Παρασκευή, Νοεμβρίου 29, 2013

alphabet dialogues

Read the dialogue below between a crazy person and his friend, by just reading the names of the letters:

- I C A UFO!
- R U OK?
- Y?
- ...I O U A T...
- M I A B 4 U?
- O DR, I NV U!
- 'N I NV U 2.


Do you understand? Try some more:

I O N SA 4 A DK.

I C N RO.

I C A Q 4 A BR.

Do you recognize the countries:

USA
IT

Πέμπτη, Αυγούστου 08, 2013

Η Κοκκινοσκουφίτσα της Φοίβης

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κοριτσάκι που φορούσε κόκκινο μαγιό και το φώναζαν Κοκκινοσκουφίτσα. Μια μέρα η μαμά της - που έφτιαχνε την καλύτερη τυρόπιτα στο χωριό - της είπε: "Κοκκινοσκουφίτσα ετοιμάζω τυρόπιτα για τη γιαγιά. Να της την πας σε παρακαλώ κατευθείαν στο σπίτι της. Και να μη μιλάς σε αγνώστους στο δρόμο". "Εντάξει μανούλα" είπε η Κοκκινοσκουφίτσα. Πήρε τη μοσχομυριστή τυρόπιτα μέσα σ' ένα κίτρινο τάπερ και ξεκίνησε για τη γιαγιά.

Στο δρόμο όμως είδε τους φίλους της στην παιδική χαρά και σκέφτηκε: Δε βαριέσαι, ας περάσω από τις κούνιες, δεν πειράζει! Εκεί έκανε τσουλήθρα ο Κακός Λύκος (Κακός στο μικρό, Λύκος στο επίθετο). "Γειά σου" της είπε, "Πως σε λένε;". "Κοκκινοσκουφίτσα" είπε η Κοκκινοσκουφίτσα που ξέχασε αυτά που της είπε η μαμά της. "Χάρηκα πολύ. Κακός. Λύκος Κακός. Πως από δω;" απάντησε αμέσως ο Κακός Λύκος. "Πάω στη γιαγιά μου τυρόπιτα" είπε η Κοκκινοσκουφίτσα. "Ω! σοβαρά; μπορώ να τη δω;" είπε με αληθινή περιέργεια ο Κακός Λύκος. "Βεβαίως!" απάντησε πρόθυμα η Κοκκινοσκουφίτσα και άνοιξε το κίτρινο τάπερ. Η ευωδιά από τα μυρωδικά και το αυθεντικό τυρί φέτα Δωδώνης έφτασε παιχνιδιάρικη στη μύτη του Λύκου. Η επόμενη ερώτηση ήταν πλέον αναμένομενη: "Και που μένει η γιαγιά σου;"
- "Παραμυθίας και Γραβιέρας γωνία" απάντησε με αφέλεια η Κοκκινοσκουφίτσα.
- "Μπάι  μπάι τα λέμε!" φώναξε ο Κακός Λύκος καθώς κατευθυνόταν ήδη προς το σπίτι της γιαγιάς. Έφτασε γρήγορα και χτύπησε το κουδούνι. Η γιαγιά απάντησε στο θυροτηλέφωνο: "Ποιός είναι;" ρώτησε για επιβεβαίωση. Περίμενε την Κοκκινοσκουφίτσα. "Εγώ, η Κοκκινοσκουφίτσα!" απάντησε ο Κακός Λύκος κάνοντας τη φωνή του λεπτή. Η γιαγιά τού άνοιξε. Ο Κακός Λύκος μπήκε μέσα στο σπίτι και κλείδωσε τη γιαγιά στην κουζίνα. Βρήκε τα ρούχα της γιαγιάς στη ντουλάπα, τα φόρεσε και χώθηκε κάτω από τα σκεπάσματα.

