Kαλή χρονιά!

Μίσθια δουλειά, σωροί χαρτιών, έγνοιες μικρές και λύπες
άθλιες, με περιμένανε σήμερα καθώς πάντα.
Μόνο είδα, φεύγοντας πρωί, στην πόρτα μου τολύπες
τα ρόδα, και γυρίζοντας έκοψα μια γιρλάντα.

Κώστας Καρυωτάκης, Ελεγεία

Μία στις δέκα

Είδα στο θέατρο του Νέου Κόσμου την παράσταση "Ένας στους δέκα". Όταν πέρσι μου πρότειναν να πάμε να τη δούμε είχα πει πως είναι ένα θέμα πολυφορεμένο (αυτό των μεταναστών) που δεν με αφορά. Φέτος πείστηκα από τα βρεβεία που έχει πάρει η παράσταση.

Ο σκηνοθέτης μας πέρυσι έλεγε πως ο θεατής μετά την παράσταση, αν έχεις καταφέρει να περάσεις τα μηνύματα που θέλεις, νιώθει σαν να έχει φάει γροθιά στο στομάχι. Στη συγκεκριμένη παράσταση ένιωσα πως με έχουν κάνει τουλούμι στο ξύλο. Μην τη χάσετε. Δεν αξίζει για κανένα λόγο.

Αναρχία

Άφησα επίτηδες να περάσει κάποιος χρόνος από τα επεισόδια και την -καθώς φαίνεται- δολοφονία του μικρού Αλέξη. Συνήθως δεν μπορείς να κάνεις σωστές κρίσεις εν θερμώ.
Ακόμη και μια βδομάδα μετά δεν ξέρω τι ακριβώς να πω. Άκουσα πάρα πολλούς και από τις δύο πλευρές όλο αυτό τον καιρό. Οπότε θα σας πω απλώς τη θέση μου:

Θεωρώ τον εαυτό μου αναρχικό. Η ιδέα είναι η εξής: αφού εγώ και όλοι οι γνωστοί και φίλοι θα μπορούσαμε να ζήσουμε ευτυχισμένοι ΧΩΡΙΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ και χωρίς πρωθυπουργό σε ένα νησί, γιατί τελικά μας χρειάζονται; Παραδέχομαι την υπερβολική απλοϊκότητα της σκέψης. Ο Κροπότκιν στα τέλη του 19ου αιώνα απορούσε: "Από την μοναρχία περάσαμε στη συνταγματική μοναρχία και από εκεί στην κοινοβουλευτική δημοκρατία. Για ποιο λόγο να περάσουμε από τον κομμουνισμό και να μην πάμε στο τελικό στάδιο, την αναρχία;"

Καταρχήν θεωρώ πως το επόμενο στάδιο είναι πάντα χρήσιμο και στην συγκεκριμένη περίπτωση, το επόμενό μας στάδιο θα πρέπει να είναι η άμεση δημοκρατία. Έχουμε την τεχνολογία να ξεπεράσουμε τα όποια προβλήματα υπήρχαν στο παρελθόν και να ψηφίζουμε μόνοι μας τους νόμους μας όπως οι αρχαίοι στην "εκκλησία του δήμου". Αυτό όμως που πραγματικά μας λείπει για αυτή την εξέλιξη είναι ένα: η ΠΑΙΔΕΙΑ. Πραγματικά δεν χρειάζεται τίποτε άλλο.

Για να προωθήσω αυτό το στόχο, έχω σκοπό να υποστηρίξω οποιοδήποτε κόμα προωθήσει την ιδέα της καλύτερης παιδείας. Περισσότερα χρήματα για την παιδεία, για σχολεία, για δημόσια πανεπιστήμια, για τους εκπαιδευτικούς, εξάλειψη των φροντιστηρίων, λιγότερα χρήματα στις τσέπες μας.

Είπα στην αρχή πως θεωρώ τον εαυτό μου αναρχικό. Τι εικόνα σχηματίζει σήμερα ο μέσος έλληνας πολίτης για μένα; Κι όμως είμαι ένας άνθρωπος κατά της βίας. Η βία φέρνει βία. Οι αναρχικοί που πιστεύουν πως οι αλλαγές έρχονται μέσα από τις εξεγέρσεις είναι ένας άλλος κλάδος των αναρχικών - πιο δραστήριος και πιο εμπορικός για τα ΜΜΕ. Προτιμώ τις εξεγέρσεις τύπου Γκάντι.

Αυτά.

Είμαι πλέον διαιτητής ποδοσφαίρου

και μπορώ να σας ρωτήσω: υπάρχει τρόπος να βάλει κανείς γκολ με το χέρι στο ποδόσφαιρο;
ΥΓ εντάξει, μην πείτε για Μαραντόνα...

Ωράριο και εργοδοσία

Χθες είχα συζήτηση με ένα φίλο για τις αυθαιρεσίες των εργοδοτών. Περιοριστήκαμε κυρίως σε θέματα ωραρίου και απλήρωτων υπερωριών.

Θεωρούσα πως η σκληρή εργοδότες στην Ελλάδα είναι απλώς αυτοί που οι εργαζόμενοι τους αφήνουν να είναι σκληροί. Κανένας εργοδότης σε οποιαδήποτε επαρχιακή πόλη δεν διαθέτει το μονοπώλιο που θα του επέτρεπε να κάνει ό,τι γουστάρει. Ούτε υπάρχουν οι άπειροι ειδικευμένοι εργάτες που περιμένουν στην ουρά να πάρουν τη θέση σου.

Ίσως είμαι στον κόσμο μου, αλλά έχω και την εμπειρία του εργοταξίου όπου όλοι (τα "στελέχη" - τρομάρα μας!) πηγαίναμε 7:30 και φεύγαμε κατά τις 7 το απόγευμα ΕΙΧΑΜΕ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ! Το ωράριο έληγε στις 16:30 αλλά όλοι σε κοίταγαν λοξά αν τολμούσες να φύγεις πριν τις 18:30. Υπήρχε όμως ένας μικρός γαλάτης (φίλος μου) που αντιστεκόταν. Μόλις πήγαινε 16:30 την έκανε. Μου έλεγε πως θεωρούσε χαμένο χρόνο από τη ζωή του κάθε πεντάλεπτο που έτρωγε παραπάνω εκεί μέσα. Ο εργοταξιάρχης τον κοιτούσε περίεργα, ίσως να τον θεωρούσε και μίασμα. Ήταν όμως πολύ καλός στη δουλειά του με αποτέλεσμα να ανέχεται αυτή την μικρή ιδιοτροπία του.

Αλλά έτσι κι αλλιώς το πρόβλημα δεν είναι η μικρή ιδιοτροπία. Το πρόβλημα ήταν πως αυτή η μικρή επανάσταση βάζει την ιδέα στο μυαλό των υπόλοιπων εργαζομένων που δεν μπορούν να φανταστούν την δύναμή τους. Γιατί το εργοτάξιο, γενικώς οι εργοδότες (όπως και ο στρατός) βασίζονται ξεκάθαρα σε δύο πράγματα: στην ΑΓΝΟΙΑ και στο ΦΟΒΟ.

Όποιος καταφέρει και τα νικήσει, περνάει σε άλλο επίπεδο...

Επικαιρότητα

"Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία."

Ισοκράτης (436 π.Χ-338 π.Χ.)

Σημ.: Η ιδέα για το επίκαιρο της ρήσης ανήκει στο μπαμπά του Θοδωρή.

Θύελλα αντιδράσεων προκαλεί η πρόθεση της ΔΕΗ για αυξήσεις 35% την προσεχή εξαετία

Λίγους μήνες μετά τις συνεχόμενες απεργίες των υπαλλήλων της Ολυμπιακής και τις μεγαλοστομίες των πολιτικών μας για το ότι "δεν φταίνε οι εργαζόμενοι αλλά οι συνεχόμενες ανίκανες διοικήσεις", διαβάζω το παραπάνω άρθρο και παθαίνω.

Σύσσωμοι οι έλληνες πολιτική καταδίκασαν την εισήγηση του Αθανασόπουλου. Αλλά βέβαια, αν κατανοούσαν, δεν θα ήταν πολιτικοί.

Όταν λοιπόν μετά από πέντε χρόνια η ΔΕΗ πωληθεί για πενταροδεκάρες, όταν οι εργαζόμενοι μείνουν στο δρόμο, τότε θα είναι ο σωστός καιρός η (τότε) κυβέρνηση να ανταλλάσει βέλη με την (τότε) αντιπολίτευση και η αριστερά να μιλά για αντεργατική πολιτική και ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.

«Με συνεχόμενες αυξήσεις όλοι οι Ελληνες μπορούν να γίνουν μεγάλοι μάνατζερ» είπε χαρακτηριστικά ο Κ.Πουπάκης*. Σαφώς κύριε Πουπάκη. Όπως επίσης και με συνεχόμενες απολύσεις...

*Ο κ. Πουπάκης προέρχεται από τον συνδικαλιστικό χώρο του ΟΤΕ. Υπήρξε πρόεδρος της ΔΑΚΕ και Γενικός Γραμματέας της ΓΣΕΕ. Δεν ξέρω τι ακριβώς είναι σήμερα.

George W. Bush

Ένας από τους λιγότερο αδιάφορους προέδρους στην ιστορία μας αφήνει. Κι εγώ περιμένω με αγωνία να γράψει ένα βιβλίο με τα απομνημονεύματά του. Θα είμαι ο πρώτος που θα τρέξει να το πάρει...

Ακρίβεια

Ορέ παιδιά, το ένα ανταλλακτικό από τα Gilette τα ξυραφάκια κάνει 4 ευρώ;;; To ένα;; Βέβαια, πρέπει να πληρωθεί ο Ανρί, ο Φέντερερ και ο άλλος με το μπαστούνι του γκολφ. Πάντως νομίζω πως όποιος χρησιμοποιεί αυτά τα ξυραφάκια μία φορά, μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του πλούσιο...

Ισότητα

Έχω διαπιστώσει (και μου φαίνεται λογικό) ότι όλα τα αρσενικά του είδους των ανθρώπων έχουν μια φυσική ροπή να θέλουν να συνουσιαστούν με όσο το δυνατόν περισσότερες γυναίκες στη ζωή τους. Η τάση τους αυτή συνήθως εμποδίζεται από προσωπικά θρησκευτικά ή ιδεολογικά πιστεύω, κοινωνικούς παράγοντες κλπ. Η έμφυτη αυτή τάση δεν γνωρίζει κοινωνικά, φυλετικά, θρησκευτικά ή άλλα σύνορα μεταξύ των ανδρών.

Τα θηλυκά από την άλλη μεριά γνωρίζουν μια εσωτερική ορμή προς την δημιουργία "οικογένειας", την διαμόρφωση δηλαδή εκείνων των συνθηκών που θα επιτρέψουν την ασφαλή δημιουργία και ανατροφή παιδιών.


Τα δύο παραπάνω γνωρίσματα είναι κοινά στα περισσότερα θηλαστικά του πλανήτη μας. Η φυσική επιλογή επέτρεψε την εξέλιξη αρσενικών με σεξουαλικές ορμές τέτοιες, που διασφαλίζουν την εξέλιξη του είδους μας. Αλλά και θηλυκά με έντονη την συνείδηση της "μάνας". Η φυσική εξέλιξη, όπως την γνωρίζουμε στα υπόλοιπα θηλαστικά, συνήθως στους ανθρώπους εκτρέπεται από κοινωνικούς παράγοντες, λόγω της νόησης που διαθέτει το είδος μας.

Το ερώτημα είναι: 40.000 χρόνια κοινωνικής εξέλιξης σε ανδροκρατούμενες (κατά το πλείστον) κοινωνίες, ΠΩΣ ΣΚΑΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΟΠΩΣ ΘΑ ΤΗΝ ΗΘΕΛΑΝ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ;;;;;;;;

Σήμερα...

...βαριέμαι να κάνω οτιδήποτε.

Προσοχή! Μη διαβάσετε παρακάτω αν δεν ξέρετε μπριτζ!

