Ακρίβεια

Ορέ παιδιά, το ένα ανταλλακτικό από τα Gilette τα ξυραφάκια κάνει 4 ευρώ;;; To ένα;; Βέβαια, πρέπει να πληρωθεί ο Ανρί, ο Φέντερερ και ο άλλος με το μπαστούνι του γκολφ. Πάντως νομίζω πως όποιος χρησιμοποιεί αυτά τα ξυραφάκια μία φορά, μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του πλούσιο...

Ισότητα

Έχω διαπιστώσει (και μου φαίνεται λογικό) ότι όλα τα αρσενικά του είδους των ανθρώπων έχουν μια φυσική ροπή να θέλουν να συνουσιαστούν με όσο το δυνατόν περισσότερες γυναίκες στη ζωή τους. Η τάση τους αυτή συνήθως εμποδίζεται από προσωπικά θρησκευτικά ή ιδεολογικά πιστεύω, κοινωνικούς παράγοντες κλπ. Η έμφυτη αυτή τάση δεν γνωρίζει κοινωνικά, φυλετικά, θρησκευτικά ή άλλα σύνορα μεταξύ των ανδρών.

Τα θηλυκά από την άλλη μεριά γνωρίζουν μια εσωτερική ορμή προς την δημιουργία "οικογένειας", την διαμόρφωση δηλαδή εκείνων των συνθηκών που θα επιτρέψουν την ασφαλή δημιουργία και ανατροφή παιδιών.


Τα δύο παραπάνω γνωρίσματα είναι κοινά στα περισσότερα θηλαστικά του πλανήτη μας. Η φυσική επιλογή επέτρεψε την εξέλιξη αρσενικών με σεξουαλικές ορμές τέτοιες, που διασφαλίζουν την εξέλιξη του είδους μας. Αλλά και θηλυκά με έντονη την συνείδηση της "μάνας". Η φυσική εξέλιξη, όπως την γνωρίζουμε στα υπόλοιπα θηλαστικά, συνήθως στους ανθρώπους εκτρέπεται από κοινωνικούς παράγοντες, λόγω της νόησης που διαθέτει το είδος μας.

Το ερώτημα είναι: 40.000 χρόνια κοινωνικής εξέλιξης σε ανδροκρατούμενες (κατά το πλείστον) κοινωνίες, ΠΩΣ ΣΚΑΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΟΠΩΣ ΘΑ ΤΗΝ ΗΘΕΛΑΝ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ;;;;;;;;

Σήμερα...

...βαριέμαι να κάνω οτιδήποτε.

Προσοχή! Μη διαβάσετε παρακάτω αν δεν ξέρετε μπριτζ!

Η ιστορία όπως την θυμάμαι εγώ:
Είμαι νότος. 'Εχω 7φυλλο άκοπο σπαθί (11 πόντοι), μία πίκα, τρια καρά, δύο κούπες. Ανοίγω 1 σπαθί. Ο συμπαίκτης μου απαντά 1 πίκα. Πρέπει να του δείξω τα πολλά σπαθιά και λέω 3 σπαθιά. Μου απαντά 3 καρά οπότε καταλαβαίνω ότι έχει αρκετούς πόντους και λέω την μανς 3ΧΑ (χωρίς ατού). Ο βοράς συμπαίκτης μου λέει 4 σπαθια! Μα είναι δυνατόν να τα θυμήθηκε τώρα;;; Νιώθω ότι δεν του αρέσουν τα ΧΑ (διχρωμία;) και ρισκάρω την μανς στις πίκες: 4 πίκες. Ο βοράς όμως απτόητος: 5 σπαθιά!!! Σηκώνω τα χέρια ψηλά και πασάρω...

Η ιστορία όπως την διηγείται ο συμπαίκτης μου:
Είμαι βοράς έχω 5 πίκες, 5 καρά, 3 κούπες και 16 πόντους. Ο νότος ανοίγει σπαθί κι εγώ λεω τις πίκες. Επιμένει 3 σπαθιά κι εγώ δείχνω το 5 φυλλο με 3 καρά. Πρέπει να έχει τουλάχιστο 16 πόντους και 6φυλλο σπαθί για να πάει στο 3 και όταν λέει 3ΧΑ ψάχνω το σλεμ. Gerber και 4 σπαθιά λοιπόν. Ο συμπαίκτης μου λέει 4 πίκες=2 άσσοι και συνεχίζω 4 σπαθιά ρωτώντας άσσους. Ο συμπαίκτης... ο συμπαίκτης... μα τι κάνει... ΠΑΣΣΑΡΕΙ!!!

Λευτεριά στα πεζοδρόμια!

Αναρωτιόμουν ποια είναι η μεγαλύτερη διαφορά του να βρίσκεσαι σε μια οποιαδήποτε (το οποιαδήποτε είναι κυριολεκτικό, πράγμα που με κάνει να θέλω να βάλω τα κλάματα) ευρωπαϊκή πόλη και σε μια ελληνική (ας πούμε την Χαλκίδα).

Η βασικότερη, η πιο χτυπητή διαφορά είναι τα μεγάλα και ελεύθερα πεζοδρόμια (όχι της Χαλκίδας - της ευρωπαϊκής)! Παλιά κοροϊδεύαμε τους έλληνες που περπατούν στο δρόμο αντί να ανέβουν στο πεζοδρόμιο. Τώρα πια συνειδητοποίησα ότι δεν φταίμε (φυσικά) ως λαός. Όταν δεν έχεις πρόσβαση να ανέβεις σε ένα πεζοδρόμιο ενός μέτρου (max) επειδή στην κλείνουν μηχανάκια και αυτοκίνητα, όταν ακόμα κι αν ανέβεις ξέρεις πως μετά από 20 μέτρα πρέπει να βρεις διέξοδο να ξανακατέβεις διότι σε εμποδίζει
- ο στύλος της ΔΕΗ
- το παρκαρισμένο πάνω στο πεζοδρόμιο μηχανάκι
- το παρκαρισμένο πάνω στο πεζοδρόμιο αυτοκίνητο
- οι καρέκλες από το τσιπουράδικο-καφέ-μπαρ-εστιατόριο
- ο στύλος της πινακίδας του διπλανού εμπορικού
- το περίπτερο με τα (παράνομα) προάστειά του (ψυγεία κλπ)
- το παλιό σπίτι που έτσι είχε κατασκευαστεί πριν από 150 χρόνια (μέσα στο δρόμο!)
- η νέα πολυκατοικία που ναι μεν άφησε 4 μέτρα πεζοδρόμιο μπροστά της, αλλά ο αρχιτέκτων έκρινε σκόπιμο να κλείσει μια τόσο μεγάλη επιφάνεια με κάθετα στο δρόμο χτιστά κηπάκια ώστε να μη μπορεί να περάσει κανείς
- οι ζαρντινιέρες που έχει τοποθετήσει κάθετα στο δρόμο μπροστά του το φαστφούντ (για να περιχαρακώσει την περιοχή του!)
- τα εμπορεύματα του χ, ψ κι ωμέγα

Φωτό απ'την Καρδίτσα

Για όλα τα παραπάνω (που συμβαίνουν σε όλη την Ελλάδα) έμπνευσή μου υπήρξε η Λεωφόρος Χαϊνά στη Χαλκίδα. Όλα τα παραπάνω συμβαίνουν κάθε στιγμή σε αυτόν τον (πλατύ κατά τα άλλα) δρόμο. Και ίσως αρχίσω να ανεβάζω και φωτογραφίες για να καταλάβετε τι εννοώ.