Η Κοκκινοσκουφίτσα κάποια στιγμή βαρέθηκε το παιχνίδι στις κούνιες και θυμήθηκε πως έπρεπε να πάει την τυρόπιτα στη γιαγιά της. Βρήκε την πόρτα ανοιχτή και πήγε στο υπνοδωμάτιο της γιαγιάς. "Γιαγιά σου έφερα τυρόπιτα από τη μαμά μου!" φώναξε μέσα στην καλή χαρά. Ο Κακός Λύκος έβγαλε το κεφάλι έξω από τα σκεπάσματα: "Καλώς την Κοκκινοσκουφίτσα!" είπε με λεπτή φωνή. "Πού είναι η τυρόπιτα;". Η Κοκκινοσκουφίτσα ξαφνιάστηκε. "Εδώ είναι γιαγιά" απάντησε με καχυποψία, "αλλά γιατί γιαγιά σήμερα έχεις τόσο μεγάλη μύτη;"
-"Για να σε μυρίζω καλύτερα!" απάντησε γρήγορα ο Λύκος. "Φέρε τώρα την τυρόπιτα!"
-"Ναι γιαγιά, αλλά γιατί έχεις και τόσο μεγάλα μάτια;"
-"Για να σε βλέπω καλύτερα! Την τυρόπιτα φέρε!"
-"Αλλά γιαγιά και γιατί έχεις τόσο μεγάλα αυτιά;"
-"Για να σε ακούω καλύτερα! Την τυρόπιτα λέμε!"
-"Ναι βρε γιαγιά, αλλά γιατί έχεις και τόσο μεγάλα χέρια;"
-"Για να σε αγκαλιάζω καλύτερα!" είπε αγανακτισμένος ο Κακός Λύκος.
-"Και γιατί έχεις τόσο μεγάλο στόμα;"
-"Για να σου φάω την τυρόπιτα καλύτερα!" είπε ο Λύκος και πήδηξε πάνω στο κίτρινο τάπερ!

Για καλή τύχη της Κοκκινοσκουφίτσας, περνούσε έξω από το σπίτι ένας αστυνομικός. Άκουσε τις φωνές για βοήθεια της Κοκκινοσκουφίτσας και μπήκε στο σπίτι. Βρήκε το Λύκο να έχει καταβροχθίσει την τυρόπιτα. Τον έπιασε και του έβαλε χειροπέδες. Ελευθέρωσε τη γιαγιά και τη ρώτησε αν θέλει να υποβάλει μήνυση. Η γιαγιά λυπήθηκε τον πεινασμένο λύκο και τον συγχώρησε. Ο Λύκος ζήτησε ταπεινά συγγνώμη. Είπε πως δεν μπόρεσε να αντισταθεί στον μεγάλο πειρασμό της καλύτερης τυρόπιτας του χωριού και πως δεν θα το ξανακάνει ποτέ. Η Κοκκινοσκουφίςττσα συμφώνησε μιας και είχε κάνει και αυτή "κάποια λάθη", όπως δήλωσε.

Η μαμά άνοιξε τυροπιτάδικο κι από τότε ο Κακός Λύκος είναι ο καλύτερός της πελάτης. Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

Κυριακή, Ιουνίου 09, 2013

Ο πόλεμος Αιθιοπίας - Ερυθραίας

Η Ερυθραία είναι μια γλώσσα γης μήκους 1000 χλμ που συνορεύει με την Ερυθρά θάλασσα, με συνολική επιφάνεια 121000 χλμ2. Έχει πληθυσμό 3,5 εκατομμύρια κατοίκων που αποτελείται από πολλά έθνη. Οι επίσημες γλώσσες της χώρας είναι η τιγρίνια και τα αραβικά, και ο πληθυσμός διαιρείται εξίσου ανάμεσα σε μουσουλμάνους και χριστιανούς. Η Ερυθραία κόβει στην Αιθιοπία κάθε πρόσβαση προς την Ερυθρά θάλασσα.