Η ιστορία όπως την θυμάμαι εγώ:
Είμαι νότος. 'Εχω 7φυλλο άκοπο σπαθί (11 πόντοι), μία πίκα, τρια καρά, δύο κούπες. Ανοίγω 1 σπαθί. Ο συμπαίκτης μου απαντά 1 πίκα. Πρέπει να του δείξω τα πολλά σπαθιά και λέω 3 σπαθιά. Μου απαντά 3 καρά οπότε καταλαβαίνω ότι έχει αρκετούς πόντους και λέω την μανς 3ΧΑ (χωρίς ατού). Ο βοράς συμπαίκτης μου λέει 4 σπαθια! Μα είναι δυνατόν να τα θυμήθηκε τώρα;;; Νιώθω ότι δεν του αρέσουν τα ΧΑ (διχρωμία;) και ρισκάρω την μανς στις πίκες: 4 πίκες. Ο βοράς όμως απτόητος: 5 σπαθιά!!! Σηκώνω τα χέρια ψηλά και πασάρω...

Η ιστορία όπως την διηγείται ο συμπαίκτης μου:
Είμαι βοράς έχω 5 πίκες, 5 καρά, 3 κούπες και 16 πόντους. Ο νότος ανοίγει σπαθί κι εγώ λεω τις πίκες. Επιμένει 3 σπαθιά κι εγώ δείχνω το 5 φυλλο με 3 καρά. Πρέπει να έχει τουλάχιστο 16 πόντους και 6φυλλο σπαθί για να πάει στο 3 και όταν λέει 3ΧΑ ψάχνω το σλεμ. Gerber και 4 σπαθιά λοιπόν. Ο συμπαίκτης μου λέει 4 πίκες=2 άσσοι και συνεχίζω 4 σπαθιά ρωτώντας άσσους. Ο συμπαίκτης... ο συμπαίκτης... μα τι κάνει... ΠΑΣΣΑΡΕΙ!!!

Λευτεριά στα πεζοδρόμια!

Αναρωτιόμουν ποια είναι η μεγαλύτερη διαφορά του να βρίσκεσαι σε μια οποιαδήποτε (το οποιαδήποτε είναι κυριολεκτικό, πράγμα που με κάνει να θέλω να βάλω τα κλάματα) ευρωπαϊκή πόλη και σε μια ελληνική (ας πούμε την Χαλκίδα).

Η βασικότερη, η πιο χτυπητή διαφορά είναι τα μεγάλα και ελεύθερα πεζοδρόμια (όχι της Χαλκίδας - της ευρωπαϊκής)! Παλιά κοροϊδεύαμε τους έλληνες που περπατούν στο δρόμο αντί να ανέβουν στο πεζοδρόμιο. Τώρα πια συνειδητοποίησα ότι δεν φταίμε (φυσικά) ως λαός. Όταν δεν έχεις πρόσβαση να ανέβεις σε ένα πεζοδρόμιο ενός μέτρου (max) επειδή στην κλείνουν μηχανάκια και αυτοκίνητα, όταν ακόμα κι αν ανέβεις ξέρεις πως μετά από 20 μέτρα πρέπει να βρεις διέξοδο να ξανακατέβεις διότι σε εμποδίζει
- ο στύλος της ΔΕΗ
- το παρκαρισμένο πάνω στο πεζοδρόμιο μηχανάκι
- το παρκαρισμένο πάνω στο πεζοδρόμιο αυτοκίνητο
- οι καρέκλες από το τσιπουράδικο-καφέ-μπαρ-εστιατόριο
- ο στύλος της πινακίδας του διπλανού εμπορικού
- το περίπτερο με τα (παράνομα) προάστειά του (ψυγεία κλπ)
- το παλιό σπίτι που έτσι είχε κατασκευαστεί πριν από 150 χρόνια (μέσα στο δρόμο!)
- η νέα πολυκατοικία που ναι μεν άφησε 4 μέτρα πεζοδρόμιο μπροστά της, αλλά ο αρχιτέκτων έκρινε σκόπιμο να κλείσει μια τόσο μεγάλη επιφάνεια με κάθετα στο δρόμο χτιστά κηπάκια ώστε να μη μπορεί να περάσει κανείς
- οι ζαρντινιέρες που έχει τοποθετήσει κάθετα στο δρόμο μπροστά του το φαστφούντ (για να περιχαρακώσει την περιοχή του!)
- τα εμπορεύματα του χ, ψ κι ωμέγα

Φωτό απ'την Καρδίτσα

Για όλα τα παραπάνω (που συμβαίνουν σε όλη την Ελλάδα) έμπνευσή μου υπήρξε η Λεωφόρος Χαϊνά στη Χαλκίδα. Όλα τα παραπάνω συμβαίνουν κάθε στιγμή σε αυτόν τον (πλατύ κατά τα άλλα) δρόμο. Και ίσως αρχίσω να ανεβάζω και φωτογραφίες για να καταλάβετε τι εννοώ.

Για όλα τα παραπάνω κυρήσσω σήμερα, 1η Οκτωβρίου 2008, την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα των πεζοδρομίων! Εμπρός χριστιανοί! Ο Θεός εν τω αγώνα μας βοηθός!

Ανεμογεννήτριες στη Σκύρο;

Έχει γίνει πολύς ντόρος στην Εύβοια για "παπάδες που θέλουν να ασχημήνουν το νησί" αλλά και για εταιρείες που θέλουν να ασχημήνουν με "τεράστια μεταλλικά πουλιά" τη νότια Εύβοια (περιοχή Αμαρύνθου και Καρυστία). Στη Σκύρο την επένδυση επιχειρεί η Ι.Μονή Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους η οποία κατέχει συνολικά το 12% της εκτάσεως του νησιού.

Λαός και βουλευτές είναι εναντίον των μεταλλικών θηρίων που απειλούν την γραφικότητα των ελληνικών νησιών.

Οπότε... Ας κάνουμε αλλού τις ανεμογεννήτριες. Ή ας κάνουμε άλλη μια μονάδα στο Αλιβέρι. Ας πεθάνουμε τον κόσμο στην Κοζάνη.

Ας ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα για κάποιους κοντόφθαλμους Ευβοιώτες. Οι ανεμογεννήτριες γίνονται εκεί που υπάρχουν δυνατοί άνεμοι. Οι μελέτες έδειξαν κάποια σημεία του ελλαδικού χώρου που κάνουν μια τέτοια επένδυση συμφέρουσα: Σκύρο, νότια Εύβοια, Έβρο και ορεινή Ναυπακτία. Ο Έβρος έχει ήδη γεμίσει ανεμογεννήτριες και συνεχίζουν να κατασκευάζονται κι άλλες. Οι ανεμογεννήτριες κατασκευάζονται εκεί που φυσούν δυνατοί άνεμοι όπως τα λιγνιτωρυχεία κατασκευάζονται εκεί που υπάρχει λιγνίτης.

Μου λένε: "μα 111 μονάδες; στη Σκύρο;" Απαντώ: Μήπως έπρεπε να σταματήσουμε στο ένα εργοστάσιο στην Πτολεμαΐδα; μήπως δεν έπρεπε να κάνουμε άλλα 5;

Και στην τελικη: ο Νομός Κοζάνης τόσα χρόνια ΠΕΘΑΙΝΕΙ. Για εμάς. ΠΟΛΛΑ χρόνια. Για να έχουμε πάμφθηνο (δεν ανέχομαι αντίδραση σε αυτό) ρεύμα. Όποτε βλέπουμε Πτολεμαϊδιώτη κανονικά πρέπει να πέφτουμε στα τέσσερα και να του φιλάμε τα πόδια.

Και οι ανεμογεννήτριες είναι η ομορφότερη σύγχρονη μηχανή παραγωγής ενέργειας. Και δεν θα ασχημήνει την "όμορφη" (-μούτζα-) Αμάρυνθο! Κακόγουστοι!

Άντε γιατί τά'χω πάρει...

Ξεκινάω μαθήματα τέννις

Την τρίτη. Πήρα και ρακέτα. Και μπαλάκια. Πρέπει να πάρω και το άλλο το πετσετάκι που έχει ο Ναδάλ στους καρπούς και σκουπίζει το μέτωπο πριν τα σερβίς.

Και, τώρα που το σκέφτομαι: πρέπει να πάρω τον κόουτς τηλέφωνο να μου πει τι ώρα είναι το μάθημα.

Λέτε να χάνω το βάζελο με την Ίντερ;

Εντυπώσεις από το ταξίδι - Μέρος Β'

...
Το πιο μαγικό για εμένα (ως μηχανικό) ήταν ότι στην πόρτα του ασανσερ του ξενοδοχείο υπήρχε το σημείωμα "Ζητούμε συγγνώμη για τα προβλήματα λόγω της ανακατασκευής των γραμμών του μετρό έξω από το ξενοδοχείο μας. Οι εργασίες θα ολοκληρωθούν σε 5 μέρες, δηλαδή στις 7/7". Για οποιονδήποτε έλληνα εργολάβο είναι κατανοητό το μέγεθος της διαστροφής:
ΠΟΤΕ δεν υπόσχεσαι στους πολίτες ακριβή ημερομηνία παράδοσης του έργου. ΠΟΤΕ!
Οι φιλλανδοί όμως δούλευαν νυχθημερόν. Και εδώ έρχεται το δεύτερο μέρος της διαστροφής:
Στις 7/7 το μετρό του Ελσίνκι βάδιζε πάνω στις ράγες του, μπροστά από το ξενοδοχείο Seurahuone.

Ο σιδηροδρομικός σταθμός.

Oι φιλλανδοί είναι πολύ ευγενικοί άνθρωποι και όχι ιδιαίτερα διαχυτικοί. Το μεγαλύτερο πρόβλημά τους είναι ο αλκοολισμός. Υπάρχουν αρκετοί αλκοολικοί (και άλλοι τόσοι που απλώς τα σαββατόβραδα πίνουν πολύ). Ένας από αυτούς (μεγάλου μεγέθους τύπος) κόλλησε τη μούρη του μπροστά στον πεθερό μου σε ένα πεζοδρόμιο, Σάββατο βράδυ. Ο πεθερός μου του έλεγε πως δεν τον καταλαβαίνει (στα ελληνικά) κι εκείνος του απαντούσε φωνάζοντας στα φιλλανδικά. Αυτό διήρκησε μερικά δευτερόλεπτα πριν ο απογοητευμένος μεθυσμένος φιλλανδός παραιτηθεί από την προσπάθεια.

Το γεγονός αυτό το αναφέρω διότι ήταν η πιο επικύνδινη κατάσταση που βιώσαμε στο ταξίδι μας. Το άγνωστο του Ταλίν και οι φήμες για τη ρώσικη μαφία στην Πετρούπολη αποδείχτηκαν κουραφέξαλα. Η αλήθεια είναι πως δεν προσπαθήσαμε να πουλήσουμε ναρκωτικά στην Αγ. Πετρούπολη ώστε να δούμε τις αντιδράσεις των ρώσων μαφιόζων (ίσως να μας ξέβραζε σε κάποια του όχθη ο ποταμός Νέβα). Αλλά σε γενικές γραμμές νομίζω πως η πιο "επικύνδινη" πόλη που έχω πάει, είναι η Αθήνα.

Σημειώνω εδώ το άλλο εκπληκτικό που έμαθα για τη Φιλλανδία: οι αλκοολικοί αντιμετωπίζονται ως ασθενείς και το κράτος τους χορηγεί 700€ μηνιαίως συν κουπόνια φαγητού! Αντί να δουλεύετε στην Ελλάδα, μπορείτε να πίνετε στη Φιλλανδία.

Το Ελσίνκι δεν έχει πολλά ή φαντασμαγορικά αξιοθέατα. Είναι όμως μια όμορφη πόλη με μια εκπληκτική αύρα ηρεμίας. Τα ωραιότερα σημεία της είναι αυτά που λέει και το virtualtourist (ας μην γίνω ταξιδιωτικός οδηγός). Σημειώνωνω μόνο τον πιο ωραίο φυσικό περιβάλλον για ζωολογικό κήπο! (στεγάζεται σε νησάκι έξω απ' το Ελσίνκι και πας με καραβάκι!)

Περισσότερες φωτογραφίες από το ταξίδι, εδώ.

(συνεχίζεται)

Ολυμπιακό μπάσκετ

Η ελληνική ομάδα μπάσκετ μας έκανε ακόμη μια φορά υπερήφανους. Κάθισα και είδα τον αγώνα με την Αργεντινή. Καταπληκτικό μπάσκετ κι από τις δύο ομάδες. Πραγματικά το ευχαριστήθηκα. Και χάρηκα που η ομάδα μας βρίσκεται σίγουρα στις κορυφαίες 5 ομάδες στον κόσμο. Με διαφορά από τις υπόλοιπες.


