρμα.

Τώρα μπορώ κι εγώ με τη σειρά μου να συνεχίσω την πυραμίδα με την παρέα του Siteseein' (ξανά!) και τις λέξεις: αγγούρι, συμπαντικός, διχλωρομεθάνιο, γκέϊ και πασχαλίτσα.

Lost...

Βλέπω φανατικά Lost κι έχω ήδη δει τους δυο πρώτους κύκλους της σειράς. Η σειρά αποφασίστηκε να τελειώσει στις 5 σεζόν βάσει πληροφοριών που άντλησα στο μπλογκ της Σοφίας. Περιμένω ήδη DVD με τα 10 πρώτα επεισόδια της 3ης χρονιάς από τον αγαπημένο μου εξάδελφο ο οποίος τα κατεβάζει από το internet μαζί με ελληνικούς υπότιτλους πριν προλάβεις να πεις Σόγιερ. Στο δίκτυο τα ανεβάζουν κάποιοι άλλοι τρελαμένοι αμερικανοί χρήστες μόλις τα προβάλει το κανάλι ABC.

O λόγος αυτού του ποστ όμως, δεν είναι το Lost. Είναι η αδυναμία μου να παρακολουθήσω φανατικά οποιαδήποτε άλλη σειρά. Αν εξαιρέσεις τα «φιλαράκια» που (μάλλον) τα έχω δει όλα, δεν μπόρεσα να κολλήσω με άλλη σειρά. Προσπάθησα με το 24 αλλά δεν μου βγήκε. Τώρα πριν ξαναπροσπαθήσω θέλω να μαζέψω γνώμες. Διάβασα καλά λόγια για τα Battlestar Gallactica, Ηeroes, Prison Break. Και περιμένω…

5 πράγματα που θέλατε να μάθετε για τον Civil (και φοβόσασταν να ρωτήσετε)

1. Είμαι λάτρης των επιτραπέζιων παιχνιδιών (και των χαρτοπαιγνίων δευτερευόντως)
2. Αποφάσισα πρόσφατα πως το νόημα της ζωής είναι τα ταξίδια (και όχι η αναπαραγωγή)
3. Μια γενικότερη εικόνα του εαυτού μου φαίνεται δεξιά στην οθόνη σας, στο “about me”
4. Ξυρίζω το κεφάλι μου καθ’όλο τον 21ο αιώνα
5. Μου τη δίνει αφάνταστα να χάνω το στυλό μου (ή απλώς να μην τον βρίσκω)
6. Κατά τα άλλα είναι πολύ δύσκολο να με εκνευρίσεις (καλά, δε χρειάζεται να αρχίσετε να προσπαθείτε)
7. Στάση ζωής θεωρώ το «Παν μέτρον άριστον». Δεν αντέχω τις ακραίες απόψεις. Μου έχει τύχει σε συζήτηση να διαφωνήσω και με τα δύο άτομα που υποστήριζαν αντιδιαμετρικές απόψεις
8. Έχω τρεις αδελφές (να τις εκατοστίσω)
9. Έχω ζήσει κατά σειρά στην Πτολεμαίδα, την Αθήνα (Παγκράτι), την Άρτα, τα Γιάννενα, τη Θεσσαλονίκη, το Άργος Ορεστικό (Καστοριά), την Κόνιτσα (φαντάρος), την Ηγουμενίτσα, ξανά τα Γιάννενα και τώρα Χαλκίδα.
10. Γνωρίζω άπταιστα 7 γλώσσες εκ των οποίων δε θυμάμαι τις πέντε.
11. Γνώρισα το μπλογκιν πέρυσι την Άνοιξη και κόλλησα λόγω του μπλογκ της evee
12. Έχω πάθος από μικρός με τα στατιστικά και τη στατιστική. Πάθος που δεν μετατράπηκε σε επάγγελμα καθώς τα μόρια των πανελληνίων με μετέτρεψαν σε πολιτικό μηχανικό. (δεν είναι τυχαίο που ξεκίνησα τα ΤΟΡ-5)
13. Μου άρεσε πάντα ο κινηματογράφος (και μάλιστα περισσότερο ο θερινός). Τελευταία το έχω ρίξει στο θέατρο.
14. Ιδανική βραδιά θεωρώ το ταίριασμα καλής παρέας με καλό φαγητό και καλή μουσική.
15. Εξαίρεση στο 14: εκτός αν θέλει να με πάει κάπου το μωρό μου…

Το παραπάνω ποστ ήταν ένας καταναγκασμός (με χρονολογική σειρά) της Carrie vs Bridget, του Κλέαρχου, και της Σοφίας. Θεωρητικά έπρεπε να γράψω 5 πράγματα για τον εαυτό μου αλλά τελικά έγραψα 5 πράγματα για τον καθένα τους ;) Για την ιστορία της πυραμίδας έχει γράψει καταπληκτικά ο Κλέαρχος εδώ!