Από το 1889 ως το 1941, η Ερυθραία ήταν ιταλική αποικία. Όταν ήρθε η ώρα να μοιραστεί το λείψανο των νικημένων του Β' παγκοσμίου πολέμου, ο αυτοκράτορας Χαϊλέ Σελασιέ ζήτησε την περιοχή. Το 1952 ο ΟΗΕ εμπιστεύθηκε την περιοχή στην Αιθιοπία ως αυτόνομη περιοχή κάτω δική της σημαία και κυβέρνηση. 10 χρόνια αργότερα, το 1962, η Αιθιοπία την ενσωματώνει και εφαρμόζει μια αυστηρή πολιτική κεντρικής διοίκησης που ξεκινά να τη μετατρέψει σε μια επαρχία της αυτοκρατορίας.

Αυτή η ενσωμάτωση προκαλεί μια επανάσταση που δε θα πάρει τέλος παρά 30 χρόνια αργότερα, τον Μάη του 1991, με την πτώση της Ασμάρα και τη νίκη του αιθιοπικού στρατού.

Το 1993, το "αδερφό" καθεστώς που είχε πάρει από το 1991 την εξουσία στην Αντίς-Αμπέμπα αποδέχεται την ανεξαρτησία της Ερυθραίας, καίγοντας επίσης το ταμπού των αδιαπραγμάτευτων συνόρων που κληρονομήθηκαν από την αποικιοκρατία.

Στις 6 Μαΐου 1998 ξεσπά πόλεμος ανάμεσα στις δύο χώρες, ανάμεσα στα δύο "αδερφά" καθεστώτα που είχαν συνεργαστεί στην πτώση του αιθίοπα Συνταγματάρχη Μεγκίστου Χαϊλέ Μαριάμ. Μέσα στην ευφορία της νίκης, η Αιθιοπία του Μελές Ζεναβί είχα πραγματικά αναγνωρίσει την ανεξαρτησία της Ερυθραίας του Ησαΐα Αφβέρκι χωρίς παρ'όλα αυτά να ασχοληθούν με τον ορισμό των συνόρων.

Για τους ισχυρούς άνδρες των δύο χωρών, η στρατιωτική αδερφικότητα του παρελθόντος εγγυόταν τις καλές σχέσεις του μέλλοντος αλλά, μετά την ανεξαρτησία του 1993, η κυβέρνηση της Ασμάρα αναφερόμενη στα σύνορα επί αποικιοκρατίας, θεωρούσε πως υπήρχαν πολλές ζώνες που η Αιθιοπία θα έπρεπε να επιστρέψει. Το 1996-97 σημάδια έντασης έκαναν την εμφάνισή τους. Η Ερυθραία ξεκίνησε τις εχθροπραξίες στην περιοχή που ονομάζεται "τρίγωνο του Μπάντμε" ή "τρίγωνο του Γίργκα".

Σε πολλά σημεία και επειδή πολλές φορές είχε μετακινηθεί, τα σύνορα Αιθιοπίας - Ερυθραίας δεν υλοποιήθηκαν πραγματικά. Τελικά, στο τέλος του 20ου αιώνα ίσχυαν τα σύνορα της ιταλο-αιθιοπικής συνθήκης του 1896 που υπογράφηκε μετά τη νίκη των αιθιόπων στην Άντουα. Το 1935-36 τα σύνορα αναθεωρήθηκαν μετά την νίκη των Ιταλών. Έπειτα, μετά το διωγμό των Ιταλών από την Αιθιοπία κατά την εκστρατεία του 1941, οι Βρετανοί επανέφεραν τα σύνορα του 1896, τα οποία εξαφάνισε ο Χαϊλέ Σελασιέ το 1962 αποροφόντας την Ερυθραία.

