Πέμπτη, Μαρτίου 22, 2007

Το (κακό το) μάτι

Την Δευτέρα το βράδυ, έπειτα από μια πολύ κουραστική μέρα στη δουλειά, γύρισα σπίτι με τρελό πονοκέφαλο. Πήρα ένα αναβράζον ντεπόν. Δεν μου πέρασε. Την έπεσα νωρίς για ύπνο.
Την άλλη μέρα στο γραφείο το κεφάλι μου ήταν ακόμα βαρύ. Γύρισα το μεσημέρι σπίτι με δυνατό πονοκέφαλο. "Θα πάρω τη μαμά μου να σε ξεματιάσει" μου είπε η Λ. "Καλά, αλλά δώσε μου πρώτα μια ασπιρίνη" απάντησα εγώ.

Η σχέση μου με το ξεμάτιασμα είναι ακριβώς αυτή. Αφήνω τους άλλους να με ξεματιάζουν χωρίς να τους το ζητώ ή να αντιδρώ. Πάντα βέβαια θα πάρω και το ντεπονάκι μου. Σχεδόν πάντα έχω αποτέλεσμα. Ο πονοκέφαλος περνάει. Το αποδίδω στο χάπι - και όχι στο μάτι.
Μεγάλωσα σε μια οικογένεια (και μια κοινωνία) όπου όλοι πιστέυουν στο μάτι. Άνθρωποι μορφωμένοι και καλλιεργημένοι. Που μπορούν να σου εξηγήσουν δύσκολες χειρουργικές επεμβάσεις ή διαστρικά ταξίδια. Κι όμως το "μάτι" παραμένει απενοχοποιημένο στο πίσω μέρος του μυαλού τους, παρά την έλλειψη επιστημονικών εξηγήσεων. Το σύνηθες επιχείρημά μου σε συζητήσεις περί αυτού είναι το "οι σουηδέζες γιατί δεν ματιάζονται; ή μήπως ματιάζονται και μένουν με τον πονοκέφαλο;"


Έχω ακούσει και θεωρίες περί ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων που εκπέμπει η αύρα του οργανισμού κλπ Κουραφέξαλα. Δεν έχει βρεθεί τίποτα τέτοιο. Δεν μπορούμε βέβαια να αποκλείσουμε πως η επιστήμη δεν μπορεί να εξηγήσει το φαινόμενο επειδή δεν έχουν εφευρεθεί ακόμη τα κατάλληλα μέσα.


Αλλά με αυτή τη λογική θα πρέπει όλοι να πιστέψετε πως κι εγώ είμαι ο SuperCivil, ο υπεράνθρωπος των μαζών. Απλά δεν έχετε βρει ακόμα τα μέσα να το αποδείξετε και επιστημονικά.


ΥΓ Τελικά χτες (για πρώτη φορά ίσως) δεν πήρα χάπι. Έφαγα δυο χάμπουργκερ. Μετά από 20' ο πονοκέφαλος μου είχε περάσει...

5 σχόλια:

Jimbo είπε...

Civil και εγώ πιστεύω στο μάτι. Είναι από τις ελάχιστες δεισιδαιμονίες που πιστεύω ακόμα και μερικές φορές νομίζω ότι ισχύουν.

Μπορεί να είναι παιχνίδια του μυαλού όμως ή απλά πείνα... :)

Dodos είπε...

μήπως είναι ψυχολογικό? δηλαδή σου λένε αυτά που λένε όταν ξεματιάζουν και απλώς κολλάνε στο κεφάλι σου...

toolman είπε...

και γω όσο περνάνε τα χρόνια τείνω να πιστέψω το μάτι και γω, μου χουν τύχει διάφορα σκηνικά όπου μόνο με ξεμάτιασμα μου πέρασε ο πονοκέφαλος, τη μία φορά είχα χλωμιάσει κιόλας και σε 5 λεπτά ήμουν περδίκι.
τι να πώ, ίσως όπως λέει και ο ντοντος να ναι ψυχολογικό καθαρά, αυθυποβολή και φαινόμενο placebo....μυστήριαι αι βουλαί του κυρίου... ο χαρδαβέλλας άραγε τι έχει να πει;

Σοφία είπε...

Κι εγώ πιστεύω στο μάτι. Το καταλαβαίνω όταν είμαι ματιασμένη, και μου περνάει όταν με ξεματιάσουν (χωρίς ασπιρίνη, ντεπόν κ.λπ.). Πώς εξηγείται δεν ξέρω. Μορφωμένη είμαι. Σε άλλες δεισιδαιμονίες δεν πιστεύω. Αν ματιάζονται ή όχι οι Σουηδέζες δεν ξέρω. Μπορεί να ματιάζονται και να μην το καταλαβαίνουν. Μπορεί να είναι αυθυποβολή, αλλά μπορεί και να είναι κάτι που υπάρχει, απλά δεν έχουμε τρόπο να το εξηγήσουμε.
Κάποτε θεωρούνταν δεισιδαιμονία να πιστεύεις ότι η γη ήταν στρογγυλή. Αυτό όμως δεν έκανε τη γη πλακέ...

civil είπε...

Tελικά είμαι όντως ο SuperCivil...