Τα υπόλοιπα περί λαθών και προπονητικής και κουραφέξαλα είναι για λαϊκή κατανάλωση. Οι παίκτες μας είναι παγκόσμιας κλάσης. Και φυσικά οι παίκτες της Αργεντινής το ίδιο, και μάλλον λίγο καλύτεροι. Για όσους δεν τις άκουσαν, οι δηλώσεις σεβασμού προς την εθνική μας από Τζινόμπιλι και Νοτσιόνι αμέσως μετά την λήξη του παιχνιδιού, ήταν όλα τα λεφτά...

Επί κοντώ και εις ύψος

Μια φίλη μου μού είπε πως κανονικά τα άλματα "εις ύψος" και "επί κοντώ", θα έπρεπε να ονομάζονται ανάποδα.
- "Αφού το πρώτο είναι πιό κοντό ενώ στο δεύτερο πηδάνε μεγαλύτερο ύψος!", μου είπε με μια αξιοθαύμαστη φυσική απλότητα. Μου φάνηκε πολύ λογικός ο συλλογισμός της και της είπα πως θα το γράψω στο μπλογκ. Θα σας έλεγα ποια είναι αλλά με απείλησε πως αν το αναρτήσω, θα με χωρίσει.

Allyson Felix

Tην είδα χτες να τρέχει στα προημιτελικά των 200 μ. Δεν έχω ξαναδεί άνθρωπο να τρέχει χωρίς να ιδρώνει και να αφήνει πίσω του τους πάντες. Κοινότυπο, αλλά το τρέξιμό της είχε τη χάρη γαζέλας. Πλέον είμαι οπαδός της.

ΥΓ Το ότι είναι και παίδαρος είναι τελείως συμπτωματικό.

Εντυπώσεις από το ταξίδι - Μέρος Γ'

...
Μείναμε 3 βράδια και μετά πήραμε το φέρυ για το Ταλίν. Έκανε μιάμιση ώρα για να μας πάει στην πρωτεύουσα της Εσθονίας. Η Εσθονία είναι μέλος της Ε.Ε. αλλά ακόμη δεν έχει ευρώ. Έχει εσθονικές κορώνες. Είναι μια από τις 3 βαλτικές δημοκρατίες που ανεξαρτητοποιήθηκαν από τη Σοβιετική Ένωση το 1992. Οι Εσθονοί θεωρούν πως η χώρα τους από το β' παγκόσμιο πόλεμο μέχρι το '92 ήταν υπόδουλοι στους ρώσους. Οι βαλτικές δεν τα πήγαιναν ποτέ καλά με τους ρώσους και στον πόλεμο είχαν πάρει το μέρος του άξονα (όπως και η Φιλλανδία). Μια παλιά φυλακή που φυλακίζονταν οι αντικαθεστωτικοί εσθονοί από το σοβιετικό καθεστώς, την έχουν κάνει μουσείο.


Το πρόβλημα είναι πως ένα μεγάλο ποσοστό των κατοίκων είναι ρώσοι έποικοι ή τελοσπάντων ρωσόφωνοι. Αυτοί βρέθηκαν στο στόχαστρο των υπολοίπων μετά την ανεξαρτησία. Οι εσθονοί μιλούν εσθονικά, μια ιδιαιτέρως δύσκολη γλώσσα.

Το Ταλίν εμπεριέχει την παλιά μεσαιωνική πόλη του Ταλίν που αποτελεί και των κύριο πόλο έλξης των τουριστών. Οι κάτοικοι του Ελσίνκι φεύγουν για σαβατοκύριακα στο Ταλίν (που είναι και πιο φθηνό απ'την πατρίδα τους!). Επίσης με τα καραβάνια το επισκέπτονται και οι ρώσοι.

Εμείς μείναμε στην άκρη της παλιάς πόλης. Ήταν πραγματικά πανέμορφη! Χωρίς καθόλου αυτοκίνητα και με πολλά λουλούδια και εκκλησίες. Πολύ ρομαντικό μέρος, ιδανικός προορισμός για ρομαντικό Σαβατοκύριακο. Υπάρχει ένα πρόβλημα βέβαια στο ότι δεν υπάρχουν απευθείας πτήσεις από Αθήνα, σύν του ότι συνήθως πρέπει να περιμένεις συνήθως ένα ολόκληρο βράδυ σε κάποιο γερμανικό αεροδρόμιο για την ανταπόκριση. Λεπτομέρειες.

Φάγαμε σε ένα πανέμορφο (και διάσημο) μεσαιωνικό εστιατόριο. Οι πιο δύσκολοι (στο φαγητό) της παρέας ζήτησαν κοτόπουλο με πατάτες. Όπως μας εξήγησε μια γλυκήτατη γκαρσόνα, τον μεσαίωνα δεν είχε έρθει στην ευρώπη η πατάτα... οπότε φάγαμε ό,τι μας σέρβιραν. Προσωπικά μου άρεσε. Κάποια στιγμή όμως που ζήτησα να δοκιμάσουμε την τοπική λιχουδιά, λουκάνικο με αίμα, η υπόλοιπη ομάδα επαναστάτησε. Τελικά βρεθήκαμε να τρώμε σε ελληνικό εστιατόριο στο Ταλίν...

To όνομά του ήταν "Άρτεμις" και ήταν πραγματικά πολύ καλό! Ήπιαν και φραπέ οι στερημένοι, φάγαμε και μια απίθανη χωριάτικη σαλάτα και το κυρότερο: γνωρίσαμε τους ιδιοκτήτες! Οι ιδοκτήτες ήταν δυο παιδιά στα σαράντα που εγκατέλειψαν τον -αποκλεισμένο από το champions league- Πειραιά για μια καλύτερη ζωή στο Ταλίν. Βέβαια είχαν μια εμπειρία με δικά τους μαγαζιά συν μια γυναίκα ρωσίδα από το Ταλίν. Αυτός μας εξήγησε πως μετά από δυο χρόνια στο Ταλίν δεν έχει καταφέρει να μάθει εσθονικά αλλά μιλάει αγγλικά και ρώσικα. Στις δημόσιες υπηρεσίες όλοι τον εξυπηρετούν στα αγγλικά! Επίσης όταν πήγε μια αίτηση για να ανοίξει το εστιατόριο, ρώτησε σε πόσες άλλες υπηρεσίες θα έπρεπε να πάει και τι. Η απάντηση ήταν: "Τι εννοείτε; Αύριο μπορείτε να ανοίξετε."!

Η εσθονική (απούσα) γραφειοκρατία με έπεισε ότι μέσα στην επόμενη δεκαετία η Εσθονία όχι μόνο θα μπει στο ευρώ αλλά θα ξεπεράσει και σε όλους τους δείκτες την Ελλάδα. Γενικώς οι βόρειοι είναι πιο σοβαροί και πιο εργατικοί άνθρωποι. Επειδή δεν είμαι ρατσιστής, το γεγονός αυτό το αποδίδω στους θερινούς μήνες των νοτίων όπου λόγω υπερβολικής ζέστης κωλοβαράμε. Και τους χειμερινούς μήνες περιμένουμε να έρθουν οι θερινοί.

Προσπαθήσαμε να πάρουμε το ολονύχτιο τρένο Κυριακή βράδυ από το Ταλίν για την Αγ. Πετρούπολη. Οι κυρίες στο γκισέ του ανακαινισμένου σταθμού μιλούσαν μόνο εσθονικά και ρώσικα. Γενικά οι μεγάλοι άνθρωποι (σε αντίθεση με τους νέους) δεν μιλούν αγγλικά. Το τρένο που κάνει 8 ώρες για την Αγ. Πετρούπολη ήταν γεμάτο από τους ρώσους που περνούν το ΣΚ στο Ταλίν. Αναγκαστήκαμε να γυρίσουμε πίσω στο Ελσίνκι και να πάρουμε από εκεί το τρένο. Η διαδρομή μας αποζημίωσε. Η φιλλανδική ύπαιθρος είναι γεμάτη λίμνες, λιβάδια, υπέροχα δάση και ξύλινα σπίτια. Πραγματικά σαν καρτ ποστάλ.

Αντίθετα η ρωσική ύπαιθρος ήταν εντελώς παρατημένη. Φτάσαμε με το (ρώσικο) τρένο το βράδυ στην Αγ. Πετρούπολη. Ένα ταξί μας πήγε στο ξενοδοχείο. Που είναι τα σοβιετικού τύπου μπλοκ; Που είναι η σοβιετική αρχιτεκτονική; Πέντε μέρες εκεί είδα μόνο το Πολυτεχνείο σε αυτό το στυλ. Η υπόλοιπη πόλη (η πιο βόρεια πόλη στον κόσμο με πληθυσμό άνω του 1.000.000 κατοίκων) ήταν λες και έχει μείνει στα 1900. Περιμένεις να δεις άμαξες και τον τσάρο. Η καταπληκτική ιδέα της αντιπαροχής δεν έφτασε ποτέ εδώ. Οι ανακαινίσεις των κτιρίων έχουν αρχίσει να πληθαίνουν. Οπότε, με τους ρυθμούς ανάπτυξης της ρωσικής οικονομίας, σε 10 χρόνια η Αγία Πετρούπολη θα είναι η μεγαλύτερη, πληρέστερη και πιο τουριστική πόλη-μουσείο της Ευρώπης.



(συνεχίζεται)

Έξοδα τραπέζης

Πήγα χτες στην Alpha Bank για να πληρώσω την ασφάλεια του αυτοκινήτου μου. Το ποσό ήταν 268€. Ο (νέος) υπάλληλος με ρώτησε το όνομά μου για να το γράψει στην αιτιολογία κατάθεσης. Κατόπιν με ρώτησε: "Τα έξοδα θα τα πληρώσετε εσείς ή ο παραλήπτης;"
Τα έξοδα είναι τα 1,20€ νταβατζιλίκι της τράπεζας.
"Νόμιζα πως τα έξοδα έχουν καταργηθεί", απάντησα.
Ο υπάλληλος χαμογέλασε. "Ε, ναι." μου είπε.
"Να πάω στον διευθυντή να διαμαρτυρηθώ ή τον έχουν πρήξει πολλοί με το συγκεκριμένο θέμα;" ρώτησα ευγενικά.
"Όχι δεν πειράζει, δεν κράτησα έξοδα" μου λέει και μένω κάγκελο. Και εν ολίγοις μου εξηγεί πως είναι πολιτική της τράπεζας να τα ζητάνε κι όπου περάσει. Τον ευχαρίστησα για την ειλικρίνειά του κι έφυγα.

Να σημειωθεί πως είχα προετοιμαστεί να στείλω γράμμα στον τραπεζικό διαμεσολαβητή σε περίπτωση που μου κρατούσαν έξοδα. Κάποιος μου είπε πως έχει βγει τελεσίδικη απόφαση και η τράπεζα πληρώνει πρόστιμο 3000€ κάθε φορά που σου κρατάει 1,20€!

Δείτε κι αυτό...

http://stupidchainmails.blogspot.com/

Εντυπώσεις από το ταξίδι - Μέρος Α'

Κατεβήκαμε στο αεροδρόμιο του Ελσίνκι μια κρύα νύχτα του Ιούλη. Εγώ με βερμουδίτσα και κοντά καλτσάκια. Οι υπόλοιποι παρομοίως. Δεν ήταν ακριβώς κρύα γιατί είχε 16 βαθμούς κελσίου. Και δεν ήταν ακριβώς νύχτα γιατί ο ήλιος θα έδυε στις 11 παρά τέταρτο. Και θα ανέτειλε στις 4 το πρωί. Το φως δεν θα μας εγκατέλειπε ποτέ.

Πληρώσαμε 45 € σε ένα μελαμψό φιλλανδό (μάλλον πακιστανός ήταν ο άνθρωπος) να μας πάει στο ξενοδοχείο. Καλό ξενοδοχείο με καταπληκτικό πρωινό και χοντρές σκούρες κουρτίνες (για το φώς που λέγαμε πριν). Το πρωινό περιελάμβανε και μια καταπληκτική μαρμελάδα φράουλα. Οι φράουλες, όπως θα ανακαλύπταμε αργότερα, είναι το εθνικό φρούτο της Φιλλανδίας. Στις υπαίθριες αγορές τα μισά κιόσκια πουλάνε μόνο φράουλες. Κάτι σαν τα πορτοκάλια στην Ελλάδα.

Το Ελσίνκι είναι μια όμορφη πόλη που χτίστικε από τους Σουηδούς μερικούς αιώνες πριν, σε μια προσπάθεια να ανταγωνιστούν εμπορικά το εσθονικό Ταλίν που βρίσκεται ακριβώς απέναντι στο φιλλανδικό κόλπο. Οι φιλλανδοί έγιναν ανεξάρτητο κράτος στις αρχές του 20ου αιώνα. Στον 2ο παγκόσμιο μπήκαν στην πλευρά του άξονα αφού τους επιτέθηκαν οι ρώσοι.

