Πρωταθλητής

O Oλυμπιακός κατέκτησε το 11ο πρωτάθλημα τα τελευταία 12 χρόνια, και η συζήτηση κάθε σκεπτόμενου φιλάθλου έχει θέμα το δίκαιο της πρότασης αυτής.

Οι ΑΕΚτζήδες θεωρούν πως είναι "ηθικοί νικητές" ή αλλιώς ¨νικητές εντός των αγωνιστικών χώρων".

Τι σημαίνει όμως ηθικός νικητής;
Λογικά σημαίνει πως δεν χρησιμοποίησε ανήθικα μέσα για να κερδίσει το πρωτάθλημα. Είναι το να κάνεις ένσταση αντικανονικής συμμετοχής παίκτη αντιπάλου ομάδας (ο οποίος μάλιστα πρωτοπαίζει εναντίον σου) ανήθικο;
Νομίζω πως όχι.

Και τι σημαίνει νικητής εντός των αγωνιστικών χώρων;
Αν μια ομάδα χάσει στο Καραϊσκάκη από τον Ολυμπιακό έχοντας δεχτεί εκατοντάδες αντικείμενα στο κεφάλι από τους κάφρους της θύρας 7, έχει χάσει εντός του αγωνιστικού χώρου; Αν η αθλητική αρχή μηδενίσει τον (όποιο) Ολυμπιακό για μια τέτοια συμπεριφορά, τότε ο (όποιος) Ολυμπιακός έχει δικαίωμα να ομιλεί για "νίκη εντός του αγωνιστικού χώρου";
Νομίζω πως και πάλι όχι.

Το ποδόσφαιρο, και συγκεκριμένα η οργάνωση του πρωταθλήματος Ελλάδας είναι ένας θεσμός που διέπεται από κανόνες αγωνιστικούς και εξωαγωνιστικούς. Αν ο Τζιόλης δεχτεί 7 κόκκινες κάρτες και δεν παίξει στο μισό πρωτάθλημα, δεν δεχόμαστε πως υπάρχει καμμία αδικία εις βάρος του Παναθηναϊκού ή αλλοίωση της βαθμολογίας του πρωταθλήματος. Αν ο ΠΑΟΚ τιμωρηθεί με 5 παιχνίδια κεκλεισμένων των θυρών, το ίδιο.

Άρα λοιπόν ο Ολυμπιακός εφόσον δίκαια κέρδισε την ένσταση εναντίον του Απόλλωνα Καλαμαριάς, δικαίως στέφεται πρωταθλητής.

ΥΓ. Γαύροι, αδέρφια, φέτος ήμασταν (συνολικά στο πρωτάθλημα) καλύτεροι!

Οι 100 καλύτεροι έλληνες

Μου έκανε μεγάλη εντύπωση η εκστρατεία του Σκαϊ για τον εντοπισμό των 100 μεγαλύτερων ελλήνων. Ο λόγος είναι πως εδώ κι ένα χρόνο αυτή τη δουλειά την κάνω κι εγώ! Ξεκίνησε ως χόμπι (ως συνήθως ήθελα να καταλήξω σε ένα ΤΟΡ-5) αλλά κάποια στιγμή το παράτησα. Είχα φτάσει όμως σε μια μεθοδολογία διαφορετική από αυτή του σταθμού. Συγκεκριμένα, είχα ορίσει 10 τομείς στους οποίους έψαχνα τους 10 πιο αξιόλογους έλληνες όλων των εποχών. Οι τομείς αυτοί είναι:

1. Επιστήμη
2. Φιλοσοφία
3. Πολιτική
4. Στρατηγική
5. Αθλητισμός
6. Λογοτεχνία
7. Τέχνες
8. Οικονομία - Επιχειρηματικότητα
9. Μουσική
10. Υπόλοιπα

Το σχέδιο από το ξεκίνημά του έχει ένα πρόβλημα: τι σημαίνει σημαντικός έλληνας;
Ένας έλληνας είναι σημαντικός όταν είναι σημαντικός για τους υπόλοιπους έλληνες (όπως ο Βενιζέλος) ή όταν είναι σημαντικός για τον κόσμο όλο (όπως ο γιατρός Παπανικολάου);

Αν και το ερώτημα είναι βασικό για τη συνέχιση της αναζήτησης των πιο σημαντικών ελλήνων, προσωπικά επέλεξα να καταγράψω και τις δύο περιπτώσεις. Έτσι κατέληξα (μέχρι στιγμής) στις εξής ΤΟΡ προσωπικότητες από κάθε τομέα:

1. Επιστήμη: Θουκυδίδης (αδυναμία μου) με α' αναπληρωματικό τον Δημόκριτο

2. Φιλοσοφία: Σωκράτης

3. Πολιτική: Καποδίστριας (α΄αλλαγή ο Περικλής)

4. Στρατηγική: Μέγας Αλέξανδρος (αναπληρωματικός ο μπαμπάς του, Φίλιππος ο Β')

5. Αθλητισμός: Πύρρος Δήμας, ο μόνος έλληνας που κυριάρχησε σε παγκόσμιο επίπεδο σε όλη του την καριέρα (αλλαγές οι Νίκος Γκάλης, Διαγόρας ο Ρόδιος)
6. Λογοτεχνία: Αισχύλος (ο πρώτος θεατρικός συγγραφέας - οι άλλοι έγραφαν ποίηση)
7. Τέχνες: Φειδίας (δεν συγκρίνεται με κανέναν άλλο σε δημοτικότητα. 2ος μάλλον ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος) 8. Οικονομία - Επιχειρηματικότητα: Αριστοτέλης Ωνάσης

9. Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
10. Υπόλοιπα: ;

Ντόπα

Η εθνική ομάδα άρσης βαρών (η μόνη εθνική που έχει βγει πρώτη σε παγκόσμιο) ήταν ντοπέ. Πού είναι τώρα οι δημοσκοπήσεις να μας πουν πόσοι το περίμεναν; Και ακούω και αντιδράσεις του στυλ "μα όλοι παίρνουν και μόνο εμάς κυνηγάνε!".