Για όλα τα παραπάνω κυρήσσω σήμερα, 1η Οκτωβρίου 2008, την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα των πεζοδρομίων! Εμπρός χριστιανοί! Ο Θεός εν τω αγώνα μας βοηθός!

Ανεμογεννήτριες στη Σκύρο;

Έχει γίνει πολύς ντόρος στην Εύβοια για "παπάδες που θέλουν να ασχημήνουν το νησί" αλλά και για εταιρείες που θέλουν να ασχημήνουν με "τεράστια μεταλλικά πουλιά" τη νότια Εύβοια (περιοχή Αμαρύνθου και Καρυστία). Στη Σκύρο την επένδυση επιχειρεί η Ι.Μονή Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους η οποία κατέχει συνολικά το 12% της εκτάσεως του νησιού.

Λαός και βουλευτές είναι εναντίον των μεταλλικών θηρίων που απειλούν την γραφικότητα των ελληνικών νησιών.

Οπότε... Ας κάνουμε αλλού τις ανεμογεννήτριες. Ή ας κάνουμε άλλη μια μονάδα στο Αλιβέρι. Ας πεθάνουμε τον κόσμο στην Κοζάνη.

Ας ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα για κάποιους κοντόφθαλμους Ευβοιώτες. Οι ανεμογεννήτριες γίνονται εκεί που υπάρχουν δυνατοί άνεμοι. Οι μελέτες έδειξαν κάποια σημεία του ελλαδικού χώρου που κάνουν μια τέτοια επένδυση συμφέρουσα: Σκύρο, νότια Εύβοια, Έβρο και ορεινή Ναυπακτία. Ο Έβρος έχει ήδη γεμίσει ανεμογεννήτριες και συνεχίζουν να κατασκευάζονται κι άλλες. Οι ανεμογεννήτριες κατασκευάζονται εκεί που φυσούν δυνατοί άνεμοι όπως τα λιγνιτωρυχεία κατασκευάζονται εκεί που υπάρχει λιγνίτης.

Μου λένε: "μα 111 μονάδες; στη Σκύρο;" Απαντώ: Μήπως έπρεπε να σταματήσουμε στο ένα εργοστάσιο στην Πτολεμαΐδα; μήπως δεν έπρεπε να κάνουμε άλλα 5;

Και στην τελικη: ο Νομός Κοζάνης τόσα χρόνια ΠΕΘΑΙΝΕΙ. Για εμάς. ΠΟΛΛΑ χρόνια. Για να έχουμε πάμφθηνο (δεν ανέχομαι αντίδραση σε αυτό) ρεύμα. Όποτε βλέπουμε Πτολεμαϊδιώτη κανονικά πρέπει να πέφτουμε στα τέσσερα και να του φιλάμε τα πόδια.

Και οι ανεμογεννήτριες είναι η ομορφότερη σύγχρονη μηχανή παραγωγής ενέργειας. Και δεν θα ασχημήνει την "όμορφη" (-μούτζα-) Αμάρυνθο! Κακόγουστοι!

Άντε γιατί τά'χω πάρει...

Ξεκινάω μαθήματα τέννις

Την τρίτη. Πήρα και ρακέτα. Και μπαλάκια. Πρέπει να πάρω και το άλλο το πετσετάκι που έχει ο Ναδάλ στους καρπούς και σκουπίζει το μέτωπο πριν τα σερβίς.

Και, τώρα που το σκέφτομαι: πρέπει να πάρω τον κόουτς τηλέφωνο να μου πει τι ώρα είναι το μάθημα.

Λέτε να χάνω το βάζελο με την Ίντερ;

Εντυπώσεις από το ταξίδι - Μέρος Β'

...
Το πιο μαγικό για εμένα (ως μηχανικό) ήταν ότι στην πόρτα του ασανσερ του ξενοδοχείο υπήρχε το σημείωμα "Ζητούμε συγγνώμη για τα προβλήματα λόγω της ανακατασκευής των γραμμών του μετρό έξω από το ξενοδοχείο μας. Οι εργασίες θα ολοκληρωθούν σε 5 μέρες, δηλαδή στις 7/7". Για οποιονδήποτε έλληνα εργολάβο είναι κατανοητό το μέγεθος της διαστροφής:
ΠΟΤΕ δεν υπόσχεσαι στους πολίτες ακριβή ημερομηνία παράδοσης του έργου. ΠΟΤΕ!
Οι φιλλανδοί όμως δούλευαν νυχθημερόν. Και εδώ έρχεται το δεύτερο μέρος της διαστροφής:
Στις 7/7 το μετρό του Ελσίνκι βάδιζε πάνω στις ράγες του, μπροστά από το ξενοδοχείο Seurahuone.

Ο σιδηροδρομικός σταθμός.

Oι φιλλανδοί είναι πολύ ευγενικοί άνθρωποι και όχι ιδιαίτερα διαχυτικοί. Το μεγαλύτερο πρόβλημά τους είναι ο αλκοολισμός. Υπάρχουν αρκετοί αλκοολικοί (και άλλοι τόσοι που απλώς τα σαββατόβραδα πίνουν πολύ). Ένας από αυτούς (μεγάλου μεγέθους τύπος) κόλλησε τη μούρη του μπροστά στον πεθερό μου σε ένα πεζοδρόμιο, Σάββατο βράδυ. Ο πεθερός μου του έλεγε πως δεν τον καταλαβαίνει (στα ελληνικά) κι εκείνος του απαντούσε φωνάζοντας στα φιλλανδικά. Αυτό διήρκησε μερικά δευτερόλεπτα πριν ο απογοητευμένος μεθυσμένος φιλλανδός παραιτηθεί από την προσπάθεια.