Μπροστά από το Ελσίνκι υπάρχει ένα σύμπλεγμα από άπειρα νησάκια, άλλα κατοικημένα (ακόμη και με ένα κτίριο!) κι άλλα βραχονησίδες. Το υπόστρωμα της περιοχής είναι βράχος. ΠΑΝΤΟΥ! Κάτω από το απέραντο γρασίδι και τα δάση, σε μικρά βάθη, υπάρχει βράχος. Και είναι καταπληκτικό το πόσο ωραία τον εντάσσουν στο αστικό τοπίο.

To πιο εντυπωσιακό πράγμα στο Ελσίνκι ήταν το ότι δεν νύχτωνε. Πηγαίναμε κατά τις 6 το απόγευμα για ύπνο και ξαναβγαίναμε στις 10. Δεν ένιωθες ότι υπάρχει περίπτωση να χάσεις τη μέρα αφού η μέρα δεν τελείωνε.

Το 2ο εντυπωσιακό ήταν το να φοράς φανελάκι, μπλουζάκι και ζακέτα κουμπωμένη μέχρι το λαιμό όλη μέρα. Αν και την τρίτη μέρα που βγήκε ο ήλιος το θερμόμετρο ανέβηκε στους 24 και είχαμε καλοκαίρι. Εννοείται πως ανεξαρτήτως θερμοκρασίας οι φιλλανδές κυκλοφορούσαν με το μίνι, τα τιραντέ και το ξώφτερνο. Οι φιλλαδές (ή φιλλανδέζες;) είναι ένας στρατός από ξανθά κοριτσάκια με γαλάζιο μάτι και χωρίς κυτταρίτιδα. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο πως στη Φιλλανδία έχουν μεταναστεύσει αρκετοί έλληνες αλλά όχι ελληνίδες...

Σοβαρά τώρα, στο Ελσίνκι πετύχαμε 3 έλληνες "ντόπιους". Μας είπαν πως η ελληνική κοινότητα αριθμεί περίπου 300 έλληνες (με κυρίαρχη μπλογκική προσωπικότητα φυσικά, τον ovi).

Το λιμάνι του Ελσίνκι. Στο βάθος δεξιά, οι πορτοκαλί τέντες της υπαίθριας αγοράς.

Ο πρώτος που συναντήσαμε ήταν ο Νίκος Νικολόπουλος. Εκεί που περιφερόμασταν στην ανοιχτή αγορά του λιμανιού, το μάτι των κυριών έπεσε σε κάτι δέρματα από τάρανδο, ελάφι, πολική αρκούδα ή δεν ξέρω εγώ τι. Ο μελαχροινός κύριος έκανε μπαμ ότι δεν ήταν φιλλανδός αλλά που να φανταστώ πως η απάντησή του στην ερώτηση της συζύγου μου "How much does it cost?" θα ήταν: "Γιατί; ελληνικά δεν μπορούμε να μιλήσουμε κοπελιά;". Τεσπά με τον Νίκο ανταλλάξαμε τηλέφωνα και παιρνούσαμε κάθε μέρα από την τέντα του για μια καλημέρα. Αυτά που μου έμειναν από αυτά που μας είπε:
- το πόσο δύσκολα είναι τα φιλλανδικά (μετά από 3 χρόνια τα καταλαβαίνει αλλά δεν τα μιλάει καλά),
- ο βασικός μισθός είναι 1350 €!
- προκειμένου να πας στον φιλλανδικό βορά, το φιλλανδικό κράτος σου παραχωρεί έκταση, σπίτι, δάνειο για επιχειρηματική δραστηριότητα. Όσοι φίλοι του κρύου, προσέλθετε.
- για να γράψει στο ΙΚΑ τη γυναίκα του (προσέξτε: είναι και μετανάστης) απλώς έστειλε με e-mail κάποια στοιχεία...
- στο τέλος της άνοιξης (Μάιο) ο δήμος στέλνει ένα συνεργείο στο σπίτι σου και στο καθαρίζει από χιόνια κλπ ώστε "ο πολίτης να είναι ευχαριστημένος τώρα που έρχεται το καλοκαίρι"!
- την πρώτη χρονιά που ήρθε, οι θερμοκρασίες το Φεβρουάριο είχαν πιάσει τους -30. Και εργάζεται σε υπαίθρια αγορά. Οι φιλλανδοί πωλητές είχαν μαζευτεί σε μια γωνιά και ανάψει φωτιά, κοιτώντας τον τρελό έλληνα που παρέμενε στην τέντα!

(συνεχίζεται...)

Μπριτζ

Μετά την λήξη των μαθημάτων στο μπριτζ, έχω (μαζί με τον συμπαίκτη μου) αρχίσει το έπακρο να απολαμβάνω τις δυνατότητες αυτού του παιχνιδιού. Αν σας άρεσε ποτέ στη ζωή σας η πρέφα, ή το ουίστ, ή έστω οι κούπες (hearts, καρδιές) τότε πρέπει οπωσδήποτε να το δοκιμάσετε.


Τα μαθήματα είναι μια φορά την εβδομάδα και συνήθως ξεκινούν Οκτώβριο. Αν είστε στην Αττική, σίγουρα υπάρχει ένας όμιλος κοντά σας. Αν είστε στην επαρχία, οι πιθανότητες πέφτουν αισθητά. Μπορείτε να το ψάξετε στο hellasbridge.com. Aν είστε τόσο τυχεροί και ζήτε στη Χαλκίδα ή στα Ιωάννινα, αφήστε μήνυμα σε αυτό το ποστ κι εγώ μπορώ να σας δώσω όλες τις πληροφορίες που θα χρειαστείτε! Στη Χαλκίδα έχουμε κάνει και μια πρώτη προσπάθεια για τη δημιουργία ιστοσελίδας.

Πίστευε και μη ερεύνα

Μου ήρθε ένα σχετικά διάσημο e-mail από ένα έμπιστό μου πρόσωπο. Το mail αυτό είχε συνημμένο ένα αρχείο doc στα ελληνικά με το ακόλουθο κείμενο:

"ΧΡΩΣΤΙΚΕΣ Ε
Η παρακάτω είναι μια λίστα χρωστικών ουσιών και προσθέτων για τρόφιμα που εκδόθηκε από το νοσοκομειακό κέντρο του Chaumont της Γαλλίας, βασισμένη σε πληροφορίες που δόθηκαν από το ερευνητικό νοσοκομείο του Villajuir, για να επιστήσει την προσοχή των καταναλωτών στα αποτελέσματα των προσθέτων που χρησιμοποιούνται από τη βιομηχανία τροφίμων."

Ακολουθούσε μια λίστα με τις ουσίες με τον κωδικό Ε100-Ε480 και με κατηγοριοποίηση (αναλόγως με το τι υποτίθεται πως προκαλούν) σε ακίνδυνες, καρκινογόνες, ύποπτες, πεπτική διαταραχή, χοληστερίνη, εντερικές ενοχλήσεις κλπ

Επειδή όταν βλέπεις αρχείο doc μεταφρασμένο στα ελληνικά κράτα και μικρό καλάθι, έκανα μια μικρή έρευνα για την αξιοπιστία του εγγράφου.

Στο πρώτο googlάρισμα, βρίσκω μια συζήτηση όπου ένας κύριος ανέφερε ότι "ρε παιδιά, στο google άμα βάλεις Chaumont - Villajuir βγάζει μόνο ελληνικές σελίδες. Αυτό σημαίνει πως ίσως και αυτές οι ουσίες που λένε ακίνδυνες δεν είναι"...




Αφήνω ένα κενό αγαπητέ αναγνώστη για να συνέλθεις από το σοκ. Γιατί θεωρώ πως ο κοινός νους απαιτεί να καταλάβεις πως ο λόγος που σου βγάζει μόνο ελληνικές σελίδες η εν λόγω αναζήτηση, είναι επειδή υπάρχει ως αναφορά μόνο σε σελίδες που αναπαράγουν το εν λόγω έγγραφο!!!

Αν ψάξεις πληροφορίες για τα Ε, θα οδηγηθείς στον ΕΦΕΤ, τον κρατικό φορέα ελέγχου τροφίμων. Εκεί θα διαβάσεις πως τα Ε είναι οι ουσίες που επιτρέπονται ακριβώς επειδή είναι ασφαλής για τη δημόσια υγεία σε αντίθεση με άλλες που απαγορεύονται. Εκτός βέβαια αν ο ΕΦΕΤ είναι στο κόλπο μαζί με τους εβραίους και τη CIA.
Επίσης μια πολύ διαφωτιστική ιστοσελίδα για τα Ε είναι η food-info.net.


Ψάχνωντας τώρα για το νοσοκομείο του Chaumont, δεν βρήκα τίποτα στο google αλλά ούτε και στη Wikipedia (πηγή: Λίστα με τα νοσοκομεία της Γαλλίας). Τα γαλλικά μου όμως είναι πολύ φτωχά (στη ζητιανιά έχουνε βγει για την ακρίβεια) και θεωρώ σίγουρο πως το Chaumont (μια μικρή πόλη της Γαλλίας η οποία ΟΝΤΩΣ υπάρχει) έχει νοσοκομείο (εδώ έχει νοσοκομείο η Πρέβεζα, γιατί να μην έχει και το Chaumont;).

To Villajuir όμως δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο εκτός από τις αναφορές των ελληνικών ιστοσελίδων περί του θέματος. Οι οποίες είναι ουκ ολίγες αν και κυρίως αναδημοσιεύεται από μπλόγκερς.

Το θέμα δεν είναι αν υπάρχει το Villajuir και το κάθε Villajuir. To θέμα είναι πόσο ευκολόπιστοι πρέπει να είμαστε σε ένα κόσμο όπου το να φτιάξεις ένα έγγραφο που να δείχνει επίσημο, είναι καθαρά ζήτημα ορέξεως και όχι δυνατοτήτων. Βέβαια, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ούτε αυτό δεν έγινε και γι'αυτό μου κινήθηκε η περιέργεια.

Κατα καιρούς έχω λάβει e-mail με διάφορες ανακριβείς πληροφορίες, με τελευταίο τη δήλωση του Κίσινγκερ «Ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι' αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ, δηλαδή, να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, για να μη μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, να μη μας παρενοχλεί στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας για μας, για την πολιτική των ΗΠΑ». Μια δήλωση που, όπως καταλαβαίνεται, δεν έγινε ποτέ.

Την επόμενη φορά που θα μου στείλετε ένα τέτοιο μέιλ, ψάξτε το πριν. Ή γράψτε με κεφαλαία στον τίτλο: "ΓΙΑ ΨΑΞΙΜΟ ΑΠΟ ΕΣΕΝΑ"!

The ultimate Hercules’ celebrity victims list (TUHECEVIL)

Η απόλυτη λίστα επωνύμων θυμάτων του Ηρακλή (ΑΛΕΘΥΤΗ) προσπαθεί να ακολουθήσει την χρονολογική σειρά των γεγονότων. Βασίζεται στο βιβλίο «Ελληνικοί μύθοι» του Ρόμπερτ Γκρέιβς. Αποτελεί φόρο μνήμης στα θύματα του μεγαλύτερου serial killer όλων των εποχών. Να σημειωθεί πως ο Ηρακλής έχει σκοτώσει και πολλά ζώα ή τέρατα της εποχής τα περισσότερα από τα οποία δεν αναφέρονται στην παρακάτω λίστα. Ομοίως δεν αναφέρονται όλοι εκείνοι οι ανώνυμοι που σκοτώθηκαν σε κάποια από τις πολλές πολεμικές εκστρατείες που διεξήγαγε. Ούτως ή άλλως σε αυτόν τον τομέα τον έχουν ξεπεράσει κάποιοι μεταγενέστεροι κατά πολύ (βλ. Χίτλερ, Ναπολέοντας κλπ).