Σε ό,τι αφορά το τρίγωνο του Μπάντμε, τα πράγματα είναι περίπλοκα καθώς η ιταλο-αιθιοπική συνθήκη του 1896 εγκαθιδρούσε σύνορο μεταξύ Αιθιοπίας - Ερυθραίας τον ποταμό Μερέμπ, εγκαθιδρύοντας επίσης τα δικαιώματα της Αιθιοπίας στην περιοχή. Αλλά η Ασμάρα στηρίζει τις επιδιώξεις της πάνω σε μια μετέπειτα  συνοριακή συμφωνία του 1902. Υπογεγραμμένη μεταξύ Μεγάλης Βρετανίας, τότε παρούσα στο αγγλο-αιγυπτιακό Σουδάν, την Ιταλία και την Αιθιοπία, έδινε το Μπάντμε και την Τσορόνα στους Ιταλούς, συνεπώς στην Ερυθραία.

πηγή: Bernard Lugan, Atlas historique de l'Afrique des origines à nos jours, σελ. 233

Παρασκευή, Απριλίου 05, 2013

TOP 5 μύθοι για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο

1. H Ελλάδα ήταν απροετοίμαστη

Η Ελλάδα είχε την καλύτερη αμυντικά οχυρωμένη γραμμή που θα μπορούσε να έχει εκείνη την εποχή κατά μήκος των βουλγαρικών συνόρων. Οι Βούλγαροι ήταν ο υπ' αριθμόν ένα εχθρός της εποχής και υπήρχε συμφωνία συνεργασίας με Τουρκία και Γιουγκοσλαβία σε περίπτωση επιθετικής ενέργειας των Βουλγάρων. Οι έλληνες είχαν ένα εξαιρετικό σύστημα πληροφορησης (οι πρεσβείες σε Βερολίνο, Ρώμη, Βουκουρέστι έκαναν εξαιρετική δουλειά) με αποτέλεσμα να γνωρίζουν σχεδόν όλο το παρασκήνιο.

2. Κερδίσαμε τους πολυάριθμους Ιταλούς

Το αρχικό πλάνο του ιταλικού επιτελείου στρατού προέβλεπε πως χρειαζόταν 20 μεραρχίες για την κατάληψη ολόκληρης της Ελλάδας. Η επίθεση στις 28 Οκτωβρίου αποφασίστηκε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή (στις αρχές Οκτωβρίου είχε αποφασιστεί επίθεση εναντίον της Γιουγκοσλαβίας!) και έγινε με 11 μεραρχίες.

3. Ο Μεταξάς είπε ένα υπερήφανο ΟΧΙ στον ιταλό πρέσβη.

Η γλώσσα των διπλωματών είναι τα γαλλικά. Ο πρέσβης μίλησε γαλλικά και ο Μεταξάς του απάντησε στα γαλλικά, μόλις διάβασε το τελεσίγραφο, "Alors, c'est la guerre". Που θα πει σε ελεύθερη μετάφραση, "Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο".

4. Ο βασιλιάς ήταν αγγλόφιλος και ο Μεταξάς γερμανόφιλος.

Αυτοί οι ορισμοί είναι κάπως αστείοι όταν μιλάμε για το ανώτατο πολιτικό επίπεδο μιας χώρας. Ο βασιλιάς διατηρούσε όντως καλές σχέσεις με τους άγγλους. Ο Μεταξάς ανέφερε στους άγγλους ήδη από το 1938 όλα τα διπλωματικά συμβάντα που οδήγησαν στον πόλεμο. Σιγουρα ένιωθε ιδεολογικά-πολιτικά πιο κοντά στο Μουσολίνι και τον Χίτλερ αλλά το συμφέρον της Ελλάδας δεν τον άφηνε να σκεφτεί διαφορετικά.

5. O Τσολάκογλου ήταν προδότης

Ο Τσολάκογλου έκανε αυτό που κανείς από τους ανωτέρους του δεν τολμούσε να κάνει: συνθηκολόγησε με τους Γερμανούς. Ο βασιλιάς έφυγε για Κρήτη, ο αρχιστράτηγος Παπάγος δεν τολμούσε να συνθηκολογήσει χωρίς την συγκατάθεση των Άγγλων και οι στρατηγοί δεν τολμούσαν να αναλάβουν πρωτοβουλία. Κάθε ώρα που περναγε σκοτωνόταν έλληνες στρατιώτες χωρίς απολύτως κανένα σκοπό ενώ ολόκληρες μεραρχίες κινδύνευαν να αιχμαλωτιστούν. Ο Τσολάκογλου συνθηκολόγησε ΜΟΝΟ με τους Γερμανούς, που ήταν και η επιθυμία όλως των ελλήνων στρατιωτικών, πράγμα που οδήγησε σε διπλωματική αμηχανία τη Γερμανία μετά την απαίτηση του Μουσολίνι για διπλή συνθηκολόγηση.