Το γεγονός αυτό το αναφέρω διότι ήταν η πιο επικύνδινη κατάσταση που βιώσαμε στο ταξίδι μας. Το άγνωστο του Ταλίν και οι φήμες για τη ρώσικη μαφία στην Πετρούπολη αποδείχτηκαν κουραφέξαλα. Η αλήθεια είναι πως δεν προσπαθήσαμε να πουλήσουμε ναρκωτικά στην Αγ. Πετρούπολη ώστε να δούμε τις αντιδράσεις των ρώσων μαφιόζων (ίσως να μας ξέβραζε σε κάποια του όχθη ο ποταμός Νέβα). Αλλά σε γενικές γραμμές νομίζω πως η πιο "επικύνδινη" πόλη που έχω πάει, είναι η Αθήνα.

Σημειώνω εδώ το άλλο εκπληκτικό που έμαθα για τη Φιλλανδία: οι αλκοολικοί αντιμετωπίζονται ως ασθενείς και το κράτος τους χορηγεί 700€ μηνιαίως συν κουπόνια φαγητού! Αντί να δουλεύετε στην Ελλάδα, μπορείτε να πίνετε στη Φιλλανδία.

Το Ελσίνκι δεν έχει πολλά ή φαντασμαγορικά αξιοθέατα. Είναι όμως μια όμορφη πόλη με μια εκπληκτική αύρα ηρεμίας. Τα ωραιότερα σημεία της είναι αυτά που λέει και το virtualtourist (ας μην γίνω ταξιδιωτικός οδηγός). Σημειώνωνω μόνο τον πιο ωραίο φυσικό περιβάλλον για ζωολογικό κήπο! (στεγάζεται σε νησάκι έξω απ' το Ελσίνκι και πας με καραβάκι!)

Περισσότερες φωτογραφίες από το ταξίδι, εδώ.

(συνεχίζεται)

Ολυμπιακό μπάσκετ

Η ελληνική ομάδα μπάσκετ μας έκανε ακόμη μια φορά υπερήφανους. Κάθισα και είδα τον αγώνα με την Αργεντινή. Καταπληκτικό μπάσκετ κι από τις δύο ομάδες. Πραγματικά το ευχαριστήθηκα. Και χάρηκα που η ομάδα μας βρίσκεται σίγουρα στις κορυφαίες 5 ομάδες στον κόσμο. Με διαφορά από τις υπόλοιπες.


Τα υπόλοιπα περί λαθών και προπονητικής και κουραφέξαλα είναι για λαϊκή κατανάλωση. Οι παίκτες μας είναι παγκόσμιας κλάσης. Και φυσικά οι παίκτες της Αργεντινής το ίδιο, και μάλλον λίγο καλύτεροι. Για όσους δεν τις άκουσαν, οι δηλώσεις σεβασμού προς την εθνική μας από Τζινόμπιλι και Νοτσιόνι αμέσως μετά την λήξη του παιχνιδιού, ήταν όλα τα λεφτά...

Επί κοντώ και εις ύψος

Μια φίλη μου μού είπε πως κανονικά τα άλματα "εις ύψος" και "επί κοντώ", θα έπρεπε να ονομάζονται ανάποδα.
- "Αφού το πρώτο είναι πιό κοντό ενώ στο δεύτερο πηδάνε μεγαλύτερο ύψος!", μου είπε με μια αξιοθαύμαστη φυσική απλότητα. Μου φάνηκε πολύ λογικός ο συλλογισμός της και της είπα πως θα το γράψω στο μπλογκ. Θα σας έλεγα ποια είναι αλλά με απείλησε πως αν το αναρτήσω, θα με χωρίσει.

Allyson Felix

Tην είδα χτες να τρέχει στα προημιτελικά των 200 μ. Δεν έχω ξαναδεί άνθρωπο να τρέχει χωρίς να ιδρώνει και να αφήνει πίσω του τους πάντες. Κοινότυπο, αλλά το τρέξιμό της είχε τη χάρη γαζέλας. Πλέον είμαι οπαδός της.

ΥΓ Το ότι είναι και παίδαρος είναι τελείως συμπτωματικό.

Εντυπώσεις από το ταξίδι - Μέρος Γ'

...
Μείναμε 3 βράδια και μετά πήραμε το φέρυ για το Ταλίν. Έκανε μιάμιση ώρα για να μας πάει στην πρωτεύουσα της Εσθονίας. Η Εσθονία είναι μέλος της Ε.Ε. αλλά ακόμη δεν έχει ευρώ. Έχει εσθονικές κορώνες. Είναι μια από τις 3 βαλτικές δημοκρατίες που ανεξαρτητοποιήθηκαν από τη Σοβιετική Ένωση το 1992. Οι Εσθονοί θεωρούν πως η χώρα τους από το β' παγκόσμιο πόλεμο μέχρι το '92 ήταν υπόδουλοι στους ρώσους. Οι βαλτικές δεν τα πήγαιναν ποτέ καλά με τους ρώσους και στον πόλεμο είχαν πάρει το μέρος του άξονα (όπως και η Φιλλανδία). Μια παλιά φυλακή που φυλακίζονταν οι αντικαθεστωτικοί εσθονοί από το σοβιετικό καθεστώς, την έχουν κάνει μουσείο.


Το πρόβλημα είναι πως ένα μεγάλο ποσοστό των κατοίκων είναι ρώσοι έποικοι ή τελοσπάντων ρωσόφωνοι. Αυτοί βρέθηκαν στο στόχαστρο των υπολοίπων μετά την ανεξαρτησία. Οι εσθονοί μιλούν εσθονικά, μια ιδιαιτέρως δύσκολη γλώσσα.

Το Ταλίν εμπεριέχει την παλιά μεσαιωνική πόλη του Ταλίν που αποτελεί και των κύριο πόλο έλξης των τουριστών. Οι κάτοικοι του Ελσίνκι φεύγουν για σαβατοκύριακα στο Ταλίν (που είναι και πιο φθηνό απ'την πατρίδα τους!). Επίσης με τα καραβάνια το επισκέπτονται και οι ρώσοι.

Εμείς μείναμε στην άκρη της παλιάς πόλης. Ήταν πραγματικά πανέμορφη! Χωρίς καθόλου αυτοκίνητα και με πολλά λουλούδια και εκκλησίες. Πολύ ρομαντικό μέρος, ιδανικός προορισμός για ρομαντικό Σαβατοκύριακο. Υπάρχει ένα πρόβλημα βέβαια στο ότι δεν υπάρχουν απευθείας πτήσεις από Αθήνα, σύν του ότι συνήθως πρέπει να περιμένεις συνήθως ένα ολόκληρο βράδυ σε κάποιο γερμανικό αεροδρόμιο για την ανταπόκριση. Λεπτομέρειες.