Λοιπόν, για σας που θέλετε να είστε υπερήφανοι που είστε έλληνες και ένας όμοιός σας (έστω και με το επίθετο Καχιασβίλι) παίρνει χρυσά μετάλλια στους ολυμπιακούς, καλά έκαναν τα παιδιά και χαπακώνονταν. Για μένα που δεν με ενδιαφέρει τι σημαία κουβαλάει ο κάθε χαπάκιας, όχι.

Εγώ είμαι κατά του αντιντόπιγκ. Όχι του ντόπιγκ. Έτσι κι αλλιώς οι ολυμπιακοί και ο πρωταθλητισμός στηρίζονται στην πώληση του θεάματος και του ρεκόρ. Θα τους έβλεπα με την ίδια ευχαρίστηση και αν επισίμως όλοι είναι ντοπέ. Γιατί να κρυβόμαστε; Και ίσως τότε οι φαρμακευτικές εταιρείες, με απόλυτη διαφάνεια, μπορούσαν να ελεγχθούν για τα αποτελέσματα των σκευασμάτων τους πάνω στον άνθρωπο. Όπως όλα τα άλλα φάρμακα.

Athens Voice - Lost 1-0

Καταπνίγω τη διάθεσή μου να γράψω για το 4-0 της ΑΕΚ και σας ενημερώνω για κάτι συγκλονιστικότερο: Το Athens Voice (ίσως και ο Μάκης) ξέρει τι γίνεται στο Lost!

Συγκεκριμένα στο τεύχος 27/3-2/4 και σε αφιέρωμα που κάνει στο Lost, υπάρχει ένθετο με τίτλο "Με χρονολογική σειρά:" το οποίο ξεκινά ως εξής:

"1960-1975: Η μητέρα του Μπεν στρατολογείται στο νησί απ'τους DHARMA, για να δουλέψει πάνω στο μηχάνημα του χρόνου. Μετά από χρόνια δοκιμών κι αφού έχει εγκαταλείψει τις ελπίδες για τις ιδιότητές του, έχει επίσης γνωρίσει τον Ρίτσαρντ, αρχηγό των "άλλων", ο οποίος της διηγείται ιστορίες για τα φοβερά πειράματα των DHARMA στους ανθρώπους του, που κατέληξαν στο θάνατο. Η μαμά του Μπεν μισεί το DHARMA και βάζει σκοπό να το καταστρέψει. Αλλά αντί να φύγει απ'το νησί και να εξαγριώσει το DHARMA, αποφασίζει να χρησιμοποιήσει το μηχάνημα για να πάει πίσω στο χρόνο, στο σημείο που ήρθε στο νησί. Κατ' αυτό τον τρόπο θα φαινόταν στον έξω κόσμο σαν να μην εγκατέλειψε ποτέ το νησί."...
[ http://www.athensvoice.gr/articles/av,14908,LOST.html ]



Πέρα από τις τρελές συζητήσεις που σηκώνει η παραπάνω παράγραφος (η οποία ακολουθείται από άλλες εξίσου σημαντικές) αναρωτιέμαι ποιες είναι οι πηγές της αρθρογράφου. Και για να μην αναρωτιέμαι έστειλα ένα mail στην Athens Voice και ρώτησα. Και αναμένω απάντηση.

Πάντως η θεωρία που αναπτύσεται είναι πολύ πειστική...

Ασφαλιστικό

Πολλοί λένε πως οι ΔΕΗτζήδες κάνουν απεργία με ένα όπλο που δεν έχει καμία άλλη ομάδα εργαζομένων: το ρεύμα. Για την ακρίβεια: την απουσία του. Η κυβέρνηση όμως (δικαίως κατ'εμέ) είπε πως δεν μασά από πολιτικά κόστη (sic) και υπεραμύνεται ενός (πάλι κατά τη γνώμη μου - δικό μου blog είναι) καλού νομοσχεδίου.

Ομοίως υπεραμύνεται και ένα πλούσιο γαλατικό χωριό που λέγεται Τράπεζα της Ελλάδας. Ο πρόεδρός τους μας ενημέρωσε πως είναι οι μόνοι που πληρώνουν τόσο μεγάλο ποσοστό ασφαλίστρων (12.5% αν ενθυμούμαι καλώς). Η κυβέρνηση εντέχνως διοχέτευσε στον τύπο τα μεροκάματα των γαλατών που μαζί με τα επιδόματά τους έδειξαν πως αν είναι να πάτε σε βουλευτή να βολέψει το παιδί με ρουσφέτι, πείτε του να το βάλει σε αυτό ακριβώς το χωριό. Κι ας είναι και σε καλύβα μπροστά μπροστά, προς τη μεριά του Πετιμπόνουμ. Αξίζει για τα διχίλιαρα το μήνα.