5+1. Χάσαμε αλλά καθυστερήσαμε την επίθεση στο Στάλιν

Εδώ επειδή περιμένω πολλές ντομάτες, σας θέλω ψύχραιμους. Τα αρχεία δεν φανερώνουν κάτι τέτοιο. Όλοι οι μελετητές μετράνε 4 (αν δεν κάνω λάθος) εβδομάδες από την ημερομηνία που είχε δώσει ο Χίτλερ να είναι έτοιμη η επιχείρηση Μπαρμπαρόσα κατά της Σοβιετικής Ένωσης, έως την επίθεση. Στην πραγματικότητα κανείς δεν είπε πως μόλις ήταν έτοιμη η επιχείρηση θα ξεκινούσε κιόλας. Έτσι κι αλλιώς δεν μπορούσε να γίνει νωρίτερα η επίθεση λόγω των κλιματολογικών συνθηκών στη Ρωσία. Η ημερομηνία της ετοιμότητας τέθηκε για να επωφεληθεί ο στρατός του Άξονα από κάποια πολύ ευνοϊκή άνοιξη (που δεν ήρθε).

Εκ των υστέρων, ο υπουργός εξωτερικών της Αγγλίας πρώτος δήλωσε (στη βουλή) πως η εκστρατεία στην Ελλάδα δεν απέτυχε αφού καθυστέρησε τον Χίτλερ. Αλλά και ο Χίτλερ λίγο πριν την πτώση του είπε πως όλα θα ήταν διαφορετικά αν δεν τον παρέσερνε ο Μουσολίνι στην Ελλάδα. Και οι δύο ήθελαν να δικαιολογήσουν τις αποτυχημένες επιλογές τους: ο μεν πρώτος είχε εν λευκώ επιφορτιστεί να αποφασίσει το καλύτερο για ένα βαλκανικό μέτωπο το οποίο κατέληξε σε φιάσκο. Ο δεύτερος είχε ακόμη πιο προφανής λόγους γι' αυτή τη δήλωση.


ΕΠΙΜΥΘΙΟ

Η αντίσταση που επέδειξαν οι έλληνες το 1940 στα βουνά της Πίνδου, της Μακεδονίας και της Θράκης, ήταν εκτός από ηρωική και πραγματικά αποτελεσματική, κρατώντας τους Ιταλούς ομήρους μέσα στην Αλβανία επί έξι μήνες, μέχρι να φτάσουν τα γερμανικά στρατεύματα. Οι έλληνες κέρδισαν κάθε μάχη με ίσους ή και αρκούντος περισσότερους αντιπάλους, με φτωχότερα μέσα αλλά σαφώς ισχυρότερα κίνητρα.Ο Μεταξάς (αλλά και ο Κορυζής ως συνεχιστής του) στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και  υπήρξε ισάξιος αν όχι σοφότερος από όλους τους ομότιτλους αντιπάλους του.

Η πραγματική ιστορία μας είναι πολύ καλή για να έχει ανάγκη από μύθους.


Βιβλίο για διάβασμα: Richter, Heinz A. (1998) Η Ιταλο-γερμανική επίθεση εναντίον της Ελλάδος, (τίτλος πρωτοτύπου Griechenland im Zweiten Weltkrieg August 1939 – Juni 1941, μετάφραση Κώστας Σαρρόπουλος) Γκοβόστης, Αθήνα , ISBN 9602707895

Πέμπτη, Μαρτίου 14, 2013

No parking

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

έχω εδώ κι ένα χρόνο ένα γείτονα σε μια διπλανή πολυκατοικία ο οποίος πιστεύει πως ο χώρος παρκαρίσματος μπροστά από την πολυκατοικία του δικαιωματικά του ανήκει.

