Αυτό με έκανε (για πρώτη φορά ομολογουμένως) να σκεφτώ: ποιοι είναι οι λόγοι που προσπερνάω; Γιατί πάω πιο γρήγορα από κάποιους άλλους;
Οι απαντήσεις που πήρα (από τον εαυτό μου) ήταν οι εξής:
Προσπερνώ γιατί οδηγώ πιο γρήγορα από τον μπροστινό μου. Αν ο μπροστινός μου οδηγούσε (γενικά) πιο γρήγορα από μένα, πολύ απλά η απόσταση μεταξύ μας θα μεγάλωνε και δεν θα είχε γίνει ποτέ «μπροστινός μου»!
Καλά ως εδώ, αλλά γιατί οδηγώ πιο γρήγορα από κάποιους άλλους;
1ος παράγοντας: Οι επιβάτες.
Οδηγώ γρηγορότερα όταν οδηγώ χωρίς συνεπιβάτες. Λογικό, αφού όταν έχεις συνεπιβάτες πρέπει να σκέφτεσαι και την άνεσή τους (πολύ σημαντικό το να κουβαλάς παιδιά μαζί σου). Ακόμη, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τους κάνεις να νιώθουν ανασφαλείς (ακόμη κι αν εσύ θεωρείς πως οδηγείς με απόλυτη ασφάλεια. Σκέψου πως θα ένιωθες εσύ στη θέση τους)
2ος παράγοντας: Το όχημα.
Οδηγώ γρηγορότερα με το σημερινό μου αυτοκίνητο, απ’ ότι με αυτό που είχα πριν ένα χρόνο. Έχει φαρδύτερα λάστιχα, μεγαλύτερη ιπποδύναμη και γενικά μπορεί να πάει γρηγορότερα στο ΙΔΙΟ επίπεδο ασφάλειας.
3ος παράγοντας: Η ηλικία.Στην ηλικία των 32 έχω πολύ καλύτερα αντανακλαστικά απ’ ότι έχει ένας οδηγός στην ηλικία των 60+. (αυτά όταν δεν έχω πιει και δεν νυστάζω)
4ος παράγοντας: Η εμπειρία.
Ειδικότερα η εμπειρία να οδηγείς σε ελληνική εθνική οδό διπλής κατευθύνσεως χωρίς διαχωριστική μπάρα. Όταν πρωτοβγήκα στην εθνική οδηγούσα ήδη δύο χρόνια εντός πόλης. ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ! Φυσικά, η αύξηση της εμπειρίας/χιλιόμετρο είναι μια φθίνουσα συνάρτηση. Δηλαδή: Είναι διαφορά να έχεις κάνει 10 μεγάλα ταξίδια αντί για 5 αλλά είναι ΠΟΛΥ μεγαλύτερη διαφορά να έχεις κάνει 5 αντί για ένα!
Όλοι αυτοί είναι λόγοι που μπορώ να πάω γρηγορότερα από τον μπροστινό χωρίς να νιώθω τύψεις ότι τρέχω σαν μ*λ*κ*ς!
ΥΓ Στο εν λόγω ταξίδι εξήγησα με σαφήνεια όλους τους παραπάνω λόγους στην γυναίκα μου. Με έπιασε στην υποπερίπτωση 1β: «σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τους κάνεις να νιώθουν ανασφαλείς»! Τι τα λέω; Έπιασα δεξιά και πήγα μαζί με τις άλλες κότες…
2 σχόλια:
Όποτε έθεσα στον εαυτό μου αυτό το ερώτημα, σε περιπτώσεις όπου δεν υπήρχε προφανής λόγος να προσπεράσω (δηλαδή δεν βιαζόμουν), η περίεργη απάντηση που έδωσα είναι ότι δεν νιώθω καλά έχοντας κάποιον μπροστά μου σε κοντινή απόσταση. Όχι για λόγους ασφαλείας, αλλά πολύ απλά γιατί θέλω να βλέπω μακρύτερα. Οπότε ή θα ανοίξει αυτός ταχύτητα ή εγώ και θα τον προσπεράσω. Βλακώδες νομίζω αλλά έτσι είναι. Δεν ξέρω αν το σκέφτεται και κανείς άλλος έτσι.
Eιδικά όταν το προπορευόμενο όχημα έχει μεγάλο πλάτος ή ύψος, έχεις απόλυτο δίκιο!
Δημοσίευση σχολίου