Η ίδια κυβέρνηση που υπεραμύνεται ενάντια όλων αυτών, έδειξε μια λανθάνουσα υποχωρητικότητα σε ένα μόνο κλάδο εργαζομένων: τους δημοσιογράφους. Αλλά βέβαια, καλά με τις διακοπές ρεύματος και την τεράστια ζημιά στην ελληνική οικονομία, αλλά πως να αντέξεις δύο συνεχόμενες τετάρτες χωρίς ενημερωτικές εκπομπές;;;; Κυβέρνηση είναι κι αυτή, έχει ένα όριο. Κι έτσι η συμπαθής (ούτε μεταξύ τους) τάξη των δημοσιογράφων απέκτησε στο νέο νομοσχέδιο το δικό της ολοκαίνουριο ταμείο. Και φυσικά κανείς δεν ασχολήθηκε με αυτό το μικρό ολίσθημα. Κανείς; Κανείς δημοσιογράφος. Άρα κανείς.

Κι εδώ θα αναγκαστώ να κάνω αυτό που σιχαίνομαι: θα γράψω με μεγάλα γράμματα ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ. Πρέπει όλοι να μάθουν τι συμβαίνει και ποιος κυβερνάει. Δυστυχώς, δεν υπάρχει άλλος τρόπος να μαθευτεί.

Και για σας κυρία κυβέρνηση, ντροπή.

ΥΓ Μετά από αυτό, συμφωνώ κι εγώ με τους ΔΕΗτζήδες, τους Τραπεζοελλαδίτες και με μας τους μηχανικούς (δεν είμαστε καλύτεροι) οι οποίοι, έτσι, γουστάρουμε ρε παιδί μου, να έχουμε δικό μας ταμείο. Έστω και brand new.

TOP 5 αγαπημένων βιβλίων

1. Γυρίστε τον γαλαξία με οτοστόπ, του Douglas Adams.

Οι ατάκες του βιβλίου έχουν γίνει διάσημες και ακούγονται ακόμα σε σκοτεινά μπαρ μετά από πόση κοκτέιλ. Πολύ γέλιο και επιστημονική φαντασία.

2. Το λάθος, του Αντώνη Σαμαράκη

Το καλύτερο αστυνομικό που γράφτηκε ποτέ.

3. Η αυτοβιογραφία του φωτός, του Γιώργου Γραμματικάκη.

Η εκλαϊκευμένη επιστήμη στην καλύτερή της στιγμή. Για μένα που είχα βασικές γνώσεις (α' δέσμης) ήταν ό,τι καλύτερο.

4. Κώδικες και μυστικά, του Simon Singh.

Για μένα που έχω ένα κόλλημα με την κωδικοποίηση και το σπάσιμο κωδίκων, ήταν αριστούργημα. Ιστορική αναδρομή στην εξέλιξη των κωδίκων με υπέροχες ιστορίες των πρωταγωνιστών της εξέλιξης της κωδικοποίησης. Φτάνει μέχρι τους υπολογιστές και εξηγεί πόσο "ασφαλείς" είναι.

5. Η παράξενη διαθήκη, του Ιούλιου Βερν

Έχοντας διαβάσει περίπου 20 βιβλία του Βερν στα νιάτα μου (τα περισσότερα από έναν συγγραφέα) έπρεπε να βάλω εις μνήμην κι ένα δικό του μυθιστόρημα. Θα μπορούσαν να μπουν κι άλλα όπως οι "Περιπέτειες κινέζου" αλλά σηκώνει συζήτηση ποιο ήταν το καλύτερο...

ΠΟΣΑ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ;

Ένας φίλος μού είπε πως ένας μέσος άνθρωπος, πέρα από τη δουλειά του, προλαβαίνει να ασχοληθεί με 2, το πολύ 3 βασικά πράγματα στον ελεύθερο χρόνο του. Πχ με το ποδόσφαιρο και τις μοτοσυκλέτες, ή με τη μουσική και τη μπιρίμπα. 2 το πολύ 3. Και να είναι καλός. Εγώ τι έχω πάθει;

Ασχολούμαι με άπειρα διαφορετικά πράγματα και συνήθως είμαι καλός σ'αυτά. Προσοχή όμως! Ποτέ δεν είμαι ο καλύτερος! Πάντα είμαι ένα (ή αρκετά) κλικ παρακάτω από αυτό το στάδιο. Παραμένω ερασιτέχνης και εραστής των χόμπι μου.

Οι τελευταίες ενασχολήσεις μου:

Μπριτζ, στο σύλλογο μπριτζ Χαλκίδας (Ένα χωρίς ατού λέμεεεεεεεε!) Είμαι ακόμα μαθητής.

Diplomacy, διαδικτυακό επιτραπέζιο στο καλύτερο παιχνίδι διπλωματίας και δολοπλοκιών που έγινε ποτέ

Λονδίνο, οργανώνοντας ταξίδι με ένα μόνο μέσο: το internet!

Tribalwars, το Age of Empire των εργαζομένων!

Οι εργολάβοι, κατασκευάζοντας το πρώτο δικό μου επιτραπέζιο για ενήλικες

Prison Break, διάλειμα μέχρι να ξαναρχίσει το Lost!