Το συνηθισμένο του χούι ήταν να αφήνει μια καρέκλα σε μια θέση παρκαρίσματος, ώστε την ώρα που όλοι οι υπόλοιποι της γειτονιάς θα κάνουμε γύρους ψάχνοντας την πολυπόθητη θέση αυτός θα είναι βασιλιάς. Ένας επιπρόσθετος λόγος που πιστεύει πως η θέσεις (δύο συγκεκριμένα) του ανήκουν είναι πως είναι ο ιδιοκτήτης ενός καταστήματος στο ισόγειο της πολυκατοικίας, ακριβώς μπροστά τους. Το κατάστημα το χρησιμοποιούσε μια ομάδα για μαθήματα βυζαντινής μουσικής, μια φορά την εβδομάδα. Αυτός μένει στον πρώτο όροφο, ακριβώς από πάνω.

Η αρχική μου τακτική αντιμετώπισης του φαινομένου ήταν να βγάζω την καρέκλα από τη θέση της και απλά να καταλαμβάνω τη θέση. Κάποια στιγμή με πέτυχε η σύζυγος πάνω στη δράση και με ρώτησε με ύφος "τι νομίζω ότι κάνω". Της εξήγησα ότι πιστεύω πως δεν της ανήκει ο χώρος και απλά μουρμούρισε μερικά "τι να σου πω τώρα" εκνευρισμένη. Συνέχιζα να κάνω το ίδιο επί μακρόν. Θα έλεγε κανείς πως με βόλευε κιόλας που κάποιος μου κρατούσε μια θέση τις δύσκολες ώρες! Το συνηθισμένο μου επιχείρημα ήταν "αν διαφωνείτε, εδώ δίπλα μένω, καλέστε την τροχαία και κατεβαίνω για να δούμε ποιος έχει δίκιο". Το επιχείρημα σερβιριζόταν σε ευγενικό και ήρεμο τόνο - πράγμα που μάλλον τους εξαγρίωνε περισσότερο.

Μέχρι που ήρθε η κρίση! Το κατάστημα έμεινε ξενοίκιαστο. Ο ιδιοκτήτης βρήκε ευκαιρία και πάρκαρε τη μερσεντές του μέσα στο μαγαζί (!) και το αγροτικό του απέξω. Κόλλησε και δύο αυτοκόλλητα στον τοίχο με το Ρ, το σήμα του πάρκιν. Μια φορά που πήγα να αφήσω το αυτοκίνητο έξω από το μαγαζί, βγήκε ο ιδιοκτήτης και μου είπε να μην το αφήσω εκεί γιατί θα βγάλει τη μερσεντές.

Την πρώτη φορά τον πίστεψα. Μετά όμως κατάλαβα πως απλά με δουλεύει. Η μερσεντές δεν έβγαινε ποτέ έξω, απλά τη χρησιμοποιούσε για πρόσχημα για να δεσμεύει δυο θέσεις μπροστά στο μαγαζί για το αγροτικό του. Τα χριστούγεννα μάλιστα κατέθεσε τις πινακίδες της μερσεντές. Τη δεύτερη φορά, την ώρα της συζήτησης άδειασε μια άλλη θέση και μου πέταξε ένα "ορίστε, γιατί δεν το πας εκεί;". Και υποχώρησα.

