Κυλήστε, δάκρυά μου, είπε ο αστυνομικός

To ένστικτο της επιβίωσης χάνει στο τέλος. [...] Τελικά ο αγώνας σου τελειώνει με ήτττα καθώς υποκύπτεις στο θάνατό σου και αυτό είναι όλο. Αν όμως αγαπάς, μπορείς να σβήσεις σιγά σιγά παρακολουθώντας...
 Philip K. Dick,  "Κυλήστε, δάκρυά μου, είπε ο αστυνομικός"


"Δεν θα κυριαρχήσουν ποτέ στο δικό μου κόσμο", είχε πει κάποτε ο Μπάκμαν στην Άλις. 
"Δεν έχεις κανένα δικό σου κόσμο, ένα γραφείο έχεις μόνο" του είχε απαντήσει. Και σταμάτησε η συζήτηση.
Philip K. Dick,  "Κυλήστε, δάκρυά μου, είπε ο αστυνομικός"

"Ακριβώς". Ο Μπάκμαν κούνησε το κεφάλι του. "Τώρα σκέψου κι αυτό." Σταμάτησε μια στιγμή, αφήνοντας μια κούφια πορδή, και μετά συνέχισε: "[...]"
Philip K. Dick,  "Κυλήστε, δάκρυά μου, είπε ο αστυνομικός"

16,5 χρόνια φαγούρας

Η ηλικία ενός (ποδοσφαιρόφιλου) άντρα φαίνεται πολλές φορές και από τις ομάδες που υποστηρίζει. Χθες συνειδητοποίησα ότι ο μέσος όρος ετών που περιμένω να πάρουν πρωτάθλημα οι αγαπημένες μου ομάδες είναι 16,5 χρόνια. Μου θύμισα τον πατέρα μου που υποστήριζε την Manchester United (από τότε που έπεσε το αεροπλάνο!) κι εγώ τη δεκαετία του ΄80 τον κοίταζα σαν εξωγήινο. Λέτε να επανέλθουν ηρωικά και οι δικές μου;

Τελευταία πρωταθλήματα:
Hamburger SV 1983
Liverpool FC 1990
Paris Saint Germaint, AEK 1994
AS Roma 2001 (προηγούμενο το 1983)
Barcelona 2011

Σημειώστε και ότι τελευταία χρονιά που σώθηκε στην Α' Εθνική ο ΠΑΣ Γιάννινα ήταν το 1986, μέχρι που ήρθε ο Άγγελος (Κυρίου) Αναστασιάδης και το ξανακάμε φέτος (2012 - 26 χρόνια μετά).

Ελληνικά Στατιστικά Champions League

Στα περίεργα στατιστικά του Champions League (και του Κυπέλου Πρωταθλητριών), κάπου κάπου εμφανίζονται και η Ελλάδα ή οι ελληνικές ομάδες. Δείτε που:

1. Η χώρα μας είναι 11η στη σειρά χωρών με εμφάνιση σε τελικό με τη μία εμφάνιση του βάζελου στο Γουέμπλεϊ. Πρώτη η Ιταλία με 26.
2. Η Αθήνα είναι για τον ίδιο λόγο 24η στη λίστα με τις πόλεις που είχαν ομάδα σε τελικό. Πρώτο το Μιλάνο με 16.
3. Στη βαθμολογία των 20 χρόνων του Champions League ο Ολυμπιακός είναι 17ος και ο Παναθηναϊκός 20ος. To εντυπωσιακό είναι πως στην πρώτη εικοσάδα βρίσκονται ομάδες από Ισπανία (η Μπαρτσελόνα είναι πρώτη), Αγγλία, Γερμανία, Ολλανδία, η Πόρτο, η Λυόν, η Δυναμό Κιέβου και οι δυο δικές μας!
4. Στην κατάταξη των ομάδων ανά συμμετοχή σε ημιτελικούς, ο Παναθηναϊκός είναι 15ος με 3 συμμετοχές.
5. Στην κατάταξη των ομάδων ανά συμμετοχή σε προημιτελικούς, ο Παναθηναϊκός είναι 19ος με 3 συμμετοχές (πάλι). Μία συμμετοχή έχει και ο Ολυμπιακός.
6. Η Newcastle United το 2002–03 είναι η μόνη ομάδα που πέρασε από τον όμιλο ενώ ξεκίνησε με 3 ήττες. Άλλες 7 ομάδες κατάφεραν να περάσουν έχοντας ξεκινήσει με 2 ήττες, ανάμεσά τους και ο Παναθηναϊκός του 2008-09. Ο Παναθηναϊκός αυτός μάλιστα συνέχισε με ισοπαλία πράγμα που τον κατατάσει ανάμεσα στις 7 ομάδες που πέρασαν από όμιλο έχοντας μόνο 1 βαθμό στον πρώτο γύρο.
7. 16 ομάδες πέρασαν σε αγώνα νοκάουτ ανατρέποντας 3 γκολ εις βάρος τους: μία από αυτές ο Παναθηναϊκός στα ημιτελικά του 1971 που έχασε 4-1 στο Βελιγράδι από τον Ερυθρό Αστέρα, αλλά κέρδισε 3-0 στην Αθήνα και προκρίθηκε. Τον ίδιο άθλο σε ημιτελικό γύρο τον έχει πετύχει μόνο η Μπαρτσελόνα το 1986, ανατρέποντας στα πέναλτι το 0-3 στο Γκέτεμποργκ.
8. Η Αθήνα (2003-04) και το Λονδίνο (2010-11) είναι οι μόνες πόλεις που αντιπροσωπεύτηκαν από 3 ομάδες στους ομίλους την ίδια χρονιά. ΑΕΚ, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός και Άρσεναλ, Τότεναμ, Τσέλσι ήταν οι ομάδες.
9. Η ΑΕΚ 2002-03 είναι η μόνη ομάδα στην ιστορία του Champions League που τερμάτισε στον όμιλο με 6 ισοπαλίες (ως 3η συνέχισε στο UEFA).
10. H Παρί Σεν Ζερμέν με 12 βαθμούς στον όμιλο το 1998 τερμάτισε 3η και αποκλείστηκε με ρεκόρ πόντων. Άλλες 6 ομάδες αποκλείστηκαν έχοντας συγκεντρώσει 10 βαθμούς, μεταξύ των οποίων και ο Ολυμπιακός το 2004-05.
11. Ο Ολυμπιακός, η Λυόν και η Παρί Σεν Ζερμέν είναι οι μόνες τρεις ομάδες που έχουν αποκλειστεί στην ισοβαθμία σε όμιλο, ΔΥΟ φορές. Ο Ολυμπιακός από τη Λυόν 2000-01 και τη Λίβερπουλ 2004-05.
12. Ο Παναθηναϊκός 2004-05 είναι μία από τις τέσσερις ομάδες που αποκλείστηκαν στον όμιλο αλλά θα είχαν περάσει αν είχε παραμείνει το παλιό σύστημα βαθμολόγησης (με 2 βαθμούς στη νίκη). Ωφελημένη σε αυτή την περίπτωση ήταν η Αϊντχόβεν.
13. Το μεγαλύτερο σερί αήττητων αγώνων κατέχει η Manchester United με 25 αγώνες από τη σεζόν  2007-08 και μέχρι την ήττα στον τελικό με τη Μπαρτσελόνα 0-2 το 2009. 
    Η Μάντσεστερ έσπασε το ρεκόρ 20 συνεχών αήττητων αγώνων του Άγιαξ που ξεκίνησε το 1985-86 και σταμάτησε με το γκολ του Γιώργου Δώνη στο 0-1 του Παναθηναϊκού το 1996.
14. 20 παίκτες έχουν ξεπεράσει τις 100 συμμετοχές στο Champions League, μεταξύ αυτών και ο Γιώργος Καραγκούνης.
15. Τέσσερα γκολ σε ένα αγώνα έχουν πετύχει 40 παίκτες, μεταξύ αυτών και ο Αντώνης Αντωνιάδης στο 5-0 του Παναθηναϊκού επί της Ζενές Ες το 1970-71.
16. Ο μικρότερος παίκτης που έχει σκοράρει στο Champions League είναι ο Πίτερ Οφορίκουε του Ολυμπιακού που σκόραρε επί της Ρόζεμποργκ το 1997 ενώ ήταν 17 χρονών και 194 ημερών.
17. Ο Marouane Chamakh είναι ο μόνος παίκτης που σκόραρε σε 6 συνεχόμενα παιχνίδια στο Champions League, ένα σερί που ξεκίνησε με γκολ στο 2-1 της Μπορντό επί του Ολυμπιακού το 2010.
18. Ο Paulo Sousa που πέρασε από τον Παναθηναϊκό είναι ένας απο τους 4 παίκτες που κέρδισαν το Champions League δύο συνεχόμενες χρονιές με διαφορετική ομάδα (Γιουβέντους 1996 και Ντόρτμουντ 1997). Από τους άλλους 3 (Ντεσαϊγί, Ετό και Πικέ) ο Πικέ δεν είχε παίξει στο κύπελλο της Μάντσεστερ.
    