Φάγαμε σε ένα πανέμορφο (και διάσημο) μεσαιωνικό εστιατόριο. Οι πιο δύσκολοι (στο φαγητό) της παρέας ζήτησαν κοτόπουλο με πατάτες. Όπως μας εξήγησε μια γλυκήτατη γκαρσόνα, τον μεσαίωνα δεν είχε έρθει στην ευρώπη η πατάτα... οπότε φάγαμε ό,τι μας σέρβιραν. Προσωπικά μου άρεσε. Κάποια στιγμή όμως που ζήτησα να δοκιμάσουμε την τοπική λιχουδιά, λουκάνικο με αίμα, η υπόλοιπη ομάδα επαναστάτησε. Τελικά βρεθήκαμε να τρώμε σε ελληνικό εστιατόριο στο Ταλίν...

To όνομά του ήταν "Άρτεμις" και ήταν πραγματικά πολύ καλό! Ήπιαν και φραπέ οι στερημένοι, φάγαμε και μια απίθανη χωριάτικη σαλάτα και το κυρότερο: γνωρίσαμε τους ιδιοκτήτες! Οι ιδοκτήτες ήταν δυο παιδιά στα σαράντα που εγκατέλειψαν τον -αποκλεισμένο από το champions league- Πειραιά για μια καλύτερη ζωή στο Ταλίν. Βέβαια είχαν μια εμπειρία με δικά τους μαγαζιά συν μια γυναίκα ρωσίδα από το Ταλίν. Αυτός μας εξήγησε πως μετά από δυο χρόνια στο Ταλίν δεν έχει καταφέρει να μάθει εσθονικά αλλά μιλάει αγγλικά και ρώσικα. Στις δημόσιες υπηρεσίες όλοι τον εξυπηρετούν στα αγγλικά! Επίσης όταν πήγε μια αίτηση για να ανοίξει το εστιατόριο, ρώτησε σε πόσες άλλες υπηρεσίες θα έπρεπε να πάει και τι. Η απάντηση ήταν: "Τι εννοείτε; Αύριο μπορείτε να ανοίξετε."!

Η εσθονική (απούσα) γραφειοκρατία με έπεισε ότι μέσα στην επόμενη δεκαετία η Εσθονία όχι μόνο θα μπει στο ευρώ αλλά θα ξεπεράσει και σε όλους τους δείκτες την Ελλάδα. Γενικώς οι βόρειοι είναι πιο σοβαροί και πιο εργατικοί άνθρωποι. Επειδή δεν είμαι ρατσιστής, το γεγονός αυτό το αποδίδω στους θερινούς μήνες των νοτίων όπου λόγω υπερβολικής ζέστης κωλοβαράμε. Και τους χειμερινούς μήνες περιμένουμε να έρθουν οι θερινοί.

Προσπαθήσαμε να πάρουμε το ολονύχτιο τρένο Κυριακή βράδυ από το Ταλίν για την Αγ. Πετρούπολη. Οι κυρίες στο γκισέ του ανακαινισμένου σταθμού μιλούσαν μόνο εσθονικά και ρώσικα. Γενικά οι μεγάλοι άνθρωποι (σε αντίθεση με τους νέους) δεν μιλούν αγγλικά. Το τρένο που κάνει 8 ώρες για την Αγ. Πετρούπολη ήταν γεμάτο από τους ρώσους που περνούν το ΣΚ στο Ταλίν. Αναγκαστήκαμε να γυρίσουμε πίσω στο Ελσίνκι και να πάρουμε από εκεί το τρένο. Η διαδρομή μας αποζημίωσε. Η φιλλανδική ύπαιθρος είναι γεμάτη λίμνες, λιβάδια, υπέροχα δάση και ξύλινα σπίτια. Πραγματικά σαν καρτ ποστάλ.

Αντίθετα η ρωσική ύπαιθρος ήταν εντελώς παρατημένη. Φτάσαμε με το (ρώσικο) τρένο το βράδυ στην Αγ. Πετρούπολη. Ένα ταξί μας πήγε στο ξενοδοχείο. Που είναι τα σοβιετικού τύπου μπλοκ; Που είναι η σοβιετική αρχιτεκτονική; Πέντε μέρες εκεί είδα μόνο το Πολυτεχνείο σε αυτό το στυλ. Η υπόλοιπη πόλη (η πιο βόρεια πόλη στον κόσμο με πληθυσμό άνω του 1.000.000 κατοίκων) ήταν λες και έχει μείνει στα 1900. Περιμένεις να δεις άμαξες και τον τσάρο. Η καταπληκτική ιδέα της αντιπαροχής δεν έφτασε ποτέ εδώ. Οι ανακαινίσεις των κτιρίων έχουν αρχίσει να πληθαίνουν. Οπότε, με τους ρυθμούς ανάπτυξης της ρωσικής οικονομίας, σε 10 χρόνια η Αγία Πετρούπολη θα είναι η μεγαλύτερη, πληρέστερη και πιο τουριστική πόλη-μουσείο της Ευρώπης.



(συνεχίζεται)

Έξοδα τραπέζης

Πήγα χτες στην Alpha Bank για να πληρώσω την ασφάλεια του αυτοκινήτου μου. Το ποσό ήταν 268€. Ο (νέος) υπάλληλος με ρώτησε το όνομά μου για να το γράψει στην αιτιολογία κατάθεσης. Κατόπιν με ρώτησε: "Τα έξοδα θα τα πληρώσετε εσείς ή ο παραλήπτης;"
Τα έξοδα είναι τα 1,20€ νταβατζιλίκι της τράπεζας.
"Νόμιζα πως τα έξοδα έχουν καταργηθεί", απάντησα.
Ο υπάλληλος χαμογέλασε. "Ε, ναι." μου είπε.
"Να πάω στον διευθυντή να διαμαρτυρηθώ ή τον έχουν πρήξει πολλοί με το συγκεκριμένο θέμα;" ρώτησα ευγενικά.
"Όχι δεν πειράζει, δεν κράτησα έξοδα" μου λέει και μένω κάγκελο. Και εν ολίγοις μου εξηγεί πως είναι πολιτική της τράπεζας να τα ζητάνε κι όπου περάσει. Τον ευχαρίστησα για την ειλικρίνειά του κι έφυγα.

Να σημειωθεί πως είχα προετοιμαστεί να στείλω γράμμα στον τραπεζικό διαμεσολαβητή σε περίπτωση που μου κρατούσαν έξοδα. Κάποιος μου είπε πως έχει βγει τελεσίδικη απόφαση και η τράπεζα πληρώνει πρόστιμο 3000€ κάθε φορά που σου κρατάει 1,20€!