Νεκρή φύση σε χαντάκι, θεατρικό (αστυνομικό) του Augusto Paravidino. Θα το ανεβάσουμε με τη θεατρική ομάδα στη Χαλκίδα, αλλά επειδή μας πρόλαβε ο Πυρπασόπουλος (σύμπτωση;), μπορείτε να το δείτε στην Αθήνα από 22/1. Μιλάμε για καταπληκτικό κείμενο.

Τουρνουά Texas hold'em, στο betoto.com. Με ή χωρίς λεφτά, το καλό πόκερ είναι πόρωση!

Remote, αστυνομικό manga και Χ-men comic books για το βράδυ πριν τον ύπνο.

Ποδόσφαιρο, ψάχνοντας μια καλή παρέα για 5Χ5!

Δεν έχετε χρόνο για ταξίδιά; Επισκεφτείτε το Panoramio! Θα είναι σαν να πήγατε εκεί! (ο γράφων αποτελεί έναν από τους χιλιάδες ταπεινούς συνεισφέροντες του σάιτ.

Λογοτεχνία. Γράφουμε κι ένα πεζογράφημα (μαζί μ΄άλλους 6!), έτσι για να γουστάρουμε!

Για όλα αυτά τα θέματα (όπως και επί παντός επιστητού) ρωτάτε τον ειδικό: εμένα! (και επίσης αυτοί είναι και οι λόγοι που χάθηκα απο τα blog!)

Σπύρος Λούης

Διαβάστε εδώ την ιστορία του μεγάλου αυτού έλληνα.


Μπορείτε μετά να αντιπαραβάλλετε με αυτή του Κώστα Κεντέρη.

Κυκλοφοριακό

Γίνεται μια μεγάλη συζήτηση στο Βήμα περί κυκλοφοριακού στο http://www.vimaideon.gr/forums/Forum.aspx?g=posts&t=119

Το βασικό θέμα που συζητείται είναι "Διόδια στο κέντρο;". Το Λονδίνο έχει βάλει κι έχει δει βελτίωση (για την ακρίβεια έχουν δει βελτίωση αυτοί που μπορούν να πληρώνουν τα διόδια). Επειδή είμαι ανάμεσα στα ακριβά διόδια και τα καθόλου διόδια, θα πρότεινα διόδια στα 2€, με σύγχρονα μέσα πληρωμής (αυτόματα - χωρίς βγάζω χεράκι - παίρνω χαρτάκι - παίρνω ρέστα) ώστε να μην αποκλειστούν οι ασθενέστεροι οικονομικά από το κέντρο. Άλλωστε το νόημα είναι να μην παίρνεις το αυτοκίνητο για ψύλλου πήδημα. Τα έσοδα να πηγαίνουν σε έργα βελτίωσης του κυκλοφοριακού (πάρκιν - λεωφορειόδρομοι - πεζοδρομήσεις). Δεν το συζητώ πως τα 2€ θα τα πληρώνουν και τα ταξί.

Άλλο ένα σημαντικό θέμα είναι οι λεωφορειόδρομοι. Ένα μέτρο που λειτουργεί σε όλο τον κόσμο αλλά όχι στην Ελλάδα. Κι εδώ νομίζω πως τα πράγματα είναι απλά: ένας αστυνομικός μέσα σε κάποια λεωφορεία ο οποίος θα γράφει όσους είναι μέσα στον λεωφορειόδρομο, καθώς και με διπλά πρόστιμα αυτούς που είναι παρκαρισμένοι μέσα σε αυτόν. Και το κυριότερο: θα γράφει και αυτούς που με αλάρμ κάθονται μέσα στα αυτοκίνητά τους διπλοπαρκαρισμένοι και περιμένουν τη γυναίκα τους που ψωνίζει δίπλα εσώρουχα.

Αυτό το τελευταίο είναι ένα από τα πιο βασικά προβλήματα και σε επαρχιακούς δήμους. Τα διπλοπαρκαρισμένα. Αυτά που δεν τα γράφει κανείς. Και ειδοκότερα αυτά με τα αλάρμ και τον οδηγό μέσα. Που κλείνουν μια από τις 2 ή 3 λωρίδες βασικών αρτηριών και φεύγουν μετά από παρατήρηση. Πρέπει να τιμωρούνται παραδειγματικά. Όχι να τους διώχνουν και να ακούς το "αν δω μπάτσο θα κάνω ένα κύκλο και θα ξανάρθω εδώ - μη χαθούμε, ε;". Κλασικά παραδείγματα στα Ιωάννινα, στη Χαλκίδα, στην Πατησίων, στην Τσιμισκή στη Θεσσαλονίκη. Φαντάζομαι, παντού.


Άλλο αγαπημένο μέτρο, η δημιουργία ποδηλατοδρόμων. Όπου γίνεται. Το σίγουρο είναι ότι γίνεται στα καινούρια σχέδια πόλης. Πείτε, "εντάξει, στους στενούς δρόμους των παλιών κέντρων, το χάσαμε το τρένο". Αλλά στις νέες γειτονιές τι γίνεται; που είναι οι φαρδιοί δρόμοι; τα φαρδιά πεζοδρόμια; οι ποδηλατόδρομοι; η πρόβλεψη χώρων στάθμευσης; Δε βάζουμε μυαλό κι αυτό είναι που μου τη δίνει περισσότερο!