Παραδίδοντας τη σκυτάλη σε 5 άτομα:
Dimitris
Toolman
Irlandos
Jimatos
Tsitas
όλοι από την παρέα του siteseein'

Βερολίνο

Το Βερολίνο είναι η πρωτεύουσα της Γερμανίας (ας ξεκινήσουμε από τα βασικά). Είναι μια πόλη με ποιότητα ζωής. Διαθέτει άψογες υποδομές (λεωφορεία, τραμ, υπέργειο και υπόγειο σιδηρόδρομο, ράμπες για άτομα με ειδικές ανάγκες, ποδηλατοδρόμους, πεζοδρόμια πλάτους τουλάχιστο 4 μέτρων ΠΑΝΤΟΥ κλπ). ΔΕΝ διαθέτει κυκλοφοριακό πρόβλημα! Έχει άφθονους χώρους πρασίνου. Είναι μια πόλη που σέβεται απόλυτα τον πεζό.

Έχει πανέμορφα κτίρια. Την διατρέχει ο ποταμός Σπρεε. Δεν έχει όμως ιδιαίτερο φυσικό κάλλος. Η ομορφιά της πόλης προέρχεται από τα ανθρώπινα έργα της.

Wittenberg Platz. Eδώ μέναμε.

Με εντυπωσίασε ο χάρτης διαδρομών σε κάθε στάση λεωφορείου (δεν μιλάμε για μετρό) με ψηφιακή πινακίδα που σε ενημέρωνε σε πόσα λεπτά περνά το επόμενο λεωφορείο. Έτσι κι αλλιώς υπάρχει και αναρτημένος πίνακας που σου λέει πότε ακριβώς περνά το λεωφορείο. Πχ και 12, και 34, και 50. Περνά ΑΚΡΙΒΩΣ! Βοηθούν φυσικά οι υπάρχουσες λεωφορειολωρίδες και η έλλειψη κυκλοφοριακού. Τα λεωφορεία κυκλοφορούν όλο το βράδι. 7 μέρες δεν χρειάστηκε να πάρω ταξί!

Πιστεύω ακράδαντα πως στα γερμανικά δεν υπάρχει μετάφραση της λέξης «λακούβα». Καλώ οποιοδήποτε γερμανομαθή να με ενημερώσει αν έχω δίκιο. Στο Βερολίνο τουλάχιστο, δεν υφίσταται ως έννοια!

live jazz band

Το Βερολίνο έχει νυχτερινή ζωή. Μπυραρίες, μπαρ, παμπ, κλαμπ. Πήγα σε όλα εκτός από κλαμπ. Έχει άφθονα εστιατόρια, φαστφουντάδικα, καφέ. Τα περισσότερα εστιατόρια και καφέ σερβίρουν πρωινό σε εξαιρετικές ποικιλίες.

Πήγαμε και στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου, την Berlinale όπως το αποκαλούν. Είδαμε μια αμερικάνικη ταινία, το “The fall”. Πολύ ωραία ταινία, να πάτε να τη δείτε μόλις έρθει.
Μείναμε 7 βράδια και πίναμε ασταμάτητα μπύρα. Δεν σε φουσκώνει ρε παιδάκι μου αυτή η μπύρα εκεί! Φάγαμε λουκάνικα και στο δρόμο και παντού. Πήραμε σοκολάτες προμήθεια. Αυτό που μου άρεσε ήταν το «μετ-πόϊτσε», ένα ψωμάκι με βούτυρο, κρεμμύδι και μια στρώση από ένα αλλαντικό που οπτικώς έμοιαζε με άψητο κιμά. (τα γράφω και 10 η ώρα το πρωί και μου άνοιξε η όρεξη!)