Δείτε κι αυτό...

http://stupidchainmails.blogspot.com/

Εντυπώσεις από το ταξίδι - Μέρος Α'

Κατεβήκαμε στο αεροδρόμιο του Ελσίνκι μια κρύα νύχτα του Ιούλη. Εγώ με βερμουδίτσα και κοντά καλτσάκια. Οι υπόλοιποι παρομοίως. Δεν ήταν ακριβώς κρύα γιατί είχε 16 βαθμούς κελσίου. Και δεν ήταν ακριβώς νύχτα γιατί ο ήλιος θα έδυε στις 11 παρά τέταρτο. Και θα ανέτειλε στις 4 το πρωί. Το φως δεν θα μας εγκατέλειπε ποτέ.

Πληρώσαμε 45 € σε ένα μελαμψό φιλλανδό (μάλλον πακιστανός ήταν ο άνθρωπος) να μας πάει στο ξενοδοχείο. Καλό ξενοδοχείο με καταπληκτικό πρωινό και χοντρές σκούρες κουρτίνες (για το φώς που λέγαμε πριν). Το πρωινό περιελάμβανε και μια καταπληκτική μαρμελάδα φράουλα. Οι φράουλες, όπως θα ανακαλύπταμε αργότερα, είναι το εθνικό φρούτο της Φιλλανδίας. Στις υπαίθριες αγορές τα μισά κιόσκια πουλάνε μόνο φράουλες. Κάτι σαν τα πορτοκάλια στην Ελλάδα.

Το Ελσίνκι είναι μια όμορφη πόλη που χτίστικε από τους Σουηδούς μερικούς αιώνες πριν, σε μια προσπάθεια να ανταγωνιστούν εμπορικά το εσθονικό Ταλίν που βρίσκεται ακριβώς απέναντι στο φιλλανδικό κόλπο. Οι φιλλανδοί έγιναν ανεξάρτητο κράτος στις αρχές του 20ου αιώνα. Στον 2ο παγκόσμιο μπήκαν στην πλευρά του άξονα αφού τους επιτέθηκαν οι ρώσοι.

Μπροστά από το Ελσίνκι υπάρχει ένα σύμπλεγμα από άπειρα νησάκια, άλλα κατοικημένα (ακόμη και με ένα κτίριο!) κι άλλα βραχονησίδες. Το υπόστρωμα της περιοχής είναι βράχος. ΠΑΝΤΟΥ! Κάτω από το απέραντο γρασίδι και τα δάση, σε μικρά βάθη, υπάρχει βράχος. Και είναι καταπληκτικό το πόσο ωραία τον εντάσσουν στο αστικό τοπίο.

To πιο εντυπωσιακό πράγμα στο Ελσίνκι ήταν το ότι δεν νύχτωνε. Πηγαίναμε κατά τις 6 το απόγευμα για ύπνο και ξαναβγαίναμε στις 10. Δεν ένιωθες ότι υπάρχει περίπτωση να χάσεις τη μέρα αφού η μέρα δεν τελείωνε.

Το 2ο εντυπωσιακό ήταν το να φοράς φανελάκι, μπλουζάκι και ζακέτα κουμπωμένη μέχρι το λαιμό όλη μέρα. Αν και την τρίτη μέρα που βγήκε ο ήλιος το θερμόμετρο ανέβηκε στους 24 και είχαμε καλοκαίρι. Εννοείται πως ανεξαρτήτως θερμοκρασίας οι φιλλανδές κυκλοφορούσαν με το μίνι, τα τιραντέ και το ξώφτερνο. Οι φιλλαδές (ή φιλλανδέζες;) είναι ένας στρατός από ξανθά κοριτσάκια με γαλάζιο μάτι και χωρίς κυτταρίτιδα. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο πως στη Φιλλανδία έχουν μεταναστεύσει αρκετοί έλληνες αλλά όχι ελληνίδες...

Σοβαρά τώρα, στο Ελσίνκι πετύχαμε 3 έλληνες "ντόπιους". Μας είπαν πως η ελληνική κοινότητα αριθμεί περίπου 300 έλληνες (με κυρίαρχη μπλογκική προσωπικότητα φυσικά, τον ovi).

Το λιμάνι του Ελσίνκι. Στο βάθος δεξιά, οι πορτοκαλί τέντες της υπαίθριας αγοράς.

Ο πρώτος που συναντήσαμε ήταν ο Νίκος Νικολόπουλος. Εκεί που περιφερόμασταν στην ανοιχτή αγορά του λιμανιού, το μάτι των κυριών έπεσε σε κάτι δέρματα από τάρανδο, ελάφι, πολική αρκούδα ή δεν ξέρω εγώ τι. Ο μελαχροινός κύριος έκανε μπαμ ότι δεν ήταν φιλλανδός αλλά που να φανταστώ πως η απάντησή του στην ερώτηση της συζύγου μου "How much does it cost?" θα ήταν: "Γιατί; ελληνικά δεν μπορούμε να μιλήσουμε κοπελιά;". Τεσπά με τον Νίκο ανταλλάξαμε τηλέφωνα και παιρνούσαμε κάθε μέρα από την τέντα του για μια καλημέρα. Αυτά που μου έμειναν από αυτά που μας είπε:
- το πόσο δύσκολα είναι τα φιλλανδικά (μετά από 3 χρόνια τα καταλαβαίνει αλλά δεν τα μιλάει καλά),
- ο βασικός μισθός είναι 1350 €!
- προκειμένου να πας στον φιλλανδικό βορά, το φιλλανδικό κράτος σου παραχωρεί έκταση, σπίτι, δάνειο για επιχειρηματική δραστηριότητα. Όσοι φίλοι του κρύου, προσέλθετε.
- για να γράψει στο ΙΚΑ τη γυναίκα του (προσέξτε: είναι και μετανάστης) απλώς έστειλε με e-mail κάποια στοιχεία...
- στο τέλος της άνοιξης (Μάιο) ο δήμος στέλνει ένα συνεργείο στο σπίτι σου και στο καθαρίζει από χιόνια κλπ ώστε "ο πολίτης να είναι ευχαριστημένος τώρα που έρχεται το καλοκαίρι"!
- την πρώτη χρονιά που ήρθε, οι θερμοκρασίες το Φεβρουάριο είχαν πιάσει τους -30. Και εργάζεται σε υπαίθρια αγορά. Οι φιλλανδοί πωλητές είχαν μαζευτεί σε μια γωνιά και ανάψει φωτιά, κοιτώντας τον τρελό έλληνα που παρέμενε στην τέντα!