Τα περισσότερα από τα θύματά του πέθαναν α) από φαρμακερό βέλος του, β) από ροπαλιά ή γ) από πολύ ξύλο. Τώρα που παραδίδω την έρευνά μου έχω ήδη μετανιώσει που δεν κράτησα στατιστικά πάνω σε αυτό το θέμα. Η παρούσα λίστα αποτελεί δέσμευση προηγούμενης δημοσίευσης και πνευματικό δημιούργημα της “Civil Mythical Researches Company” ©2007 All rights reserved. Ξεκινάμε:

I. Λίνος, δάσκαλος λύρας του Ηρακλή. Έριξε φάπα στον Ηρακλή κατά τη διάρκεια μαθήματος. Μοιραίο λάθος.
II. Τέρμερος. Διάσημος κακοποιός που σκότωνε με κουτουλιές. Το κεφάλι του Ηρακλή αποδείχτηκε πιο σκληρό.
III. Οι πρέσβεις του Ορχομενού. Ο Ηρακλής τους έκοψε τα αυτιά, τη μύτη και τα χέρια. Τους τα κρέμασε στο λαιμό και τους έστειλε πίσω στην πόλη τους.
IV. Πυραίχμης, βασιλιάς της Εύβοιας. Τον νίκησε κι έβαλε δυο πουλάρια να σκίσουν το σώμα του στα δύο.
V. Έξι γιοι του. Κατά λάθος. Η Ήρα του είχε σαλέψει τα μυαλά. Μεταξύ τους ήταν οι διάδοχοι του θρόνου του Άργους, της Οιχαλίας και της Θήβας.
VI. Δυο ανήψια του, γιοι του Ιφικλή. Στην ίδια περίπτωση με το V.
VII. Μεγάρα, γυναίκα του. Στην ίδια περίπτωση με το V.
VIII. Σαύρος, ληστής.
IX. Όρειος, κένταυρος.
X. Υλαίος, κένταυρος.
XI. Όμαδος.
XII. Ιππολύτη, βασίλισσα των Αμαζόνων.
XIII. Τιτίας, πρωταθλητής της Μαριανδυνίας. Κατά λάθος.
XIV. Σαρπηδόνας, γιος του Ποσειδώνα. Αναιδής.
XV. Πολύγονος, γιος του Πρωτέα. Τον προσκάλεσε σε αγώνα πάλης μαζί με τον αδελφό του.
XVI. Τηλέγονος, γιος του Πρωτέα, αδελφός του Πολύγονου.
XVII. Όρθρος, σκύλος.
XVIII. Ευρυτίων, βοσκός του Γηρυόνη.
XIX. Γηρυόνης, βασιλιάς της Ισπανίας.
XX. Ανταίος, λίβυος γίγαντας.
XXI. Βούστρης, βασιλιάς της Αιγύπτου.
XXII. Τρεις γιοι του Γηρυόνη (ή Χρυσάορα).
XXIII. Ιαλεβίων, γιος του Ποσειδώνα.
XXIV. Δέρκυνος, γιος του Ποσειδώνα.
XXV. Κάκος, γιος του Ήφαιστου και της Μέδουσας.
XXVI. Φαύνος, βασιλιάς.
XXVII. Έρυξ, σικελός παλαιστής και πυγμάχος.
XXVIII. Κρότωνας. Κατά λάθος.
XXIX. Αλκυονέας. Γίγαντας.
XXX. Λάδωνας. Δράκος, φύλακας του Άτλαντα.
XXXI. Περιμήδης, γιος του Ευρυσθέα, βασιλιά των Μυκηνών.
XXXII. Ευρύβιος, γιος του Ευρυσθέα, βασιλιά των Μυκηνών.
XXXIII. Ευρύπυλος, γιος του Ευρυσθέα, βασιλιά των Μυκηνών.
XXXIV. Ίφιτος, γιος του Εύρυτου, βασιλιά της Οιχαλίας.
XXXV. Στιχίος, ερωμένος του (!).
XXXVI. Λιτυέρσης. Γεωργός-δολοφόνος από τις Κελαίνες.
XXXVII. Λαομέδοντας, βασιλιάς της Τροίας.
XXXVIII. Όλοι οι γιοι του Λαομέδοντα, πλην του Πριάμου.
XXXIX. Ευρύπυλος, βασιλιάς της Κω. Γιος του Ποσειδώνα και της Αστυπάλαιας.
XL. Ευρυτίων και τα αδέλφια του. Κένταυροι.
XLI. Εύρυτος. Ανηψιός του βασιλιά της Ήλιδας, Αυγεία.
XLII. Κτέατος. Ανηψιός του βασιλιά της Ήλιδας, Αυγεία.
XLIII. Λέπρεος. Ιδρυτής της ομώνυμης αρκαδικής πόλης.
XLIV. Περικλύμενος και τα αδέλφια του πλην του Νέστορα. Γιοι του Νηλέα, βασιλιά της Πύλου.
XLV. Φυλέας, βασιλιάς της θεσπρωτικής πόλης Εφύρας.
XLVI. Εύνομος. Γιος του Αρχιτέλη, συγγενής του Οινέα. Τον καρπάζωσε πιο δυνατά απ’ ότι άντεχε.
XLVII. Κύαθος, οινοχόος στη Φλυούντα της Πελοποννήσου.
XLVIII. Νέσσος. Κένταυρος.
XLIX. Θειοδάμαντας, βασιλιάς των Δρυόπων.
L. Φύλας, διάδοχος του Θειοδάμαντα.
LI. Κορωνός, βασιλιάς των Λαπιθών του Ολύμπου.
LII. Κύκνος, γιος του Άρη.
LIII. Αμύντορας, βασιλιάς του Ορμένιου. Αρνήθηκε να του δώσει την κόρη του σε γάμο.
LIV. Εύρυτος και ο γιος του. Βασιλιάς της μεσσηνιακής Οιχαλίας.
LV. Λίχας, βοηθούσε τη γυναίκα του Διηάνειρα.
LVI. Πρόνομος, γίγαντας.

Συνολικά 56 επώνυμοι έχασαν την ζωή τους από το πέταλο του Μαλιακού της εποχής εκείνης, Ηρακλή. Ένας στους τρεις περίπου ήταν κακούργος ή μυθικό πλάσμα (γίγαντας, κένταυρος κλπ). Ένα τρίτο ήταν βασιλιάδες που σκότωνε κατά την διάρκεια εχθροπραξιών. Και το άλλο τρίτο ήταν άτομα που έχασαν την ζωή τους επειδή ο Ηρακλής έκρινε βιαστικά, χωρίς να έχει όλα τα στοιχεία, ή και καταλάθος! Μεταξύ των θυμάτων υπήρξαν 11 βασιλιάδες και τουλάχιστο 12 διάδοχοι θρόνων.

Επίσης ο Ηρακλής είχε πάρα πολλές γυναίκες, που και αυτές ίσως κάποτε τις καταγράψω (θα βγαίνουν καμιά ντουζίνα μόνο αυτές που τον παντρεύτηκαν ή του έκαναν παιδιά).

RIP.

TOΡ 5 φαγητό στην Εύβοια

Για τη νέα ανάρτηση του 2012, πατήστε εδώ!

Η Χαλκίδα διαθέτει παγωτά Δωδώνη, Pizza Dominos’, Flocafe, Γρηγόρη, Pizza L’Artigiano, Goodys’ και Pizza Hut. Αλλά οι αλυσίδες δεν παίζουν στο ΤΟΡ 5. Τουλάχιστον όχι σ’ αυτό.

1. Το λιμανάκι
Ψαροταβέρνα στην Αμάρυνθο (30΄, προς νότια Εύβοια) για τους λίγους γνώστες. Μπαίνοντας στην Αμάρυνθο (ή Βάθια) από Χαλκίδα, μετά το ξενοδοχείο Φλοίσβος, δεξιά. Προσοχή στην κατηφόρα μη βρει το αυτοκίνητο. Μόλις φτάσεις παραλία…voila! Ψαράκι δίπλα στο κύμα! Αλλά δεν είναι το κύμα που θα σε ενθουσιάσει. Τιμαί λογικαί. Α! πάρε και τυροσαλάτα!

2. (πως το λένε, ρε γμτ!)
Κοντοσουβλακοπωλείο στη Στενή. Φεύγεις για Βόρεια Εύβοια και στην Αρτάκη κόβεις δεξιά. Είναι πάνω στο δρόμο, στην πλατεία-πάρκινγκ του χωριού, κανά μισάωρο από Χαλκίδα. Το καλύτερο κοντοσούβλι που έχω φάει ποτέ. Και είμαι από Ήπειρο, έτσι; Βάλε και ένα κοκορέτσι και μετά πήγαινε στην πλατεία του χωριού για καφέ. Στο "1786" (μπορεί να κάνω και λάθος το νούμερο). Μαζί με τον καφέ παρήγγειλε και γλυκό. Τούρτα, ή λουκουμάδες ή… είναι όλα τέλεια. Α! αν είναι καλοκαίρι (που είναι), ρίξε πρώτα μια βουτιά στη Χιλιαδού που είναι στη μισή ώρα.

3. Τσαφ
Ουζερί στη Χαλκίδα, απέναντι από τα παλιά ΚΤΕΛ. Το πιο διάσημο σε αυτό το ΤΟΡ-5. Τιμές εντάξει (αν σε λένε Νιάρχο), περιβάλλον μέτριο, θέα μηδέν. Άρα, γιατί το προτείνω; Το βρήκες! Οι καλύτεροι μεζέδες! Παρήγγειλε και ότι οστρακοειδές υπάρχει, κι ας μην έχεις ξαναφάει ποτέ. Κι εγώ πρώτη φορά εκεί έφαγα!

4. Η ζωή εν Χαλκίδι
Το «δι» με γιώτα; Δε θυμάμαι. Πίσω από το Δημαρχείο, μέσα στη στοά. Εντάξει, στα 30 μέτρα είναι η θάλασσα κι εσύ θα κάθεσαι μέσα σε μια στοά. Αλλά το φαΐ προέχει. Και οι τιμές καλές.

5. Τέσκος
Ψαροταβέρνα στην Νέα Αρτάκη. Στην παραλία το προτελευταίο. Η κυρία που διατάζει έχει έντονο ταπεραμέντο, φρέσκο ψάρι και πολύ ωραίους μεζέδες. Και τιμές καταπληκτικές για την περιοχή. Θέα στη θάλασσα (καλά, δεν είναι και οι Μαλβίδες) όταν έχει έρθει το νερό (έχουμε και την παλίρροια, ρε)

Πόσες καλημέρες είπατε σήμερα;

Συνειδητοποιώντας πως στο Λονδίνο είναι φυσιολογικό κάθε πρόταση να συνοδεύεται από κάμποσα thanks, σκεφτόμουν πόσες προτάσεις ευγένειας χρησιμοποιούμε καθημερινά. Προτάσεις που η μόνη τους χρησιμότητα είναι να μας κάνουν ένα μέρος του συνόλου, ένα ευπρόσδεκτο μέλος της κοινωνίας. Αλλά και να δηλώσουν στον αποδέκτη πως, «ναι, κι εσύ ρε φίλε είσαι ένας από μας, σε θέλουμε στην ομάδα μας».

Σήμερα το πρωί μια συνάδελφος μου ευχήθηκε «καλημέρα και καλή εβδομάδα». Υπολόγισα πως λέω καλημέρα στο γραφείο κάθε πρωί με όλους τους συναδέλφους που διασταυρώνομαι. Κατά μέσο όρο 5. Μιλάω στο τηλέφωνο με άλλους 5. Συνδιαλάσσομαι με άλλους 5. Και άλλους 5 το απόγευμα. Σύνολο 20. Λέγονται ενώπιόν μου λοιπόν 40 καλημέρες την ημέρα. Δηλαδή 14.600 το χρόνο. Και 2.080 «καλές εβδομάδες». Και 480 «καλό μήνα». Και 120 (μετρημένα επακριβως!) τηλεφωνήματα ή επισκέψεις για «να τα εκατοστήσεις» και «να χαίρεσαι τ΄όνομά σου». Και 40 SMS (ευτυχώς που εφευρέθηκαν κι αυτά!) κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα.

Πολλή ενέργεια. Για το τίποτα;

Euro 2008

Έπαιξα σήμερα τη Ρωσία για νέα πρωταθλήτρια Ευρώπης. 1 προς 21. 10 ευρώ. Ξέρω πως παίζει εναντίον της εθνικής μας αλλά τους πιστεύω τους Ρώσους. Άλλωστε έχω και την λογική της ασφάλειας στη χαρά. Αν περάσει η εθνική θα καταχαρώ. Αν περάσουν οι Ρώσοι θα έχω το στοίχημα. Ξέρω πως πολλοί διαφωνούν με αυτή τη λογική αλλά είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας.