Crash Test: Οι προτάσεις των κομμάτων για τη Δημόσια Διοίκηση

Αποφάσισα κι εγώ σαν πολίτης να σταματήσω να κλέβω πολιτικές ατάκες από τα δελτία και να ψάξω στα ίδια τα προγράμματα των κομμάτων το τι επαγγέλονται. Λόγω του βάρους αυτής της δουλειάς (αφού πλέον ενδιαφέρουν πολλά κόμματα) αποφάσισα να επικεντρωθώ σε έναν τομέα, και διάλεξα (όχι τυχαία, αφού με αφορά άμεσα) αυτόν της Δημόσιας Διοίκησης. Ιδού λοιπόν οι απόψεις των 12 πρώτων κομμάτων στις δημοσκοπήσεις (αλφαβητικά) και με δικά μου σχόλια! (στους συνδέσμους είναι οι πηγές μου)

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
http://anexartitoiellines.gr/files/anexartitoiellines_program_diavouleusi.pdf

Οι ΑΝΕΛ εντυπωσιάζουν αφού είναι οι μόνοι που μιλούν ξεκάθαρα για "Κατάργηση της Μονιμότητας για τις νέες προσλήψεις στο Δημόσιο". Προτείνουν ακόμη την "Καταγραφή όλης της περιουσιακής κατάστασης Δημοσίων Υπαλλήλων" αφού ίσως δεν γνωρίζουν πως όλοι οι δημ. υπάλληλοι με θέσεις ευθύνης κάνουμε δήλωση πόθεν έσχες εδώ και χρόνια (Βέβαια, οι δηλώσεις αυτές, χιλιάδες στον αριθμό, μάλλον σαπίζουν σε κάποιο υπόγειο της Πανεπιστημίου). Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η πρόταση για "Άμεση υλοποίηση προγράμματος μηχανογράφησης και ψηφιοποίησης εγγράφων και πιστοποιητικών Δήμων, Περιφερειών, Δημοσίων Αρχών, Υπουργείων και Υποθηκοφυλακείων και Κτηματολογικών Γραφείων και πλήρης ενεργοποίηση εσωτερικού δικτύου ανταλλαγής Πληροφοριών μεταξύ των φορέων του Δημοσίου ή του Κράτους στις συναλλαγές του με τον πολίτη."

Σχετικά με το εννιαίο μισθολόγιο, αναφέρουν: "Τυχόν ποιοτικά χαρακτηριστικά της εργασίας ή τυχόν διαφοροποιήσεις στο ωράριο λειτουργιών των μονάδων Διοίκησης δικαιολογούν μισθολογική βελτίωση." Αφήνει ελπίδες στον κάθε πικραμένο, ε; Τέλος, είναι οι μόνοι που υποστηρίζουν το αυτονόητο: τη δημιουργία καθηκοντολογίου. (Για όσους δεν το ξέρουν, οι θέσεις στο δημόσιο δεν αναφέρουν τι θα κάνεις. Κάνεις ό,τι σου πει ο προϊστάμενος.)

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ
http://www.dimiourgiaxana.gr/index.php/2011-11-02-20-08-35

Όσο μικρότερο το ποσοστό, τόσο πιο ενδιαφέρουσες οι προτάσεις:

• "Το κράτος θα πρέπει να έχει λίγους και αυξημένων ικανοτήτων λειτουργούς που θα έχουν ρυθμιστικό ρόλο.

Παράδειγμα 1: Πόσοι εργαζόμενοι χρειάζονται για να λειτουργήσει η τάδε υπηρεσία με πλήρη μηχανογράφηση και αξιοποίηση της πληροφορικής και το σφραγιδομάνι; Τι ικανότητες πρέπει να διαθέτουν; Προκηρύσσεται διαγωνισμός: υποψήφιοι και από τον Δημόσιο και από τον ιδιωτικό τομέα μπορούν να υποβάλλουν αιτήσεις. Βρίσκουμε αυτούς που χρειαζόμαστε και στήνουμε μια σύγχρονη υπηρεσία - το κεφάλαιο κλείνει. Η υπάρχουσα δομή καταργείται - οι αναξιοποίητοι απολύονται.

Παράδειγμα 2: Θέλουμε να βοηθήσουμε τις εξαγωγές. Προσλαμβάνουμε ιδιωτικές εταιρείες που ξέρουν καλά την αγορά. Αυτές θα φροντίσουν να βρουν τα ελληνικά προϊόντα και τους παραγωγούς αλλά και τις υπηρεσίες που μπορούν να «πουλήσουν» στην συγκεκριμένη αγορά. Τους αμείβουμε ανάλογα με το ποσοστό αύξησης εξαγωγών που θα πετύχουν. Όλοι οι Κρατικοί Οργανισμοί (ΟΠΕ κ.λ.π.) που έχουν το ίδιο αντικείμενο καταργούνται."

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
http://www.dimokratikiaristera.gr/images/stories/komma/theseis1odhmar.pdf

Στην παράγραφο 4.2.2 του προγράμματος διαβάζουμε για "σύστημα ελέγχου σε όλα τα επίπεδα" που είναι το απολύτως βασικό και αναγκαίο για οποιαδήποτε δουλειά. Ακόμη "πλαφόν συντάξεων 2 φορές το κατά κεφαλήν ΑΕΠ" και "πλαφόν μισθών 4 φορές το κατά κεφαλήν ΑΕΠ" δηλαδή περίπου 40.000 € μέγιστη σύνταξη και 80.000 € για μισθό (2011). Το πρόγραμμα ακόμη αναφέρεται σε "κατάργηση - εννοποίηση οργανισμών" και "μηχανοργάνωση - διπλογραφικό σύστημα". Στην πολιτική της πρόταση η ΔΗΜΑΡ σε σχέση με τη Δημόσια Διοίκηση δίνει βασική σημασία στον έλεγχο.


ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ
http://www.dimsim.gr/151_1/dhmosia_dioikhsh.html

• Λοιπόν, η ΔΗΣΥ είχε μια πολύ καλή ιστοσελίδα σχετικά με το πρόγραμμά της, όπου διαβάζουμε: "διαφάνεια με την προσεκτική μέτρηση κάθε πτυχής της κρατικής δραστηριότητάς",
• "πολυετές πρόγραμμα δραστικού περιορισμού και κωδικοποίησης των νόμων και των διατάξεων" (πολύ σωστό, γίνονται και κεντρικά κινήσεις για κάτι τέτοιο),
• "δραστικό περιορισμό των θέσεων διευθυντών και προϊσταμένων",
• "μόνιμη σύνδεση των αμοιβών στο δημόσιο με την παραγωγικότητα και με τις αμοιβές που προσφέρονται για ανάλογη εργασία στον ιδιωτικό τομέα" (το πρώτο θεωρητικά έγινε με τον τελευταίο νόμο για την αξιολόγησή μας) και
• "μετάβαση σε ένα κράτος που θα λειτουργεί με τα 2/3 του σημερινού ανθρώπινου δυναμικού του μέσα στην επόμενη δεκαετία" (λογικό χρονοδιάγραμμα αλλά ψηφίζοντας συνεχώς περίπλοκους νόμους, να δούμε ποιος θα τους εφαρμόζει)

ΚΚΕ
http://www.kke.gr/taytothta/

Δε βρήκα τίποτε για τη Δημόσια Διοίκηση.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ
http://www.koinonikisymfonia.gr/θέσεις

• Αύξηση αρμοδιοτήτων της τοπικής αυτοδιοίκησης,  
• Κατάργηση όλων των διορισμένων διοικήσεων στις ΔΕΚΟ, τα νοσοκομεία ή άλλους φορείς του στενού ή ευρύτερου δημόσιου τομέα,
• Τροποποίηση του Υπαλληλικού Κώδικα ως προς τη σύνθεση των Υπηρεσιακών Συμβουλίων, έτσι ώστε ο διορισμός των Γενικών Διευθυντών και οι προαγωγές να γίνονται από όργανα που διασφαλίζουν την ανάδειξη των αξιοτέρων και όχι των ημετέρων
• Μισθός μεταξύ 900 - 3000 ευρώ.

 

ΛΑΟΣ
http://www.neolaialaos.gr/category/grammateia-ideologikou/


Δε βρήκα τίποτε για τη Δημόσια Διοίκηση (Γραμματεία Ιδεολογικού). Τους έστειλα και ερώτημα με μέιλ πριν 10 μέρες αλλά δεν μου απάντησαν ακόμη.



ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
http://www.nd.gr/web/sector-interior/protaseis

Το πρώτα κόμμα στις δημοσκοπήσεις έχει το σάιτ με τις προτάσεις του απολύτως ΚΕΝΟ. Μπορεί κανείς να βρει όμως όλα τα δελτία τύπου του κόμματος μπας και βρει κάτι.

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ
http://www.ecogreens-gr.org/cms/index.php?option=com_content&view=article&id=13:program-brief&catid=6:program-2
 Τίποτε συγκεκριμένα για τη Δημόσια Διοίκηση.


ΠΑΣΟΚ
http://www.pasok.gr/portal/resource/section/PublicAdministration

Το ΠΑΣΟΚ έχει ένα από τα πιο καλογραμμένα και πλήρη σάιτ. Για τη Δημόσια Διοίκηση προτείνει τρεις άξονες: προσβασιµότητα – ποιότητα – καθολικότητα. Επίσης:

• μετρήσιμα αποτελέσματα - πριμ παραγωγικότητας
• διάκριση αρµοδιοτήτων και ευθυνών µεταξύ των πολιτικών προϊσταµένων και των διευθυντικών στελεχών της Δηµόσιας Διοίκησης
• Καθολική ηλεκτρονική επικοινωνία µεταξύ των δηµοσίων υπηρεσιών, και των πολιτών µε όλες τις δηµόσιες αρχές, έως το 2012. Όλοι οι δηµόσιοι υπάλληλοι µε ψηφιακή υπογραφή.
• προθεσµίας διεκπεραίωσης για ΟΛΕΣ τις υποθέσεις των πολιτών µέσω των ΚΕΠ (περίπου 1.200) µε αποζηµίωση τους από το κράτος
• Ετήσιος διαγωνισµός µε συνδυασµό µορίων και γραπτών εξετάσεων για ΟΛΑ τα µόνιµα στελέχη του Δηµοσίου
• ΟΛΕΣ οι διαδικασίες από το ΑΣΕΠ
• Καθιέρωση της αξιολόγησης και του προγραµµατισµού παντού µε συγκεκριµένους δείκτες και µετρήσιµα αποτελέσµατα σε όλες τις οργανικές µονάδες της χώρας (Υπουργεία, Περιφέρειες, Δήµοι, Νοσοκοµεία, Πανεπιστήµια, Αστυνοµικά Τµήµατα) µε παράλληλη αξιολόγηση ΟΛΩΝ των δηµοσίων υπαλλήλων
• διαβούλευση, δημοψηφίσματα 

Το αστείο είναι πως όλα αυτά είναι γραμμένα από τις 13/2/2009...


ΣΥΡΙΖΑ
http://www.syn.gr/gr/tmima.php?gl=el&page=42

Ο Συνασπισμός (στου οποίου το σάιτ παραπέμφθηκα ψάχνοντας για ΣΥΡΙΖΑ) έχει ένα καλά οργανωμένο και εργατικό τμήμα Δημόσιας Διοίκησης. Το πρόβλημα ήταν πως ο όγκος των δεδομένων ήταν πολύ μεγάλος για κάποιον που θέλει γρήγορα να καταλάβει τις θέσεις του κόμματος. Για όποιον έχει χρόνο όμως, είναι παράδεισος. Για αυτή τη δημοσίευση στηρίχτηκα μόνο στις απόψεις του Ν. Δημητρακόπουλου, μέλους της επιτροπής Δημ. Διοίκησης του Συνασπισμού, όπως αναφέρθηκαν στο συνέδριο της 13ης Μαΐου 2011. Το άρθρο καταλήγει στην ανάγκη για "παραγωγική ανασυγκρότηση της Δημόσιας Διοίκησης, με στόχο τη διαφάνεια και την κοινωνική αποτελεσματικότητα", χωρίς όμως να προτείνει συγκεκριμένα μέτρα.

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ
 http://xryshaygh.wordpress.com/theseis/
Η Χρυσή Αυγή δεν ασχολείται με τέτοια πράγματα.

TOP 10 φαγητό στη Εύβοια 2012

Πριν 4 χρόνια είχα επιχειρήσει να γράψω ένα ΤΟΡ 5 για φαγητό στην Εύβοια, βασιζόμενος στα ταξίδια μου. Από τότε πολλά έχουν αλλάξει. Το Νο 4, Η ζωή εν Χαλκίδι δεν υπάρχει πια, τα 2 και 3 δεν μπαίνουν πλέον στο ΤΟΡ 5. Ιδού λοιπόν (χωρίς σειρά προτεραιότητας):

1. Το λιμανάκι στην Αμάρυνθο (Βάθια)
Έγραφα το 2008:
"Ψαροταβέρνα στην Αμάρυνθο (30΄, προς νότια Εύβοια) για τους λίγους γνώστες. Μπαίνοντας στην Αμάρυνθο (ή Βάθια) από Χαλκίδα, μετά το ξενοδοχείο Φλοίσβος, δεξιά. Προσοχή στην κατηφόρα μη βρει το αυτοκίνητο. Μόλις φτάσεις παραλία…voila! Ψαράκι δίπλα στο κύμα! Αλλά δεν είναι το κύμα που θα σε ενθουσιάσει. Τιμαί λογικαί. Α! πάρε και τυροσαλάτα!"
Σταθερό. Από Χαλκίδα 30'.