Τελευταίο μέτρο που σχετίζεται έμεσα με το κυκλοφοριακό: η απελευθέρωση των πεζοδρομίων. Ο πεζός πρέπει να μπορεί να περπατά απρόσκοπτα σε ευθεία χωρίς ζιγκ ζαγκ λόγω τραπεζοκαθισμάτων, μοτοσυκλετών, πινακίδων καταστημάτων, στύλων της ΔΕΗ, αυτοκινήτων πάνω σε διαβάσεις ή συμβολές οδών. Την επόμενη φορά που θα περπατήσετε, μετρήστε πόσα ζιγκ ζαγκ κάνατε και πόσες φορές στριμωχτήκατε λόγω όλων των παραπάνω. Και μετά αρχίστε τη γκρίνια (σαν εμένα).

Όλα τα παραπάνω είναι απολύτως βασικά (και απαραίτητα) για να ξεκινήσει η ομαλή κυκλοφοριακή λειτουργία μιας πόλης. Και ας ξεκινήσουν από τις βασικές αρτηρίες. Δεν μιλάμε για καμμένες περιπτώσεις όπως Κυψέλη ή το κέντρο της Χαλκίδας το οποίο (ω! ουρανοί!) συνεχίζει να χτίζεται με τετραώροφες πολυκατοικίες σε δρόμους πλάτους 5 μέτρων! (δε μαθαίνουμε τίποτα γμτ μου!)

Και όλα αυτά είναι τα πρώτα πράγματα που θα κάνω μόλις με ψηφίσετε για νέο σας δήμαρχο. Σε όποια πόλη κι αν είστε!

Quiz: Οι πειρατές

Στο νησί Σαν Χουάν έχουν το λημέρι τους 10 φοβεροί πειρατές. Το τελευταίο τους ρεσάλτο τους απέφερε 100 ολόχρυσα νομίσματα!


Είναι και οι 10 πολύ καλοί στη δουλειά τους αλλά όχι εξίσου φοβεροί. Γι’ αυτό έχουν μια ιεραρχία (από τον 1ο, τον ανώτερο, έως τον 10ο ). Έχουν επίσης εφεύρει ένα παράξενο αλλά αποτελεσματικό τρόπο μοιράσματος της λείας τους. Ο τρόπος αυτός είναι ο εξής:


Ο 1ος στην ιεραρχία πειρατής προτείνει έναν τρόπο μοιρασιάς της λείας, ανάμεσα στους 10 πειρατές (πχ «εγώ θα πάρω 55 χρυσά και οι υπόλοιποι 9 από 5»). Αφού τεθεί η πρόταση, όλοι οι πειρατές ψηφίζουν υπέρ ή εναντίον της.
Αν η πρόταση υπερψηφιστεί τουλάχιστο από τους μισούς, τότε εφαρμόζεται και ακολουθεί τσιμπούσι.
Αν όχι, ο πειρατής που κατέθεσε την πρόταση πετιέται στα σκυλόψαρα (παρότι ήταν ο 1ος στην ιεραρχία!!!). Κατόπιν καταθέτει πρόταση ο 2ος στην ιεραρχία πειρατής κ.ο.κ.

Το ερώτημα είναι: Αν ήσασταν εσείς ο 1ος στην ιεραρχία, ποια θα ήταν η καλύτερη προσφορά που θα μπορούσατε να κάνετε ώστε να πάρετε το μέγιστο αριθμό νομισμάτων και να μη σας πετάξουν στα σκυλόψαρα;

Σημ. Tα κριτήρια ψήφου των πειρατών είναι ιεραρχικά: 1ο Να επιζήσουν, 2ο να πάρουν όσο το δυνατόν περισσότερα χρυσά. Αν δεν είναι δυνατόν να πάρουν κανένα χρυσό, τότε τους αρέσει να βλέπουν πειρατές να πετιούνται στα σκυλόψαρα!

Όλοι οι πειρατές έχουν εξαιρετική ευφυία (δηλ. μπορούν πολύ εύκολα να λύσουν το παρών πρόβλημα). Γι’ αυτό και ξέρουν τι ακριβώς τους συμφέρει να υπερψηφίσουν και τι όχι!

Αγαπημένες συνήθειες...

Υπάρχει άλλο ζευγάρι που όταν παραγγέλνει πίτσα, παίρνει από δύο διαφορετικές πιτσαρίες; Εγώ θέλω λεπτή ιταλική ζύμη με υπέροχα υλικά, ψημένη σε φούρνο με ξύλα… Εκείνη θέλει Pepperoni Classic από την Domino's!

Αν δεν ήσασταν έλληνες...

...τι θα θέλατε να ήσασταν;

Επειδή το μπλογκ είναι δικό μου και γουστάρω, ψηφίζω πρώτος:

Ιταλός!
Μεγαλωμένος στη Ρώμη με ρίζες στο Νότο. Να πίνω καταπληκτικά κρασιά, πίτσες τρελές, γενικά φοβερό φαγητό, ωραίες γυναίκες, ζεστό κλίμα, σούπερ ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα, πανέμορφη γλώσσα, κουλτούρα, Άλφα Ρομέο, (σταματήστε με γιατί θα γράφω για πολύ ώρα!)
Επίσης, Επειδή το μπλογκ είναι δικό μου και γουστάρω, ψηφίζω και δεύτερη χώρα (προσοχή: αυτό το δικαίωμα το έχω μόνο εγώ! εσείς θα ψηφίσετε μία!):

Ιρλανδός!