Μου έκανε εντύπωση η ευγένεια και η έλλειψη υπεροψίας των Βερολινέζων. Ίσως λόγω πολλών τουριστών να έχουν συνηθίσει. Βέβαια, κι εμείς έχουμε πολλούς τουρίστες…

Το Βερολίνο έχει ασήμαντη εγκληματικότητα. Πουθενά δεν αισθάνθηκα κίνδυνο.

Στο πολυκατάστημα KDW βρήκαμε μια ελληνίδα πωλήτρια. Ήταν από την Καστοριά και είχε στο Βερολίνο 20 χρόνια. Όταν της είπα πως έχω πάει στην Καστοριά και πόσο ωραία είναι, μου απάντησε: «Και που δεν είναι ωραία στην Ελλάδα;» Σκέφτηκα πως εμείς την ζηλεύαμε που ζούσε στο Βερολίνο κι εκείνη μας ζήλευε που ζούμε στην Ελλάδα. Νομίζω πως δικαιολογούνται να τους λείπει ο ήλιος και η ελληνικές θάλασσες…

Το άλλο περίεργο στο Βερολίνο είναι πως δεν συνάντησα χονδρό άντρα ή γυναίκα!!! Απίστευτο! Και τρώνε όλα αυτά τα παχυντικά…μυστήριο! Γενικά υπήρχαν άφθονες ξανθές γερμανίδες με γαλάζια μάτια και ωραία σώματα. Εσύ απλώς έπρεπε να διαλέξεις το σχήμα προσώπου…!

Φωτογραφίες από το Βερολίνο

http://www.flickr.com/photos/7150290@N04/

Το θετικό της σύγκρισης του Βερολίνου με τις ελληνικές πόλεις είναι ότι συνειδητοποίησα πως έχουμε την τεχνογνωσία να δημιουργήσουμε κάτι ανάλογο. Το αρνητικό είναι πως είμαστε ήδη ΠΟΛΥ πίσω...

Eπιστροφή από το Βερολίνο

Μια πρώτη γεύση. Τα καλύτερα έρχονται! (έχει μαζευτεί και δουλειά τώρα που γύρισα)

Κεμάλ Ατατούρκ

O Mουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ (1881 – 10/11/1938) υπήρξε αρχηγός του στρατού, επαναστάτης, ιδρυτής της Δημοκρατίας της Τουρκίας και πρώτος της πρόεδρος.

Αναδείχθηκε στρατιωτικά στη μάχη της Καλλίπολης κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά την ήττα των Οθωμανών ο Κεμάλ οδήγησε το Τουρκικό Εθνικό Κίνημα σε αυτό που θα γινόταν ο Πόλεμος της Ανεξαρτησίας. Ο Κεμάλ αναμόρφωσε την κοινωνική, πολιτική και οικονομική ζωή, οδηγώντας στο «Κεμαλικό κράτος». Προσπάθησε να δημιουργήσει ένα σύγχρονο, δημοκρατικό και ασφαλές κράτος βασισμένο στις δυτικές αρχές διακυβέρνησης.

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη από έναν μικρό αξιωματούχο που αργότερα έγινε έμπορος ξύλου. Αποφοίτησε από την στρατιωτική ακαδημία το 1905 και οργανώθηκε αμέσως ενάντια στο οθωμανικό καθεστώς. Πολέμησε το 1910 στη Γαλλία, το 1911 στη Λιβυή εναντίον των Ιταλών, εναντίον των Βουλγάρων στον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο, εναντίων των Ρώσων στον Καύκασο το 1916, στην Παλαιστίνη εναντίον Βρετανικών στρατευμάτων το 1918. Επέστρεψε στην κατεχόμενη Κωνσταντινούπολη στις 13/11/1918. Υπό την κατοχή συμμαχικών στρατευμάτων ήταν και το Ιζμίρ καθώς και μεγάλες περιοχές της Ανατολίας από Αγγλικά, Ιταλικά, Γαλλικά κι Ελληνικά στρατεύματα. Ο Κεμάλ άρχισε να οργανώνει απελευθερωτικό στρατό. Έπειτα από κινήσεις άγγλων αξιωματούχων, η κυβέρνηση των Οθωμανών δίνει εντολή να τον εκτελέσουν. Ο Κεμάλ παραιτείται από τον Οθωμανικό στρατό και εγκαθιδρύει κοινοβούλιο στην Άγκυρα. Το 1920 συγκαλεί Εθνοσυνέλευση, το 1921 ψηφίζεται Σύνταγμα και την 1/11/1922 πείθει τους αντιπροσώπους να καταργήσουν το Σουλτάνο, προχωρώντας σε αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Στις 23 Οκτωβρίου υπογράφει συνθήκη ειρήνης με τους Σοβιετικούς. Οργανώνει στρατό και τον Αύγουστο του 1921 νικά τους έλληνες που είχαν εγκατασταθεί στο Σαγγάριο, μόλις 80 χιλιόμετρα από την Άγκυρα. Το 1923 πείθει την Τουρκική Εθνοσυνέλευση να υπογραφεί η Συνθήκη της Λωζάνης και η Τουρκία περιέρχεται τελικά σε περίοδο ειρήνης. Ήταν μόλις 42 ετών.