Επίσης έπαιξα πρώτο σκόρερ της διοργάνωσης τον Αρσάβιν (της Ρωσίας). Με έκπληξη διαπίστωσα πως παίζεται 1:210!!! Οπότε με 10 ευρουλάκια θα πάρω 2000 εύκολα ευρώ (λέμε τώρα). Πάντως ο παιχταράς έχει ένα μειονέκτημα γιατί δεν παίζει στον πρώτο αγώνα με τους Ισπανούς. Είναι τιμωρημένος.

Κατά τα άλλα, ΆΝΤΕ ΡΕ ΕΛΛΑΔΑΡΑ, ΠΑΜΕ ΝΑ (ΞΑΝΑ)ΣΗΚΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΤΙΜΗΜΕΝΟ!
Βέβαια και η Ιταλία να το πάρει, θα χαρώ, αφού είναι ομάδα της καρδιάς μου.
Αλλά και η Ρωσία, αφού είναι η ομάδα της τσέπης μου.

Διπλωματία, εθνογραφία και (ολίγη) από Eurovision

Συνεχίζω με το αγαπημένο μου θέμα, τον λόγο δηλαδή που υπάρχουν τα διάσημα "μπλοκ" στην Eurovision. Μπλοκ που επηρεάζουν την τελική βαθμολογία δίνοντας ένα καλό πλεονέκτημα εξ αρχής σε κάποιες χώρες.

Διάσημα μπλοκ κρατών είναι

• το σκανδιναυικό με Σουηδία, Δανία, Φιλλανδία και Νορβηγία να αλληλοψηφίζονται
• το γιουγκοσλαβικό με Βοσνία, Κροατία, Σλοβενία, Μαυροβούνιο, ΠΓΔΜ και Σερβία (και σε λίγο και Κόσοβο)


• το σοβιετικό με 10 χώρες


• το διάσημο ελληνοκυπριακό


• το φημολογούμενο βαλκανικό με Ελλάδα, Αλβανία, Τουρκία, Βουλγαρία, Ρουμανία να ψηφίζουν (κυρίως) Ελλάδα

Η γνώμη μου (και λόγος ύπαρξης αυτής της δημοσίευσης) είναι πως οι γείτονες δεν αλληλοψηφίζονται επειδή αγαπιούνται παράφορα (δυστυχώς), αλλά επειδή υπάρχουν μειονότητες με διαφορετική εθνική συνείδηση που ψηφίζουν το τραγούδι τους. πχ Σέρβοι στη Βοσνία, έλληνες και τούρκοι στη Γερμανία, αλβανοί στην Ελλάδα, ρώσοι στην Εσθονία κλπ

Αν σκεφτούμε πως το σύνολο των διαγωνιζόμενων στον τελικό ήταν 24 χώρες, βλέπουμε πως σε κάθε χώρα αναλογεί περίπου ένα 4% των ψήφων. Οι ψήφοι σε ένα τόσο υποκειμενικό θέμα όπως "το πιο ωραίο τραγούδι" έχουν πολύ μεγάλη διασπορά με αποτέλεσμα να χρειάζεσαι ένα 10% των συνολικών ψήφων για να πάρεις την πρωτιά (δηλαδή το 12άρι). Για να πειστείται για το μέγεθος της διασποράς των ψήφων, απλά ρωτήστε συγγενείς και φίλους τι ψήφισαν: η δικιά μου μικρή δημοσκόπηση έδειξε Αρμενία 2, Ισπανία 1, Γαλλία 1, Βρετανία 1, Αλβανία 1, Σουηδία 1, Νορβηγία 1

Το αποτέλεσμα είναι οι συγκεντρωμένοι ψήφοι των αλβανών στην ελλάδα (3%;) να έχουν πολύ μεγάλη σημασία στο τελικό αποτέλεσμα. Αν σκεφτείται πως κάποιος που ψηφίζει τη χώρα του έχει ένα λόγο παραπάνω να ψηφίσει πάνω από μία φορά (αντίθετα με κάποιον που ψηφίζει το τραγούδι που του αρέσει) τότε οι βαθμολογίες των βαλκανικών χωρών αρχίζουν να έχουν νόημα: μεγάλη βαθμολογία κάθε χρόνο από την Ελλάδα στην Αλβανία, μεγάλη βαθμολογία στην Ελλάδα από τους φοιτητές μας στη Βουλγαρία, την Ρουμανία, αλλά και την Βρετανία. Σημειώστε πως εκεί σαν ποσοστό επί των κατοίκων οι έλληνες ίσως είναι λίγοι, αλλά σαν ποσοστό επί των νέων ανθρώπων (που κυρίως ασχολούνται με τον διαγωνισμό) είναι πολύ σημαντικό.

Στο λεγόμενο "γιουγκοσλαβικό μπλοκ" τα ποσοστό των σέρβων στις παλιές τους επαρχίες είναι αρκετά σημαντικά ώστε να τους εξασφαλίσουν φέτος 10άρι από τους (μισητούς) Κροάτες και την ΠΓΔΜ και 12άρι από Μαυροβούνιο, Σλοβενία, Βοσνία. Οι σκοπιανοί που με το 1/3 του πληθυσμού να είναι αλβανοί προτίμησε να δώσει το 12άρι στην Αλβανία. Όλα αρχίζουν και φαίνονται λογικά...

Το πιο ενδιαφέρον μπλοκ όμως είναι των πρώην σοβιετικών δημοκρατιών.
Οι βαλτικές χώρες μισούν τους Ρώσους οι οποίοι κατά την διάρκεια της ΕΣΣΔ, προσπάθησαν να εποικήσουν τα εδάφη τους. Απότέλεσμα είναι το ποσοστό των ρώσων στην Εσθονία, την Λετονία και την Λιθουανία να φτάνει το 26%, 27% και 5% αντίστοιχα. Με τέτοια διαφορά, δεν ήταν περίεργοι οι βαθμοί που έδωσαν οι βαλτικές στη Ρωσία: 12, 12 και 12.

Νοτιότερα, οι Λευκορώσοι με 11% ρώσους υπήκοους και 3% ουκρανούς, έδωσαν το 12άρι στη Ρωσία και το 10άρι στην Ουκρανία.

Πιο κάτω οι Μολδαβοί με βασικές μειονότητες τους ρώσους και τους ουκρανούς επίσης, έδωσαν 10 στη Ρωσία και 7 στην Ουκρανία. Γιατί οι Μολδαβοί είναι συγγενείς με τους Ρουμάνους. Το 12άρι στη Ρουμανία λοιπόν (το ένα εκ των 2 που πήρε η Ρουμανία στα τελικά).

Πάμε κατά τον Καύκασο και ξεκινάμε από την Γεωργία. Εδώ μεγαλύτερες μειονότητες είναι οι αρμένιοι και οι αζέροι στα σύνορα. Οι ρώσοι είναι στο 1,5%. Τα φετινά αποτελέσματα: Αρμενία 12, Ρωσία 8, Αζερμπαϊτζάν 7

Ακόμη πιο νότια, στην Αρμενία, υπάρχει μια μικρή μόνο μειονότητα ρώσων. Προφανώς σε συνδιασμό με το καλό τραγούδι, το 12άρι πήγε στη Ρωσία. Παλαιότερα υπήρχε και σημαντική μειονότητα αζέρων οι οποίοι όμως έφυγαν και ανταλάχτηκαν με τους αρμένιους του Αζερμπαϊτζάν μετά τον πόλεμο του Ναγκόρνο - Καραμπάχ τη δεκαετία του '90. Η Αρμενία δεν έδωσε πόντο στο (γειτονικό μεν, μισητό δε) Αζερμπαϊτζάν. Το Αζερμπαϊτζάν δεν έδωσε πόντο στη (γειτονική μεν, μισητή δε) Αρμενία.

Το Αζερμπαϊτζάν έδωσε το 12άρι στην φυλετικά συγγενή Τουρκία αλλά οι εκεί επικρατούσες συνθήκες ψηφοφορίας σε συνδιασμό με το ότι οι αζέροι ψήφιζαν πρώτη φορά σε eurovision κάνει την κατάσταση να ξεφεύγει από τα όρια της στατιστικής επεξεργασίας. Πάντως και οι ρώσοι πήραν ένα 8άρι (τρίτοι).

Την επόμενη φορά που θα στοιχηματίσετε λοιπόν για τον νικητή της eurovision, ακούστε τα τραγούδια και μετά συνυπολογίστε τις παραπάνω σταθερές. Η ποιότητα των τραγουδιών παραμένει σημαντικό στοιχείο για όλους.

Τα στοιχεία των μειονοτήτων πάρθηκαν από την Wikipedia. Θα χαρώ κάποιος να με διορθώσει ή να σχολιάσει σχετικά με αυτά.

Η παλιά καλή Eurovision...

Επειδή πολλές θεωρίες συνομωσίας ξεκινούν λόγω της νίκης της Ρωσίας, έκανα μια μικρή μελέτη: Τι θα συνέβαινε αν οι χώρες παρέμεναν οι ίδιες όπως πριν τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και της Γιουγκοσλαβίας;

Επείδή ξέρω πως το φλέγον αυτό ερώτημα βρίσκεται στο μυαλό κάθε (σοβαρού) έλληνα, αποφάσισα να το ξεδιαλύνω. Πρόσθεσα λοιπόν τις ψήφους όλων των χωρών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και της Γιουγκοσλαβίας. Θεώρησα πως το τραγούδι της Ρωσίας θα εκπροσωπούσε τους Σοβιετικούς και της Σερβίας τους Γιουγκοσλάβους. Αν λοιπόν αυτές οι χώρες επιβίωναν μέχρι σήμερα, θα ψήφιζαν κάπως έτσι: (από το 12 προς τον 1 βαθμό)

Σοβιετική Ένωση (Ρωσία, Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Λευκορωσία, Μολδαβία, Αζερμπαϊτζάν, Αρμενία, Ουκρανία, Γεωργία): 12 Νορβηγία, Ισραήλ, Ελλάδα, Τουρκία, Γαλλία, Ρουμανία, Δανία, Γιουγκοσλαβία (Σερβία), Φιλλανδία, Σουηδία 1

Γιουγκοσλαβία (Σερβία, Κροατία, Σλοβενία, Βοσνία, ΠΓΔΜ, Μαυροβούνιο): 12 Ρωσία, Ελλάδα, Αλβανία, Ισραήλ, Τουρκία, Νορβηγία, Πορτογαλία, Σουηδία

Αφαιρόντας λοιπόν τους βαθμούς αυτών των χωρών που αποτελούσαν μέρη της ΕΣΣΔ και της Γιουγκοσλαβίας και αναπροσαρμόζοντας τη βαθμολογία των υπολοίπων (πχ το 12άρι της Ιρλανδίας στη Λετονία φεύγει και πηγαίνει στην -δεύτερη στη σειρά βαθμολόγησης της Ιρλανδίας- Ρουμανία) έχουμε την σωστή (επιτέλους) κατάταξη:

Χώρα Πόντοι Θέση
Greece 204 1
Russia 185 2
Norway 176 3
Turkey 127 4
Serbia 120 5
Israel 105 6
Portugal78 8
Iceland 76 9
Spain 79 7
Denmark 72 10
Sweden 63 11
Romania 49 12
France 45 13
Albania 38 14
Finland 34 15
Poland 18 16
UK 17 17
Germany 16 18

Σε ακόμη ένα διαγωνισμό είμαι ο ηθικός νικητής!

ΥΓ Αλήτη, Γκορμπατσώφ κατέστρεψες το Καλομοιράκι!

Eurovision 2008

Αντιγράφω από το περυσινό κείμενο:

"ΥΓ Ως έλληνας, να ευχαριστήσω για τις ψήφους προς τον Σαρμπέλ και την ελληνική συμμετοχή τούς έλληνες φοιτητές στην Βουλγαρία (12), την Βρετανία (10) και το Βουκουρέστι (10). Επίσης τους έλληνες μετανάστες της Γερμανίας (10) παρότι για ακόμη μια χρονιά βγήκαν δεύτεροι (πίσω από τους -πολύ περισσότερους- τούρκους). Τέλος, να ευχαριστήσω για άλλη μια χρονιά τους αδελφούς μας της Κύπρου (12). Γιατί αν δεν μας βοηθήσουν στα δύσκολα, που θα μας βοηθήσουν;"

Σας θυμίζει κάτι;

ΥΓ (φετινό): Είναι φανερό πως είναι σημαντικό να στείλεις και καλό τραγούδι. Έτσι εξηγείται γιατί φέτος τα παραπάνω 10άρια μετατράπηκαν σε 12άρια. Ω, ναι! περάσαμε και τους (2ους) τούρκους της Γερμανίας!