Δεν ξέρω από που, με τρελή μπίρα, μονίμως αδικημένος από τον μεγάλο μπαμπούλα δίπλα (βλ. Μ.Βρετανία) και γι' αυτό χαλκευμένος με ιδανικά και αξίες, με καταπληκτικούς λογοτέχνες και απέραντο πράσινο. Και νησιώτης. (είναι φανερό πως έχω πωρωθεί με όλες αυτές τις ταινίες που έχω δει για τον αγώνα της ανεξαρτησίας)

Δωρεάν εκμάθηση της προπαίδειας

Κάθε Κυριακή βράδυ στις αθλητικές εκπομπές, η ΑΕΚ και ο Λορέντσο Σέρα Φερέρ σας μαθαίνουν την προπαίδεια. Απλώς παρακολουθήστε τον βαθμολογικό πίνακα στη γραμμή που γράφει "ΑΕΚ". Μια ευγενική χορηγία του Ντέμη Νικολαϊδη και της παρέας του.

Forward...

Γενικά πολλά μέϊλ κάνουν την εμφάνισή τους στη διεύθυνσή μου με μόνη ανάγκη τους να τα προωθήσω. Μου το θύμησε αυτό εδώ το ποστ στο siteseein'. 'Aλλα με παρακαλούν (για οικολογικούς λόγους, για ένα παιδάκι που θέλει αίμα, για να δείξω πόσο νοιάζομαι τους φίλους μου κλπ) και μερικά με απειλούν: "Αν το στείλεις σε 10 ανθρώπους θα έχεις ευτυχία για 10 χρονια. Αν όχι θα σε βρει κακό!"Δεν έχω καταλάβει ακόμη το σκοπό τους αλλά φαντάζομαι πως πρόκειται για εταιρείες ή άτομα που μαζεύουν ηλεκτρονικές διευθύνσεις για εμπορικούς λόγους.

Ποδοσφαιρικοί αστικοί μύθοι

Έχοντας παρακολουθήσει το ματς Ολυμπιακού – Λάτσιο την προηγούμενη Τρίτη, παρατήρησα τα εξής:

1. Ο μύθος της ανετοιμότητας
Πασίγνωστος μύθος που χρησιμοποιήθηκε και σε αυτό το ματς από τον δημοσιογράφο που το κάλυπτε. «Η Λάτσιο έχει παίξει 4 ματς ενώ ο Ολυμπιακός μόνο ένα» μας ενημέρωσε κατόπιν εορτής, αφού δηλαδή είχε λήξει. Προφανώς αν το γκολ της Λάτσιο είχε σφυριχτεί οφσάιτ, θα ήταν κατάθεση ελληνικής ψυχής. Επίσης, οι υπόλοιπες ανέτοιμες ελληνικές ομάδες έκαναν το πρωτόγνωρο 5 στα 5 ακριβώς την επομένη. Αλλά βέβαια αυτές είχαν κάνει και μια προπόνηση παραπάνω.

Θα δεχτώ το δέσιμο που χρειάζεται μια ομάδα με τους νέους της παίκτες. Θα δεχτώ διαφορά φάσης στους Ρώσους σε αυτό τον τομέα, που βρίσκονται στη μέση του πρωταθλήματος. Αλλά δεν δέχομαι διαφορά στα 3 περισσότερα επίσημα ματς της Λάτσιο! Ούτε στα 6 της Μπλάκμπερν!


2. Ο Τάκης έπαιξε πολύ πίσω.
Ο Σάββας Θεοδωρίδης εξεπλάγην που ο Ολυμπιακός ήταν στημένος τόσο πίσω. «Με τη Ρεάλ δηλαδή που θα κάθονται;» ακούστηκε να λέει. Καθώς και «δεν είμαι χθεσινός. Βλέπω 50 (αν θυμάμαι καλά) χρόνια μπάλα!». Ίσως θα έπρεπε να μην σχολιάσω το τελευταίο (μ’ αυτή τη λογική κάθε 60χρονος ποδοσφαιρόφιλος είναι έτοιμος να κοουτσάρει τον Ολυμπιακό – δεν άντεξα, σχολίασα). Αλλά το ότι ο Ολυμπιακός ήταν στημένος πίσω, το είπε και ο Ίβιτς καθώς και οι 5 γαύροι της παρέας που βλέπαμε το ματς.

Θα σημειώσω πως μια ομάδα που ανέβηκε και πρέσαρε ψηλά ήταν ο ΟΦΗ στο Καραϊσκάκη. Έφαγε 6. Κατά τύχη. Έπρεπε να φάει 10. Βέβαια η διαφορά ΟΦΗ – Ολυμπιακού δεν είναι η διαφορά Ολυμπιακού – Λάτσιο. Γι’ αυτό κατά την γνώμη μου, μ’ένα παρόμοιο μαρκάρισμα ο Ολυμπιακός θα έτρωγε κατά μέσο όρο 3. Οι αμφισβητίες να θυμηθούν τις 5 κάθετες μπαλιές προς τους επιθετικούς της Λάτσιο στο α΄ ημίχρονο. Τις οποίες με δυσκολία πρόλαβε η άμυνα ή ο Νικοπολίδης. Κι αυτά με απόσταση Νικοπολίδη – άμυνας στα 5-10 μέτρα. Φαντάζεστε να ήταν 15; Θα είχαμε 5-6 τετ-α-τετ. Μόνο στο α’.