Βενιζέλος και Κεμάλ

Μέχρι το 1925 το τουρκικό κοινοβούλιο απαρτιζόταν από ένα μόνο κόμμα, αυτό που ίδρυσε ο Κεμάλ. Τότε ο ίδιος ζητά από τον Καζίμ Καραμπεκίρ την ίδρυση ενός νέου κόμματος. Το νέο Προοδευτικό κόμμα είχε πιο συντηρητικές ιδέες σε σχέση με τον πολιτικό σοσιαλισμό της κυβέρνησης. Σε λίγο όμως στο νέο κόμμα ηγήθηκαν άνθρωποι που ο Κεμάλ θεώρησε φονταμενταλιστές και ο ίδιος ακύρωσε την λειτουργία του με διδακτορικό νόμο. Στις 11/8/1930 προσπάθησε ξανά για τη δημιουργία δεύτερου κόμματος στην τουρκική βουλή. Το νέο κόμμα απέκτησε ερείσματα σε όλη την επικράτεια κυρίως με ανθρώπους που ήθελαν να φέρουν την θρησκεία στην πολιτική ζωή. Με το φόβο της κατάργησης του «κοσμικού» κράτους το νέο κόμμα καταργήθηκε από τον ίδιο του τον αρχηγό, τον Αλί Φετί Οκιάρ. Έτσι ο Κεμάλ δεν κατάφερε ποτέ τον πλήρη εκδημοκρατισμό της χώρας.

Οι μεταρρυθμίσεις που επέφερε στο εκπαιδευτικό σύστημα, στην κοινωνική ζωή και τον πολιτισμό, μπορούν να ιδωθούν εδώ. Το 1932 ο Ελευθέριος Βενιζέλος τον πρότεινε για το Νόμπελ Ειρήνης. Στη διαθήκη του άφησε όλα του τα υπάρχοντα στο Δημοκρατικό Κόμμα, στην Ομοσπονδία Τουρκικής Γλώσσας και στην Τουρκική Ακαδημία Ιστορίας.

Αυτός είναι ο άνθρωπος που κάποιοι θέλουν να τιμηθεί από την Θεσσαλονίκη, ως τέκνο της. Να σημειωθεί πως το όνομα της οδού Αποστόλου Παύλου, κάθετης στην οδό Αγίου Δημητρίου, μέχρι το 1955 ονομαζόταν οδός Κεμάλ Ατατούρκ, όνομα που είχε αποκτήσει επί δημαρχίας Κοσμόπουλου (πατρός), με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, όταν πέθανε το 1938 ο Κεμάλ Ατατούρκ.

Πηγή: Wikipedia
Για την μετάφραση κατηγορείστε εμένα.

Σε τι Θεό πιστεύεις;

Οι περισσότεροι από εμάς θεωρούμε τους εαυτούς μας Χριστιανούς Ορθόδοξους. Όμως όταν έρχεται η ώρα να συζητήσουμε πάνω σε θέματα πίστης και χριστιανικής πρακτικής αποδεικνύεται πως ο καθένας μας έχει παρεκλίνει (πολλές φορές συνειδητά) σε ένα δικό του δόγμα. Και ως γνωστόν, τα "δικά μας δόγματα" αποκαλούνται από την εκκλησία "αιρέσεις" (κι αυτό είναι).