(συνεχίζεται...)

Μπριτζ

Μετά την λήξη των μαθημάτων στο μπριτζ, έχω (μαζί με τον συμπαίκτη μου) αρχίσει το έπακρο να απολαμβάνω τις δυνατότητες αυτού του παιχνιδιού. Αν σας άρεσε ποτέ στη ζωή σας η πρέφα, ή το ουίστ, ή έστω οι κούπες (hearts, καρδιές) τότε πρέπει οπωσδήποτε να το δοκιμάσετε.


Τα μαθήματα είναι μια φορά την εβδομάδα και συνήθως ξεκινούν Οκτώβριο. Αν είστε στην Αττική, σίγουρα υπάρχει ένας όμιλος κοντά σας. Αν είστε στην επαρχία, οι πιθανότητες πέφτουν αισθητά. Μπορείτε να το ψάξετε στο hellasbridge.com. Aν είστε τόσο τυχεροί και ζήτε στη Χαλκίδα ή στα Ιωάννινα, αφήστε μήνυμα σε αυτό το ποστ κι εγώ μπορώ να σας δώσω όλες τις πληροφορίες που θα χρειαστείτε! Στη Χαλκίδα έχουμε κάνει και μια πρώτη προσπάθεια για τη δημιουργία ιστοσελίδας.

Πίστευε και μη ερεύνα

Μου ήρθε ένα σχετικά διάσημο e-mail από ένα έμπιστό μου πρόσωπο. Το mail αυτό είχε συνημμένο ένα αρχείο doc στα ελληνικά με το ακόλουθο κείμενο:

"ΧΡΩΣΤΙΚΕΣ Ε
Η παρακάτω είναι μια λίστα χρωστικών ουσιών και προσθέτων για τρόφιμα που εκδόθηκε από το νοσοκομειακό κέντρο του Chaumont της Γαλλίας, βασισμένη σε πληροφορίες που δόθηκαν από το ερευνητικό νοσοκομείο του Villajuir, για να επιστήσει την προσοχή των καταναλωτών στα αποτελέσματα των προσθέτων που χρησιμοποιούνται από τη βιομηχανία τροφίμων."

Ακολουθούσε μια λίστα με τις ουσίες με τον κωδικό Ε100-Ε480 και με κατηγοριοποίηση (αναλόγως με το τι υποτίθεται πως προκαλούν) σε ακίνδυνες, καρκινογόνες, ύποπτες, πεπτική διαταραχή, χοληστερίνη, εντερικές ενοχλήσεις κλπ

Επειδή όταν βλέπεις αρχείο doc μεταφρασμένο στα ελληνικά κράτα και μικρό καλάθι, έκανα μια μικρή έρευνα για την αξιοπιστία του εγγράφου.

Στο πρώτο googlάρισμα, βρίσκω μια συζήτηση όπου ένας κύριος ανέφερε ότι "ρε παιδιά, στο google άμα βάλεις Chaumont - Villajuir βγάζει μόνο ελληνικές σελίδες. Αυτό σημαίνει πως ίσως και αυτές οι ουσίες που λένε ακίνδυνες δεν είναι"...




Αφήνω ένα κενό αγαπητέ αναγνώστη για να συνέλθεις από το σοκ. Γιατί θεωρώ πως ο κοινός νους απαιτεί να καταλάβεις πως ο λόγος που σου βγάζει μόνο ελληνικές σελίδες η εν λόγω αναζήτηση, είναι επειδή υπάρχει ως αναφορά μόνο σε σελίδες που αναπαράγουν το εν λόγω έγγραφο!!!

Αν ψάξεις πληροφορίες για τα Ε, θα οδηγηθείς στον ΕΦΕΤ, τον κρατικό φορέα ελέγχου τροφίμων. Εκεί θα διαβάσεις πως τα Ε είναι οι ουσίες που επιτρέπονται ακριβώς επειδή είναι ασφαλής για τη δημόσια υγεία σε αντίθεση με άλλες που απαγορεύονται. Εκτός βέβαια αν ο ΕΦΕΤ είναι στο κόλπο μαζί με τους εβραίους και τη CIA.
Επίσης μια πολύ διαφωτιστική ιστοσελίδα για τα Ε είναι η food-info.net.


Ψάχνωντας τώρα για το νοσοκομείο του Chaumont, δεν βρήκα τίποτα στο google αλλά ούτε και στη Wikipedia (πηγή: Λίστα με τα νοσοκομεία της Γαλλίας). Τα γαλλικά μου όμως είναι πολύ φτωχά (στη ζητιανιά έχουνε βγει για την ακρίβεια) και θεωρώ σίγουρο πως το Chaumont (μια μικρή πόλη της Γαλλίας η οποία ΟΝΤΩΣ υπάρχει) έχει νοσοκομείο (εδώ έχει νοσοκομείο η Πρέβεζα, γιατί να μην έχει και το Chaumont;).

To Villajuir όμως δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο εκτός από τις αναφορές των ελληνικών ιστοσελίδων περί του θέματος. Οι οποίες είναι ουκ ολίγες αν και κυρίως αναδημοσιεύεται από μπλόγκερς.

Το θέμα δεν είναι αν υπάρχει το Villajuir και το κάθε Villajuir. To θέμα είναι πόσο ευκολόπιστοι πρέπει να είμαστε σε ένα κόσμο όπου το να φτιάξεις ένα έγγραφο που να δείχνει επίσημο, είναι καθαρά ζήτημα ορέξεως και όχι δυνατοτήτων. Βέβαια, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ούτε αυτό δεν έγινε και γι'αυτό μου κινήθηκε η περιέργεια.

Κατα καιρούς έχω λάβει e-mail με διάφορες ανακριβείς πληροφορίες, με τελευταίο τη δήλωση του Κίσινγκερ «Ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι' αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ, δηλαδή, να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, για να μη μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, να μη μας παρενοχλεί στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας για μας, για την πολιτική των ΗΠΑ». Μια δήλωση που, όπως καταλαβαίνεται, δεν έγινε ποτέ.

Την επόμενη φορά που θα μου στείλετε ένα τέτοιο μέιλ, ψάξτε το πριν. Ή γράψτε με κεφαλαία στον τίτλο: "ΓΙΑ ΨΑΞΙΜΟ ΑΠΟ ΕΣΕΝΑ"!