2. ταβέρνα ο Λέων στον Πάλιουρα
Το κοντοσούβλι που ξεπέρασε τις ταβέρνες της Στενής και τον Μετοχιάτη στη Χαλκίδα. Το καλύτερο κοντοσούβλι ever. To χωριό δε λέει και τίποτα, αλλά είναι μικρή παράκαμψη στην επιστροφή από Στενή το χειμώνα ή Χιλιαδού το καλοκαίρι. Ξαναλέω: "Το καλύτερο κοντοσούβλι που έχω φάει ποτέ. Και είμαι από Ήπειρο, έτσι;". 25' από Χαλκίδα.


3. Κουτέλος στην Πλατάνα
Μεζεδάδικο εδώ! (δεν ξέρω πως αλλιώς να το περιγράψω!) Τεσπά, παίρνετε το δρόμο για Κύμη, στάση πριν το λιμάνι στην Πλατάνα. Τρώμε ΣΤΑΝΤΑΡ σουπιές στο μελάνι τους. Και ό,τι άλλο θέτε. Από Χαλκίδα 1 ώρα.

4. Τέσκος στην Νέα Αρτάκη
Ξαναγράφω:
"Ψαροταβέρνα στην Νέα Αρτάκη (σ.2012: 15' από Χαλκίδα). Στην παραλία το προτελευταίο. Η κυρία που διατάζει έχει έντονο ταπεραμέντο, φρέσκο ψάρι και πολύ ωραίους μεζέδες. Και τιμές καταπληκτικές για την περιοχή. Θέα στη θάλασσα (καλά, δεν είναι και οι Μαλβίδες), όταν έχει έρθει το νερό (έχουμε και την παλίρροια, ρε)"

5. γλυκά στο 1783, στη Στενή
Στην πλατεία της Στενής, μετά από κρασοκατάνυξη ή κοντοσουβλακοόργιο, κρατείστε κάποια λίγα κυβικά εκατοστά του στομαχιού σας για το 1783*, το καφενείο της πλατείας του χωριού. Εκεί σας περιμένει ένα άλλο όργιο, αυτό της ατελείωτης πραλίνας, σοκολάτας, τούρτας, λουκουμάδων κλπ Είναι όλα χειροποίητα και ποτέ δεν πας εκεί αν κάνεις δίαιτα.
*Δεν είμαι 100% σίγουρος για το νούμερο, πάντως το όνομα του μαγαζιού είναι παρμένο από το υψόμετρο του χωριού!



View ΤΟΡ 5 φαγητό στην Εύβοια in a larger map

Στη Χαλκίδα:

6. γύρος "Η παλιά γέφυρα"
best. Και σου βγαίνει φτηνή η βόλτα στη Χαλκίδα, με θέα στην παλιά γέφυρα!

7. Εστιατόριο "Το πιάτο"
Το αξιοπρεπέστερο εστιατόριο στη Χαλκίδα. Σε ένα πολύ όμορφο σημείο, ειδικά για έξω. Στην παραλία Κουρέντι.

8. Μεζεδοπωλείο στην Αβάντων
(νομίζω πως λέγεται Στενάκι)
Εδώ έχουμε ειδική περίπτωση. Εδώ ΠΡΕΠΕΙ να πάτε. Φοβεροί μεζέδες, ανοικτό -προσέξτε- τις ώρες που είναι ανοιχτή η αγορά! Δεν βρίσκεται πάνω στην Αβάντων, αλλά σε μια μικρή κάθετη πάροδο, πλάτους περίπου δύο μέτρων!

9. καφές στο Estate
Είτε τον πιεις στο χέρι είτε στο πόδι, είτε τον θέλεις φρέντο είτε ζεστό, είτε βρεις να παρκάρεις απ'έξω είτε δε βρεις, καφέ απ'το Estate θα πάρεις! Ο κορυφαίος στη Χαλκίδα, με δικό του χαρμάνι. 


10. ο κύριος Μπάκυ
Δεν μπορώ να τον αφήσω απ'έξω. Παρά το ντελίβερι, παρά το μικρό μέγεθος, παρά το ότι βρίσκεται στη μοναδική λεωφόρο της Χαλκίδας (Χαϊνά). Είναι όμως πολύ όμορφο, καινούριο, με εξαιρετικές ιταλικές γεύσεις (ριζότο, πίτσα, ζυμαρικά, σαλάτες, τα αγαπημένα μου). Και ότι άλλο πάρετε, μαγικό θα είναι. Σπεσιαλιτέ νομίζω τα ριζότο. 

11. μπέργκερ στο JazzBurger
Επίσης στη Λεωφ. Χαϊνά, ένας νέος χώρος με δυο τραπεζάκια κλασικά και δύο ορθίων. Σε αποζημιώνει το μπέργκερ, όποιο κι αν είναι αυτό. Προτείνω το Jazz με σάλτσα Jack Daniels ή αυτό με το ροκφόρ!

Απόφθεγμα - φωτιά

The whole problem with the world is that fools and fanatics are always so certain of themselves, and wiser people so full of doubts.
 
(Όλο το πρόβλημα με την ανθρωπότητα είναι πως οι χαζοί και οι φανατικοί είναι πάντα σίγουροι για τον εαυτό τους, ενώ οι σοφότεροι είναι πάντα γεμάτοι αμφιβολίες)

Bertrand Russell

Οι τόποι του Νίκου Καββαδία

Όλοι όσοι έχουμε διαβάσει τον Καββαδία, έχουμε πέσει πάνω σε μέρη τόσο εξωτικά που δεν ξέρουμε καν που βρίσκονται. Έφαγα αρκετές ώρες από τη ζωή μου για να βρω αυτά τα μέρη με τη βοήθεια του GoogleMaps, του διαδικτύου και του βιβλίου του Τράπαλη, "Γλωσσάρι στο έργο του Νίκου Καββαδία". 

View τόποι του Νίκου Καββαδία in a larger map

Όλες οι καταχωρίσεις έχουν γίνει με τη μορφή Πόλη (η σύγχρονη ονομασία της), Χώρα. Ακολουθεί η στροφή ή ο στίχος του ποιήματος (ή των ποιημάτων) στα οποίο αναφέρεται αυτός ο τόπος και ο τίτλος του ποιήματος:

πχ
"Chennai, Ινδία 
 
Για το Μαδράς, τη Σιγγαπούρ, τ' Αλγέρι και το Σφαξ 
θ' αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία,
κι εγώ, σκυφτός σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς,
θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία.
Mal du depart

Ἕνα κοχύλι σκουλαρίκι ἔχεις στ᾿ αὐτὶ
καὶ στὰ μαλλιὰ θαλασσινὸ πράσινο ἀστέρα.
Tropical stormy-In Madras area cholera,
καὶ στὰ νησιὰ τοῦ Lakha-diwa πυρετοί.
Θαλασσία πανίς"

Update 31/5/2015: 
 To πιο ενδιαφέρον, αναπάντητο ερώτημα που μου άφησε ο Καββαδίας ανήκει στο ποίημα "Μουσώνας":

Τρελός Μουσώνας ράγισε μεσονυχτίς τα ρέλια.
Στο χέρι σου χλωρό κλαρί, χαρτί κι ένα φτερό.
Τέσσεροι κάμανε καιροί τα ρούχα σου κουρέλια.
Να σε σκεπάσω θέλησα, γλιστράς και δε μπορώ.