Εγώ λοιπόν που νιώθω σε ένα ποσοστό αιρετικός πήγα κι έκανα ένα θρησκευτικό τεστ. Το τεστ έδειξε πως οι θέσεις μου συμφωνούν κατά 100% με αυτές των "Κοινωνικών Κουακέρων" (Social Quakers) και μόλις 63% με την Ορθόδοξη Εκκλησία. Είμαι πολύ καχύποπτος με τέτοιου είδους τεστ. Κάλλιστα μπορεί η ιστοσελίδα να ανοίκει σε οργάνωση κουακέρων που θέλουν να σου δείξουν πόσο μοιάζεις μαζί τους και "τι κάνεις με τους άλλους;". Άλλωστε η περιγραφή των κουακέρων ήταν πως "αρκετοί δεν πιστεύουν στο Σατανά" ή "πολλοί αυτό" και "οι περισσότεροι εκείνο".

Παρ'όλα αυτά, το αποτέλεσμα με ξάφνιασε. Όχι για τους Κουακέρους αλλά για την ποσοστιαία διαφορά με την Ορθοδοξία. Έχω ξεφύγει τόσο; Δεν ασχολήθηκα πολύ σοβαρά με το θέμα, γι΄αυτό θα το ψάξω και θα επανέλθω.

ENHMEΡΩΣΗ 15/2: Η ιστοσελίδα των Κουακέρων έχει σύνδεση (φάτσα κάρτα) με το εν λόγω τεστ. Από κάτω βέβαια υπάρχει η σημείωση "just for fun". Σύμπτωση; Δεν νομίζω.

Pulp fiction

To Pulp Fiction είναι μια ταινία που έχει παιχτεί πολλές φορές στην τηλεόραση. Έχω δει πολλά κομμάτια της, σε σημείο να θεωρώ πως την έχω δει ολόκληρη. Επίσης την είχα πρωτοδεί σε βίντεο μέσα σε πούλμαν γυρνώντας από την Μύκονο σε εκδρομή με το πολυτεχνείο.

Ή έτσι νόμιζα.

Η ταινία παιζόταν το Σάββατο. Σκεφτόμενος πως "την έχω δει" αποφάσισα να δω κάτι άλλο. Έβαλα όμως το βίντεο να γράφει. Σκέφτηκα πως θα ήταν ωραία να την ξαναδώ κάποια στιγμή.

Το Σάββατο έβλεπα Lost. 2ος κύκλος, επεισόδιο 17. Είναι αυτό που η Κλαιρ θυμάται τελικά τι της είχε συμβεί όταν την απήγαγαν "οι άλλοι". Όταν το είδα, θεώρησα το σενάριο αφελές. Πως είναι δυνατόν να μη θυμάσαι κάτι τόσο σημαντικό που συνέβη σε εσένα;

Την Κυριακή αποφάσισα να ξαναδώ το Pulp Fiction (αντί του Ολυμπιακός - Ηρακλής :). Μετά τις δυο πρώτες σκηνές κατάλαβα! Δεν είχα δει ποτέ την ταινία! Όταν παιζόταν στο πούλμαν του γυρισμού, εμένα με είχε πάρει ο ύπνος! Τα κομμάτια του παζλ ξανάρχοταν στην μνήμη μου ένα-ένα: την ταινία μου είχε διηγηθεί ολόκληρη ο διπλανός μου στο σχολείο που τον είχε εντυπωσιάσει! Ναι, κάποιες σκηνές τις είχα δει, αλλά μετά γύριζα κανάλι γιατί μου θύμιζαν την ιστορία που μου είχαν διηγηθεί και θεωρούσα πως είχα δει και την ταινία!

Επειδή το θέμα της μνήμης είναι συγκλονιστικό, για περισσότερες πληροφορίες δείτε το "Ένας υπέροχος άνθρωπος" με τον Ράσελ Κρόου, ή το Lost 2ος κύκλος-επεισόδιο 18 με τον Χάρλι. Και μην διαβάσετε τη "φλόγα της Βασίλισσας Λοάνα" του Ουμπέρτου Έκου...

ΥΓ Ξέχασα επείσης να σας προτέινω μια από τις αγαπημένες μου ταινίες: το Μεμέντο.

(Ξέχασα; τι λόγος!)