Η 4η διάσταση

Πολλές φορές στη ζωή μου έχω συνειδητοποιήσει πόσο διαφορετικές απόψεις είχα για κάποιο θέμα πριν από ένα χρονικό διάστημα. Στην πορεία μου ως άνθρωπος ακούγοντας νέες ιδέες και προτάσεις, έπαιρνα αυτά που εγώ θεωρούσα σωστά και αληθινά και δημιουργούσα μια δική μου άποψη για κάθε θέμα ή αποκρυστάλλωνα μια ήδη υπάρχουσα. Μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία θεωρώ πως γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος μεν, αλλά είναι όλο και πιο δύσκολο, όσο προχωράει ο χρόνος, να αναθεωρήσεις εκ βάθρων μια άποψή σου.

Όπως η αλλαγή μιας εκ των τριών διαστάσεων του χώρου επιδρά καταλυτικά στην έκβαση ενός γεγονότος, έτσι και η αλλαγή της 4ης διάστασης (του χρόνου) επιδρά καταλυτικά πάνω στη σκέψη και την ύπαρξή μας. Αν εγώ ερωτεύτηκα τρελά τη γυναίκα μου το Φεβρουάριο του 2003, δεν είναι καθόλου βέβαιο πως θα συνέβαινε το ίδιο ένα χρόνο νωρίτερα ή ένα χρόνο αργότερα. Γι’ αυτό και μια απόφαση που θεωρείς απόφαση ζωής σήμερα μπορεί να την θεωρήσεις τελικώς «σωστή», κοιτώντας τη μετά από 10 χρόνια, ή «λανθασμένη», κοιτώντας τη μετά από 20 χρόνια. Κι αυτό γιατί το οπτικό πρίσμα μέσα από το οποίο την κοιτάμε αλλάζει.

Αναλογιζόμενος τα όσα πράτταμε ως μαθητές, ένας παλιός μου συμμαθητής, μου είπε κάποτε: «Τελικά, δεν περνούσαμε καλά μ’ αυτά που κάναμε τότε». Κι όμως! Ήμαστε μια ευτυχισμένη παρέα παιδιών και αυτό είναι κοινώς αποδεκτό μεταξύ μας. Το να κρίνεις τις πράξεις μιας ορισμένης χρονικής περιόδου με τα κριτήρια μιας άλλης (εν προκειμένω, του σήμερα) είναι, εκτός από άδικο, ανώφελο.


(Σημ.: Γράφτηκε πριν από ένα περίπου χρόνο)

Αχταρμάς

Ο Σεπτέμβρης έχει φθάσει εδώ και αρκετό καιρό κι εγώ δεν υπήρξα συνεπής με το ραντεβού μου. Τι κι αν τα δελτία του sitemeter έδειχναν 30 ολόκληρους (ελπίζω) ανθρώπους τη βδομάδα να ελέγχουν για επανεμφάνιση του civil; Εγώ τίποτα. Κλεισμένος στο χωριό μου (βλ. τη νέα μου πόρωση/παιχνίδι γραφείου – www.tribalwars.net) δεν έδινα σημασία σε όσα γινόταν γύρω μου. Και να πεις ότι δεν έζησα πράγματα που θέλησα να μοιραστώ; Κάθε άλλο!

• Καταρχήν έχω (όπως πάντα) μια θεωρία για τις πυρκαγιές που έκαψαν τη μισή χώρα.

• Είχα μια θεωρία για τα αποτελέσματα των εκλογών η οποία δικαιώθηκε. (Και δε θέλω ατάκες για «μετά Χριστόν προφήτες» και τέτοια παλιομοδίτικα)

• Είδα το “Departed” και τον «Πληροφοριοδότη», δύο από τις καλύτερες ταινίες του αιώνα (δηλαδή της τελευταίας 6ετίας, αλλά «του αιώνα» ακούγεται πιο εντυπωσιακό.

• Ίδρυσα των Σύλλογο Ποδηλατιστών Χαλκίδας του οποίου ανακηρύχθηκα και πρώτος πρόεδρος (τώρα μόλις)

• Θυμήθηκα το πόσο ωραίο είναι να παίζεις επιτραπέζια παιχνίδια στρατηγικής παίζοντας τη μέρα των εκλογών «Die macher».

• Έβγαλα εισιτήρια για το Παναθηναϊκός – Αρτμίντια Μπρατισλάβας για να κάνω παρέα στον κουνιάδο μου. Αν και ΑΕΚτζής θα υποστηρίξω εκείνη τη μέρα το βάζελο.


ΘΕΩΡΙΑ:
Γενικά έχω παρατηρήσει πως αν οι συνθήκες με κάνουν να παρατήσω για ένα ικανό χρονικό διάστημα μια ασχολία με την οποία έχω πωρωθεί, τότε η πώρωση αυτή εξασθενεί.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ:
Πριν τις εξεταστικές, έσβηνα ανεξαρτήτως πώρωσης, όλα τα παιχνίδια από τον υπολογιστή (μπας και στρωθώ να διαβάσω). Μετά την εξεταστική, μου ήταν πολύ δύσκολο να πάρω απόφαση να ξαναεγκαταστήσω ένα παιχνίδι για το οποίο προηγουμένως δεν κοιμόμουν (και είχα και φυλαγμένα τα save).
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ:
Ε, έτσι και με το μπλογκ!