Κοράλλι ο κατραμόκωλος βαστάει να σε φιλέψει.
Γιατί μπήγεις τα νύχια σου στη σάπια κουπαστή;
Είν' ένα φάδι αθώρητο και μου μποδάει τη βλέψη.
Γαλάζιο βλέπω μοναχά, γαλάζιο και σταχτί.

Παρακαλώ σε κάθησε να ξημερώσει κάπως.
Χρώμα να βρώ, το πράσινο και τίντες μυστικές.
Κι απέ, το θρύλο να σου πω που μου 'πε μαύρος κάπος
τη νύχτα που μας έγλειφε φωτιά στο Μαρακές.

Ακόμη ξέρω τον αρχαίο σκοπό του Μινικάπε,
τη φοινικιά που ζωντανή θρηνεί στο Παραμέ.
Μα ένα πουλί μου μύνησε πως κάποιος άλλος σ' τα 'πε
κάποιος , που ξέρει να ιστορά καλύτερα από με.

Κάματος είναι που μιλά στενόχωρα και κάψα.
Πεισματική, και πέταξες χαρτί,φτερό,κλαδί,
όμως δεν είμαστε παιδιά να πιάσουμε την κλάψα.
Τι θά 'δινα - ''Πάψε, Σεβάχ'' - για να 'μουνα παιδί!

Αυγή, ποιός δαίμονας Ινδός σου μόλεψε το χρώμα;
Γυρίζει ο ναύτης τον τροχό κι ο γύφτος τη φωτιά.
Και μεις, που κάμαμε πετσί την καραβίσια βρώμα,
στο πόρτο θα κερδίσουμε και πάλι στα χαρτιά.

Ινδικός Ωκεανός 1951

Ποιο λοιπόν είναι το Παραμέ (στο χάρτη έχει μπει ως πόλη της Γαλλίας) και ποιο το Μινικάπε; Υπάρχει ένα Mini Cape που είναι γειτονιά του Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής, αλλά μου φαίνεται τραβηγμένο απ'τα μαλλιά.

Ευχαριστώ πολύ τους συνεισφέροντες (δείτε και τα σχόλια της δημοσίευσης παρακάτω):
Πειραχτήρι
Μαραμπού (pepperlines.blogspot.gr)
Σωτήρης Λεβέντης
Panagiotis Parchas
Γεώργιος Ασημάκος
Κώστας Ρ. 

Γιατί υπάρχει Θεός:

Η παρακάτω απόδειξη οφείλεται στον Baruch Spinoza, φιλόσοφο του 17ου αιώνα. Ο Σπινόζα προσπάθησε να δημιουργήσει μια "ευκλείδια" μεταφυσική φιλοσοφία, μια φιλοσοφία δηλαδή που θα βασίζεται σε αξιώματα και με λογικές διεργασίες (θεωρήματα) θα προκύπτουν pretty much, τα πάντα.
Απολαύστε την απόδειξη ύπαρξης του Θεού:

- Πρόταση 29: "Στη φύση δεν υπάρχει τίποτε τυχαίο" (έχει αποδειχτεί νωρίτερα στο έργο του).
- Άρα, η ύπαρξη (αφού δεν είναι τυχαία) είναι είτε αδύνατη είτε αναγκαία.
- Αν λοιπόν ο Θεός δεν υπάρχει, τότε θα πρέπει η μη ύπαρξη του Θεού να είναι αναγκαία.

- Δύο υποστάσεις δεν μπορούν να έχουν κάτι κοινό (αποδεικνύεται νωρίτερα).
- Το μόνο πράγμα όμως που μπορεί να καταστήσει την μη ύπαρξη του Θεού αναγκαία είναι η ίδια η θεία φύση, αφου οποιαδήποτε άλλη υπόσταση, μη έχοντας τίποτε κοινό με το Θεό (ως διαφορετικές υποστάσεις) δεν θα είχε τη δυνατότητα να καταστήσει αναγκαία την μη ύπαρξή του.
- Συνεπώς, αν ο Θεός δεν υπάρχει, αυτό είναι απόφαση του ιδίου. Αντίφαση.
- Άρα, η ύπαρξη του Θεού δεν είναι αδύνατη.
- Άρα, είναι αναγκαία.
- Άρα, ο Θεός υπάρχει.
Αμήν.

Μπαρούχ, υποκλίνομαι.

Ποιοι είναι οι πιο επιτυχημένοι έλληνες ποδοσφαιριστές στην Ευρώπη;

Και μόνο από τον τίτλο καταλαβαίνετε ότι ήρθε η ώρα να μπουν επιστημονικές βάσεις σε μια συζήτηση καφενείου. Και συγκεκριμένα στο ποιος είναι ο ποδοσφαιριστής με την πιο επιτυχημένη καριέρα στην Ευρώπη.

Για να ποσοτικοποιήσουμε την απάντηση στηριχτήκαμε (εγώ και η ομάδα μου) σε μια σειρά από παραδοχές. Καταρχήν: τι σε κάνει επιτυχημένο ποδοσφαιριστή; η απάντηση φαίνεται προφανής: οι τίτλοι που έχεις κερδίσει στην καριέρα σου. Αλλά αν ήταν τόσο απλό, απλά θα αριθμούσαμε τους τίτλους του καθενός. Άρα έχει σημασία και το ΠΟΥ κατέκτησες τους τίτλους αυτούς: στην Κύπρο ή στην Premier League. Για να μην σας κουράζω, χωρίσαμε τα πρωταθλήματα της Ευρώπης σε

• εξόχως σημαντικά (Αγγλία, Ιταλία, Ισπανία, Γερμανία, Γαλλία)
• σημαντικά (Ολλανδία, Πορτογαλία, Σκωτία)
• δευτερεύοντα (Τουρκία, Ρουμανία, Βέλγιο κλπ)
• ελληνικά (Ελλάδα, Κύπρος)

Στην πρώτη κατηγορία (Αγγλία, Ιταλία, Ισπανία, Γερμανία, Γαλλία) δίνουμε

• 12 βαθμούς για πρωτάθλημα
• 7 β. για κύπελλο
• 5 για League Cup
• 3 για κάθε χρόνο παρουσίας
• 3 β. μπόνους για νταμπλ

Στη 2η κατηγορία (Ολλανδία, Πορτογαλία, Σκωτία)

• 8 βαθμούς για πρωτάθλημα
• 5 β. για κύπελλο
• 3 για League Cup
• 3 για Super Cup
• 2 για κάθε χρόνο παρουσίας
• 2 β. μπόνους για νταμπλ

Για παρουσία στα υπόλοιπα πρωταθλήματα 1 βαθμό ανά έτος.
Στα ελληνικά:

• 1,5 βαθμοί για πρωτάθλημα
• 1 β. για κάθε είδους κύπελλο

Για κατάκτηση Champions League δίνουμε 18 βαθμούς και για Διηπειρωτικό 10 βαθμοί.

Με την εθνική ομάδα:

• 6 βαθμοί για συμμετοχή σε τελικά Euro
• 7 βαθμοί για συμμετοχή σε τελικά Moυντιάλ
• +10 βαθμοί για κατάκτηση Euro ;)

Επίσης δίνονται βαθμοί για ατομικές διακρίσεις κατά περίπτωση όπως Καλύτερος ποδοσφαιριστής στο Euro, Χρυσό παπούτσι, 1ος σκόρερ Bundesliga, Παίκτης της χρονιάς για την ομάδα του. Οι φιναλίστ σε οποιοδήποτε κύπελλο και οι παρουσίες στη Β' κατηγορία παίρνουν το ένα τέταρτο των αντίστοιχων βαθμών.