Την επόμενη φορά που δεν έβρισκα αλλού να παρκάρω (όταν έβρισκα αλλού δεν προκαλούσα) το άφησα έξω από το (πρώην) κατάστημα. Έτυχε εκείνη τη μέρα να είμαι και εκνευρισμένος με κάτι άλλο. Βγήκε λοιπόν στο μπαλκόνι -κι αυτός εκνευρισμένος- να μου πει να το πάρω. Του είπα πως δεν έχω σκοπό. Μου απάντησε πως θέλει να βγάλει τη μερσεντές. - "Σε πόση ώρα;" του λέω. "Σε 5 λεπτά" μου λέει. "Ωραία", του λέω, "σε 5 λεπτά θα κατέβω για να τη βγάλεις". "Όχι, όχι" μου λέει, "θα τη βγάλω τώρα!". "Ωραία" του ξαναλέω, "έχεις 60 δευτερόλεπτα για να κατέβεις". Εκνευρίστηκε αφάνταστα. Δεν ήθελε να βγάλει τη μερσεντές. Ήθελε να μην παρκάρω εκεί για να έχει τη θέση για το αγροτικό. Δεν του πέρασε.

Μερικές εβδομάδες αργότερα έβαλε στις δύο θέσεις μεταλλικές μπάρες που πέφτουν. Τις έβαψε πορτοκαλί. Δεν είχαν κλειδαριά όμως. Μπορούσε να τις ρίξει οποιοσδήποτε. Σε συνδυασμό με τα αυτοκόλλητα Ρ, όλος ο κόσμος ψάρωνε. Όχι εγώ. Συνέχισα να παρκάρω όταν δεν έβρισκα αλλού, εκεί.

Πριν από μια εβδομάδα είχα παρκάρει εκεί. Εφτά το πρωί που πάω για δουλειά πήγα να πάρω το αυτοκίνητο. Το παρμπρίζ ήταν βρώμικο. Δεν έδωσα σημασία. Έβαλα τους υαλοκαθαριστήρες να δουλέψουν. Το έκαναν χειρότερα. Ήταν μάλλον αλεύρι με νερό. Εκνευρίστηκα πολύ. Αφού έπλυνα το παρμπρίζ με απορρυπαντικό για πιάτα πήγα στην αστυνομία και δήλωσα το συμβάν. Ο αξιωματικός υπηρεσίας με συμβούλεψε να μη δηλώσω όνομα αφού δε μπορούσα να είμαι σίγουρος. Και έτσι έκανα. Δήλωσα απλά τα γεγονότα.

Μετά, έκανα μια μικρή έρευνα. Η κατάληψη δρόμου είναι παράβαση με πρόστιμο 400 ευρώ. Τον λυπήθηκα και δεν το κατήγγειλα.

Μια μικρή αλλά σημαντική υποσημείωση: σε ένα γνωστό που είχα πει τα συμβάντα μου απάντησε "ναι, κι εγώ έχω πρόβλημα με έναν που θέλει να παρκάρει έξω απ' το σπίτι μου"(!). Ένας άλλος που ήταν μπροστά σε μια από τις διενέξεις μου μού είπε εμπιστευτικά: "Καλά του τα είπες! Αυτός γιατί άλλες φορές αφήνει το αυτοκίνητό του μπροστά από την πολυκατοικία μας;". ΧΑΛΟΟΥ!!! Τι δεν πάει καλά μαζί σας;;; Το πεζοδρόμιο έξω από την πολυκατοικία σας ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑ ΣΑΣ! Σε ποιο χωριό μεγαλώσατε;

Προχτές που ξαναδιηγήθηκα τα συμβάντα σε φίλους, μού πρότειναν να τα παρατήσω. Το γνωστό επιχείρημα: "που μπλέκεις τώρα με τον τρελό;". Νόμιζα πως όλος ο κόσμος ήταν σαν εμένα. Αλλά φαίνεται πως είμαι μειοψηφία. Είναι δυνατόν ένας άνθρωπος σε μια οργανωμένη κοινωνία να κάνει ό,τι του γουστάρει; Και οι υπόλοιποι να κάνουμε τα στραβά μάτια γιατί "έλα μωρέ, που να μπλέκεις τώρα"; Σας θυμίζει κάτι όλο αυτό;

Ο πόλεμος ξεκινάει τώρα...