Άρθρα Προσεχώς:

• TOΡ 5 φαγητό στην Εύβοια
• The ultimate Hercules’ celebrity victims list
• Η 4η διάσταση

Καλό Καλοκαίρι

Συγγνώμη σε όσους έστειλαν σχόλιο και δεν τους έχω απαντήσει ακόμη...

ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ!

K.O.K.

Αρθρο 43 παρ.1 και 3
Αν συμβεί ατύχημα υποχρεούσαι να σταθμεύσεις αμέσως το όχημα. Δεν το αφήνεις εκεί που τράκαρες!
Ξεχάστε αυτά που σας λένε οι ασφαλιστές.
Ποινή: φυλάκιση τουλάχιστο 1 μήνα και αφαίρεση άδειας 1-3 μήνες που επιβάλλεται ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ!


Ήταν μια ευγενική χορηγία του Civil προς τους έλληνες αυτοκινητιστές.

To πρώτο μου αυτοκίνητο

Καλοκαίρι του δυο χιλιάδες κάτι, κι εγώ μόλις έχω πάρει το πρώτο μου αυτοκίνητο. Μια τρίπορτη Άλφα 145. Η ώρα έχει πάει εφτά και ο ιδρώτας με έχει λούσει. Το ωράριο του εργοταξίου είναι σκληρό, έξι μέρες τη βδομάδα δε φεύγω ποτέ πριν τις εφτά, αλλά το μόνο που σκέφτομαι είναι πως σε 28 λεπτά θα βρίσκομαι στην αγαπημένη μου παραλία, που είναι αγαπημένη μου, βασικά επειδή είναι στα πέντε λεπτά από το σπίτι μου.

Ανοίγω τα παράθυρα τέρμα, η Άλφα δεν έχει αιρκοντίσιον, λεπτομέρειες για μεταχειρισμένο του ’95-μόνο 55000 χιλιόμετρα–ευκαιρία, και ξεχύνομαι στην άσφαλτο. Τα πρώτα δύο χιλιόμετρα είναι μέσα στο χωριό αλλά ποτέ δεν έχει κίνηση τέτοια ώρα, μόνο λίγο παρακάτω οι μαλάκες οι βοσκοί πιάνουν όλο το δρόμο με τα πρόβατα. Στα πρώτα μέτρα έχω πιάσει τα 100, τρέχω αλλά προσέχω, δεν είμαι κανένας παλαβιάρης, απλώς μου αρέσει και η ταχύτητα. Η άκρη του ματιού μου πιάνει μια κίνηση μέσα σε μια αυλή, ένα μωρό, όχι πολύ μωρό γιατί περπατάει, μάλλον τρέχει, τρέχει προς την πόρτα, παίζει, αλλά ο μαντρότοιχος είναι ψηλός και η πόρτα κλειστή, που θα πάει, ο πατέρας του, μάλλον ο πατέρας του, τρέχει ξωπίσω του, γιατί τρέχει; - η πόρτα είναι κλειστή – όχι η πόρτα είναι ανοιχτή! , το κοριτσάκι τρέχει, το κοριτσάκι τρέχει προς το δρόμο κι εγώ δεν έχω χρόνο, δεν έχει καν σημασία να φρενάρω, δεν προλαβαίνω, θα το σκοτώσω, θα σκοτώσω ένα μικρό κοριτσάκι που αποφάσισε να τρέξει, βλέπω ήδη τον πατέρα της πάνω στο πτώμα του κοριτσιού του, να κλαίει, να σφαδάζει, η μάνα, οι παππούδες, οι γείτονες, όλοι όσοι ήταν στην αυλή με βρίζουν, με καταριούνται – δε με νοιάζει, κοιτάω το κοριτσάκι – είναι πανέμορφο (πώς να μην είναι;) – λέω: «να την πάμε γρήγορα στο νοσοκομείο», αλλά ο πατέρας δεν μου απαντάει, μόνο την αγκαλιάζει και κλαίει, κλαίει, και στην κηδεία κοιτάζω από μακριά, φοράω μαύρα, πενθώ, δε θέλω να προκαλέσω, θέλω μόνο όταν φύγουν όλοι να πάω να της πω «συγνώμη», να κλάψω στο φρέσκο χώμα, να μείνω πάνω από τον τάφο της μέχρι να πέσει το ηλιοβασίλεμα, και τότε το χέρι του πατέρα αρπάζει τη μικρή μπροστά στην πόρτα, στην ανοιχτή πόρτα, ίσως μάλιστα να την μαλώσει γελώντας «μην τρέχεις έξω μικρή μου, περνούν αυτοκίνητα», αλλά το κοριτσάκι είναι πολύ μικρό για να καταλάβει και συνεχίζει να γελάει, κι εγώ έχω κόψει, πηγαίνω με 10 σαν μαλάκας, αν με δει κανένας από το εργοτάξιο δεν θα ξέρω τι να του πω, θα με δει να πηγαίνω με 10 και να κλαίω, να κλαίω με λυγμούς, γιατί έχω σκοτώσει ένα κοριτσάκι, έτσι νιώθω, έτσι νιώθω από τότε, έχω σκοτώσει ένα αθώο κοριτσάκι, να μη σας τύχει…