Μετά από όλα αυτά, ιδού η κατάταξη:

1. Χαριστέας Άγγελος 95,75
2. Γιαννακόπουλος Στέλιος 52,5
3. Καραγκούνης Γιώργος 51
4. Σεϊταρίδης Γιούρκας 49
5. Μαχλάς Νίκος 45,5
6. Κυργιάκος Σωτήρης 44,5
7. Αμανατίδης Γιάννης 42
8. Μπασινάς Άγγελος 40,75
9. Ζαγοράκης Θοδωρής 40,25
10. Γκέκας Φάνης 39
11. Nταμπίζας Νίκος 38,5

12. Τσάρτας Βασίλης 36 
13. Βρύζας Ζήσης 30,25
14. Σαμαράς Γιώργος 29
15. Κατσουράνης Κώστας 27,5
16. Παπασταθόπουλος Σωκράτης 25
17. Ταυλαρίδης Στάθης 24
18. Ζήκος Άκης 23,5
19. Αναστασίου Γιάννης 18
20. Ελευθερόπουλος 15

Ο Άγγελος Χαριστέας είναι λοιπόν με διαφορά ο πιο επιτυχημένος ευρωπαϊκά έλληνας ποδοσφαιριστής. Δεν έχει χάσει τουρνουά με την εθνική και έχει πάρει νταμπλ στη Γερμανία με τη Werder το 2004, ενώ έχει πάει σε ακόμη 2 τελικούς κυπέλλου: το 2009 το έχασε με τη Bayer Leverkusen ενώ το 2011 το κατέκτησε με τη Schalke. Έχει ακόμη ένα κύπελλο κι ένα Super Cup Ολλανδίας το 2006 με τον Ajax, ενώ έχει παίξει ακόμη σε Feyenoord, Nurnberg, Arles (Γαλλία).

Eπιδράσεις των ναπολεόντειων μεταρρυθμίσεων και πολέμων στη φυσιογνωμία της σύγχρονης Ευρώπης

το παρακάτω κείμενο γράφτηκε ως εργασία στη σχολή Ευρωπαϊκού Πολιτισμού του ΕΑΠ.

Εισαγωγή

Η Γαλλική επανάσταση υπήρξε μια ιδεολογική βόμβα στα θεμέλια των απολυταρχικών κρατών του τέλους του 18ου αιώνα. Υπήρξε όμως και κάτι πολύ περισσότερο: το θεμέλιο της ιδεολογίας των σύγχρονων κρατών. Οι ιδέες της Γαλλικής επανάστασης ταξίδεψαν στο χρόνο, αλλοιώθηκαν, τροποποιήθηκαν αλλά υπήρξαν η βάση της έρευνας της σύγχρονης πολιτικής επιστήμης. Άφησαν δηλαδή το στίγμα τους μέχρι τις μέρες μας.

Ο Ναπολέων Βοναπάρτης βρήκε έτοιμο το ιδεολογικό υπόβαθρο και το όραμα πάνω στο οποίο, ορθολογικά σκεπτόμενος, προσπάθησε να δημιουργήσει ένα αποτελεσματικό και σύγχρονο κράτος. Οι μεταρρυθμίσεις που επέφερε ή επέβαλλε ήταν αυτό που θεωρούσε πολιτική προσέγγιση στην ιδεολογική θεωρία της Επανάστασης. Για αυτό το λόγο ο διαχωρισμός των Ναπολεόντειων μεταρρυθμίσεων από τις μεταβολές που επέφερε η γαλλική επανάσταση, όντας συγκαλυμμένες,  χρήζει ιδιαίτερης προσοχής. 

Το λεπτό αυτό ζήτημα γίνεται ακόμη πιο δυσδιάκριτο όταν καλούμαστε να ξεχωρίσουμε την επίδραση που αυτό διατηρεί στις μέρες μας. Το να δεχτούμε ή όχι την επιρροή ενός ιστορικού γεγονότος στις σύγχρονες κοινωνίες αποτελεί από μόνο του ένα πρωτόλειο πρόβλημα. Στα μέτρα αυτής της εργασίας θα δεχτούμε ως επίδραση στη φυσιογνωμία των σύγχρονων κρατών το μεταρρυθμιστικό άλμα που κάνει μια κατάσταση να προσομοιάζει περισσότερο σε αυτές που βιώνουν οι σύγχρονες κοινωνίες παρά στις προγενέστερες του άλματος καταστάσεις.

 

Μεταρρυθμίσεις που επέζησαν ως και σήμερα

Το 1812 ο Ναπολέων μοιάζει με απόλυτο κυρίαρχο της Ευρώπης. Η Γαλλία έχει απορροφήσει το Βέλγιο, τις Κάτω Χώρες, τη Βενετία, τις δαλματικές ακτές και το βασίλειο της Γένοβας. Η Ισπανία, η πρώην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η Ελβετία, η Πολωνία και τα ιταλικά κρατίδια ανήκουν στη σφαίρα της ναπολεόντειας επιρροής. Η Πρωσία, η Αυστροουγγαρία, η Δανία και η Σουηδία αποτελούν αναγκαστικούς συμμάχους της. Οι μόνοι χριστιανοί που διατηρούν την ανεξαρτησία τους είναι οι Βρετανοί και οι Ρώσοι. 

Εικόνα 1: Η Ευρώπη το 1812

Μέσα σε αυτό το γαλλικό «μεγαλείο» οι στρατιές του Ναπολέοντα έχουν γνωρίσει όλα τα μήκη και πλάτη της Ευρώπης, φορείς μιας νέας ιδεολογίας που εξαπλώνεται ταχύτατα. Στις τρίχρωμες στολές των Γάλλων στρατιωτών οι λαοί της Ευρώπης βλέπουν την απελευθέρωση από την απολυταρχική εξουσία των βασιλικών οίκων και την ελπίδα για ισονομία και ισότητα. Η διάψευση θα έλθει γρήγορα αλλά ο σπόρος της αδελφοσύνης κάθε έθνους, έχει φυτρώσει στη σκέψη των ευρωπαϊκών λαών. Οι λαοί συνειδητοποιούν πως έχουν πολύ περισσότερα να διεκδικήσουν από ένα κοινό τύρρανο. Στο πρόσωπο κάθε συμπατριώτη βλέπουν πια έναν εταίρο στο κοινό όραμα και, ίσως, στον κοινό αγώνα. Είναι, αν όχι η γένεση, η σύλληψη του εθνικισμού.

Έχοντας τελειώσει το σχολείο στη Γαλλία και αποφοιτήσει από την στρατιωτική ακαδημία στο Παρίσι, ο Ναπολέων ενδιαφέρεται για την ιστορία, τη νομική και τα μαθηματικά και ευελπιστεί σε μια ακαδημαϊκή καριέρα. Με αυτό το ακαδημαϊκό υπόβαθρο ο προχωρεί το εκπαιδευτικό πρόγραμμα δωρεάν και υποχρεωτικής εκπαίδευσης του Ροβεσπιέρου[1] ένα βήμα παραπέρα:  ιδρύει λύκεια σε κάθε μεγάλη γαλλική πόλη και παιδαγωγική ακαδημία στο Παρίσι. Λύκεια τα οποία πρέπει «να ενσταλάξουν στους μαθητές τους την αγάπη για την τάξη, το αίσθημα του καθήκοντος και το σεβασμό της εξουσίας»[2]. Όπως στις περισσότερες μεταρρυθμίσεις του, δεν ξεχνά να θέσει τα νέα ιδρύματα κάτω από τον κρατικό έλεγχο: στη συγκεκριμένη περίπτωση με τη μορφή ενός εθνικού πανεπιστημίου. Το ίδιο πανεπιστήμιο θα ελέγχει ακόμη τις στρατιωτικές και τεχνικές σχολές. Οι αλλαγές στη δημόσια εκπαίδευση θα επηρεάσουν αποφασιστικά τη δημόσια εκπαίδευση στη σύγχρονη Ευρώπη.