The ultimate Hercules’ celebrity victims list (TUHECEVIL)

Η απόλυτη λίστα επωνύμων θυμάτων του Ηρακλή (ΑΛΕΘΥΤΗ) προσπαθεί να ακολουθήσει την χρονολογική σειρά των γεγονότων. Βασίζεται στο βιβλίο «Ελληνικοί μύθοι» του Ρόμπερτ Γκρέιβς. Αποτελεί φόρο μνήμης στα θύματα του μεγαλύτερου serial killer όλων των εποχών. Να σημειωθεί πως ο Ηρακλής έχει σκοτώσει και πολλά ζώα ή τέρατα της εποχής τα περισσότερα από τα οποία δεν αναφέρονται στην παρακάτω λίστα. Ομοίως δεν αναφέρονται όλοι εκείνοι οι ανώνυμοι που σκοτώθηκαν σε κάποια από τις πολλές πολεμικές εκστρατείες που διεξήγαγε. Ούτως ή άλλως σε αυτόν τον τομέα τον έχουν ξεπεράσει κάποιοι μεταγενέστεροι κατά πολύ (βλ. Χίτλερ, Ναπολέοντας κλπ).

Τα περισσότερα από τα θύματά του πέθαναν α) από φαρμακερό βέλος του, β) από ροπαλιά ή γ) από πολύ ξύλο. Τώρα που παραδίδω την έρευνά μου έχω ήδη μετανιώσει που δεν κράτησα στατιστικά πάνω σε αυτό το θέμα. Η παρούσα λίστα αποτελεί δέσμευση προηγούμενης δημοσίευσης και πνευματικό δημιούργημα της “Civil Mythical Researches Company” ©2007 All rights reserved. Ξεκινάμε:

I. Λίνος, δάσκαλος λύρας του Ηρακλή. Έριξε φάπα στον Ηρακλή κατά τη διάρκεια μαθήματος. Μοιραίο λάθος.
II. Τέρμερος. Διάσημος κακοποιός που σκότωνε με κουτουλιές. Το κεφάλι του Ηρακλή αποδείχτηκε πιο σκληρό.
III. Οι πρέσβεις του Ορχομενού. Ο Ηρακλής τους έκοψε τα αυτιά, τη μύτη και τα χέρια. Τους τα κρέμασε στο λαιμό και τους έστειλε πίσω στην πόλη τους.
IV. Πυραίχμης, βασιλιάς της Εύβοιας. Τον νίκησε κι έβαλε δυο πουλάρια να σκίσουν το σώμα του στα δύο.
V. Έξι γιοι του. Κατά λάθος. Η Ήρα του είχε σαλέψει τα μυαλά. Μεταξύ τους ήταν οι διάδοχοι του θρόνου του Άργους, της Οιχαλίας και της Θήβας.
VI. Δυο ανήψια του, γιοι του Ιφικλή. Στην ίδια περίπτωση με το V.
VII. Μεγάρα, γυναίκα του. Στην ίδια περίπτωση με το V.
VIII. Σαύρος, ληστής.
IX. Όρειος, κένταυρος.
X. Υλαίος, κένταυρος.
XI. Όμαδος.
XII. Ιππολύτη, βασίλισσα των Αμαζόνων.
XIII. Τιτίας, πρωταθλητής της Μαριανδυνίας. Κατά λάθος.
XIV. Σαρπηδόνας, γιος του Ποσειδώνα. Αναιδής.
XV. Πολύγονος, γιος του Πρωτέα. Τον προσκάλεσε σε αγώνα πάλης μαζί με τον αδελφό του.
XVI. Τηλέγονος, γιος του Πρωτέα, αδελφός του Πολύγονου.
XVII. Όρθρος, σκύλος.
XVIII. Ευρυτίων, βοσκός του Γηρυόνη.
XIX. Γηρυόνης, βασιλιάς της Ισπανίας.
XX. Ανταίος, λίβυος γίγαντας.
XXI. Βούστρης, βασιλιάς της Αιγύπτου.
XXII. Τρεις γιοι του Γηρυόνη (ή Χρυσάορα).
XXIII. Ιαλεβίων, γιος του Ποσειδώνα.
XXIV. Δέρκυνος, γιος του Ποσειδώνα.
XXV. Κάκος, γιος του Ήφαιστου και της Μέδουσας.
XXVI. Φαύνος, βασιλιάς.
XXVII. Έρυξ, σικελός παλαιστής και πυγμάχος.
XXVIII. Κρότωνας. Κατά λάθος.
XXIX. Αλκυονέας. Γίγαντας.
XXX. Λάδωνας. Δράκος, φύλακας του Άτλαντα.
XXXI. Περιμήδης, γιος του Ευρυσθέα, βασιλιά των Μυκηνών.
XXXII. Ευρύβιος, γιος του Ευρυσθέα, βασιλιά των Μυκηνών.
XXXIII. Ευρύπυλος, γιος του Ευρυσθέα, βασιλιά των Μυκηνών.
XXXIV. Ίφιτος, γιος του Εύρυτου, βασιλιά της Οιχαλίας.
XXXV. Στιχίος, ερωμένος του (!).
XXXVI. Λιτυέρσης. Γεωργός-δολοφόνος από τις Κελαίνες.
XXXVII. Λαομέδοντας, βασιλιάς της Τροίας.
XXXVIII. Όλοι οι γιοι του Λαομέδοντα, πλην του Πριάμου.
XXXIX. Ευρύπυλος, βασιλιάς της Κω. Γιος του Ποσειδώνα και της Αστυπάλαιας.
XL. Ευρυτίων και τα αδέλφια του. Κένταυροι.
XLI. Εύρυτος. Ανηψιός του βασιλιά της Ήλιδας, Αυγεία.
XLII. Κτέατος. Ανηψιός του βασιλιά της Ήλιδας, Αυγεία.
XLIII. Λέπρεος. Ιδρυτής της ομώνυμης αρκαδικής πόλης.
XLIV. Περικλύμενος και τα αδέλφια του πλην του Νέστορα. Γιοι του Νηλέα, βασιλιά της Πύλου.
XLV. Φυλέας, βασιλιάς της θεσπρωτικής πόλης Εφύρας.
XLVI. Εύνομος. Γιος του Αρχιτέλη, συγγενής του Οινέα. Τον καρπάζωσε πιο δυνατά απ’ ότι άντεχε.
XLVII. Κύαθος, οινοχόος στη Φλυούντα της Πελοποννήσου.
XLVIII. Νέσσος. Κένταυρος.
XLIX. Θειοδάμαντας, βασιλιάς των Δρυόπων.
L. Φύλας, διάδοχος του Θειοδάμαντα.
LI. Κορωνός, βασιλιάς των Λαπιθών του Ολύμπου.
LII. Κύκνος, γιος του Άρη.
LIII. Αμύντορας, βασιλιάς του Ορμένιου. Αρνήθηκε να του δώσει την κόρη του σε γάμο.
LIV. Εύρυτος και ο γιος του. Βασιλιάς της μεσσηνιακής Οιχαλίας.
LV. Λίχας, βοηθούσε τη γυναίκα του Διηάνειρα.
LVI. Πρόνομος, γίγαντας.

