Προσοχή! Μη διαβάσετε παρακάτω αν δεν ξέρετε μπριτζ!

Η ιστορία όπως την θυμάμαι εγώ:
Είμαι νότος. 'Εχω 7φυλλο άκοπο σπαθί (11 πόντοι), μία πίκα, τρια καρά, δύο κούπες. Ανοίγω 1 σπαθί. Ο συμπαίκτης μου απαντά 1 πίκα. Πρέπει να του δείξω τα πολλά σπαθιά και λέω 3 σπαθιά. Μου απαντά 3 καρά οπότε καταλαβαίνω ότι έχει αρκετούς πόντους και λέω την μανς 3ΧΑ (χωρίς ατού). Ο βοράς συμπαίκτης μου λέει 4 σπαθια! Μα είναι δυνατόν να τα θυμήθηκε τώρα;;; Νιώθω ότι δεν του αρέσουν τα ΧΑ (διχρωμία;) και ρισκάρω την μανς στις πίκες: 4 πίκες. Ο βοράς όμως απτόητος: 5 σπαθιά!!! Σηκώνω τα χέρια ψηλά και πασάρω...

Η ιστορία όπως την διηγείται ο συμπαίκτης μου:
Είμαι βοράς έχω 5 πίκες, 5 καρά, 3 κούπες και 16 πόντους. Ο νότος ανοίγει σπαθί κι εγώ λεω τις πίκες. Επιμένει 3 σπαθιά κι εγώ δείχνω το 5 φυλλο με 3 καρά. Πρέπει να έχει τουλάχιστο 16 πόντους και 6φυλλο σπαθί για να πάει στο 3 και όταν λέει 3ΧΑ ψάχνω το σλεμ. Gerber και 4 σπαθιά λοιπόν. Ο συμπαίκτης μου λέει 4 πίκες=2 άσσοι και συνεχίζω 4 σπαθιά ρωτώντας άσσους. Ο συμπαίκτης... ο συμπαίκτης... μα τι κάνει... ΠΑΣΣΑΡΕΙ!!!