Ίσως όχι μεταρρύθμιση αλλά σίγουρα καινοτομία είναι η απόφαση του Ναπολέοντα να θέσει την έγκριση του συντάγματος του 1799 υπό την κρίση του λαού με δημοψήφισμα. Αν και το σύνταγμα τελικά εγκρίνεται με φανερή ψηφοφορία[3], είναι μια πρωτοφανής πολιτική χειρονομία. Πολλοί ηγέτες θα νομιμοποιήσουν τις αποφάσεις τους πάνω σε τέτοια δημοψηφίσματα στις επόμενες δεκαετίες ως και σήμερα.

Η σημαντικότερη όμως και πιο διακριτή Ναπολεόντεια μεταρρύθμιση αφορά τη διοίκηση και αυτό που σήμερα αποκαλούμε «κρατικό μηχανισμό». Ο συνειδητός συγκεντρωτισμός της εξουσίας μέσα από τα κατάλληλα εργαλεία υπήρξε το έναυσμα για τη δημιουργία των σύγχρονων γραφειοκρατικών κρατών «με την έννοια μιας κεντρικής διοίκησης που εφαρμόζει με ενιαίο τρόπο κοινούς νόμους για όλους τους πολίτες σε ολόκληρη την επικράτεια»[4]. Νομάρχες, υπονομάρχες και δήμαρχοι δεν αντιπροσωπεύουν πλέον αυτούς τους οποίους διοικούν αλλά το κράτος[5]. Οι δημόσιοι υπάλληλοι διορίζονται «με αξιολογικά κριτήρια, ανεξάρτητα από την πολιτική τους τοποθέτηση ή την κοινωνική προέλευση»[6]. Η μεταρρύθμιση ξεκινά με μια σημαντική αλλαγή: το διορισμό μόνιμων υπαλλήλων ως εφόρων.

Η αξιοκρατία στις δημόσιες θέσεις είναι μια πραγματικά επαναστατική έμπνευση του Ναπολέοντα και το ζητούμενο σε όλες τις μετέπειτα κυβερνήσεις ανά την υφήλιο ως και σήμερα. Η αξιοκρατία επιδρά τονωτικά στην προσπάθεια εθνικής συμφιλίωσης όλων των πολιτικών δυνάμεων αφού είναι εμφανής ακόμη και στα υψηλότερα στρώματα της ιεραρχίας. Είναι όμως και κάτι ακόμη: το επιστέγασμα της νίκης της αστικής τάξης απέναντι στην παλιά Ευρώπη. Πλέον η αξία υπερτερεί της καταγωγής.

Στην κορυφή της πυραμίδας της κρατικής μηχανής βρίσκεται η άμυνα. Στα σχέδια του Ναπολέοντα σημαντική παράμετρος αποτελεί το αξιόμαχο του γαλλικού στρατού. Η υποχρεωτική θητεία εξακολουθεί να ισχύει αλλά ο στρατός λειτουργεί πλέον σε επαγγελματικά πλαίσια. Ιδρύεται σχολή εκπαίδευσης των αξιωματικών του στρατού και του ιππικού και –το κυριότερο- καταργούνται τα προνόμια των ευγενών και προωθείται και εδώ η αξιοκρατία. Πλέον κάθε ικανός πολίτης μπορεί να γίνει αξιωματικός και να αναρριχηθεί στην ιεραρχία.

Σημαντική τομή στη γαλλική πολιτεία αλλά και στην ιστορία των σχέσεων εκκλησίας – κράτους είναι η υπογραφή του κονκορδάτου του 1801 μεταξύ του Ναπολέοντα και του πάπα Πίου του Ζ’. Με τη συμφωνία ο πάπας αναγνωρίζει τον κοσμικό χαρακτήρα της γαλλικής πολιτείας, τον ορισμό των Γάλλων ιεραρχών από τον Πρώτο Ύπατο της χώρας ενώ τη μισθοδοσία των κληρικών αναλαμβάνει το κράτος. Η συμφωνία είναι μέρος της εθνικής συμφιλίωσης που οραματιζόταν ο Ναπολέων για τους Γάλλους αλλά, σε συνδυασμό με τη θέσπιση της ανεξιθρησκίας, και της εκκοσμίκευσης του κράτους.

Στη δικαιοσύνη, ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της ναπολεόντειας διοίκησης και το μεγαλύτερο κατά τον ίδιο το Ναπολέοντα είναι ο αστικός κώδικας. Ο αστικός κώδικας, ή ναπολεόντειος κώδικας όπως έμεινε στην ιστορία, αντανακλά τις αρχές της νομικής ισότητας και του ατομικισμού που πηγάζουν στην επανάσταση ενώ εμπεριέχονται βασικές αρχές της όπως η προστασία της περιουσίας, της μισθωτής εργασίας, της ελεύθερης αγοράς και η απαγόρευση της ισόβιας μίσθωσης εργασίας. Ταυτόχρονα επιτυγχάνεται η κωδικοποίηση του συστήματος είσπραξης των φόρων με συνέπεια τη δυνατότητα σύνταξης οικονομικών προϋπολογισμών και τον περιορισμό της σπειροειδούς ανάπτυξης του πληθωρισμού[7].

Ναπολεόντειοι πόλεμοι

Οι πόλεμοι που διεξήγαγε η Γαλλία κατά τη Ναπολεόντεια διακυβέρνηση επηρέασαν το σύνολο των ευρωπαϊκών χωρών και  όχι μόνο τα κράτη που προσαρτήθηκαν ή που κατέληξαν βασίλεια κάποιου συγγενή του αυτοκράτορα. Πέρα από τις άμεσες επιδράσεις που είχε η στρατιωτική δυναμική των επεμβάσεων και η πολιτική της συνέχεια, οι λαοί της Ευρώπης γνώρισαν τα αγαθά της ελευθερίας και της ισότητας και ένιωσαν για πρώτη φορά φορείς μιας πατριωτικής συνείδησης που τους παρότρυνε να οργανωθούν και να διεκδικήσουν. Η αρχή της κυριαρχίας του έθνους, αν και ποδοπατήθηκε βάναυσα από τις στρατιές του Βοναπάρτη, επικαλέστηκε και διαδόθηκε από τον ίδιο το Ναπολέοντα. Αποτέλεσε τη νέα νομιμοποιό βάση της εξουσίας εγκαινιάζοντας μια νέα εποχή στα πολιτικά πράγματα της Ευρώπης[8]. Το έθνος εμφανίζεται για πρώτη φορά ως «εθελούσια συσσωμάτωση ανθρώπων που αναγνωρίζουν ότι ανήκουν σε μία κοινότητα και αποφασίζουν να ζήσουν μαζί»[9].