Συνολικά 56 επώνυμοι έχασαν την ζωή τους από το πέταλο του Μαλιακού της εποχής εκείνης, Ηρακλή. Ένας στους τρεις περίπου ήταν κακούργος ή μυθικό πλάσμα (γίγαντας, κένταυρος κλπ). Ένα τρίτο ήταν βασιλιάδες που σκότωνε κατά την διάρκεια εχθροπραξιών. Και το άλλο τρίτο ήταν άτομα που έχασαν την ζωή τους επειδή ο Ηρακλής έκρινε βιαστικά, χωρίς να έχει όλα τα στοιχεία, ή και καταλάθος! Μεταξύ των θυμάτων υπήρξαν 11 βασιλιάδες και τουλάχιστο 12 διάδοχοι θρόνων.

Επίσης ο Ηρακλής είχε πάρα πολλές γυναίκες, που και αυτές ίσως κάποτε τις καταγράψω (θα βγαίνουν καμιά ντουζίνα μόνο αυτές που τον παντρεύτηκαν ή του έκαναν παιδιά).

RIP.

TOΡ 5 φαγητό στην Εύβοια

Για τη νέα ανάρτηση του 2012, πατήστε εδώ!

Η Χαλκίδα διαθέτει παγωτά Δωδώνη, Pizza Dominos’, Flocafe, Γρηγόρη, Pizza L’Artigiano, Goodys’ και Pizza Hut. Αλλά οι αλυσίδες δεν παίζουν στο ΤΟΡ 5. Τουλάχιστον όχι σ’ αυτό.

1. Το λιμανάκι
Ψαροταβέρνα στην Αμάρυνθο (30΄, προς νότια Εύβοια) για τους λίγους γνώστες. Μπαίνοντας στην Αμάρυνθο (ή Βάθια) από Χαλκίδα, μετά το ξενοδοχείο Φλοίσβος, δεξιά. Προσοχή στην κατηφόρα μη βρει το αυτοκίνητο. Μόλις φτάσεις παραλία…voila! Ψαράκι δίπλα στο κύμα! Αλλά δεν είναι το κύμα που θα σε ενθουσιάσει. Τιμαί λογικαί. Α! πάρε και τυροσαλάτα!

2. (πως το λένε, ρε γμτ!)
Κοντοσουβλακοπωλείο στη Στενή. Φεύγεις για Βόρεια Εύβοια και στην Αρτάκη κόβεις δεξιά. Είναι πάνω στο δρόμο, στην πλατεία-πάρκινγκ του χωριού, κανά μισάωρο από Χαλκίδα. Το καλύτερο κοντοσούβλι που έχω φάει ποτέ. Και είμαι από Ήπειρο, έτσι; Βάλε και ένα κοκορέτσι και μετά πήγαινε στην πλατεία του χωριού για καφέ. Στο "1786" (μπορεί να κάνω και λάθος το νούμερο). Μαζί με τον καφέ παρήγγειλε και γλυκό. Τούρτα, ή λουκουμάδες ή… είναι όλα τέλεια. Α! αν είναι καλοκαίρι (που είναι), ρίξε πρώτα μια βουτιά στη Χιλιαδού που είναι στη μισή ώρα.

3. Τσαφ
Ουζερί στη Χαλκίδα, απέναντι από τα παλιά ΚΤΕΛ. Το πιο διάσημο σε αυτό το ΤΟΡ-5. Τιμές εντάξει (αν σε λένε Νιάρχο), περιβάλλον μέτριο, θέα μηδέν. Άρα, γιατί το προτείνω; Το βρήκες! Οι καλύτεροι μεζέδες! Παρήγγειλε και ότι οστρακοειδές υπάρχει, κι ας μην έχεις ξαναφάει ποτέ. Κι εγώ πρώτη φορά εκεί έφαγα!

4. Η ζωή εν Χαλκίδι
Το «δι» με γιώτα; Δε θυμάμαι. Πίσω από το Δημαρχείο, μέσα στη στοά. Εντάξει, στα 30 μέτρα είναι η θάλασσα κι εσύ θα κάθεσαι μέσα σε μια στοά. Αλλά το φαΐ προέχει. Και οι τιμές καλές.

5. Τέσκος
Ψαροταβέρνα στην Νέα Αρτάκη. Στην παραλία το προτελευταίο. Η κυρία που διατάζει έχει έντονο ταπεραμέντο, φρέσκο ψάρι και πολύ ωραίους μεζέδες. Και τιμές καταπληκτικές για την περιοχή. Θέα στη θάλασσα (καλά, δεν είναι και οι Μαλβίδες) όταν έχει έρθει το νερό (έχουμε και την παλίρροια, ρε)

Πόσες καλημέρες είπατε σήμερα;

Συνειδητοποιώντας πως στο Λονδίνο είναι φυσιολογικό κάθε πρόταση να συνοδεύεται από κάμποσα thanks, σκεφτόμουν πόσες προτάσεις ευγένειας χρησιμοποιούμε καθημερινά. Προτάσεις που η μόνη τους χρησιμότητα είναι να μας κάνουν ένα μέρος του συνόλου, ένα ευπρόσδεκτο μέλος της κοινωνίας. Αλλά και να δηλώσουν στον αποδέκτη πως, «ναι, κι εσύ ρε φίλε είσαι ένας από μας, σε θέλουμε στην ομάδα μας».

Σήμερα το πρωί μια συνάδελφος μου ευχήθηκε «καλημέρα και καλή εβδομάδα». Υπολόγισα πως λέω καλημέρα στο γραφείο κάθε πρωί με όλους τους συναδέλφους που διασταυρώνομαι. Κατά μέσο όρο 5. Μιλάω στο τηλέφωνο με άλλους 5. Συνδιαλάσσομαι με άλλους 5. Και άλλους 5 το απόγευμα. Σύνολο 20. Λέγονται ενώπιόν μου λοιπόν 40 καλημέρες την ημέρα. Δηλαδή 14.600 το χρόνο. Και 2.080 «καλές εβδομάδες». Και 480 «καλό μήνα». Και 120 (μετρημένα επακριβως!) τηλεφωνήματα ή επισκέψεις για «να τα εκατοστήσεις» και «να χαίρεσαι τ΄όνομά σου». Και 40 SMS (ευτυχώς που εφευρέθηκαν κι αυτά!) κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα.

Πολλή ενέργεια. Για το τίποτα;