ΥΓ2 Περιμένω κάποιον να γράψει: "Ναι, αλλά το 12άρι από το Σαν Μαρίνο; Αυτό πως εξηγείται; ε; ε; εε; εεε;"

maps.google.com

- Πληκτρολογήστε maps.google.com

Nαι, το ξέρετε πως είναι οι χάρτες του google, έχετε ξαναπάει.

- Εκεί που λέει "Αναζήτηση στο χάρτη" πληκτρολογήστε το όνομα μιας μεγάλης πόλης των ΗΠΑ, πχ New York, Detroit, Philadelphia κλπ

- Πατήστε το κουμπί "Προβολή οδού"

- Κάντε κλικ πάνω στη φωτογραφική μηχανή που εμφανίζεται πάνω στο χάρτη

- Αν σας γράψει "μεγεθύνετε", κάντε κλικ πάνω του

- Το πορτοκαλί παιδάκι που εμφανίζετε, είστε εσείς. Μπορείτε να το βουτήξετε (κρατώντας το αριστερό κλικ) και να το πάτε σε οποιαδήποτε "μπλε" οδό βλέπετε.

Και ω! του θαύματος! βλέπεται σε πανοραμική φωτογραφία 360 μοιρών, ό,τι θα βλέπατε αν ήσασταν εκεί! Κάντε κλικ πάνω στη φωτογραφία και χρησιμοποιήστε τα βελάκια αριστερά δεξιά για να δείτε γύρω σας. Κοιτάξτε προς μια πορεία και πατήστε το πάνω βελάκι για να κινηθείτε. Ή τελοσπάντων πατήστε την "Βοήθεια προβολής οδού" για περισσότερες πληροφορίες.

Μετά από αρκετό καιρό, έχω μείνει άναυδος! Το μέλλον των ταξιδιών είναι μπροστά μου; Θα φορτώνεις κάποια πόλη (πχ Ντουμπάι), θα την προβάλεις τρισδιάστατα με προτζέκτορες μέσα στο σπίτι και θα βολτάρεις στους δρόμους της. Ταυτόχρονα θα σου προσφέρονται διάφορα σουβενίρ με 24ωρη παράδοση μέσω ίντερνετ και θα παραγγέλνεις αράβικη πίτα απ΄ τον κυρ-Κούλη στη γωνία (αυτό το κάνεις και σήμερα). Απλά συγκλονιστικό.

Βίζα για Ρωσία

Όταν είσαι μαθημένος να οργανώνεις τα ταξίδια σου μόνος σου, φτάνει κάποια ώρα που θα θέλεις να πας και στη Ρωσία...

Εξηγούμαι: Η μέχρι τώρα εμπειρία μου από ταξίδια στο εξωτερικό, έλεγε πως όταν τα κλείνεις όλα μόνος σου είναι καλύτερα. Ελέγχεις τις τιμες (έως 50% κάτω από τα οργανωμένα γκρουπ), ελέγχεις την ποιότητα και τη θέση των καταλυμάτων και δεν πληρώνεις κερατιάτικα σε πράγματα που δεν σε ενδιαφέρουν (πχ πτήση με φαγητό, βραδινό στο ξενοδοχείο, οι μετακινήσεις μέσα στο Λονδίνο, ή "μονοήμερη εκδρομή με πούλμαν από τη Ρώμη στο μαγευτικό Νοβοροσίσκ, μόλις 17.567 χλμ βορειότερα"). Όλα αυτά ήταν καλά δεδομένου των χωρών που επισκεπτόμουν.
Για να πάω στη Ρωσία (Αγία Πετρούπολη συγκεκριμένα) ξεκίνησα με μια μικρή έρευνα. Ένα από τα πρώτα πράγματα που μαθαίνεις είναι πως χρειάζεσαι βίζα. Η ρωσική πρεσβεία στην Αθήνα έχει ένα μέτριο σάιτ στο οποίο αν ψάξεις ενδελεχώς, ανακαλύπτεις πως:

• Τη βίζα δεν την εκδίδει η πρεσβεία αλλά το προξενείο
• Υπάρχει τηλέφωνο στο οποίο μπορείς να ενημερωθείς, αλλά δεν απαντάει ποτέ! (σας θυμίζει τίποτα;)
• Ο κουμπάρος μου που θα πάει Μόσχα, μίλησε με κάποιον (μάλλον στην πρεσβεία) ο οποίος δεν του έδωσε καμμία απολύτως πληροφορία και στο τέλος του είπε πως καταλαβαίνει μόνο ρώσικα!
• Στις προϋποθέσεις για την έκδοση βίζας αναφέρεται πως πρέπει να προσκομίσεις το voucher από την κράτηση που έχεις κάνει στο ξενοδοχείο. Παρακάτω όμως γράφει: "Please, note that a hotel booking confirmation is not considered as an official invitation". Δεν καταλαβαίνω τη διαφορά! Και με αγχώνει...
  
• Το προξενείο δουλεύει καθημερινές στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη 9-1 μμ. Δηλαδή για να πάω από εκεί και να ρωτήσω λεπτομέρεις θέλω μία μέρα και άλλη μία για να πάω τα χαρτιά. Αν όλα τα έχω κάνει σωστά, θέλω και άλλη μία μέρα άδεια για να πάω να πάρω τη βίζα. Όλα αυτά για μένα που μένω Χαλκίδα. Αν εσείς μένετε μακρύτερα...
• Χρειάζεσαι επίσης "ιατρική ασφάλεια για όλες τις ημέρες τις διαμονής σου εκεί". Παίρνω τηλέφωνο τον ασφαλιστή φίλο μου και μου κάνει προσφορά για ασφάλεια της ΑΙG (ναι, αυτήν που έχει η Manchester United στη φανέλα) για 25 € το άτομο. Έλα όμως που οι οδηγίες παρακάτω γράφουν: "The following companies are authorized to issue medical insurances: INGOSSTRAKH, ROSNO, SPASSKIE VOROTA, CORIS, EUROPE ASSISTANCE S.A., CRETAN MEDI-HELP". Πουθενά οι εταιρείες που ξέρετε! τι ING, τι Allianz, τι AIG... τίποτα!
• Αποφασίζω να κάνω μια ασφάλεια στην "Cretan medi-help". Moυ φάνηκε ελληνική εταιρεία, οπότε, λέω, θα μπορέσω να συννενοηθώ. Η συνέχεια δεν μπορεί να περιγραφεί. Βάλτε μόνοι σας "CRETAN MEDI-HELP" στο google. Δεν έχει σάιτ. Απλά αναφερεται από κάποια αδιάφορα... Αρχίζω να απογοητεύομαι.
  
• Κατεβάζοντας την αίτηση από το σάιτ της πρεσβείας, παρατήρησα πως πρέπει να γράψεις τα στοιχεία στα αγγλικά και στα ρωσικά! Μου το επιβεβαίωσαν εμέσως και σε ταξιδιωτικό γραφείο που κατέφυγα για βοήθεια! (η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να είμαι σίγουρος πως θα με έβαζαν να τα γράψω και στα ρώσικα. Μου φαίνεται απλά εξωφρενικό!)
• Αρχίζω να ψιλιάζομαι πως παίζει μίζα. Οι ρώσοι δεν γουστάρουν να συναλλάσονται με πολίτες (ουτε εγώ - αλλά αυτό είναι άλλο θέμα). Προτιμούν οργανωμένα γραφεία, με οργανωμένη μίζα, όμορφα και παστρικά. Ανακαλύπτω τρία ταξιδιωτικά γραφεία που εκδίδουν βίζα για Ρωσία. Το πρώτο θέλει 130€ το κεφάλι. Μακριά από τα 50€ (25 για τη βίζα και 25 για την ασφάλεια) που υπολόγιζα. Τηλεφωνώ στο δεύτερο. Ω ναί, κάνουν αυτή την εκδούλευση για 70€. Στέλνεις με κούριερ στοιχεία, διαβατήριο και φωτό. Όλα ωραία. Η βίζα μου έχει πάρει (ελπίζω) το δρόμο της...
  

Πρωταθλητής

O Oλυμπιακός κατέκτησε το 11ο πρωτάθλημα τα τελευταία 12 χρόνια, και η συζήτηση κάθε σκεπτόμενου φιλάθλου έχει θέμα το δίκαιο της πρότασης αυτής.

Οι ΑΕΚτζήδες θεωρούν πως είναι "ηθικοί νικητές" ή αλλιώς ¨νικητές εντός των αγωνιστικών χώρων".

Τι σημαίνει όμως ηθικός νικητής;
Λογικά σημαίνει πως δεν χρησιμοποίησε ανήθικα μέσα για να κερδίσει το πρωτάθλημα. Είναι το να κάνεις ένσταση αντικανονικής συμμετοχής παίκτη αντιπάλου ομάδας (ο οποίος μάλιστα πρωτοπαίζει εναντίον σου) ανήθικο;
Νομίζω πως όχι.

Και τι σημαίνει νικητής εντός των αγωνιστικών χώρων;
Αν μια ομάδα χάσει στο Καραϊσκάκη από τον Ολυμπιακό έχοντας δεχτεί εκατοντάδες αντικείμενα στο κεφάλι από τους κάφρους της θύρας 7, έχει χάσει εντός του αγωνιστικού χώρου; Αν η αθλητική αρχή μηδενίσει τον (όποιο) Ολυμπιακό για μια τέτοια συμπεριφορά, τότε ο (όποιος) Ολυμπιακός έχει δικαίωμα να ομιλεί για "νίκη εντός του αγωνιστικού χώρου";
Νομίζω πως και πάλι όχι.

Το ποδόσφαιρο, και συγκεκριμένα η οργάνωση του πρωταθλήματος Ελλάδας είναι ένας θεσμός που διέπεται από κανόνες αγωνιστικούς και εξωαγωνιστικούς. Αν ο Τζιόλης δεχτεί 7 κόκκινες κάρτες και δεν παίξει στο μισό πρωτάθλημα, δεν δεχόμαστε πως υπάρχει καμμία αδικία εις βάρος του Παναθηναϊκού ή αλλοίωση της βαθμολογίας του πρωταθλήματος. Αν ο ΠΑΟΚ τιμωρηθεί με 5 παιχνίδια κεκλεισμένων των θυρών, το ίδιο.

Άρα λοιπόν ο Ολυμπιακός εφόσον δίκαια κέρδισε την ένσταση εναντίον του Απόλλωνα Καλαμαριάς, δικαίως στέφεται πρωταθλητής.

ΥΓ. Γαύροι, αδέρφια, φέτος ήμασταν (συνολικά στο πρωτάθλημα) καλύτεροι!

Οι 100 καλύτεροι έλληνες

Μου έκανε μεγάλη εντύπωση η εκστρατεία του Σκαϊ για τον εντοπισμό των 100 μεγαλύτερων ελλήνων. Ο λόγος είναι πως εδώ κι ένα χρόνο αυτή τη δουλειά την κάνω κι εγώ! Ξεκίνησε ως χόμπι (ως συνήθως ήθελα να καταλήξω σε ένα ΤΟΡ-5) αλλά κάποια στιγμή το παράτησα. Είχα φτάσει όμως σε μια μεθοδολογία διαφορετική από αυτή του σταθμού. Συγκεκριμένα, είχα ορίσει 10 τομείς στους οποίους έψαχνα τους 10 πιο αξιόλογους έλληνες όλων των εποχών. Οι τομείς αυτοί είναι:

1. Επιστήμη
2. Φιλοσοφία
3. Πολιτική
4. Στρατηγική
5. Αθλητισμός
6. Λογοτεχνία
7. Τέχνες
8. Οικονομία - Επιχειρηματικότητα
9. Μουσική
10. Υπόλοιπα

Το σχέδιο από το ξεκίνημά του έχει ένα πρόβλημα: τι σημαίνει σημαντικός έλληνας;
Ένας έλληνας είναι σημαντικός όταν είναι σημαντικός για τους υπόλοιπους έλληνες (όπως ο Βενιζέλος) ή όταν είναι σημαντικός για τον κόσμο όλο (όπως ο γιατρός Παπανικολάου);

Αν και το ερώτημα είναι βασικό για τη συνέχιση της αναζήτησης των πιο σημαντικών ελλήνων, προσωπικά επέλεξα να καταγράψω και τις δύο περιπτώσεις. Έτσι κατέληξα (μέχρι στιγμής) στις εξής ΤΟΡ προσωπικότητες από κάθε τομέα:

1. Επιστήμη: Θουκυδίδης (αδυναμία μου) με α' αναπληρωματικό τον Δημόκριτο

2. Φιλοσοφία: Σωκράτης

3. Πολιτική: Καποδίστριας (α΄αλλαγή ο Περικλής)

4. Στρατηγική: Μέγας Αλέξανδρος (αναπληρωματικός ο μπαμπάς του, Φίλιππος ο Β')

5. Αθλητισμός: Πύρρος Δήμας, ο μόνος έλληνας που κυριάρχησε σε παγκόσμιο επίπεδο σε όλη του την καριέρα (αλλαγές οι Νίκος Γκάλης, Διαγόρας ο Ρόδιος)
6. Λογοτεχνία: Αισχύλος (ο πρώτος θεατρικός συγγραφέας - οι άλλοι έγραφαν ποίηση)
7. Τέχνες: Φειδίας (δεν συγκρίνεται με κανέναν άλλο σε δημοτικότητα. 2ος μάλλον ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος) 8. Οικονομία - Επιχειρηματικότητα: Αριστοτέλης Ωνάσης

9. Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
10. Υπόλοιπα: ;

Ντόπα

Η εθνική ομάδα άρσης βαρών (η μόνη εθνική που έχει βγει πρώτη σε παγκόσμιο) ήταν ντοπέ. Πού είναι τώρα οι δημοσκοπήσεις να μας πουν πόσοι το περίμεναν; Και ακούω και αντιδράσεις του στυλ "μα όλοι παίρνουν και μόνο εμάς κυνηγάνε!".