Ήδη από το 1792 η γαλλική εθνοσυνέλευση διακηρύττει ότι, «στο όνομα του γαλλικού έθνους, θα προσφέρει αλληλεγγύη και συνδρομή σε όλους τους λαούς που θα θελήσουν να ανακτήσουν την ελευθερία τους»[10]. Είναι μια νομιμοποίηση του παρεμβατισμού που θα ακολουθήσει ο Ναπολέων και που συνεχίζει να βρίσκει μιμητές στις μέρες μας.

Σε όλες τις υπό γαλλική επιρροή χώρες ο Ναπολέων εισάγει «ένα προσεκτικά οργανωμένο σχέδιο διοίκησης, βασισμένο στην ελεύθερη αξιοποίηση προικισμένων ατόμων, την ισότητα μπροστά στο νόμο και την κατάργηση των παλαιών εθίμων και προνομίων»[11]. Το καθεστώς εφαρμόζει στα νέα κράτη νέα συντάγματα, προωθεί την εγκαθίδρυση πολιτικής ισότητας και θρησκευτικής ελευθερίας, την κωδικοποίηση των νόμων, την κατάργηση των φεουδαλικών δικαστηρίων και των συντεχνιών. Βέβαια, το μέγεθος των αλλαγών επηρεάζεται αναγκαστικά από τις συνθήκες υποδοχής και υποτέλειας της κάθε χώρας.

Έτσι, στα γερμανικά κράτη εισάγεται ο αστικός κώδικας και στην Πρωσία καταργείται η δουλοπαροικία και τα συντεχνιακά προνόμια. Στην Ιταλία διακηρύσσονται τα ανθρώπινα δικαιώματα ενώ τα εκκλησιαστικά και αριστοκρατικά προνόμια καταργούνται σχεδόν ολοσχερώς. Δημιουργούνται οι συνθήκες σύγκρουσης των φοβισμένων συντηρητικών με μια νέα γενιά φιλελεύθερων[12] ενώ τα πατριωτικά συναισθήματα εξαπλώνονται. Η συνέπεια θα είναι καταλυτική για τις δύο αυτές χώρες αλλά και τον ευρωπαϊκό χάρτη. Aκόμη και σε χώρες εκτός της άμεσης γαλλικής επιρροής ο άνεμος της αλλαγής είναι αισθητός: στη Σουηδία το σύνταγμα του 1809 περιορίζει τα μοναρχικά δικαιώματα ενώ στη Δανία ο διαφωτισμός φέρνει απελευθέρωση των δουλοπάροικων, πολιτικά δικαιώματα στους Εβραίους, ελεύθερο εμπόριο και ελευθερία του τύπου.[13]

Λίγες όμως μεταρρυθμίσεις του Ναπολεόντειου οικοδομήματος θα εξακολουθήσουν να ισχύουν μετά την Έλβα. Το τι και πως τελικά επιζεί δεν είναι ευδιάκριτο. Πολύ συχνά, «η νομική μεταρρύθμιση, επαναστατική για τις κοινωνίες που είναι ακόμη προσηλωμένες στις παλιές οικονομικές τους δομές, φαίνεται σαν ένα απαραίτητο και δειλό βήμα προς τα εμπρός για τις χώρες που συνταράσσει η τεχνολογική επανάσταση»[14]. Σίγουρα όμως οι μεταρρυθμίσεις αυτές θα επιζήσουν στη σκέψη αυτών που τις έζησαν και αυτό θα αποδειχτεί περισσότερο σημαντικό.

Επίλογος

Η γαλλική επανάσταση έφερε στο προσκήνιο κοινωνικές δυνάμεις που αποτελούσαν κομπάρσους της ευρωπαϊκής ιστορίας. Με τη συμβολή των ναπολεόντειων πολέμων προώθησε μεταρρυθμίσεις σε όλη την ήπειρο όπως τη συγκεντρωτική διοίκηση, την εκκοσμίκευση της κοινωνίας, τον εκσυγχρονισμό και  τη φιλελευθεροποίηση της οικονομίας, τη συγκρότηση εθνικού-αστικού κράτους. Η κεντρική διοίκηση εφαρμόζει κοινούς νόμους για όλους, καταργεί τη δουλοπαροικία και τα φεουδαρχικά προνόμια και καταγράφει σειρά από καινοτομίες: αστικός κώδικας, δεκαδικό σύστημα, ενοποίηση μέτρων και σταθμών, οργάνωση εθνικού στρατού, αναμόρφωση της παιδείας.

Στο ιδεολογικό επίπεδο, οι ατομικές ελευθερίες και τα δικαιώματα του πολίτη έγιναν εφεξής μόνιμο αντικείμενο πολιτικής διαμάχης. Θέματα όπως το δικαίωμα των εθνών για αυτοδιάθεση και ο διαχωρισμός εκκλησίας κράτους τέθηκαν υπό συζήτηση ενώ αναπτύχθηκαν ιδέες και κινήματα όπως ο φιλελευθερισμός, ο εθνικισμός και κοινωνικός ριζοσπαστισμός. Μετά τη ναπολεόντεια Ευρώπη «οι τρεις έννοιες – ελευθερία, ισότητα, εθνικότητα – δεν είναι πια απλώς ιδέες˙ ως νόμοι και ως νέος τρόπος θεώρησης της ζωής, παρέμειναν στο κέντρο της ευρωπαϊκής πραγματικότητας»[15].

---

[1] Κολιόπουλος Ι.Σ., Νεώτερη ευρωπαϊκή ιστορία 1789 – 1945, Εκδ. Βάνια, Θεσσαλονίκη 1998, σ. 40

[2] Berstein S. και Milza P., Ιστορία της Ευρώπης, Τόμος 1, Εκδ. Αλεξάνδρεια, Αθήνα 1997, σ.503

[3] Το ποσοστό έγκρισης ήταν 99,95%! (Burns E., Ευρωπαϊκή ιστορία, Εκδ. Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1988, σ.325)

[4] Ράπτης Κ., Γενική ιστορία της Ευρώπη, Τόμος Β, Εκδ. ΕΑΠ, Πάτρα 2000, σ.39

[5] Berstein S. και Milza P., Ιστορία της Ευρώπης, Τόμος 1, Εκδ. Αλεξάνδρεια, Αθήνα 1997, σ.502

[6] Κολιόπουλος Ι.Σ., Νεώτερη ευρωπαϊκή ιστορία 1789 – 1945, Εκδ. Βάνια, Θεσσαλονίκη 1998, σ.48

[7] Burns E., Ευρωπαϊκή ιστορία, Εκδ. Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1988, σ.326

[8]  Blanning T.C.W., Ιστορία της Ευρώπης, Εκδ. Τουρίκης, Αθήνα 2009, σ.36

[9] Berstein S. και Milza P., Ιστορία της Ευρώπης, Τόμος 1, Εκδ. Αλεξάνδρεια, Αθήνα 1997, σ.520

[10] Livet G. και Mousnier R., Γενική ιστορία της Ευρώπης, Τόμος 5, Εκδ. Παπαζήση, Αθήνα 1990, σ.78

[11] Burns E., Ευρωπαϊκή ιστορία, Εκδ. Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1988, σ. 329

[12] Davies N., Europe A history, Eκδ. Pimlico, Nέα Υόρκη 1997, σ.731

[13] Στο ίδιο, σ.739

[14] Livet G. και Mousnier R., Γενική ιστορία της Ευρώπης, Τόμος 5, Εκδ. Παπαζήση, Αθήνα 1990, σ.43

[15] Burns E., Ευρωπαϊκή ιστορία, Εκδ. Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1988, σ. 334