Λοιπόν, για σας που θέλετε να είστε υπερήφανοι που είστε έλληνες και ένας όμοιός σας (έστω και με το επίθετο Καχιασβίλι) παίρνει χρυσά μετάλλια στους ολυμπιακούς, καλά έκαναν τα παιδιά και χαπακώνονταν. Για μένα που δεν με ενδιαφέρει τι σημαία κουβαλάει ο κάθε χαπάκιας, όχι.

Εγώ είμαι κατά του αντιντόπιγκ. Όχι του ντόπιγκ. Έτσι κι αλλιώς οι ολυμπιακοί και ο πρωταθλητισμός στηρίζονται στην πώληση του θεάματος και του ρεκόρ. Θα τους έβλεπα με την ίδια ευχαρίστηση και αν επισίμως όλοι είναι ντοπέ. Γιατί να κρυβόμαστε; Και ίσως τότε οι φαρμακευτικές εταιρείες, με απόλυτη διαφάνεια, μπορούσαν να ελεγχθούν για τα αποτελέσματα των σκευασμάτων τους πάνω στον άνθρωπο. Όπως όλα τα άλλα φάρμακα.

Athens Voice - Lost 1-0

Καταπνίγω τη διάθεσή μου να γράψω για το 4-0 της ΑΕΚ και σας ενημερώνω για κάτι συγκλονιστικότερο: Το Athens Voice (ίσως και ο Μάκης) ξέρει τι γίνεται στο Lost!

Συγκεκριμένα στο τεύχος 27/3-2/4 και σε αφιέρωμα που κάνει στο Lost, υπάρχει ένθετο με τίτλο "Με χρονολογική σειρά:" το οποίο ξεκινά ως εξής:

"1960-1975: Η μητέρα του Μπεν στρατολογείται στο νησί απ'τους DHARMA, για να δουλέψει πάνω στο μηχάνημα του χρόνου. Μετά από χρόνια δοκιμών κι αφού έχει εγκαταλείψει τις ελπίδες για τις ιδιότητές του, έχει επίσης γνωρίσει τον Ρίτσαρντ, αρχηγό των "άλλων", ο οποίος της διηγείται ιστορίες για τα φοβερά πειράματα των DHARMA στους ανθρώπους του, που κατέληξαν στο θάνατο. Η μαμά του Μπεν μισεί το DHARMA και βάζει σκοπό να το καταστρέψει. Αλλά αντί να φύγει απ'το νησί και να εξαγριώσει το DHARMA, αποφασίζει να χρησιμοποιήσει το μηχάνημα για να πάει πίσω στο χρόνο, στο σημείο που ήρθε στο νησί. Κατ' αυτό τον τρόπο θα φαινόταν στον έξω κόσμο σαν να μην εγκατέλειψε ποτέ το νησί."...
[ http://www.athensvoice.gr/articles/av,14908,LOST.html ]



Πέρα από τις τρελές συζητήσεις που σηκώνει η παραπάνω παράγραφος (η οποία ακολουθείται από άλλες εξίσου σημαντικές) αναρωτιέμαι ποιες είναι οι πηγές της αρθρογράφου. Και για να μην αναρωτιέμαι έστειλα ένα mail στην Athens Voice και ρώτησα. Και αναμένω απάντηση.

Πάντως η θεωρία που αναπτύσεται είναι πολύ πειστική...

Ασφαλιστικό

Πολλοί λένε πως οι ΔΕΗτζήδες κάνουν απεργία με ένα όπλο που δεν έχει καμία άλλη ομάδα εργαζομένων: το ρεύμα. Για την ακρίβεια: την απουσία του. Η κυβέρνηση όμως (δικαίως κατ'εμέ) είπε πως δεν μασά από πολιτικά κόστη (sic) και υπεραμύνεται ενός (πάλι κατά τη γνώμη μου - δικό μου blog είναι) καλού νομοσχεδίου.

Ομοίως υπεραμύνεται και ένα πλούσιο γαλατικό χωριό που λέγεται Τράπεζα της Ελλάδας. Ο πρόεδρός τους μας ενημέρωσε πως είναι οι μόνοι που πληρώνουν τόσο μεγάλο ποσοστό ασφαλίστρων (12.5% αν ενθυμούμαι καλώς). Η κυβέρνηση εντέχνως διοχέτευσε στον τύπο τα μεροκάματα των γαλατών που μαζί με τα επιδόματά τους έδειξαν πως αν είναι να πάτε σε βουλευτή να βολέψει το παιδί με ρουσφέτι, πείτε του να το βάλει σε αυτό ακριβώς το χωριό. Κι ας είναι και σε καλύβα μπροστά μπροστά, προς τη μεριά του Πετιμπόνουμ. Αξίζει για τα διχίλιαρα το μήνα.

Η ίδια κυβέρνηση που υπεραμύνεται ενάντια όλων αυτών, έδειξε μια λανθάνουσα υποχωρητικότητα σε ένα μόνο κλάδο εργαζομένων: τους δημοσιογράφους. Αλλά βέβαια, καλά με τις διακοπές ρεύματος και την τεράστια ζημιά στην ελληνική οικονομία, αλλά πως να αντέξεις δύο συνεχόμενες τετάρτες χωρίς ενημερωτικές εκπομπές;;;; Κυβέρνηση είναι κι αυτή, έχει ένα όριο. Κι έτσι η συμπαθής (ούτε μεταξύ τους) τάξη των δημοσιογράφων απέκτησε στο νέο νομοσχέδιο το δικό της ολοκαίνουριο ταμείο. Και φυσικά κανείς δεν ασχολήθηκε με αυτό το μικρό ολίσθημα. Κανείς; Κανείς δημοσιογράφος. Άρα κανείς.

Κι εδώ θα αναγκαστώ να κάνω αυτό που σιχαίνομαι: θα γράψω με μεγάλα γράμματα ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ. Πρέπει όλοι να μάθουν τι συμβαίνει και ποιος κυβερνάει. Δυστυχώς, δεν υπάρχει άλλος τρόπος να μαθευτεί.

Και για σας κυρία κυβέρνηση, ντροπή.

ΥΓ Μετά από αυτό, συμφωνώ κι εγώ με τους ΔΕΗτζήδες, τους Τραπεζοελλαδίτες και με μας τους μηχανικούς (δεν είμαστε καλύτεροι) οι οποίοι, έτσι, γουστάρουμε ρε παιδί μου, να έχουμε δικό μας ταμείο. Έστω και brand new.

TOP 5 αγαπημένων βιβλίων

1. Γυρίστε τον γαλαξία με οτοστόπ, του Douglas Adams.

Οι ατάκες του βιβλίου έχουν γίνει διάσημες και ακούγονται ακόμα σε σκοτεινά μπαρ μετά από πόση κοκτέιλ. Πολύ γέλιο και επιστημονική φαντασία.

2. Το λάθος, του Αντώνη Σαμαράκη

Το καλύτερο αστυνομικό που γράφτηκε ποτέ.

3. Η αυτοβιογραφία του φωτός, του Γιώργου Γραμματικάκη.

Η εκλαϊκευμένη επιστήμη στην καλύτερή της στιγμή. Για μένα που είχα βασικές γνώσεις (α' δέσμης) ήταν ό,τι καλύτερο.

4. Κώδικες και μυστικά, του Simon Singh.

Για μένα που έχω ένα κόλλημα με την κωδικοποίηση και το σπάσιμο κωδίκων, ήταν αριστούργημα. Ιστορική αναδρομή στην εξέλιξη των κωδίκων με υπέροχες ιστορίες των πρωταγωνιστών της εξέλιξης της κωδικοποίησης. Φτάνει μέχρι τους υπολογιστές και εξηγεί πόσο "ασφαλείς" είναι.

5. Η παράξενη διαθήκη, του Ιούλιου Βερν

Έχοντας διαβάσει περίπου 20 βιβλία του Βερν στα νιάτα μου (τα περισσότερα από έναν συγγραφέα) έπρεπε να βάλω εις μνήμην κι ένα δικό του μυθιστόρημα. Θα μπορούσαν να μπουν κι άλλα όπως οι "Περιπέτειες κινέζου" αλλά σηκώνει συζήτηση ποιο ήταν το καλύτερο...

ΠΟΣΑ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ;

Ένας φίλος μού είπε πως ένας μέσος άνθρωπος, πέρα από τη δουλειά του, προλαβαίνει να ασχοληθεί με 2, το πολύ 3 βασικά πράγματα στον ελεύθερο χρόνο του. Πχ με το ποδόσφαιρο και τις μοτοσυκλέτες, ή με τη μουσική και τη μπιρίμπα. 2 το πολύ 3. Και να είναι καλός. Εγώ τι έχω πάθει;

Ασχολούμαι με άπειρα διαφορετικά πράγματα και συνήθως είμαι καλός σ'αυτά. Προσοχή όμως! Ποτέ δεν είμαι ο καλύτερος! Πάντα είμαι ένα (ή αρκετά) κλικ παρακάτω από αυτό το στάδιο. Παραμένω ερασιτέχνης και εραστής των χόμπι μου.

Οι τελευταίες ενασχολήσεις μου:

Μπριτζ, στο σύλλογο μπριτζ Χαλκίδας (Ένα χωρίς ατού λέμεεεεεεεε!) Είμαι ακόμα μαθητής.

Diplomacy, διαδικτυακό επιτραπέζιο στο καλύτερο παιχνίδι διπλωματίας και δολοπλοκιών που έγινε ποτέ

Λονδίνο, οργανώνοντας ταξίδι με ένα μόνο μέσο: το internet!

Tribalwars, το Age of Empire των εργαζομένων!

Οι εργολάβοι, κατασκευάζοντας το πρώτο δικό μου επιτραπέζιο για ενήλικες

Prison Break, διάλειμα μέχρι να ξαναρχίσει το Lost!

Νεκρή φύση σε χαντάκι, θεατρικό (αστυνομικό) του Augusto Paravidino. Θα το ανεβάσουμε με τη θεατρική ομάδα στη Χαλκίδα, αλλά επειδή μας πρόλαβε ο Πυρπασόπουλος (σύμπτωση;), μπορείτε να το δείτε στην Αθήνα από 22/1. Μιλάμε για καταπληκτικό κείμενο.

Τουρνουά Texas hold'em, στο betoto.com. Με ή χωρίς λεφτά, το καλό πόκερ είναι πόρωση!

Remote, αστυνομικό manga και Χ-men comic books για το βράδυ πριν τον ύπνο.

Ποδόσφαιρο, ψάχνοντας μια καλή παρέα για 5Χ5!

Δεν έχετε χρόνο για ταξίδιά; Επισκεφτείτε το Panoramio! Θα είναι σαν να πήγατε εκεί! (ο γράφων αποτελεί έναν από τους χιλιάδες ταπεινούς συνεισφέροντες του σάιτ.

Λογοτεχνία. Γράφουμε κι ένα πεζογράφημα (μαζί μ΄άλλους 6!), έτσι για να γουστάρουμε!

Για όλα αυτά τα θέματα (όπως και επί παντός επιστητού) ρωτάτε τον ειδικό: εμένα! (και επίσης αυτοί είναι και οι λόγοι που χάθηκα απο τα blog!)